ვერნერის სინდრომი – (O. Werner, გერმ. ექიმი; სინ.: მოზრდილთა პროგერია) ორგანიზმის ნაადრევი დაბერების მემკვიდრეობითი სიმპტომთკომპლექსი, რომელიც ვლინდება კანის, თვალების, ენდოკრინული, ძვლოვანი და ორგანიზმის სხვა სისტემების დაზიანებით. დაავადება იწყება 20 – 30 წლის ასაკში, ხშირად ავადდებიან მამაკაცები. ავადმყოფისათვის დამახასიათებელია მაღალი და ჩახლეჩილი ხმა; შესაძლებელია აღინიშნებოდეს ინტელექტის დაქვეითება. კიდურების კანი ფერმკრთალი, განლეული, შეხებისას რამდენადმე გამკვრივებულია; კანქვეშა ცხიმოვანი უჯრედისი ატროფირებულია, რის გამოც კიდურები არაპროპორციულად წვრილია; სახის ნაკვეთები წაწვეტებულია, აღინიშნება ე. წ. ჩიტისებრი ცხვირი, ნიკაპი წინ წამოწეულია, პირის ხვრელი შევიწროვებული, თმები თხელი, დისტროფიულია, აღინიშნება ნაადრევი გაჭაღარავება და დიფუზური ალოპეცია; ძვალ-სახსროვანი სისტემის დაზიანება გამოიხატება ოსტეოპოროზითა და ოსტეოართროზით.
ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი