ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი ოსტეოიდ – ოსტეომა – 1. (ბერძ. Osteon ძვალი +eidos სახე; სინ.: ოსტეოიდური ოსტეომა) ოსტეოგენური ბუნების კეთილთვისებიანი სიმსივნე, რომელიც ხასიათდება ოსტეოიდის წარმოქმნით მის ცენტრალურ ნაწილებში და ოსტეოსკლეროზის ზონის არსებობით მიმდებარე ძვლოვან ქსოვილში. ხშირია მამაკაცებში, 5 – დან 25 წლის ასაკამდე. სიმსივნე ჩვეულებრივ ლოკალიზდება გრძელ ლულისებრ ძვლებში, უპირატესად ბარძაყის
ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი ოპტიკურ – ჰემოპლეგიური სინდრომი – (syndromum opticohemiplegicum; სინ.: ამავროზულ – ჰემიპლეგიური სინდრომი, ოპტიკურ – პირამიდული სინდრომი)მხედველობის დაქვეითების ან უსინათლობის შერწყმა დაზიანებულ მხარეზე ცენტრალურ ჰემიპარეზთან (ჰემიპლეგიასთან); აღინიშნება შიგა საძილე არტერიის თრომბოზის დროს და განპირობებულია სისხლის მიმოქცევის მოშლით მის ტოტებში. გაფრთხილება! ბმულები: 1.საავტორო ფარმაცევტული სკოლა 2.სამედიცინო ლიტერატურა 3.საპატრიარქოს ქართული