ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი პარაფაზია – 1. საკუთარი აზრების ვერბალურად გამოხატვის უნარის დაქვეითება, ერთი სიტყვის მაგიერ, მეორის თქმა. 2. (ფსიქოლოგია) (ბერძ – para – მახლობლად, phasis — მეტყველება) – მეტყველების საჭირო ხმების (ასოები) ან სიტყვების შეცვლა სხვებით; ცალკეული ხმებისა (ასოების) და სიტყვების არასწორი გამოყენება ზეპირ და წერით მეტყველებაში. განასხვავებენ ორ ტიპს:
აფაზია – (ნერვ. დაავ.) მეტყველების დარღვევა, რომელიც ვითარდება თავის ტვინის ქერქის დაზიანების დროს (მემარჯვენეებში მარცხენა ნახევარსფეროს). მოტორული აფაზიის დროს ავადმყოფი უჩივის სიტყვების გამოთქმის გაძნელებას, თუმცა ესმის სხვისი საუბარი. სენსორული აფაზიის შემთხვევაში მნიშვნელოვნად ირღვევა საუბრის აღქმა. ამნეზიური აფაზიის დროს ავადმყოფს ავიწყდება საგნების სახელწოდება, თუმცა ახსოვს მათი გამოყენების მნიშვნელობა. ძირითადი დაავადების მკურნალობა. ლოგოპედური ღონისძიებები. გაფრთხილება! ლალი