ფარმაკოთერაპიული აღწერები, გამოხმაურებები, აფთიაქები, ფასები, აქციები. 25 000 მედიკამენტი. ლალი დათეშიძის პროექტით 1996 წლიდან.
საერთაშორისო დასახელება (აქტიური ნივთიერება): ინკუბოტულინუმტოქსინA /Incobotulinumtoxin a
აფთიაქები, ფასები, ფასდაკლებები …
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: პერიფერიული ნერვული სისტემის პათოლოგიის დროს გამოსაყენებელი საშუალებები
ათქ კოდი: M03AX01
კომპლექსური ცილებისგან თავისუფალი გაწმენდილი ბოტულინის ტოქსინი ტიპი A
აქტიური ნივთიერება
ინკუბოტულინუმტოქსინA
ქიმიური სტრუქტურა
აქტიური ნივთიერება არის სინთეზირებული Clostridium botulinum ტიპი A-გან როგორც ცალკეული ჯაჭვის ცილა (1.296 ამინო მჟავას გამოთავისუფლებული), რომელიც შემდგომ იყოფა შუაზე 448 და 449 ნაწილებად ენდოგენური პროტეაზას მეშვეობით, ტრანსლაციის შემდგომი მოდიფიკაციის განმავლობაში. ეს შედეგად იწვევს მძიმე ჯაჭვის ფორმირებას, რომლის მოლეკულური წონაა დაახლოებით 100კდ, და მსუბუქ ჯაჭვად, რომლის მოლეკულური წონაა დაახლოებით 50 კდ. ეს ცალკეული ჯაჭვები ერთმანეთთან დაკავშირებულია კოვალენტური ბმებით დისულფიდური კავშირებით. მსუბუქი ჯაჭვი დაკავშირებულია ერთი ცინკის ატომით. ცილა არსებობს მონომერული ფორმით ნორმალურ პირობებში.
აღწერილობა
ბუნებრივი ბოტულინის ტოქსინი არის მაღალმოლეკულური წონის კომპლექსი, რომელიც დამატებით ტოქსინზე (150კდ) შეიცავს სხვა ბაქტერიის არა-ტოქსიკურ პროტეინს, როგორიცაა ჰემაგგლუტინინები და არა-ჰემაგგლუტინინები. ჩვეულებრივი პრეპარატისგან განსხვავებით, რომელიც შეიცავს ბოტულინის ტოქსინ A კომპლექსს, ქსეომინი შეიცავს სუფთა (150კდ) ტოქსინს, ვინაიდან ის სუფთაა რთული ცილებისგან და აქედან გამომდინარე, აქვს უცხო ცილის დაბალი შემცველობა. უცხო ცილის შემცველობა დანიშნულების დროს, ითვლება, რომ არის მეორეული თერაპიის უკმარისობის ერთ-ერთი ფაქტორი.
ინკობოტულინუმტოქსინ A იწარმოება Clostridium botulinum ფერმენტაციის შედეგად და იწმინდება, რომ მოხდეს რთული ცილების მოცილება. ის შედგება გაწმენდილი ნეიროტოქსინისაგან, რომელიც გამოიყოფა კომპექსური ცილებისაგან (ჰემაგგლუტინინები და არა-ტოქსიკური არა-ჰემაგგლუტინინის ცილები) პროდუქციის დროს. ფორმულირებული პროდუქტის ხსნარი არის სტერილური, გაფილტრული, ფლაკონებში შევსებამდე და საბოლოო ლიოფილიზაციამდე. საბოლოო პროდუქტი არის თეთრი ან მოთეთრო ფერის, რომელიც დახურულია ტიპი I შუშის ფლაკონში აზოტის ქვეშ. ქსეომინი იხსნება 0.9% ფიზიოლოგიური ხსნარის გამოყენებით.
ქსეომინის ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად, თითოეული ფლაკონი შეიცავს 50 ან 100 LD50 ერთეულ ინკობოტულინუმტოქსინ A. ერთი ერთეული შეესატყვისება საშუალო ლეტალურ დოზას (LD50), მაშინ როდესაც განზავებული პროდუქტი შეიყვანება ინტრაპერიტონეულად თაგვებში წინასწარ განსაზღვრული პირობების ქვეშ.
ქსეომინის ფხვნილი საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად თითოეული ფლაკონი ასევე შეიცავს 4.7 მგ სუკროზასა და 1.0 მგ ალბუმინს (ადამიანის).
ფარმაკოლოგია
ფარმაკოდინამიკა
ინკუბოტულინუმტოქსინ A აბლოკირებს ქოლინერგულ გადაცემას ნერვ-კუნთოვანი შეერთების ადგილას პერიფერიული ქოლინერგული ნერვული დაბოლოებიდან აცეტილქოლინის გამოთავისუფლების ინჰიბირების გზით. ინჰიბირება ხდება შემდეგი თანამიმდევრობით:
– ტოქსინის მძიმე ჯაჭვი ბოჭავს ქოლინერგული ნერვის ტერმინალურ ნაწილს.
– ნერვის ტერმინალურ ნაწილში ხდება ტოქსინის ვეზიკულებში განთავსება.
– ხდება ტოქსინის მოლეკულის მსუბუქი ჯაჭვის ტრანსლოკაცია ნერვის ტერმინალური ნაწილის ციტოზოლში.
– SNAP25-ის ფერმენტული გახლეჩა, პრესინაპსური სამიზნე ცილა, რომელსაც შეუძლია აცეტილქოლინის გამოთავისუფლება.
კუნთშიდა ინექციიდან საბოლოო მემბრანის ფუნქციის/იმპულსის გადაცემის სრული აღდგენა ნორმალურად ვითარდება 3-4 თვის შემდეგ, როდესაც ნერვის ტერმინალური ნაწილი გაღივდება და მოხდება ხელახლა დაკავშირება კუნთის საბოლოო მემბრანასთან და პრესინაპსური ნეირო-გადაცემის გამშვები მექანიზმი კვლავ ხდება ფუნქციონალური.
ფარმაკოკინეტიკა
კლასიკური აბსორბციის, დისტრიბუციის, მეტაბოლიზმისა და ელიმინაციის შესახებ კვლევების წარმოება შეუძლებელია, ვინაიდან ინკუბოტულინუმტოქსინი A აქტიური ნივთიერება ძალიან მცირე შემცველობითაა (პიკოგრამი ერთ ინექციაზე) და ვინაიდან ძალიან სწრაფად და შეუქცევადად უკავშირდება ქოლინერგული ნერვის ტერმინალურ ნაწილს.
ადამიანის ფარმაკოკინეტიკის შესახებ კვლევები ქსეომინზე ზემოთ აღწერილი მიზეზების გამო არ წარმოებულა.
კლინიკური შემოწმება
კისრის დისტონია
ქსეომინი გამოკვლეულია მე-3-ე ფაზის, რანდომიზებული, ორმაგი-ბრმა მეთოდით, პლაცებო-კონტროლირებული, მულტი-ცენტრული გამოკვლევებით სულ 233 პაციენტში ცერვიკალური დისტონიით. პაციენტებს ჰქონდათ უპირატესად როტაციული ცერვიკალური დისტონია, ტორონტოს დასავლური არარეგულარული ტორტიკოლისის შემფასებელი შკალის მიხედვით (თჭშთღშ) ტოტალური ქულით ≥20, თჭშთღშ სიმძიმის ქულა ≥10, თჭშთღშ ქმედუუნარობის ქულით ≥3, და თჭშთღშ ტკივილის ქულით ≥1. პაციენტებში, რომელთაც მანამდე ჩატარებული ჰქონდათ მკურნალობა ბოტულინის ტოქსინით ცერვიკალური დისტონიის გამო, კვლევები მოითხოვდა ყოფილიყო ≥10 თვეზე ბოლო ბოტულინის ტოქსინის დანიშვნიდან. პაციენტები, რომელთაც აღენიშნებოდა ყლაპვის პრობლემები ან ნებისმიერი მნიშვნელოვანი ნერვ-კუნთოვანი დაავადება, რომელსაც შეიძლებოდა გავლენა ექონია კვლევაზე, გამორიცხული იყვნენ რეგისტრაცის დროს.
პაციენტები შეირჩნენ შემთხვევით (1:1:1), რათა მიეღოთ ერთჯერადად ქსეომინი 240 ერთეული (ნ=81), ქსეომინი 120 ერთეული (ნ=78) ან პლაცებო (ნ=74). თითოეულმა პაციენტმა მიიღო თითო ადმინისტაციული დოზა 4.8 მლ საკვლევი მედიკამენტის განზავებული ფორმა (ქსეომინი 240 ერთეული, ქსეომინი 120 ერთეული ან პლაცებო). მკვლევარმა გადაწყვიტა, თუ რომელ კუნთში უნდა მომხდარიყო საკვლევი მედიკამენტის შეყვანა, ასევე, ინექციის ადგილების რაოდენობა და თითოეულ ადგილას შესაყვანი მოცულობა. ყველაზე ხშირად, ინექცია ხდებოდა შემდეგ კუნთებში სპლენიუს კაპიტის/სემისპინალის, ტრაპეციული, მკერდ-ლავიწ-დვრილისებრი, სკალენე და ბეჭის ამწევი კუნთები. დანიშნული ქსეომინის საშუალო დოზა იყო 120 ერთეული, პაციენტთა 25%-ს გაუკეთდა 186-დან 300 ერთეულამდე ქსეომინი და პაციენტთა 25%, რომელთაც ეძლეოდა Bოტოხ, მიიღეს დოზებში 180-დან 28- ერთეულამდე.
პაციენტთა უმეტესობამ, მიიღო ჯამურად 2-10 ინექცია მითითებულ კუნთებში. პაციენტები ფასდებოდნენ ინექციიდან ერთ კვირაში ტელეფონით, კლინიკაში ვიზიტის პერიოდში 4 და 8 კვირაზე და შემდგომ ტელეფონით შეფასებით ან კლინიკაში ვიზიტით ყოველ ორ კვირაში ერთხელ 20 კვირის განმავლობაში.
საშუალო ასაკი კვლევაში ჩართული პაციენტებისა იყო 53 წელი და 66% პაციენტებისა იყო ქალი. კვლევაზე დაყრდნობით, პაციენტთა 61%-ს მიღებული ჰქონდა კისრის დისტონიის სამკურნალოდ ბოტულინის ტოქსინი.
პირველადი ეფექტის ბოლო წერტილი იყო ცვლილება თჭშთღშ-ის ტოტალურ ქულებში მე-4-ე კვირის ინექციის შემდგომ, მკურნალობის განზრახვით (Iთთ) პოპულაციაში, არ არსებული ფასეულობების ჩანაცვლებით საბაზისო ფასეულობის მქონე პაციენტებით. Iთთ პოპულაციაში, ქსეომინი 240 ერთეულის ჯგუფსა და პლაცებო ჯგუფებს შორის სხვაობა თჭშთღშ ტოტალური ქულების ცვლილებაში მე-4-ე კვირას სტანდარტული კრიტერიუმების მიხედვით იყო -9.0 ქულა, 95% კონფიდენციალობის ინტერვალი (ჩI)-12.0; -5.9 ქულა; ქსეომინი 120 ერთეულის და პლაცებო ჯგუფებს შორის თჭშთღშ ტოტალური ქულა სტანდარტული კრიტერიუმების მიხედვით მე-4-ე კვირას იყო -7.5 ქულა, 95% CI-10.4; -4.6 ქულა.
სურათი 1 ახდენს სამივე სამკურნალო ჯგუფიდან პაციენტების კუმულაციური პროცენტის ილუსტრირებას, რომელთაც მიაღწიეს თჭშთღშ ანგარიშის სტანდარტული კრიტერიუმებიდან ცვლილებას 4 კვირიანი ინექციის შემდგომი მხარის საპირისპიროდ. მოხდა სამი ცვლილების ქულის იდენტიფიცირება ილუსტრირების მიზნით, და ნაჩვენებია პაციენტების პროცენტული რაოდენობა თითოეულ ჯგუფში.
მრუდები აჩვენებს, რომ ორივე პაციენტს მონიშნულს, როგორც პლაცებო და ქსეომინი აქვს პასუხის ფართო ამპლიტუდა, მაგრამ აქტიური მკურნალობის ჯგუფები უჩვენებენ უფრო მაღალ გაუმჯობესებას. ეფექტური მკურნალობის მრუდი გადაიხრება მარცხნივ პლაცებოს მხარეს, რადგან არაეფექტური ან საზიანო მკურნალობა იქნება დადებითიY ან გადაიხრება პლაცებო მხარიდან მარჯვნივ.
ორივე ქსეომინის ჯგუფისა და პლაცებო ჯგუფის შედარება იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი პ<0.001-ზე. ქსეომინის საწყისი დოზები 120 ერთეული და 240 ერთეული უჩვენებდა ეფექტურობის მხრივ უმნიშვნელო სხვაობას დოზებში. ქსეომინის ეფექტურობა პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ბოტულინის ტოქსინს პირველად და რომელთაც ეძლეოდათ ბოტულინის ტოქსინი ამ კვლევის დაწყებამდე, იყო მსგავსი.
არა-ხარისხობრივი კვლევა
ქსეომინი პირველად გამოკვლეულ იქნა მე-3-ე ფაზის, რანდომიზებული, ორმაგი ბრმა მეთოდით, აქტიურად კონტროლირებული, არა-ხარისხობრივი კვლევით, რომელმაც უჩვენა, რომ ქსეომინი და ბოტულინის ტოქსინი, ტიპი A, როგორც ჰემაგგლუტინინის კომპლექსი (900კდ) (აქტიური კომპარატორი) იძლევა კარგ და მსგავს ეფექტს კისრის დისტონიის მკურნალობაში 1:1 დოზის თანაფარდობის გამოყენებით (იხ. დოზირება და მიღების მეთოდის ნაწილი).
ამ კვლევაში მონაწილეობდნენ მოზრდილი პაციენტები 75 წლამდე კრუნჩხვითი კისერმრუდობით და TWSTRS ქულების მიხედვით: სიმძიმე ≥10, სიმძიმე (როტაცია) ≥2; და სიმძიმის ქულა ლატეროკოლისის, ანტეროკოლისის ან რეტროკოლისის ქულაზე მეტი როტაციისთვის. პაციენტებს ჰქონდათ სტაბილური თერაპიული პასუხი ბოტულინუმ ტოქსინზე, ტიპი A, როგორც ჰემაგგლუტინინის კომპლექსზე (900კდ) კვლევაში ჩართვამდე ბოლო ორი ინექციის შედეგად, რომელთაგან უკანასკნელი იყო სულ მცირე 10 კვირით ადრე რანდომიზაციამდე.
პაციენტები შეირჩნენ (1:1) რომ მიიღებდნენ ერთჯერადად 70-300 ერთეულ ქსეომინი (ნ=231) ან აქტიური კომპარატორი (ნ=232). შერჩეული დოზა იყო აქტიური კომპარატორის დოზის ექვივალენტური, რომელიც გამოყენებულ იქნა პაციენტებში ბოლო ინექციის სეანსის დროს. საშუალო დოზები (±SD) 140.4±51.4 ერთეული და 138.9±46.8 ერთეული იქნა ინექცირებული დაზიანებული კისრის კუნთებში ქსეომინის და აქტიური კომპერატორისთვის. შემდგომ მიმდინარეობდა პაციენტების მონიტორინგი 16 კვირის განმავლობაში ინექციიდან და პირველი საკონტროლო ვიზიტი შედგა ინექციიდან 4 კვირის შემდეგ.
პირველადი ეფექტის ბოლო წერტილისთვის, საბაზისო ცვლილება მე-4-ე კვირისთვის (საკონტროლო ვიზიტი) TWSTRS-სიმძიმის შკალით, საშუალო ცვლილება იყო -6.6±4.1 ქულა ქსეომინის ჯგუფში, შედარებით აქტიური კომპერატორის ჯგუფთან, სადაც იყო -6.4±3.9 (იხ. სურათი 2). ეს ცვლილებები იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი და კლინიკური ღირებულების და წარმოაჩენდა შედარებით ეფექტურობას თითოეული მკურნალობის შემთხვევაში (პ<0.0001 თითოეულ ჯგუფში). ზედა 95% სანდოობის ლიმიტი ქსეომინისთვისა და აქტიური კომპერატორისთვის ნაჩვენებია ფინალურ მოდელში, სადაც Lშ ნიშნავს სხვაობას TWSTRS-სიმძიმის შკალით ორ ჯგუფს შორის, რომელიც იყო -0.33 ქულა და ზედა ლიმიტი 95% ნდობის CI 0.38 ქულა, რომელიც არის უფრო დაბალი, ვიდრე წინასწარ განსაზღვრული არა-უფრო დაბალი სხვაობის 1.3 ქულა.
ქსეომინმა და აქტიური კომპარატორმა ასევე აჩვენა კარგი და შესადარებელი ეფექტურობა მეორადი ეფექტურობის პარამეტრებთან მიმართებაში, მათ შორის დაწყების დრო (საშუალო = 7.0 დღე), მკურნალობის ეფექტის ხანგრძლივობა (საშუალო = 110 დღე) და შემასუსტებელი მკურნალობის ხანგრძლივობა (საშუალო = 11.0 კვირა).
ბლეფაროსპაზმი
ქსეომინი გამოკვლეულია ფაზა 3, რანდომიზებული, ორმაგი ბრმა მეთოდით, პლაცებო-კონტროლირებული, მულტი-ცენტრული კვლევებით, ჯამში 109 პაციენტზე ბლეფაროსპაზმით. პაციენტებს ჰქონდა კლინიკური დიაგნოზი კეთილთვისებიანი ესენციური ბლეფაროსპაზმისა, საბაზისო ჟანკოვიც ღატინგ შცალე (ჟღშ) სიმძიმის სუბშკალის მიხედვით ≥2, და სტაბილური დამაკმაყოფილებელი თერაპიული პასუხი წინა ონაბოტულინუმტოქსინA (ბოტოქსი). სულ მცირე 10 კვირა იყო გასული ონაბოტულინუმA გაკეთებიდან. პაციენტები, რომელთაც აღენიშნებოდა მნიშვნელოვანი ნერვ-კუნთოვანი დაავადება, რომელსაც შესაძლოა გავლენა მოეხდინა კვლევაზე, რეგისტრაციის დროს იქნენ გამორიცხული. პაციენტები შეირჩნენ (2:1) რომ მიეღოთ ერთჯერადად ქსეომინი (ნ=75) ან პლაცებო (ნ=34). თითოეულ პაციენტს ქსეომინის ჯგუფში ჩაუტარდა ქსეომინით მკურნალობა (დოზა, მოცულობა, განზავება და კუნთში საინექციო ადგილები), რომელსაც ჰქონდა იგივე კურსი, რაც ჩაუტარდათ კვლევამდე ონაბოტულინუმA ინექციით. ამ კვლევაში უდიდესი დაშვებული დოზა იყო 50 ერთეული ერთ თვალზე; ქსეომინის საშუალო დოზა იყო 33 ერთეული ერთ თვალზე. ინექციის მიდამოს ინექცია ხდებოდა: საფეთქლის მიდამოში, წარბის მიდამოში, ზედა ქუთუთოსა და ორბიტალურ რგოლზე.
პაციენტები, შეფასდნენ კლინიკური ვიზიტების განმავლობაში მე-3-ე და მე-6-ე კვირაზე და შემდეგ ხდებოდა ტელეფონი კონტაქტი ან კლინკაში ვიზიტი ყოველ კვირა 20 კვირის განმავლობაში.
პაციენტთა საშუალო ასაკი, რომლებიც იღებდნენ კვლევაში მონაწილეობას იყო 62წ და 65% წარმოადგენდნენ ქალები. კვლევა დაასრულა პაციენტთა 94%-მა. პაციენტთა დაახლოებით ერთი მესამედს ჰქონდა სხვა დისტონიის ფენომენი, ყველა, მაგრამ 1%-ში ეს იყო ლიმიტირებული სახის, კისრის, პირის ირგვლივი და ქვედა ყბის კუნთები.
პირველადი ეფექტის საბოლოო წერტილი იყო ჟღშ სიმძიმის სუბშკალის ცვლილება ინექციიდან 6 კვირაში, პაციენტების პოპულაციაში, რომელთაც განზრახული ჰქონდათ მკურნალობა (Iთთ), არარსებული ღირებულებებით ჩანაცვლებული პაციენტის მიერ ბოლო ღირებულებებით (მაგ. ბოლო დაკვირვების წარმოების გაგრძელება). Iთთ პოპულაციაში, ქსეომინის და პლაცებო ჯგუფებს შორის სხვაობა JRS სიმძიმის სუბშკალის ცვლილების მიხედვით მე-6-ე კვირაზე იყო – 1.0 (95%_ CI – 1.4; -0.5) ქულა (სურათი 3). ქსეომინის ჯგუფის პლაცებო ჯგუფთან შედარება იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი პ<0.001-ზე.
არა-ხარისხობრივი კვლევა
ქსეომინი გამოკვლეულია მე-3-ე ფაზის, რანდომიზებული, ორმაგი ბრმა მეთოდით, აქტიურად კონტროლირებული კვლევებით, რომელმაც უჩვენა, რომ ქსეომინის და ბოტულინის ტოქსინი, ტიპი A, ასევე, ჰემაგგლუტინინის კომპლექსის (900კდ) (აქტიური კომპარატორი) 1:1 დოზის თანაფარდობის გამოყენებას ჰქონდა კარგი და ერთნაირი ეფექტი ბლეფაროსპაზმის მკურნალობაში, როგორც პირველადი, ასევე მეორეული საბოლოო წერტილისათვის (იხ. დოზირება და მიღების მეთოდის ნაწილი).
კვლევაში ჩართული პაციენტები იყვნენ მოზრდილები ბილატერალური ბლეფაროსპაზმითა და სტაბილური კლინიკური პასუხით ბოტულინის ტოქსინი, ტიპი A, ასევე ჰემაგგლუტინინის კომპლექსის (900კდ) უკანასკნელ ორ ინექციის კურსზე. პაციენტების მონიტორინგი ხდებოდა 16 კვირის განმავლობაში ინექციიდან და საკონტროლო ვიზიტი შედგა 3 კვირაში.
პაციენტები შეირჩნენ (1:1), რათა მიეღოთ ქსეომინით (ნ=148) ან აქტიური კომპერატორით (ნ=152) ერთჯერადი კუნთშიდა ინექცია დოზით ≤35 ერთეული ერთ თვალზე. პაციენტებმა ქსეომინის ჯგუფში მიიღეს საშუალო ჯამური დოზა (ორივე თვალზე) 41 ერთეული და აქტიური კომპერატორის ჯგუფში საშუალო ჯამური დოზა 42 ერთეული.
პირველადი ეფექტურობის საბოლოო წერტილისთვის, ცვლილება დასაწყისიდან მე-3-ე კვირაზე (საკონტროლო ვიზიტი) ჟღშ შემაჯამებელი შკალით, კლება (დადგენილი ცვლილება) ჟღშ შემაჯამებელ შკალაზე ქსეომინისთვის იყო -2.90 და აქტიური კომპერატორისთვის -2.67. ორივე იყო სტატისტიკური (პ<0.0001) და კლინიკური მნიშვნელობის, რომელიც უჩვენებდა შედარებით ეფექტურობას ორი მკურნალობის შემთხვევაში (იხ. სურათი 4). ქსეომინის აქტიურ კომპარატორთან შედარებით არა-ხარისხობრივი კვლევით ნაჩვენებია, რომ სხვაობა JRS-ის შემაჯამებელ შკალაზე ორ დადგენილ ჯგუფში იყო -0.23 და ზედა ნდობის საზღვარი 95% CI სხვაობით 0.22, რომელიც იყო უფრო ნაკლები, ვიდრე წინასწარ განსაზღვრული ლიმიტი 0.8 არა-ხარისხობრივი ეფექტურობისა.
დამატებით, ქსეომინის და აქტიური კომპერატორის გამოყენების დროს ნაჩვენებია თანმიმდევრულად კარგი და შედარებითი ეფექტურობა მეორადი ეფექტურობის პარამეტრების მხედველობაში მიღებით, მათ შორის, გამოვლენის დროისა (საშუალო = 4.0 დღე), მკურნალობის ზარალიანი ეფექტის დრო (საშუალო = 11.0 კვირა) და მკურნალობის ეფექტის ხანგრძლივობა (საშუალო = 110 დღე).
ინსულტის შემდგომი ზემო კიდურის სპასტიურობა
ქსეომინი გამოკვლეულია ფაზა 3, რანდომიზებული, ორმაგი ბრმა მეთოდით, პლაცებო-კონტროლირებული, მულტი-ცენტრული კვლევებით, ჯამში 148 პაციენტზე (ქსეომინი: ნ=73, პლაცებო: ნ=75) დადასტურებული დიაგნოზით ინსულტის შემდგომი ზემო კიდურის სპასტიურობა. პაციენტებს ჰქონდა კლინიკური მდგომარეობა მოდუნებული მაჯა და შეკრული მუჭი, Ashworth-ის შკალით ≥2. ამის გარდა მოდუნებული იდაყვის, წინამხრის პრონაციის და ცერი ხელის გულზე შემთხვევებს ჩაუტარდებოდა მკურნალობა, თუ Ashworth-ის შკალის მიხედვით ექნებოდა ქულა ≥2 და ასევე, თუ Ashworth-ის შკალით ექნებოდა სულ მცირე 1 ქულა. დოზა შერჩეული იყო რეკომენდებული საწყისი სამკურნალო დოზის მიხედვით, რომელიც მოცემულია “დოზირება და მიღების მეთოდი”.
კვლევაში მონაწილე პაციენტების საშუალო ასაკი იყო 55.6წ და 64.2% პაციენტებისა იყო მამაკაცი.
ეფექტურობის პირველადი გამოსავლის საზომი იყო მოპასუხე ანალიზი მე-4-ე კვირაზე პაციენტისთვის, სულ მცირე ერთი ქულით გაუმჯობესება (შემცირება) Ashworth-ის შკალის მიხედვით მაჯის მოდუნების შემთხვევაში. სხვა შემთხვევებს შორის მეორადი გამოსავალი ცვალებადობდა, ფუნქციური გაუარესების მოცულობა ფასდებოდა ქმედუუნარობის შეფასების შკალით (DAS).
ITT პოპულაციაში, მოპასუხეთა სიხშირე ქსეომინის ჯგუფში (50 პაციენტი, 68.5%) იყო მნიშვნელოვნად მაღალი (p<0.001), ვიდრე პლაცებო ჯგუფში (28 პაციენტი 37.3%). იყო სტატისტიკური მნიშვნელობის და კლინიკურად მართებული, მაღალი, რომ პაციენტები, რომელთაც უტარდებოდათ ქსეომინით მკურნალობა, ჰქონდათ Aსჰწორტჰ-ის შკალით სულ მცირე 1 ქულით გაუმჯობესება მაჯის მოდუნების დროს შედარებით პლაცებო ჯგუფთან (უთანასწორო სხვაობა ქსეომინი: პლაცებო ყველა კოვარიაციისთვის = 3.97; 95% CI: [1.90; 8.30], p<0.001). მოპასუხე სიხშირე ქსეომინის სასარგებლოდ დარჩა მნიშვნელოვანი ყველა ინექციის შემდგომ ვიზიტზე 12 კვირამდე. საშუალო დრო მკურნალობის ეფექტის გამოვლენისა იყო მე-4-ე დღე პაციენტებში, რომელთაც უკეთდებოდა ქსეომინი.
შუბლის ხაზები (Glabellar Frown Lines)
ორი იდენტურად მომზადებული რანდომიზებული, ორმაგი ბრმა მეთოდით, მულტი-ცენტრული, პლაცებო კონტროლირებული მე-3-ე ფაზის კლინიკური კვლევები (კვლევა 1 და კვლევა 2) ჩატარდა, რომ გამოკვლეულიყო ქსეომინი საშუალო და მძიმე შუბლის ხაზების დროებით მკურნალობაში გამოყენებისთვის. კვლევაში მონაწილეობას იღებდა 547 პაციენტი, რომელთაგან 193 >50 წელზე და 55 სუბიექტი იყო მამაკაცი. კვლევაში მონაწილე პაციენტები იღებდნენ ან 20 ერთეულ ქსეომინს ან იგივე რაოდენობით პლაცებოს. ტოტალური დოზა მიცემული იყო 5 თანაბარი ჯერადობის 4 ერთეულად თითოეული საინექციო მიდამოსთვის.
ჯამში, მკურნალობის წარმატება განისაზღვრა, როგორც 2-ქულიანი გაუმჯობესება მაქიმალური შეჭმუხვნით 30-ე დღეზე 4 ქულიანი შკალით (ფაციალური ნაოჭის შკალა, Fჭშ, 0=არცერთი, 1-მსუბუქი, 2=საშუალო, 3=მძიმე) შედარებით მკვლევარისა და პაციენტის გამოკვლევებთან (შედგენილი საბოლოო წერტილი).
30-ე დღეზე, ქსეომინმა გააუმჯობესა ნაოჭები მნიშვნელოვნად ვიდრე პლაცებომ (2-ქულა ერთდროული გაუმჯობესება მკვლევარისა და პაციენტის შეფასებით). პასუხის სიხშირე ქსეომინსა და პლაცებოს შორის იყო სტატისტიკური მნიშვნელობის (პ<0.0001) შედგენილი საბოლოო წერტილისთვის.
ქსეომინმა უჩვენა, ასევე, უკეთესი ეფექტი პლაცებოსთან შედარებით მაქსიმალურ ნაოჭზე, როგორც მკვლევარის, ასევე, პაციენტის შეფასებით 4 ქულიანი შკალით. მეორადი ეფექტურობის საბოლოო წერტილი ამყარებს პირველადი საბოლოო წერტილის შედეგებს.
ყველაზე მაღალი პასუხის სიხშირე დაკვირვების შედეგად იყო 30-ე დღეზე (სუბიექტები გამოკვლეულნი იქნენ ეფექტის შეფასების საფუძველზე და მე-7-ე, 30-ე, მე-60-ე, 90-ე და 120-ე დღეზე) და შემდეგ დაქვეითდა და თითქმის დაიკარგა პასუხი 120-ე დღეზე.
ცხრილი 1: მკურნალობის წარმატება 30-ე დთეზე (სულ მცირე 2 საფეხურით გაუმჯობესება მაქსიმალური ნაოჭის)
| GL-1 | GL-2 | |
| ქსეომინი (N=184) პლაცებო (N=92) | ქსეომინი(N=182) პლაცებო (N=89) | |
| შედგენილი მკურნალობა
ჭარმატება* |
111 (60%) 0(0%) | 87 (48%) 0 (0%) |
| მკვლევარის შეფასება | 141 (77%) 0 (0%) | 129 (71%) 0 (0%) |
| შუბიექტის შეფასება | 120 (65%) 0 (0%) | 101 (55%) 1 (1%) |
* წარმატება ორივეს, მკვლევარის და სუბიექტის, შეფასებით
ჩვენებები
ქსეომინი ნაჩვენებია გამოყენებულ იქნეს შემდეგი დაავადებების სამკურნალოდ:
– კისრის დისტონია მოზრდილებში
– ბლეფაროსპაზმი მოზრდილებში
– ინსულტის შემდგომი ზემო კიდურების სპასტიურობა მოზრდილებში
– შუბლის ხაზები მოზრდილებში.
უკუჩვენებები
ჰიპერმგრძნობელობა აქტიური ნივთიერების, ან ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ.
კუნთოვანი აქტივობის გენერალიზებული დარღვევები (მაგ. მიასთენია გრავის, ლამბერტ-ითონის სინდრომი).
საინექციო ადგილას ინფექცია ან ანთება.
განსაკუთრებული სიფრთხილის ზომები
ქსეომინის დანიშვნამდე, ექიმმა კარგად უნდა გაიცნოს პაციენტის ანატომია და ნებისმიერი სახის ცვლილება ანატომიურად წინა ქირურგიული პროცედურების გამო.
თუ საინექციო ადგილი მონიშნულია კალმით, პროდუქტის ინექცია არ უნდა მოხდეს კალმით მონიშნული ადგილის გავლით. წინააღმდეგ შემთხვევაში შესაძლოა განვითარდეს პერმანენტული ტატუს ეფექტი.
სიფრთხილეა საჭირო, რომ ნამდვილად არ მოხვდეს ქსეომინის ინექცია სისხლძარღვში.
ქსეომინი უნდა გაკეთდეს ფრთხილად იმ ადგილას, სადაც არის მგრძნობელობის სტრუქტურები, როგორიცაა კაროტიდული არტერია, ფილტვის მწვერვალი და საყლაპავი.
ქსეომინი სიფრთხილით გამოიყენება:
– თუ განვითარდა რაიმე სახის სისხლმდენი პათოლოგია
– პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ ანტიკოაგულანტებით ან სხვა ნივთიერებებით ანტიკოაგულანტის დოზით.
ტოქსინის ეფექტის ადგილობრივი და შორეული გავრცელება
არ უნდა მოხდეს ქსეომინის რეკომენდებულ დოზისა და მიღების ჯერადობის გადამეტება. გადაჭარბებული ან შეუსაბამო დოზის გამოყენება, რომელიც სცილდება რეკომენდებული დოზის ფარგლებს, შესაძლოა გახდეს მიზეზი გვერდითი ეფექტების განვითარების გაზრდილი რისკისა. არასასურველი ეფექტები შესაძლოა განვითარდეს ინკობოტულინუმტოქსინ A შეუსაბამო ადგილას ინექციით, რომელიც დროებით გამოიწვევს ახლომდებარე კუნთთა ჯგუფების პარალიზებას.
აღწერილია არასასურველი ეფექტები, რომელიც შესაძლოა დაკავშირებული იყოს ტოქსინის გავრცელებასთან საინექციო მიდამოდან მოშორებით (იხ. გვერდითი ეფექტები). სიმპტომები ატარებს მუდმივ ხასიათს ბოტულინის ტოქსინის მოქმედების მექანიზმით და მოიცავს ასთენიას, ზოგად კუნთოვან სისუსტეს, დიპლოპიას, მხედველობის გაბუნდოვნებას, ფტოზს, დისფაგიას, დისფონიას, დიზართრიას, შარდის შეუკავებლობასა და სუნთქვის გაძნელებას. ეს სიმპტომები აღწერილია ინექციიდან რამოდენიმე საათში ან კვირაში. ყლაპვისა და სუნთქვის გაძნელება შესაძლოა იყოს სიცოცხლესთან შეუთავსებელი და აღწერილია სიკვდილის შემთხვევა, რომელიც დაკავშირებული იყო ტოქსინის ეფექტების გავრცელებასთან.
სიმპტომების რისკი შესაძლოა უფრო მაღალი იყოს ბავშვებში, რომელთაც უტარდება მკურნალობა სპასტიურობისთვის, მაგრამ სიმპტომები, ასევე, შეიძლება განვითარდეს მოზრდილებში, რომელთაც უტარდება მკურნალობა სპასტიურობის ან სხვა მდგომარეობების გამო, განსაკუთრებით ეს ეხება პაციენტებს, რომელთაც აქვთ სხვა ფონური დაავადება, რომელიც წინასწარ განაწყობს ამ სიმპტომებისთვის. გაუმართლებელი მოხმარების შემთხვევაში, მათ შორის, ბავშვებსა და მოზრდილებში სპასტიურობისას და გამართლებული ჩვენებით შემთხვევებში, სიმპტომები, რომლებიც განპირობებულია ტოქსინის ეფექტების გავრცელებასთან, აღწერილია შედარებითი ან კისრის დისტონიის დროს გამოსაყენებელ დოზაზე ნაკლების შემთხვევაში.
პაციენტებს, რომელთაც უტარდება მკურნალობა თერაპიულ დოზებში, შესაძლოა აღენიშნოთ გადამეტებული კუნთოვანი სისუსტე.
პაციენტებს ან მომვლელებს უნდა ერჩიოს დაუყოვნებლივ მიმართონ სამედიცინო მეთვალყურეობისთვის თუ გამოვლინდა ყლაპვის, მეტყველების ან რესპირატორული დარღვევები.
დისფაგია აღწერილია, ასევე, არა კისრის მუსკულატურის მიდამოში წარმოებული ინექციის შემთხვევაში.
წინასწარ არსებული ნერვ-კუნთოვანი დარღვევა
პაციენტები, ნერვ-კუნთოვანი დარღვევებით, შეიძლება იყვნენ ძლიერად გამოხატული კუნთოვანი სისუსტის გაზრდილი რისკის ქვეშ. ბოტულინის ტოქსინის პროდუქტის გამოყენება უნდა მოხდეს სპეციალისტის მეთვალყურეობის ქვეშ ასეთი პაციენტების შემთხვევაში და მხოლოდ იმ შემთხვევაში უნდა იქნეს გამოყენებული, თუ მკურნალობის სარგებელი აღემატება რისკს.
პაციენტები, რომელთაც უტარდება მკურნალობა ნევროლოგიური ჩვენებებით, აქვთ დისფაგიისა და ასიპრაციის ანამნეზი, უნდა მკურნალობდნენ განსაკუთრებული სიფრთხილით.
ქსეომინი ესთეტიური ჩვენებით გამოყენება არ არის რეკომენდებული პაციენტებში დისფაგიისა და ასპირაციის ანამნეზით.
ქსეომინი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული:
– პაციენტებში ამიოტროფული გვერდითი სკლეროზით,
– პაციენტებში სხვა დაავადებებით, რომელიც იწვევს პერიფერიულ ნერვ-კუნთოვან დისფუნქციას
– სამიზნე კუნთებზე, რომელიც გამოავლენს სისუსტეს ან ატროფიას
ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები
აღწერილია ბოტულინის ტოქსინის პროდუქტების ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები. სერიოზულ (მაგ. ანაფილაქსიური რეაქცია) და/ან დაუყოვნებელი ტიპის ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციების შემთხვევაში, უნდა ჩატარდეს სათანადო მედიკამენტური თერაპია.
ანტისხეულების ფორმირება
გამანეიტრალებელი ანტისხეულების ფორმირება ინკობოტულინუმტოქსინA მიმართ შესაძლოა ამცირებდეს ქსეომინის სამკურნალო ეფექტურობას ტოქსინის ბიოლოგიური აქტივობის ინაქტივაციის გზით. ნეიტრალიზაციის ანტისხეულების ფორმაციაში კრიტიკული ფაქტორები არ არის კარგად დახასიათებული. ძალიან ხშირმა დოზებმა შესაძლოა გაზარდოს ანტისხეულების ფორმირების რისკი, რომელიც იწვევს მკურნალობის უეფექტობას, მაშინაც კი, თუ პროდუქტი გამოიყენება სხვა ჩვენებებით სამკურნალოდ. ანტისხეულების ფორმირების პოტენციალის მინიმუმამდე შემცირება შესაძლებელია ინექციების მინიმალური ეფექტური დოზითა და ყველაზე დაბალი მისაღები ინექციათა შორის ინტერვალებით გამოყენების შემთხვევაში.
ბოტულინუმ ტოქსინის პროდუქტებს შორის არა საკმარისი მონაცვლეობა.
ქსეომინი ერთეულების პოტენცია სპეციფიკურია მომზადებისა და ანალიზის მეთოდის გამოყენების თვალსაზრისით. ის არ არის შენაცვლებადი სხვა, ბოტულინის ტოქსინის პროდუქტებთან და აქედან გამომდინარე, ქსეომინი ბიოლოგიური აქტივობის ერთეულები არ შეიძლება შედარებული იყოს ან გარდაქმნილი რომელიმე ბოტულინუმ ტოქსინის პროდუქტის ერთეულებად, რომელიც შეფასებულია რომელიმე სხვა კვლევის მეთოდით (იხილეთ ასევე დოზირება და მიღების მეთოდი).
კისრის დისტონია
პაციენტები უნდა იყვნენ ინფორმირებული იმის შესახებ, რომ ქსეომინმა, რომელიც გამოიყენება კისრის დისტონიის სამართავად, შეიძლება გამოიწვიოს საშუალო სიმძიმის ან მძიმე დისფაგია, ასპირაციისა და დისპნეის რისკით. პაციენტები, მანამდე არსებული ყლაპვის ან სუნთქვის გაძნელებით, შესაძლოა უფრო მიდრეკილნი იყვნენ ამ გართულებებისკენ. შემთხვევათა უმრავლესობაში, ეს არის ინექციის ადგილას სუნთქვასა და ყლაპვაში მონაწილე კუნთების სისუსტის განვითარების შედეგი. როდესაც ვითარდება შორეული ეფექტი, შეიძლება ჩაერთოს დამატებითი სუნთქვაში მონაწილე კუნთები.
ბოტულინის ტოქსინით მკურნალობის შემდეგ აღწერილია მძიმე დისფაგიის გართულების სახით სიკვდილის შემთხვევები. დისფაგია შეიძლება არსებობდეს რამოდენიმე თვის განმავლობაში, და მოითხოვდეს საკვები მილის გამოყენებას ადექვატური კვების და ჰიდრატაციის შენარჩუნებისათვის. ასპირაცია შესაძლოა წარმოადგენდეს მძიმე დისფაგიის შედეგს და არის ცალკეული რისკი, როდესაც მკურნალობა უტარდება უკვე ყლაპვის ან რესპირატორული ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებს.
კისრის დისტონიის მკურნალობამ ბოტულინის ტოქსინით შეიძლება გამოიწვიოს კისრის კუნთების დასუსტება, რომელიც ემსახურება, როგორც ვენტილაციაში თანამონაწილე კუნთები. ამან შესაძლოა გამოიწვიოს სასუნთქი ტევადობის კრიტიკული დაქვეითება პაციენტებში რესპირატორული დარღვევებით, რომლებიც შესაძლოა დამოკიდებულნი გახდნენ ამ დამხმარე კუნთებზე. აღწერილია პოსტ-მარკეტინგული შემთხვევები სერიოზული სუნთქვის გაძნელებისა, მათ შორის სუნთქვის უკმარისობა, პაციენტებში, რომელთაც უტარდებოდათ ბოტულინის ტოქსინის პროდუქტებით კისრის დისტონიის მკურნალობა.
ითვლება, რომ პაციენტები, რომელთაც აქვთ კისრის მცირე კუნთოვანი მასა ან რომლებიც მოითხოვენ ორივე მხრიდან მკერდ-ლავიწ-დვრილისებრ კუნთში ინექციებს, აქვთ დისფაგიის განვითარების უფრო მაღალი რისკი. ზოგადად, მკერდ-ლავიწ-დვრილისებრ კუნთში შესაყვანი საინექციო დოზის შემცირებამ შესაძლოა შეამციროს დისფაგიის განვითარების ალბათობა.
პაციენტები, რომელთაც უტარდება მკურნალობა ბოტულინუმ ტოქსინით, შეიძლება საჭიროებდნენ დაუყოვნებლივ სამედიცინო მეთვალყურეობას, ისეთი პრობლემების განვითარების შემთხვევაში, როგორიცაა ყლაპვის, მეტყველების ან სუნთქვის დარღვევები. ეს რეაქციები შესაძლოა განვითარდეს ბოტულინის ტოქსინის ინექციიდან რამოდენიმე საათში ან კვირაში.
ბლეფაროსპაზმი
ზემო ქუთუთოს ამწევი კუნთის ახლოს ინექციები უნდა იქნეს თავიდან აცილებული, რომ შემცირდეს ფტოზის განვითარების ალბათობა. დიპლოპია შეიძლება განვითარდეს ინკობოტულინუმტოქსინA დიფუზიის შედეგად ქვემო ირიბი კუთხით ინექციის დროს. ამ გვერდითი რეაქციის შესამცირებლად უნდა იქნეს თავიდან აცილებული მედიალური ინექცია ქვედა ქუთუთოში.
თვალის ირგვლივ კუნთში ბოტულინის ტოქსინის პროდუქტების ინექციით გამოწვეული შემცირებული ციმციმი შეიძლება გახდეს მიზეზი რქოვანას დაუცველობის, პერსისტენტული ეპითელიალური დეფექტის და რქოვანას დაწყლულების, განსაკუთრებით პაციენტებში VII ნერვის დარღვევებით. უნდა ჩატარდეს რქოვანას მგრძნობელობის გულდასმით შემოწმება თვალებზე მანიპულაციის ჩატარებამდე, თავიდან იქნეს აცილებული ქვემო ქუთუთოს მიდამოში ინექცია რომ არ განვითარდეს ექტროპიონი, და მოხდეს ნებისმიერი ეპითელიალური დეფექტის კარგი მკურნალობა. ეს შესაძლოა მოითხოვდეს დამცავი თვალის წვეთების, მალამოების, თერაპიული რბილი კონტაქტური ლინზების ან თვალის დამცავის გამოყენებას ნახვევის ან სხვა საშუალების სახით. ანტიქოლინერგული ეფექტის გამო, ქსეომინი სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში ვიწრო კუთხოვანი გლაუკომის განვითარების რისკით. ექტროპიონის პრევენციის მიზნით, ბოტულინუმ ტოქსინის პროდუქტების ინექცია არ უნდა მოხდეს ქვედა ქუთუთოს მიდამოს მედიალურ მიდამოში.
ექკიმოზები ადვილად ვითარდება ქუთუთოს რბილ ქსოვილებში. მაშინვე ნაზი ზეწოლა ინექციის ადგილას ამცირებს ამ რისკს.
შუბლის ხაზების სამკურნალოდ ქსეომინის გამოყენებისას პაციენტებში ფტოზის რისკი
არ უნდა მოხდეს ქსეომინის რეკომენდებულ დოზასა და ჯერადობას გადამეტება.
იმისთვის რომ შემცირდეს ფტოზის გართულება, საჭიროა შემდეგი ნაბიჯები:
– თავიდან იქნეს ზემო ქუთუთოს ამწევი კუნთის ახლოს ინექცია, განსაკუთრებით პაციენტებში დიდი წარბის დეპრესორი კომპლექსის არსებობისას.
– დანაოჭებულ მიდამოში ინექციები უნდა წარმოებდეს სულ მცირე თვალბუდის ზედა ძვლოვანი ქედიდან 1 სმ ზემოთ.
ადამიანის ალბუმინი და ვირუსული დაავადებების ტრანსმისია
ეს პროდუქტი შეიცავს ადამიანის ალბუმინს მცირე რაოდენობით. ვირუსული ინფექციების ტრანსმისიის ან პრიონებთან დაკავშირებული ინფექციების, როგორიცაა კროიტცფელდტ-იაკობის დაავადება (ჩჟD) განვითარების რისკი არ უნდა იქნეს გამორიცხული აბსოლუტურად ადამიანის სისხლის ან სისლხის პროდუქტების გამოყენების შემდეგ.
ეფექტი ნაყოფიერებაზე
არ არსებობს კლინიკური მონაცემები ინკობოტულინუმტოქსინA გამოყენების შესახებ.
მამრი და მდედრი კურდღლებში ქსეომინის კუნთშიდა ინექციის დროს დაწყვილებამდე ორი კვირით ადრე და დანიშვნიდან ყოველ 2 კვირაში ≤3.5 ლდერთ/კგ, ჯამში შესაბამისად 5 და 3 დოზის გამოყენებისას არ ჰქონია გავლენა მათ ფერტილობაზე. შედარებითი დაუცველობის თანაფარდობა იყო 1.3 მდედრების შემთხვევაში და 2.2 მამრების შემთხვევაში, მაქსიმალური რეკომენდირებული დოზა სხეულის წონის საფუძველზე გამოანგარიშებით ადამიანისთვის ინსულტის შემდგომი ზემო კიდურის სპასტიურობის დროს (400 ერთ).
ორსულობა
არ არსებობს ინკუბოტულინუმA ორსულ ქალებში გამოყენების შესახებ ადექვატური მონაცემები. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა რეპდორუქციული ტოქსიკურობა. ადამიანზე პოტენციური რისკი ცნობილი არ არის. ქსეომინი არ უნდა იქნას გამოყენებული ორსულობის დროს, თუ არ არსებობს ამის აშკარა აუცილებლობა.
კატეგორია B3: დაკვირვება მიმდინარეობდა მედიკამენტების გამოყენებაზე ორსულთა და რეპროდუქტიული ასაკის ქალთა შეზღუდულ რაოდენობაზე, სადაც არ გამოვლენილა მალფორმაციების ან სხვა პირდაპირი ან არაპირდაპირი დამაზიანებელი ეფექტის სიხშირის ზრდა ნაყოფზე.
არ ყოფილა ტერატოგენულობის მტკიცებულება ცხოველებზე ჩატარებული კვლევების შედეგად. თუმცა, ქსეომინმა აჩვენა მცირე გვერდითი ეფექტები ემბრიო-ფეტალურ განვითარებაზე ვირთხებში და მომატებული აბორტის რიცხვი კურდღლებში, როდესაც ეძლეოთად 10-ჯერ და 2-ჯერ მეტი დოზით, შესაბამისად ინსულტის შემდგომი ზემო კიდურის სპასტიურობით პაციენტში სხეულის წონაზე დაანგარიშებით რეკომენდირებულის მაქსიმალურზე მეტი (მრად) დოზით (400 ერთ). აღმოჩენები ჩათვლილი იქნა როგორც არა საკმარისი ადამიანებში და რჩება სხვა ბოტულინუმ ნეიროტოქსინ ტიპი A საშუალებების შესახებ აღწერილის შესაბამისად.
როდესაც ქსეომინი ინიშნებოდა ინტრამუსკულარულად ორსულ ვირთხებში ორგანოგენეზის პერიოდში (მაგ. ჯამური 3 ინექცია 3, 10 ან 30 ერთ/კგ დოზით 6, 12, 19 გესტაციურ დღეებზე [გდ]; ან 7 ერთ/კგ დოზით 14 ინექცია 6-დან 19 გდ-მდე; ამ 2, 6 ან 18 ერთ/კგ დოზით 5 ინექცია 6, 9, 12, 16, 19 გდ-ზე), ქვეითდებოდა ნაყოფის წონა და ჩონჩხის გაძვალება დედისთვის არა ტოქსიკური დოზებით. ვირთხებში ემბრიო-ფეტალურ განვითარებაზე არ გამოვლენილა ეფექტი დოზით 90-98 ლდერთ/კგ [მაგ 7ლდერთ/კგ დოზით 14 ინექცია ან 30 ლდერთ/კგ დოზით 3 ინექცია ან 18 ლდერთ/კგ დოზით 5 ინექცია (11.25-დან 12.25-ჯერ მრად ინსულტის შემდგომი ზემო კიდურის სპასტიურობით დოზის სხეულის წონაზე დაანგარიშებით). ორსულ კურდღლებში ინტრამუსკულური ინექციები ორგანოგენეზის პერიოდში (1.25, 2.5, ან 5 ერთ/კგ 6, 18 და 28 გდ-ზე) შედეგად იწვევდა აბორტების რიცხვის ზრდას დედისთვის ტოქსიკური დოზის 5 ერთ/კგ-ზე. კურდღლებში არ გამოვლენილა აბორტების დონე 2.5 ერთ/კგ დოზით გამოყენებისას [შედარებით 0.9-ჯერ მრად ინსულტის შემდგომი ზემო კიდურის სპასტიურობით (400 ერთ) დოზის სხეულის წონაზე დაანგარიშებით].
ლაქტაცია
უცნობია ინკობოტულინუმტოქსინA გადადის თუ არა რძეში. ქსეომინის გამოყენება ლაქტაციის პერიოდში არ არის რეკომენდებული.
პედიატრია
ქსეომინის გამოყენება პედიატრიულ პოპულაციაში არ ყოფილა შესწავლილი და აქედან გამომდინარე ამ ასაკობრივ ჯგუფში მისი გამოყენება არ არის რეკომენდებული.
მოხუცები
არ არსებობს დამატებითი გაფრთხილებები ქსეომინის მოხუცთა პოპულაციაში გამოყენების შესახებ.
თირკმლის, ღვიძლის და გულ-სისხლძარღვთა დარღვევები
არ არსებობს ინფორმაცია, შესაძლებელია თუ არა ქსეომინის გამოყენება ამ პოპულაციაში.
გენოტოქსიკურობა
არ არსებობს კვლევები ქსეომინის გენოტოქსიკურობის შესახებ.
კარცინოგენულობა
არ არსებობს ხანგრძლივი კარცინოგენულობის შესახებ კვლევები ცხოველებში ქსეომინის ინექციების შესახებ.
მანქანის და სხვა მექანიზმების მართვის უნარზე გავლენა
არ არსებობს კვლევები, რომელიც აღწერს მანქანის ან სხვა მექანიზმების მართვის უნარზე გავლენას.
პაციენტებს უნდა ერჩიოს, რომ ძალის დაქვეითების, კუნთოვანი სისუსტის, მხედველობის გაბუნდოვნების, დაღლილობის, თავბრუსხვევის ან ქუთუთოების დაშვების შემთხვევაში, თავიდან უნდა აიცილონ მანქანის ან სხვა მექანიზმების მართვა, რომელიც საჭიროებს საფრთხილო ქმედებებს პაციენტის მხრიდან.
სხვა მედიკამენტებთან ურთიერთქმედება
ქსეომინის დანიშვნა ამინოგლიკოზიდების ჯგუფის ანტიბიოტიკებთან ან სხვა საშუალებებთან ერთად, რომლებიც ცვლიან ნერვ-კუნთოვან გადაცემას, მაგ. ტუბოკურარინის ტიპის მიორელაქსანტები, უნდა მოხდეს მხოლოდ განსაკუთრებული სიფრთხილით, ვინაიდან, ამ საშუალებებმა შესაძლოა გააძლიერობ ტოქსინის ეფექტი.
გვერდითი ეფექტები
შემდეგი ცხრილები აჯამებს ქსეომინის და პლაცებოს კლინიკური კვლევების დროს აღწერილი გვერდითი ეფექტების სიხშირეს (ცხრილები 2-დან 5-მდე).
ცხრილი 2: კისრის დისტონია, გვერდითი მოვლენები >2%
| გვერდითი მოვლენები | ქსეომინი (N=159) (%) | პლაცებო (N=74) (%) |
| ძვალ–კუნთოვანი და შემაერთებელ ქსოვილოვანი დარღვევები
კისრის ტკივილი კუნთოვანი სისუსტე ძვალ-კუნთოვანი ტკივილი კუნთის სპაზმი ძვალ-კუნთოვანი დაჭიმულობა |
43 (27.04)
16 (10.06) 14 (8.81) 9 (5.66) 4 (2.52) 5 (3.14) |
8 (10.81)
3 (4.05) 1 (1.35) 1 (1.35) 2 (2.70) 1 (1.35) |
| კუჭ–ნაწლავის დარღვევები
დისფაგია გულისრევა |
33 (20.75)
24 (15.09) 6 (3.77) |
5 (6.76)
2 (2.7) 0 |
| ნერვული სისტემის დარღვევები
თავის ტკივილი თავბრუსხვევა |
25 (15.72)
7 (4.40) 4 (2.52) |
5 (6.76)
3 (4.05) 1 (1.35) |
| ინფექციები და ინვაზიები
სინუსიტი |
19 (11.95)
5 (3.14) |
9 (12.16)
2 (2.70) |
| ზოგადი დარღვევები და დანიშვნის ადგილას მდგომარეობები
ინექციის ადგილის ტკივილი |
21 (13.21)
11 (6.92) |
6 (8.11)
4 (5.41) |
| რესპირატორული, გულმკერდის და მედიასტინუმის დარღვევები
ოროფარინგეალური ტკივილი ასთმა |
17 (10.69)
4 (2.52)
4 (2.52) |
2 (2.70)
2 (2.70)
0 |
შენიშვნა: ჯამური პლაცებო-კონტროლირებული კლინიკური კვლევების საფუძველზე
ცხრილი 3: ბლეფაროსპაზმი, გვერდითი მოვლენები >2%
| გვერდითი მოვლენები | ქსეომინი (N=74) (%) | პლაცებო (N=34) (%) |
| თვალის დარღვევები
თვალის სიმშრალე ქუთუთოს ფტოზი მხედველობის გაბუნდოვნება ვიზუალური ცვლილებები გაზრდილი ცრემლდენა |
31 (41.89)
14 (18.92) 14 (18.92) 4 (5.41)
6 (8.11) 2 (2.70) |
6 (17.65)
4 (11.76) 2 (5.88) 2 (5.88)
0 1 (2.94) |
| კუჭ–ნაწლავის დარღვევები
პირის სიმშრალე დიარეა დისფაგია ტუჩის დაავადება |
21 (28.38)
11 (14.86) 6 (8.11) 3 (4.05) 2 (2.70) |
5 (14.71)
1 (2.94) 0 2 (5.88) 0 |
| ინფექციები და ინვაზიები
ნაზოფარინგიტი რესპირატორული ტრაქტის ინფექცია ვირუსული გასტროენტერიტი კბილების ინფექცია საშარდე ტრაქტის ინფექცია |
17 (22.97)
4 (5.41) 5 (6.76)
2 (2.70)
2 (2.70) 2 (2.70) |
6 (17.65)
2 (5.88) 1 (2.94)
0
0 0 |
| ზოგადი დარღვევები და დანიშვნის ადგილის მდგომარეობები
ასთენია ინექციის ადგილას ჰემატომა ინექციის ადგილის ტკივილი |
9 (12.16)
3 (4.05) 2 (2.70)
3 (4.05) |
10 (8.82)
0 1 (2.94)
0 |
| ნერვული სისტემის დარღვევები
ინექციის ადგილის ტკივილი |
11 (14.86)
7 (9.46) |
1 (2.94)
1 (2.94) |
| რესპირატორული, გულმკერდის და მედიასტინუმის დარღვევები
დისპნეა |
8 (10.81)
4 (5.41)
|
1 (2.94)
1 (2.94) |
| დაზიანება, მოწამვლა და პროცედურული გართულებები
კუნთების დაჭიმულობა |
3 (4.05)
2 (2.70) |
1 (2.94)
0 |
| სისხლძარღვოვანი დარღვევები
ჰიპერტენზია |
2 (2.70)
2 (2.70) |
2 (2.70)
0 |
შენიშვნა: ჯამური პლაცებო-კონტროლირებული კლინიკური კვლევების საფუძველზე
ცხრილი 4: ინსულტის შემდგომი ზემო კიდურის სპასტიურობა, გვერდითი მოვლენები >2%
| გვერდითი მოვლენები | ქსეომინი (N=73) (%) | პლაცებო (N=75) (%) |
| ნერვული სისტემის დარღვევები
თავის ტკივილი ეპილეფსია |
5 (6.85)
2 (2.74) 2 (2.74)
|
7 (9.33)
1 (1.33) 0 |
| მეტაბოლიზმი და კვებითი დარღვევები
ჰიპერქოლესტერინემია ჰიპერგლიკემია |
6 (8.22)
2 (2.74) 2 (2.74)
|
7 (9.33)
1 (1.33) 0 |
| კუჭ–ნაწლავის დარღვევები
დიარეა |
3 (4.11)
2 (2.74) |
5 (6.67)
2 (2.67) |
შენიშვნა: ჯამური პლაცებო-კონტროლირებული კლინიკური კვლევების საფუძველზე
ცხრილი 5: შუბლის ხაზები (Glabellar Frown Lines), გვერდითი მოვლენები>2%
| გვერდითი მოვლენები | ქსეომინი (N=678) (%) | პლაცებო (N=316) (%) |
| ინფექციები და ინვაზიები
ნაზოფარინგიტი სინუსიტის ბრონქიტი |
138 (20.35)
50 (7.37) 21 (3.10) 14 (2.06) |
59 (18.67)
31 (9.81) 10 (3.16) 0 |
| ნერვული სისტემის დარღვევები
თავის ტკივილი |
110 (16.22)
84 (12.39) |
39 (12.34)
30 (9.49) |
შენიშვნა: ჯამური პლაცებო-კონტროლირებული კლინიკური კვლევების საფუძველზე
ჩვენების მიხედვით აღწერილი გვერდითი რეაქციები
ქვემოთ მოცემულია კლინიკურ გამოცდილებაზე დაყრდნობით ინფორმაცია გვერდითი რეაქციების სიხშირის შესახებ ინდივიდუალური ჩვენებებით. სიხშირის კატეგორიები განმარტებულია შემდეგნაირად: ძალიან ხშირი (≥1/10); ხშირი (≥1/100-დან <1/10); არახშირი (≥1/1,000-დან <1/100), იშვიათი (≥1/10,000-დან <1/1000), ძალიან იშვიათი (<1/10,000).
კისრის დისტონია
ცხრილი 6: კისრის დისტონია, გვერდითი რეაქციები:
| სხეულის სისტემა | უპირატესი გამოხატულება |
| კუჭ-ნაწლავის დარღვევები: | ძალიან ხშირი: დისფაგია
არახშირი: პირის სიმშრალე, გულისრევა |
| ზოგადი მდგომარეობები: | ხშირი:Lინექციის ადგილის ტკივილი
არახშირი: ასთენია |
| ძვალ-კუნთოვანი და შემაერთებელ ქსოვილოვანი დარღვევები: | ხშირი: კისრის ტკივილი, კუნთოვანი სისუსტე, ძვალ–კუნთოვანი ტკივილი, კუნთების დაჭიმულობა
არახშირი: კუნთოვანი სპაზმი |
| ნერვული სისტემის დარღვევები: | ხშირი: თავის ტკივილი
არახშირი: პრესინკოპე, თავბრუსხვევა, მეტყველების დარღვევა |
| რესპირატორული გულმკერდის და მედიასტინუმის დარღვევები: | არახშირი: დისფონია, დისპნეა
უცნობი: ზემო სასუნთქი გზების ინფექცია |
| კანის და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები: | არახშირი: ჰიპერჰიდროზი, გამონაყარი |
შენიშვნა: პლაცებო-კონტროლირებული, აქტიურად-კონტროლირებული და უკონტროლო კვლევების საფუძველზე
ბლეფაროსპაზმი
ცხრილი 7: ბლეფაროსპაზმი, გვერდითი რეაქციები
| სხეულის სისტემა | უპირატესი გამოხატულება |
| ნერვული სისტემის დარღვევები: | არახშირი: თავის ტკივილი
უცნობი: სახის პარეზი |
| თვალის დარღვევები | ხშირი: ქუთუთოს ფტოზი, თვალის სიმშრალე, მხედველობის გაბუნდოვნება
არახშირი: ვიზუალური ცვლილებები, დიპლოპია, ცრემლდენის გაძლიერება |
| კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დარღვევები | ხშირი: პირის სიმშრალე
არახშირი: დისფაგია |
| ზოგადი დარღვევები: | ხშირი: ინექციის ადგილის ტკივილი
არახშირი: დაღლილობა |
| ძვალ-კუნთოვანი და შემაერთებელ ქსოვილოვანი დარღვევები | არახშირი: კუნთოვანი სისუსტე |
შენიშვნა: პლაცებო-კონტროლირებული, აქტიურად-კონტროლირებული და უკონტროლო კვლევების საფუძველზე
ინსულტის შემდგომი ზემო კიდურის სპასტიურობა
ცხრილი 8: ინსულტის შემდგომი ზემო კიდურის სპასტიურობა, გვერდითი რეაქციები
| სხეულის სისტემა | უპირატესი გამოხატულება |
| კუჭ-ნაწლავის დარღვევები: | არახშირი: დისფაგია |
| ზოგადი დარღვევები: | არახშირი: ასთენია, სიმხურვალის შეგრძნება |
| ძვალ-კუნთოვანი და შემაერთებელ ქსოვილოვანი დარღვევები: | ხშირი: კუნთოვანი სისუსტე
არახშირი: კიდურების ტკივილი უცნობი: მიალგია |
| ნერვული სისტემის დარღვევები: | არახშირი: თავის ტკივილი, დიზესთეზია, ჰიპოესთეზია. |
შენიშვნა: პლაცებო-კონტროლირებული, აქტიურად-კონტროლირებული და უკონტროლო კვლევების საფუძველზე
შუბლის ხაზები (GLABELLAR FROWN LINES
ცხრილი 9: შუბლის ხაზები (GLABELLAR FROWN LINES, გვერდითი რეაქციები
| სხეულის სისტემა | უპირატესი გამოხატულება |
| ზოგადი მდგომარეობები: | არახშირი: ინექციის ადგილას ჰემატომა, ინექციის ადგილის ტკივილი
იშვიათი: გრიპის მსგავსი დაავადება, დაჭიმულობა, დაღლილობა |
| ძვალ-კუნთოვანი და შემაერთებელ ქსოვილოვანი დარღვევები: | არახშირი: სიმძიმის შეგრძნება
იშვიათი: კუნთოვანი სპაზმი |
| ნერვული სისტემის დარღვევები: | ხშირი: თავის ტკივილი
არახშირი: სახის პარეზი (წარბის ფტოზი) |
| თვალის დარღვევები: | არახშირი: ქუთუთოს შეშუპება
იშვიათი: მხედველობის გაბუნდოვნება, ქუთუთოს ფტოზი |
| კანის და კანქვეშა ქსოვილის დარღვევები: | არახშირი: ქავილი |
| ინფექციები და ინვაზიები: | იშვიათი: ნაზოფარინგიტი |
შენიშვნა: პლაცებო-კონტროლირებული, აქტიურად-კონტროლირებული და უკონტროლო კვლევების საფუძველზე
მიღებასთან დაკავშირებული გვერდითი ეფექტები
როგორც მოსალოდნელია, ინექციასთან, ისევე როგორც ნებისმიერი ინექციურ პროცედურასთან დაკავშირებით, შეიძლება განვითარდეს ლოკალური ტკივილი, ანთება პარესთეზია, ჰიპოესთეზია, დაჭიმულობა, შეშუპება, ედემა, ერითემა, ქავილი, ლოკალური ინფექცია, ჰემატომა, სისხლდენა და/ან სისხლჩაქცევა.
ნემსთან დაკავშირებულმა ტკივილმა და/ან შფოთვამ შეიძლება გამოიწვიოს ვაზოვაგალური პასუხი, მათ შორის გარდამავალი სიმპტომური ჰოპოტენზია, შფოთვა, გულისრევა, ტინიტუსი და სინკოპე.
ფარმაკოლოგიურ კლასთან დაკავშირებული გვერდითი ეფექტები
ბოტულინუმ ტოქსინის მოსალოდნელ ფარმაკოლოგიურ ეფექტს ეკუთვნის კუნთოვანი სისუსტე.
ტოქსინის გავრცელება
ნევროლოგიური ჩვენებით მკურნალობის დროს, გვერდითი ეფექტები, რომლებიც დაკავშირებულია ტოქსინის მანძილზე გავრცელებასთან დანიშვნის ადგილიდან, აღწერილია ძალიან იშვიათ შემთხვევებში (ძლიერად გამოხატული კუნთოვანი სისუსტე, დისფაგია და ასპირაციული პნევმონიტი ფატალური გამოსავლით).
ამის მსგავსი არასასურველი ეფექტები, ვერ იქნება სრულად გამორიცხული ქსეომინის ესთეტიური ჩვენებით გამოყენების დროს.
დისფაგია
კისრის დისტონიის მკურნალობა შესაძლოა გამოიწვიოს სხვადასხვა სიმძიმის ხარისხის დისფაგია, რომელიც ზრდის ასპირაციის სიხშირეს, რაც შეიძლება საჭიროებდეს სამედიცინო ჩარევას. დისფაგია შეიძლება გაგრძელდეს ინექციიდან ორი-სამი კვირის განმავლობაში, თუმცა აღწერილია ერთი შემთხვევა, როდესაც გახანგრძლივდა ხუთ თვემდე. დისფაგია არის დოზა-დამოკიდებული.
ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები
სერიოზული და/ან დაუყოვნებელი ტიპის რეაქციები აღწერილია იშვიათად, მათ შორის ანაფილაქსია, შრატის დაავადება, ურტიკარია, რბილი ქსოვილის შეშუპება და დისპნეა. ზოგიერთი ამ რეაქციათაგანი აღწერილია ჩვეულებრივ ბოტულინის ტოქსინ A კომპლექსის დამოუკიდებლად ან სხვა მსგავსი რეაქციის გამოწვევის უნარის მქონე საშუალებებთან კომბინაციაში გამოყენების დროს.
პოსტ-მარკეტული გამოცდილება
აღწერილია გრიპის მსგავსი სიმპტომები და ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, როგორიცაა შეშუპება, ედემა (ასევე მოშორებით ინექციის ადგილიდან), ერითემა, ქავილი, გამონაყარი (ადგილობრივი და გენერალიზებული) და სუნთქვის უკმარისობა.
დოზირება და მიღების მეთოდი
ქსეომინის დანიშვნა შესაძლებელია მხოლოდ სამედიცინო პრაქტიკოსის მიერ სათანადო კვალიფიკაციითა და ბოტულინუმ ტოქსინის დანიშვნის და საჭირო მოწყობილობების გამოყენების გამოცდილებით.
ერთეულის სხვაობის გამო LD50 ნიმუშში, ქსეომინის ერთეულები სპეციფიკურია ქსეომინისთვის. ამასთან, დოზის ერთეულები, რომელიც რეკომენდებულია ქსეომინისთვის, არ არის შენაცვლებადი სხვა ბოტულინუმ ტოქსინის პრეპარატებისთვის. აქედან გამომდინარე, ქსეომინის ერთი ერთეული არ არის ბოტულინის ტოქსინის სხვა პრეპარატის ერთი ერთეულის ექვივალენტური.
კლინიკურ კვლევებზე დაყრდნობით ინფორმაცია, სადაც შედარებულია ქსეომინი ბოტულინუმ ტოქსინ ტიპი A კომპლექსთან (900 კდ) იხ. კლინიკური კვლევის ნაწილში.
განზავება
პროდუქტი არის ერთჯერადი გამოყენებისთვის ერთ პაციენტზე. ნებისმიერი ნარჩენი უნდა განადგურდეს.
ქსეომინი იხსნება გამოყენების წინ ნატრიუმის ქლორიდის 9 მგ/დლ (0.9%) საინექციო ხსნარში. შესაბამისად საინექციოდ გამოყენებული უნდა იყოს სტერილური ნემსი.
შესაძლო განზავებები ნაჩვენებია ცხრილში ქვემოთ:
| 50 LD50 ერთეული განმხსნელი დამატებულია (ნატრიუმის ქლორიდი 9 მგ/დლ (0.9%) საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად) | 100 LD50 ერთეული განმხსნელი დამატებულია (ნატრიუმის ქლორიდი 9 მგ/დლ (0.9%) საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად) | 0.1 მლ-ზე შესაბამისი დოზები ერთეულში |
| 0.25 მლ
0.5 მლ 1.0 მლ 2.0 მლ 4.0 მლ |
0.5 მლ
1.0 მლ 2.0 მლ 4.0 მლ 8.0 მლ |
20.0 ერთ
10.0 ერთ 5.0 ერთ 2.5 ერთ 1.25 ერთ |
კარგია, რომ მოხდეს ფლაკონის განზავება და შპრიცის მომზადება პლასტმასის ხაზოვანი ქაღალდის ხელსახოცების გამოყენებით, რომ მოხდეს ნებისმიერი წვეთის დაჭერა. შესაფერისი გამხსნელის რაოდენობა მოცემულია დახატული შპრიცზე (იხ. ნახატი 5). ნემსის ვერტიკალური შეყვანის შემდეგ რეზინის საცობში, გამხსნელი შეიყვანება ფრთხილად ფლაკონში რომ თავიდან იქნეს აცილებული ქაფის ფორმირება. გახსნისთვის რეკომენდირებულია 20-27 G მოკლე კონუსისებრი ნემსი. ფლაკონი უნდა იქნეს განადგურებული თუ ვაკუუმი არ ავსებს გამხსნელს ფლაკონში. უნდა მოცილდეს შპრიცი ფლაკონიდან და შეერიოს ქსეომინის ხსნარს ფლაკონის ფრთხილად ბრუნვით – არ უნდა მოხდეს ძლიერად შენჯღრევა. საჭიროების შემთხვევაში განზავებისთვის გამოყენებული შპრიცი უნდა დარჩეს ფლაკონში და ხსნარის საჭირო რაოდენობა გამოღებულ უნდა იქნეს ახალი შპრიცით ინექციისთვის.
განზავებული ქსეომინი არის გამჭვირვალე, უფერო ხსნარი, რომელიც არ შეიცავს ნივთიერების ნაწილაკებს. ქსეომინი არ უნდა იქნას გამოყენებული, თუ განზავებული ხსნარი (მომზადებული, როგორც აღნიშნულია ზემოთ) არის ღრუბლის შესახედაობის ან შეიცავს ნივთიერების მასას ან ნაწილაკებს.
განზავებული ქსეომინი განკუთვნილი კუნთშიდა ინექციისთვის.
კისრის დისტონია
ოპტიმალური დოზა და სამკურნალო კუნთის (კუნთების) საინექციო მიდამოების რაოდენობა უნდა შეირჩეს ინდივიდუალურად თითოეული პაციენტისთვის და განისაზღვროს მკურნალი ექიმის მიერ.
რეკომენდირებული საინექციო მოცულობა/ინექციის ადგილი: დაახლოებით 0.1-დან 0.5 მლ. ნორმაში, ჯამური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 200 ერთეულს მკურნალობის ერთ კურსზე. დოზა რომელიც აღწევს 300 ერთეულამდე, შესაძლოა გაუკეთდეს. თითო საინექციო ადგილის ერთი დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 50 ერთეულს. როგორც ნებისმიერი წამლის მკურნალობის დროს, საწყისი დოზა უნდა შეირჩეს მინიმალური ეფექტური დოზით.
ქსეომინი ჩვეულებრივ კეთდება მკერდ-ლავიწ-დვრილისებურ, ბეჭის ამწევ, სპლენიუს კაპიტის, სკალენუს და/ან ტრაპეციულ კუნთში (კუნთებში). ჩამონათვალი არ არის ამომწურავი, ვინაიდან ნებისმიერი კუნთი, რომელიც აკონტროლებს თავის პოზიციას, შეიძლება მოითხოვდეს მკურნალობას.
საშუალო დრო, რომელიც საჭიროა პირველი ეფექტის განვითარებისთვის: ინექციიდან რამოდენიმე დღე.
თითოეული მკურნალობის ეფექტი, ჩვეულებრივ გრძელდება 3-4 თვე, თუმცა შესაძლოა მნიშვნელოვნად დიდხანს ან მცირე პერიოდით გაგრძელდეს.
განმეორებითი მკურნალობა არ უნდა განხორციელდეს უფრო ხშირად ვიდრე 6 კვირაა. კონტროლირებულ კლინიკურ კვლევებში ქსეომინი ეფექტურია და კარგად აიტანება, როდესაც კეთდება 6-დან და 20-მდე კვირიანი ინტერვალებით (საშუალოდ: 12 კვირა). სამკურნალო ინტერვალები უნდა განისაზღვროს ინდივიდუალურად თითოეულ პაციენტზე აქტუალური კლინიკური საჭიროების საფუძველზე.
ბლეფაროსპაზმი
ოპტიმალური დოზა და სამკურნალო კუნთის (კუნთების) საინექციო მიდამოების რაოდენობა უნდა შეირჩეს ინდივიდუალურად თითოეული პაციენტისთვის და განისაზღვროს მკურნალი ექიმის მიერ.
რეკომენდირებული საწყისი დოზა: 1.25 -დან 2.5 ერთ (0.05-0.1 მლ მოცულობა)/ინექციის მიდამო. საწყისი დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 35 ერთეულს/თვალზე მანამდე ნამკურნალებ პაციენტებში, თუ წინა ბოტულინუმ ტოქსინის დოზა უცნობია.
საწყისი დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 25 ერთეულს/თვალზე მოუმზადებელი პაციენტის სამკურნალოდ.
ნორმაში, ჯამური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 100 ერთეულს მკურნალობის ერთ კურსზე.
განმეორებითი მკურნალობის სიხშირე არ უნდა აღემატებოდეს ყოველ 6 კვირაში ერთხელ სიხშირეს. კონტროლირებულ კლინიკურ კვლევებში ქსეომინი ეფექტურია და კარგად აიტანება, როდესაც კეთდება 6-დან და 20-მდე კვირიანი ინტერვალებით (საშუალოდ: 12 კვირა). სამკურნალო ინტერვალები უნდა განისაზღვროს ინდივიდუალურად თითოეულ პაციენტზე აქტუალური კლინიკური საჭიროების საფუძველზე.
ქსეომინის ინექცია ხდება თვალის მედიალურ ან ლატერალურ თვალბუდის კუნთში ზემო ქუთუთოზე და თვალის ლატერალურ თვალბუდის კუნთში ქვედა ქუთუთოზე. შესაძლებელია დამატებითი საინექციო ზონები იქნას ჩართული წარბის მიდამოში, თვალის თვალბუდის ლატერალურ კუნთსა და სახის ზემო ნაწილში ინექციით, თუ სპაზმი აქ, ცვლის მხედველობას.
საშუალო დრო, რომელიც საჭიროა პირველი ეფექტის განვითარებისთვის: ინექციიდან ოთხი დღის შემდეგ.
თითოეული მკურნალობის ეფექტი, ჩვეულებრივ გრძელდება 3-4 თვე, თუმცა შესაძლოა მნიშვნელოვნად დიდხანს ან მცირე პერიოდით გაგრძელდეს.
ინსულტის შემდგომი ზემო კიდურის სპასტიურობა
ოპტიმალური დოზა და სამკურნალო კუნთის (კუნთების) საინექციო მიდამოების რაოდენობა უნდა შეირჩეს ინდივიდუალურად თითოეული პაციენტისთვის და განისაზღვროს მკურნალი ექიმის მიერ.
რეკომენდებული საწყისი დოზებია:
| კლინიკური მოდელი ერთეულები
კუნთი |
| მაჯის მომხრელი
Flexor carpi radialis 50 Flexor carpi ulnaris 40 |
| მუშტის შემკვრელი
Flexor digitorum superficialis 40 Flexor digitorum profundus 40 |
| იდაყვის მომხრელი
Brachioradialis 60 Biceps 80 Brachialis 50 |
| წინამხრის პრონაცია
Pronator quadrates 25 Pronator teres 40 |
| ცერი ხელისგულთან
Flexor pollicis longus 20 Adductor pollicis 10 Flexor pollicis brevis/Opponens pollicis 10 |
განმეორებითი მკურნალობის რეკომენდებული დოზები:
| კლინიკური მოდელი ერთეულები
კუნთი (დიაპაზონი) |
ერთ კუნთზე საინექციო ადგილების რაოდენობა |
| მაჯის მომხრელი
Flexor carpi radialis 25-100 Flexor carpi ulnaris 20-100 |
1-2 1-2 |
| მუშტის შემკვრელი
Flexor digitorum superficialis 40-100 Flexor digitorum profundus 40-100 |
2 2 |
| იდაყვის მომხრელი
Brachioradialis 25-100 Biceps 75-100 Brachialis 25-100 |
1-3 1-4 1-2 |
| წინამხრის პრონაცია
Pronator quadrates 10-50 Pronator teres 25-75 |
1 1-2 |
| ცერი ხელისგულთან
Flexor pollicis longus 10-50 Adductor pollicis 5-30 Flexor pollicis brevis/Opponens pollicis 5-30 |
1 1 1 |
მაქსიმალური ჯამური დოზა: არ უნდა აღემატებოდეს 400 ერთეულს მკურნალობის ერთ კურსზე. საშუალო დრო, რომელიც საჭიროა პირველი ეფექტის განვითარებისთვის: ინექციიდან ოთხი დღის შემდეგ. მაქსიმალური ეფექტი კუნთოვანი ტონუსის გაუმჯობესების მხრივ: 4 კვირის განმავლობაში. ზოგადად, მკურნალობის ეფექტი, ჩვეულებრივ გრძელდება 12 კვირა. განმორებითი მკურნალობა არ უნდა წარმოებდეს 12 კვირაში ერთხელ სიხშირეზე მეტად.
ზუსტი სამკურნალო დოზა და ინექციის ადგილების რაოდენობა უნდა განისაზღვროს ინდივიდუალურად თითოეულ პაციენტზე დაზიანებული კუნთების ზომის, რიცხვის და ლოკალიზაციის, სპასტიურობის სიმძიმისა და ლოკალური კუნთოვანი სისუსტის არსებობის მიხედვით.
შუბლის ხაზები (GLABELLAR FROWN LINES)
ოპტიმალური დოზა და საინექციო ადგილების რაოდენობა სამკურნალოდ უნდა შეირჩეს ინდივიდუალურად თითოეული პაციენტისთვის და განისაზღვროს მკურნალი ექიმის მიერ.
დოზირება
განზავება: 50 ერთეული/1.25 მლ
რეკომენდებული საინექციო მოცულობა: 0.1 მლ (4 ერთ) თითეულ საინექციო ადგილას 5-დან: ორი ინექცია ნაოჭის თითოეული წარბების შემჭმუხნავ კუნთში და ერთი ინექცია სიამაყის კუნთში (სურათი 6).
სტანდარტული დოზა არის 20 ერთეული. დოზა შეიძლება გაიზარდოს ექიმის მიერ 30 ერთეულამდე, თუ მოითხოვება პაციენტის ინდივიდუალური საჭიროებიდან გამომდინარე. გაუმჯობესება შუბლის ხაზების მიდამოსი: ზოგადად 2-დან 3 დღეში. მაქსიმალური ეფექტი: 30-ე დღეს. ეფექტის ხანგრძლივობა ინექციიდან 4 თვის განმავლობაში.
მკურნალობათა შორის ინტერვალები: ≥3 თვე.
მიღების მეთოდი
ბლეფაროსპაზმის რისკის შესამცირებლად, ინექცია ზემო ქუთუთოს ამწევ კუნთთან ახლოს და თვალის ირგვლივი კუნთის კრანიალურ ნაწილში თავიდან უნდა იქნეს აცილებული. ინექცია წარბების შემჭმუხნავ კუნთში უნდა ჩატარდეს კუნთების მედიალურ ნაწილში და კუნთის ცენტრალურ ნაწილში სულ მცირე 1 სმ ზემოთ თვალბუდის ძვლის კიდიდან.
ბოტულინუმ ტოქსინის გამოყენების დროს რეკომენდაციები
პროდუქტის ნებისმიერი წვეთი უნდა გაიწმინდოს: ფხვნილის შემთხვევაში აბსორბენტი მასალის გამოყენებით, რომელიც გაჟღენთილია რომელიმე ქვემოთ ჩამოთვლილი ხსნარით (იხ. პრეზენტაცია და შენახვის პირობები, პროცედურები, რომელიც უნდა ჩატარდეს ფლაკონების, შპრიცებისა და გამოყენებული მასალის უსაფრთხო განადგურებისათვის), ან მშრალი, აბსორბენტი მასალა განზავებული პროდუქტის შემთხვევაში.
დაბინძურებული ზედაპირები უნდა გაიწმინდოს აბსორბენტი მასალის გამოყენებით, რომელიც გაჟღენთილია ქვემოთ ჩამოთვლილი სხნარებით. (იხ. ასევე პრეზენტაცია და შენახვის პირობები, პროცედურები, რომელიც უნდა ჩატარდეს ფლაკონების, შპრიცებისა და გამოყენებული მასალის უსაფრთხო განადგურებისათვის).
თუ ფლაკონი გატყდა, უნდა იმართოს ზემოთ აღნიშნულის შესაბამისად სიფრთხილით, მოხდეს გატეხილი შუშის ნაწილების შეგროვება და პროდუქტის მოწმენდა, თავიდან იქნეს აცილებული კანზე ნებისმიერი ჭრილობა.
თუ პროდუქტი მოხვდა კანთან კონტაქტში, უნდა მოხდეს დაუყოვნებლივ აღნიშნული მიდამოს წყლით ჩამორეცხვა.
თუ პორუქტი მოხვდა თვალში, უნდა მოხდეს დიდი რაოდენობით წყლით ან ოფთალმოლოგიური თვალის ამოსარეცხი ხსნარებით ჩამობანვა.
თუ პროდუქტი მოხვდა ჭრილობაში, ნაკაწრზე ან დაზიანებულ კანზე, უნდა მოხდეს დიდი რაოდენობით წყლით ჩამორეცხვა, და სათანადო სამედიცინო საფეხურების გავლა ინექცირებული დოზის მიხედვით.
დოზის გადაჭარბება
უნდა მოხდეს მოწამვლის საინფორმაციო ცენტრთან დაკავშირება ავსტრიაში ნომერზე 13 11 26 ან ახალ ზელანდაიში ნომერზე 0800 POISON ან 0800 764766 გადამეტებული დოზის შემთხვევის მართვის შესახებ რჩევისათვის.
გადაჭარბებული დოზის სიმპტომები
ინკობოტულინუმტოქსინA დოზის გაზრდამ შეიძლება გამოიწვიოს გამოხატული ნერვ-კუნთოვანი პარალიზი ინექციის ადგილსგან მოშორებით სხვადასხვა სიმპტომებით (სიმპტომებში შეიძლება მოიცავდეს ზოგად სისუსტეს, ფტოზს, დიპლოპიას, სუნთქვის და მეტყველების გაძნელებას, სუნთქვაში მონაწილე კუნთების პარალიზს ან ყლაპის გაძნელებას, რომელმაც შესაძლოა გამოიწვიოს ასპირაციული პნევმონიის განვითარება). გადაჭარბებული დოზის მიღების სიმპტომები არ ვითარდევა ინექციის შემდგომ დაუყოვნებლივ.
გადაჭარბებული დოზირების შემთხვევაში სათანადო ზომები
გადაჭარბებული დოზის მიღების შემთხვევაში პაციენტი დაუყოვნებლივ უნდა იყოს აყვანილი მონიტორინგზე ძლიერ გამოხატული კუნთოვანი სისუსტის ან კუნთოვანი პარალიზის გამო. შესაძლოა აუცილებელი იყოს სიმპტომური მკურნალობა. რესპირატორული მხარდაჭერა შეიძლება დასჭირდეს პაციენტს, თუ განვითარდა რესპირატორული კუნთების დამბლა.
პრეზენტაცია და შენახვის პირობები
ქსეომინი შეიცავს 50 ან 100 LD50 ერთეულ ინკობოტულინუმტოქსინA I ტიპის შუშის ფლაკონში, რომელიც დალუქულია რეზინის თავსახურავით და ფალსიფიცირებაზე შემოწმებული ალუმინის საცობით.
თითოეული შეფუთვა შეიცავს 1 ფლაკონ ქსეომინს 50 ან 100 LD50 ერთეულს.
შენახვის ვადა
36 თვე
გაუხსნელი ფლაკონი
ინახება არა უმეტეს 25°C ტემპერატურაზე.
განზავებული ხსნარი
მიკრობიოლოგიური საფრთხის შესამცირებლად, გამოყენებული უნდა იქნეს განზავებიდან რაც შეიძლება სწრაფად. თუ შენახვა აუცილებელია, უნდა მოხდეს მისი გაჩერება 2-8ოჩ ტემპერატურაზე, არა უმეტეს 24 საათისა.
პროცედურები, რომელიც უნდა ჩატარდეს ფლაკონების, შპრიცებისა და გამოყენებული მასალის უსაფრთხო განადგურებისათვის ნებისმიერი გამოუყენებელი ფლაკონი, განზავებული ხსნარის ნარჩენი ფლაკონში და/ან შპრიცში უნდა განადგურდეს ერთ ერთი ჩამოთვლილი ხსნარის დამატებით: 70% ეთანოლი, 50% იზოპროპანოლი, განზავებული ნატრიუმის ჰიდროქსიდის ხსნარი (0.1 N NaOH), ან განზავებული ნატრიუმის ჰიპოქლორიტის ხსნარი (სულ მცირე 0.1% NaºCL).
გამოყენებული ფლაკონები, შპრიცები და მასალა არ უნდა დაიცალოს და უნდა გადაიყაროს სათანადო კონტეინერებში და განადგურდეს ლოკალური მოთხოვნების შესაბამისად.
გამოშვების ფორმა: 100 LD50 ერთეული ფხვნილი ი.მ. საინექციო ხსნარის მოსამზადებლად ფლაკონი №1
გაცემის რეჟიმი: II ჯგუფი (გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით)
მწარმოებელი: Merz Pharma, გერმანია