მენიერის დაავადება

მენიერის დაავადება

მენიერის დაავადება (Ménière’s disease) – მიზეზები ცნობილი არ არის. ძირითადი პათოლოგიური ფაქტორია ლაბირინთის სითხის (ენდოლიმფა) რაოდენობის გაზრდა და ლაბირითშიგა წნევის მომატება.

მენიერის დაავადება – სიმპტომები, მიმდინარეობა. იწყება ძლიერი თავბრუსხვევის, გულისრევის, ღებინების შეტევებით, რასაც ახლავს ხმაური ყურებში,  სმენის დაქვეითება (ხშირად ცალ ყურში), ნისტაგმი (ჯანმრთელ მხარეზე) და წონასწორობის დარღვევა;ავადმყოფს არ შეუძლია სიარული, დგომა და ჯდომაც კი. შეტევა შესაძლოა გაგრძელდეს რამდენიმე საათიდან რამდენიმე დღემდე, მეორდება საკმაოდ ხშირად (ყოველ 2-3 დღეში), ზოგჯერ კი იშვიათად (1-2 წლის განმავლობაში 1-ჯერ). შეტევებს შორის პერიოდში დაავადების ნიშნები არ აღინიშნება, გარდა სმენის დაქვეითებისა. განმეორებითი შეტევები იწვევენ სმენის თანდათანობით  დაქვეითებას. დაავადების ხანგრძლივობა სხვადასხვაა, შეიძლება გაგრძელდეს ათეული წლები. ხშირად ავადდებიან ქალები 30 – 50 წლის ასაკში. ზოგჯერ კლინიკური სურათი მკაფიოდ გამოხატული არ არის.

მენიერის დაავადება – მკურნალობა. შეტევის პერიოდში – წოლითი რეჟიმი, სიმშვიდე, ხმაურის გამორიცხვა. ხშირი შეტევებისა და კონსერვატული თერაპიის არაეფექტურობის დროს მიმართავენ ქირურგიულ ოპერაციას.

ყელ-ყურ-ცხვირის დაავადებები

ლიტერატურა, წყაროები, გაფრთხილება

  • გაფრთხილება
  • დათეშიძე ლალი, შენგელია არჩილ, შენგელია ვასილ. “ქართული სამედიცინო ენციკლოპედია”. თბილისი, 2005. “ტექინფორმის” დეპონენტი N: 1247. თეიმურაზ ჩიგოგიძის რედაქციით.
  • დათეშიძე ლალი, შენგელია არჩილ, შენგელია ვასილ; “ქართული სამედიცინო ენციკლოპედია”. მეორე დეპო-გამოცემა. ჟურნალი “ექსპერიმენტული და კლინიკური მედიცინა”. N: 28. 2006. დეპონენტი პროფესორ თეიმურაზ ჩიგოგიძის საერთო რედაქციით.

ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი

მენიერის დაავადება – 1. თავბრუსხვევის შეტევები, რომელიც გრძელდება რამდენიმე საათი და მიმდინარეობს ყურებში ხმაურით, ყურების დაცობით. დაავადებას საფუძვლად უდევს შიგა ყურის ენდოლიმფური სისტემის გაფართოება, რაც იწვევს ლაბირინთის რეცეპტორული უჯრედების დეგენერაციას. ზოგიერთ ავადმყოფს აღენიშნება უეცარი დაცემა, რაც გამოწვეულია ვესტიბულური აპარატის რეცეპტორების გაღიზიანებით, შიგნითა ყურში წნევის უეცარი მომატებით. 2. ვლინდება პერიოდულად წარმოქმნილი უეცარი თავბრუსხვევის შეტევებით, არც თუ იშვიათად, ავადმყოფის დაცემით, გულისრევით, ღებინებით, ხმაურით ყურებში, ვეგეტატიური დარღვევებით, ნისტაგმითა და სხვ.