კალეტრა

კალეტრა

გამოყენების ინსტრუქცია

K კალეტრა (KALETRA )

შემადგენლობა:
მოქმედი ნივთიერებები: ლოპინავირი, რიტონავირი;
1 მლ ხსნარი შეიცავს 80 მგ ლოპინავირს და 20 მგ რიტონავირს;

დამხმარე ნივთიერებები: ჰიდროგენიზირებული აბუსალათინის ზეთის პოლიოქსილი 40, გამოხდილიწყალი, ნატრიუმის ქლორიდი, ნატრიუმის ციტრატი, ნატრიუმის საქარინი, კალიუმის აცესულფამი,ლიმონმჟავა უწყლო, ეთანოლი უწყლო, პროპილენგლიკოლი, ლევომენთოლი, პოვიდონი, გლიცერინი, სიმინდის სიროფი ფრუქტოზის მაღალი შემდგენლობით, არომატიზატორი მაგნასვიტი 110, ბაღისპიტნის ზეთი, ვანილის არომატიზატორი, არომატიზატორი ბამბის საკონდიტრო .
წამლის ფორმა . ხსნარი პერორალური მიღებისათვის .
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი . ვირუსის საწინააღმდეგო საშუალებები სისტემური მიღებისათვის .  პროტეაზას ინჰიბიტორები . კოდი АТС J085 А E20.
კლინიკური მახასიათებლები .
ჩვენებები .
აივ – 1 ინფიცირებული უფროსები და ბავშვები 2 წელზე ზემოთ, სხვა ანტივირუსულ პრეპარატებთანკომბინაციაში .
კალეტრას გამოყენების უფრო მეტი გამოცდილება ეკუთვნის პრეპარატის გამოყენებას პაციეტებში,რომლებსაც ადრე არ ჰქონდათ ჩატარებული ანტირეტროვირუსული თერაპია . მონაცემები, პაციენტებშიგამოყენების შესახებ, რომლებიც ადრე იღებდნენ პროტეაზას ინჰიბიტორებს, არ არის . არსებობსშეზღუდული ცნობები პაციენტების გადარჩენის თერაპიის შესახებ, რომლებშიც კალეტრით მკურნალობაარაეფექტური იყო .
კალეტრას არჩევა აივ – 1 ინფიცირებული პაციენტების მკურნალობისას, რომლებიც ადრე იღებდნენპროტეაზას ინჰიბიტორებს, უნდა ეფუძნებოდეს ინდივიდუალური ვირუსული რეზისტენტობისტესტირებასა და წინა თერაპიის შედეგებს .
უკუჩვენება .
მომატებული მგძნობელობა ლოპინავირის ან რიტონავირისა და რომელიმე არააქტიური ინგრედიენტისმიმართ .
თირკმელის უკმარისობის მძიმე ხარისხი .
კალეტრას გამოყენება არ არის რეკომენდებული ერთდროულად იმ პრეპარატებთან ერთად, რომელთაკლირენსი მნიშვნელოვნად დამოკიდებულია CYP3A აქტივობაზე, და რომელთა მომატებულმაკონცენტრაციამ სისხლის პლაზმაში შეიძლება მივგვიყვანოს სიცოცხლისათვის სერიოზული და / ან საშიშირეაქციების გამოვლენისაკენ . ამ სამკურნალო საშუალებებს მიეკუთვნება ასთემიზოლი, ტერფენადინი,მიდაზოლამი, ტრიაზოლამი, ცისაპრიდი, პიმოზიდი, ამიოდარონი, ჭვავის რქის ალკალოიდი (მაგალითად: ერგოტამინი, დიჰიდროერგოტამინი, ერგონოვინი და მეთილერგონოვინი ), ვარდენაფილი .
კალეტრას გამოყენება არ უნდა მოხდეს მცენარეული წარმოშობის პრეპარატებთან ერთად, რომლებიცშეიცავენ გახვრეტილ კრაზანას ( Hypericum perforatum ), პლაზმაში კალეტრას კონცენტრაციისა და  კლინიკური ეფექტურობის შემცირების რისკის გამო .
კალეტრა,   ხსნარი პერორალური მიღებისთვის, უკუნაჩვენებია 2 წლამდე ბავშვებისათვის, ორსულიქალებისათვის და პაციენტებისათვის ღვიძლის ან თირკმელების უკმარისობით, რომლებიც იღებდნენდისულფირამს ან მეტრონიდაზოლს შესაძლო ტოქსიკურობის გამო .
გამოყენების წესი და დოზები .
კალეტრა უნდა დანიშნოს ექიმმა, რომელსაც გააჩნია აივ – ინფექციის მკურნალობის გამოცდილება .
გამოყენება უფროსებსა და მოზარდებში . რეკომენდებული დოზა შეადგენს პერორალური ხსნარის 5 მლ(400/100 მგ ) დღეში ორჯერ ჭამის დროს .
გამოყენება პედიატრიაში (2 წელი და ზემოთ ): რეკომენდებული დოზა შეადგენს 230/57, 5 მგ / მ 2 ორჯერდღეში ჭამის დროს, მაქსიმალური დოზა 400/100 მგ ორჯერ დღეში . პაციენტებში, რომლებიცკალეტრასთან ერთად იღებენ ნევირაპინს ან ეფავირენცს დოზა 230/57, 5 მგ / მ 2 შეიძლება იყოსარაეფეტქური . ასეთ შემთხვევაში აუცილებელია კალეტრას დოზის გაზრდა 300/75 მგ / მ 2 – მდე .დოზირებისთვის გამოიყენება მაკალიბრირებელი შპრიცი პერორალური შეყვანისთვის .
უფრო ზუსტი დოზისთვის რეკომენდებულია გამოვიყენოთ გაანგარიშება სხეულის ზედაპირის ფართობისმიხედვით . თუ ბავშვებში კალეტრას დანიშვნის აუცილებლობა არის კაფსულების სახით, საჭიროაგანსაკუთრებული სიფრთხილე, იმიტომ რომ მათი ზუსტი დოზირების შესაძლებლობა შეზღუდულია .
ცხრილი
* სხეულის ზედაპირის ფართობი შეიძლება გათვილი იყოს შემდეგი ფორმულის მიხედვით: ППТ ( м2 )=√ ( ზრდა ( სმ ) X სხეულის მასა ( კგ ) / 33600)
პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით: აივ – ინფიცირებულ პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციისდარღვევის, მსუბუქი და ზომიერი ხარისხით, იზრდება ლოპინავირის ექსპოზიცია დაახლოებით 30%- ით, რასაც არ გააჩნია კლინიკური მნიშვნელობა . მონაცემები პრეპარატის გამოყენებისა პაციენტებში ღვიძლისუკმარისობის მძიმე ხარისხით არ არის . ასეთ პაციენტებში კალეტრას გამოყენება არ შეიძლება .
პაციენტებში თირკმელის ფუნქციის დარღვევით: დოზის კორექცია საჭირო არ არის . უნდა დავიცვათსიფრთხილე კალეტრას მიღებისას პაციენტებში თირკმელის ფუნქციის დარღვევის მძიმე ხარისხით .
გვერდითი რეაქციები .
გევრდითი რეაქციები, აღნიშნული უფროს პაციენტებში კლინიკური გამოკვლევების დროს
საშიში იყო შემდეგი გვერდითი რეაქციები საშუალო და მძიმე ხარისხის, რომლებიც შესაძლოადაკავშირებულია კალეტრას გამოყენებასთან . გვერდითი რეაქციები წარმოდგენილია ორგანოებისა დაორგანოების სისტემებისა და წარმოქმნის სიხშირის მიხედვით: ძალიან ხშირად ( > 1/10), ხშირად ( >1/100<1/10), ხანდახან ( > 1/1000<1/100).
ინექციები და ინვაზიები: ხანდახან გრიპისმსგავსი სინდრომი, საშუალო ყურის ანთება, ფარინგიტი,ბრონქიტი, სინუსიტი, ფურუნკულეზი, გასტროენტერიტი, სიალოადენიტი, ბაქტერიული ინფექცია,ვირუსული ინფექცია .
კეთილთვისებიანი, ავთვისებიანი და არასპეციფიური ახალწარმონაქმნი ( კისტისა და პოლიპებისჩათვლით ): ხანდახან – კანის კეთილთვისებიანი ახალწარმონაქმნი, კისტა .
დარღვევები სისხლის სისტემის მხრიდან და ლიმფური სისტემის მხრიდან: ხანდახან – ანემია,ლეიკოპენია, ლიმფოადენოპათია .
დარღვევები იმუნური სისტემის მხრიდან: ალერგიული რეაქციები .
ენდოკრინული დარღვევები – ხანდახან – მამაკაცის ჰიპოგონადიზმი, კუშინგის სინდრომი,ჰიპოტირეოიდიზმი .
ნივთიერებათა ცვლის და კვების დარღვევა: ხანხადან – ავიტამინოზი, დეჰიდრატაცია, შეშუპება,მომატებული მადა, ლაქტოაციდოზი, გასუქება და სხეულის მასის მომატება, ანორექსია, შაქრიანიდიაბეტი, ჰიპერგლიკემია, ჰიპოქოესტერინემია .
ფსიქიკური აშლილობა: ხშირად – ძილის დარღვევა; ხანდახან – უჩვეულო სიზმრები, გაღიზიანება,შფოთვა, აპათია, მეხსიერების არევა, დეპრესია, დისკინეზია, ემოციური ლაბილურობა, ლიბიდოსდაცემა, ნერვოზულობა, აზროვნების პროცესების დარღვევა .
ნევროლოგიური აშლილობა: ხშირად – თავის ტკივილი, პარესთეზი, ხანდახან – გულისწასვლა,ამნეზია, ატაქსია, ენცეფალოპათია, სახის ნერვის პარალიჩი, ძილიანობა, ტრემორი, კრუნჩხვები,გემოს დაკარგვა, გემოს შეცვლა, შაკიკი, ექსტრაპირამიდული სინდრომი, მამოძრავებელი აქტიურობისდარღვევა, ცერებრალური ინფარქტი .
დარღვევები მხედველობის ორგანოს მხრიდან: ხანდახან – მხედველობის დარღვევა, თვალის ფუნქციისდარღვევა .
დარღვევები სმენის ორგანოს მხრიდან და ლაბირინთული დარღვევები: ხანდახან – ყურებში ხმაური,თავბრუსხვევა .
გულ – სისხლ – ძარღვთა სისტემის მხრიდან: ხანდახან – ძლიერი გულისცემა, მიოკარდის ინფარქტი,არტერიული ჰიპერტენზია, თრომბოფლებიტი, ვასკულიტი, ვენების ვარიკოზული გაგანიერება, ღრმავენების თრომბოზი, სისხლძარღვთა დარღვევები, წინაგულის ფანცქალი, ჰიპოთენზია სხეულისმდგომარეობის შეცვლისას .
სასუნთქი გზების მხრიდან: ხანდახან – სულის მოთქმა, რანიტი, ძლიერი ხველა, ფილტვების შეშუპება,ასთმა .
საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრიდან: ძალიან ხშირად – დიარეა; ხშირად – გულისრევა, ღებინება,ტკივილი მუცელში, დაცლის დარღვევა, დისპეპსია, მეტეორიზმი, კუჭ – ნაწლავის მოშლილობა;ხანდახან – მუცლის შებერვა, გაუვალობა, პირის სიმშრალე, დისფაგია, ენტერიტი, ენტეროკოლიტი,ბოყინი, ეზოფაგიტი, ფეკალის შეუკავებლობა, გასტრიტი, ჰემორაგიული კოლიტი, პირის წყლული,პანკრეატიტი, სტომატიტი, წყლულოვანი სტომატიტი, პერიოდონტიტი .
ჰეპათობილიარული დარღვევები: ხანდახან – ქოლესცისტიტი, ჰეპატიტი, ჰეპათომეგალია, ღვიძლისცხიმოვანი დისტროფია, ღვიძლის მტკივნეულობა, ქოლანგიტი, სიყვითლე .
კანისა და კანქვეშა ქსოვილების მხრიდან: ხშირად – გამონაყარი, ლიპოდისტროფია, აკნე; ხანდახან – ალოპეცია, კანის სიმშრალე, ეგზემა, ექსფოლიატური დერმატიტი, მაკულო – პაპულეზური გამონაყარი,ფრჩხილების სტრუქტურის შეცვლა, ქავილი, სებორეა, კანის ფერის შეცვლა, სახის შეშუპება, კანზეწყლული, გაძლიერებული ოფლის გამოყოფა, კანზე ატროფირებული ზოლები .
დარღვევები ჩონჩხ – კუნთოვანი სისტემისა და შემაერთებლი ქსოვილების მხრიდან: ხანდახან -არტრალგია, ართროზი, მიალგია, მიოზიტი, რაბდომიოლიზი, ტკივილი ზურგში, სახსრებისფუნქციის მოშლა, ოსთეონეკროზი, მიასტენია .
დარღვევები შარდის გამომყოფი სისტემის მხრიდან: ხანდახან – თირკმელებში ქვები, შარდის გამოყოფისდარღვევა, ალბუმინურია, ჰიპერკალციურია, ნეფრიტი, შარდის ანალიზში ცვლილება, ჰიპერურიკემია.
დარღვევები რეპროდუქციული სისტემებისა და სარძევე ჯირკვლების მხრიდან: ხანდახან – ეიაკულაცია,ამენორეა, სარძევე ჯირკვლების გაზრდა, გინეკომასტია, იმპოტენცია, მენორაგია .
საერთო დარღვევები: ხშირად – ასტენია,   ტკივილი; ხანდახან – ტკივილი მკერდში, მკერდის ძვლისტკივილი, შეციება, ციებ – ცხელება, შეუძლოდ ყოფნა, პერიფერიული შეშუპება, ჰიპერტროფია,ურთიერთმოქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან .
ლაბორატორიული მაჩვენებლების ცვლილება: ძალიან ხშირად – ტრიგლიცერიდების დონის, სისხლისპლაზმაში საერთო ქოლესტერინის მომატება, გამა – გლუტამინტრანსფერაზის აქტიურობის მომატება;ხშირად – გლუკოზის დონის მომატება, ამილაზი, ACT (SGOT), A ЛТ (SGPT) აქტიურობის მომატება,ღვიძლის სინჯების გადახვევა ნორმიდან; ხანდახან – გლუკოზას მიმართ ტოლერანტულობის დაწევა,სისხლში პრეპარატების დონის მომატება, წონის გაზრდა ან წონის შემცირება, ბილირუბინის დონისმომატება, ჰორმონების დონის შეცვლა, ლაბორატორიული მაჩვენებლების შეცვლა .
ბავშვებში 2 წელზე ზევით პრეპარატის გვერდითი ეფექტები და გადამტანობა ისეთივე იყო, როგორცუფროს პაციენტებში .
არასასურველი ეფექტები, ყველაზე ხშირად ბავშვებში   აღინიშნებოდა კლინიკური გამოკვლევებისას.
ცხრილი
პოსტმარკეტინგული ცდა:
იყო შეტყობინება ჰეპატიტის, სტივენ – ჯონსის სინდრომის, მულტიფორმული ერითემის,ბრადიარითმიის შემთხვევების შესახებ .
რაიმე არასასურველი რეაქციების წარმოქმნისას აუცილებელია მიმართოთ ექიმს !
ჭარბი დოზა:
ადამიანებში კალეტრას მწვავე ჭარბი დოზის კლინიკური შემთხვევები დღემდე შეზღუდულია .
კალეტრას ჭარბი დოზის მკურნალობა უნდა დაირთავდეს საერთო შემანარჩუნებელ ტერაპიას ავადმყოფისსასიცოცხლო – მნიშვნელოვან პარამეტრებზე და კლინიკურ მდგომარებაზე დაკვირვებით . კალეტრასმიმართ სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს . საშუალებისამებრ, კუჭი უნდა გათავისუფლდესშეუწოვადი პრეპარატის ნარჩენისაგან ღებინების სტიმულაციით ან კუჭის გამორეცხვით . პრეპარატისნარჩენებისაგან მსუბუქად გათავისუფლებისთვის შეიძლება გამოყენებულ იქნას აქტივირებული ნახშირი .რადგანაც კალეტრა აქტიურად დაკავშირებულია პლაზმის ცილებთან, დიალიზის ჩატარებას არმივყავართ ორგანიზმიდან პრეპარატის მნიშვნელოვანი გამოსვლისკენ .   კალეტრას ხსნარი პერორალურიმიღებისთვის შეიცავს ალკოჰოლის 42, 4%. შემთხვევით ბავშვის მიერ ამ პროდუქტის მიღებამ შეიძლებამიგვიყვანოს ალკოჰოლთან დაკავშირებულ მნიშვნელოვან ტოქსიკურობამდე .
გამოყენება ორსულობისა და ძუძუთი კვების პერიოდში .
ცნობები, ორსულ ქალებში კალეტრას გამოყენების შესახებ არ არის . ცხოველებზე ცდებმა აჩვენესპრეპარატის რეპროდუქტიული ტოქსიკურობა . ადამინისთვის პოტენციური რისკი ცნობილია . კალეტრააუცილებლად უნდა იქნას გამოყენებული მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ მოსალოდნელი შედეგებიაღემატება რისკს . ცდებმა ვირთხებზე აჩვენეს, რომ ლოპინავირი გამოდის ძუძუს რძით . უცნობია,გამოდის თუ არა ეს სამკურნალო საშუალება დედის რძეში . აივ – ინფიცირებულმა ქალებმა არანაირიგარემოების შემთხვევაში არ უნდა მისცენ ბავშვს საკუთარი რძე, რათა თავიდან აიცილონ აივ გადაცემა .
ბავშვები . პრეპარატის მოქმედება და უსაფრთხოება 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში არ იყო შესწავლილი,ამიტომაც პრეპარატის დანიშვნა ამ ასაკობრივ კატეგორიაში არ არის რეკომენდებული .
გამოყენების განსაკუთრებულობანი .
ღვიძლის დაავადებები
კალეტრას უსაფრთხოება და ეფექტურობა არ იყო დადგენილი პაციენტებში გამოხატული ღვიძლისდაავადებებით . იმ პაციენტებში, რომლებსაც ქრონიკული B და C ჰეპატიტი აქვთ, რომლებიცმკურნალობენ ანტირეტროვირუსული პრეპარატებით, არსებობს დიდი რისკი პოტენციურადსიცოცხლისათვის საშიში გვერდითი რეაქციების განვითარებისა ღვიძლის მხრიდან . პაციენტებს ადრეარსებული ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით, ქრონიკული ჰეპატიტის ჩათვლით, კომბინირებულიანტივირუსული თერაპიის დროს შეიძლება აღენიშნებოდეთ ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის განვითარებისსიხშირის ზდა; ასეთ პაციენტზე უნდა მოხდეს საგულდაგულო კონტროლი, სტანდარტული პრაქტიკისშესაბამისად . თუ ასეთ პაციენტებში შეინიშნება ღვიძლის დაავადების გაურესების სიმპტომები უნდაგანიხილოს საკითხი მკურნალობის შეჩერების ან შეწყვეტის შესახებ .
თირკმელების დაავადება
ვინაიდან ლოპინავირისა და რიტონავირის თირკმელის კლირენსი უმნიშვნელოა, მათი პლაზმურიკონცენტრაციის მომატება პაციენტებში თირკმელის ფუნქციის დარღვევით არ არის მოსალოდნელი .  რადგანაც ლოპინავირი და რიტონავირი დაკავშირებულია პლაზმის ცილებთან, ნაკლებსავარაუდოა, რომისინი გამოვლენ ჰემოდიალიზის ან პერიტონეალური დიალიზის გზით .
ჰემოფილია
იყო შეტყობინება სისხლდენის შესახებ, სპონტანური კანის ჰემატომების და ჰემართროზების ჩათვლით,პაციენტებში A და   B ტიპის ჰემოფილიით, რომლებიც მკურნალობდნენ პროტეაზას ინჰიბიტორებით .ზოგიერთ პაციენტს უნიშნავდნენ დამატებით ფაქტორს VIII. უმეტესობა აღნიშნულ შემთხვევაშიმკურნალობა პროტეაზას ინჰიბიტორებით გაგრძელებული   ან განახლებული იყო, თუ ის იყოშემოწმებული . აღინიშნებოდა მიზეზობრივ – კვლევითი კავშირი, თუმცა მოქმედების მექანიზმი არ იყოახსნილი . ამიტომაც პაციენტებმა ჰემოფილიით უნდა იცოდნენ სისხლდენის შესაძლო მომატების შესახებ .
ლიპიდების დონის მომატება
პრეპარატით მკურნალობას მივყავდით სისხლის პლაზმაში საერთო ქოლესტერინისა დატრიგლიცერიდების კონცენტრაციის მომატებისკენ ხანდახან არსებითად მომატებისაკენ, რომელთაშემადგენლობა აუცილებელია განისაზღვროს კალეტრას თერაპიის დაწყებამდე და ერთდროულიინტერვალებით თერაპიის დროს .   განსაკუთრებული ყურადღება უნდა დავუთმოთ პაციენტებსანამნეზში ლიპიდური გაცვლის მაღალი საწყისი მნიშვნელობითა და დარღვევით .
პანკრეატიტი
იყო შეტყობინება პაციენტებში პანკრეატიტის შემთხვევების შესახებ, რომლებიც იღებდნენ კალეტრას,პაციენტების ჩათვლით, რომლებსაც განუვითარდათ ჰიპერტრიგლიცერიდემია . უმეტეს შემთხვევაშიავადმყოფებს ჰქონდათ პრაქტიკა ადრე, და / ან ისინი იღებდნენ სამკურნალო საშუალებებს, რომლებსაცშეეძლოთ ხელი შეეწყოთ პანკრეატიტის განვითარებისათვის . ტრიგლიცერიდების დონის გამოხატულიმომატება არის რისკის ფაქტორი პანკრეატიტის განვითარებისა . ავადმყოფებში პროგრესირებული აივ – ინფექციით ტრიგლიცერიდების კონცენტრაციის მომატებისა და პანკრეატიტის განვითარების რისკიშეიძლება გაიზარდოს . პანკრეატიტის განვითარების შესაძლებლობა უნდა განიხილებოდეს კლინიკურისიმპტომატიკის ( ღებინება, გულისრევა, მუცლის ტკივილი ) ან ლაბორატორიული მაჩვენებლების   (სისხლის შრატში ამილაზის ან ლიპაზის მომატება ) არსებობისას .
პაციენტები, რომლებსაც აღენიშნებათ ეს სიმპტომები ან ნიშნები უნდა იქნენ გამოკვლეულნი, ხოლოთერაპია კალეტრათი უნდა შეწყდეს .
ჰიპერგლიკემია
პაციენტებში, რომლებსაც დაუნიშნეს პროტეაზას ინჰიბიტორები, შეტყობინება იყოს პირველადდიაგნოსტიკური შემთხვევების შესახებ შაქრიან დიაბეტზე, ჰიპერგლიკემიაზე ან უკვე არსებული შაქრიანიდიაბეტის გამწვავებაზე . ზოგიერთ შემთხვევაში ჰიპერგლიკემია აღინიშნებოდა რთული ფორმით, ხოლოხანდახან – თანმდევი კეტოაციდოზით . ბევრ პაციენტს ჰქონდა თანმხლები დაავადება, ზოგიერთიმათგანი პრეპარატებით თერაპიას ითხოვდა, რასაც შეეძლო მივეყვანეთ შაქრიანი დიაბეტის ანჰიპერგლიკემიის განვითარებისკენ .
ცხიმოვანი ქსოვილების გადანაწილება და მეტაბოლიტური დარღვევები
აივ – ინფიცირებულ ავადმყოფებში კომპლექსური ანტირეტროვირუსული თერაპია ასოცირდებოდაცხიმოვანი ქსოვილების გადანაწილებით ( ლიპოდისტროფია ). ასეთი მოვლენის მექანიზმი ბოლომდე არარის დადგენილი . ლიპოდისტროფიის მაღალი რისკი დაკავშირებული იყო ინდივიდუალურფაქტორებთან, ისეთებთან როგორიცაა ხანდაზმული ასაკი და ფაქტორთან, რომელიც დაკავშირებულიაპრეპარატთან, ისეთი როგორიცაა მეტად ხანგრძლივი ანტირეტროვირუსული თერაპია და მასთანდაკავშირებული ნივთიერებათა ცვლა . კლინიკური გამოკვლევები უნდა დაირთავდნენ ცხიმოვანიქსოვილების განაწილების ფიზიკალური ნიშნების შეფასებას, სისხლის პლაზმაში ლიპიდებისა დაგლუკოზის კონცენტრაციის განსაზღვრას მკურნალობის პერიოდში . ცხიმოვანი ცვლის დარღვევა ისე უნდაშეფასდეს, როგორც კლინიკურად მნიშვნელოვანი .
იმუნური რეაქტივაციის სინდრომი
აივ – ინფიცირებულ ავადმყოფებში მძიმე იმუნური დეფიციტით კომბინირებული ანტირეტროვირუსულითერაპიის ჩატარებისას ( კართ ) შეიძლება წარმოიშვას ანთებითი რეაქცია უსიმპტომო ან რეზიდუალუროპორტუნისტური პათოგენური მიკროორგანიზმებით და გამოიწვიოს მძიმე კლინიკური მდგომარეობა ანსიმპტომების გაუარესება . როგორც წესი, ასეთი რეაქციები შეიმჩნეოდა პირველი, რამდენიმე კვირის ანთვის განმავლობაში კომბინირებული ანტირეტროვირუსული თერაპიის დაწყების შემდეგ . ამისმაგალითები შეიძლება იყოს ციტომეგალოვირუსული რეტინიტი ( cytomegalovirus retinitis ),გენერალიზირებული და / ან კეროვანი მიკრობაქტერიული ინფექციები, ასევე პნევმოცისტური პნევმონია .აუცილებელია შეფასდეს ანთების ნებისმიერი სიმპტომი, ასევე აუცილებლობის შემთხვეაში – დაინიშნოსშესამაბისი მკურნალობა .
PR ინტერვალის გაგრძელება
ლოპინავირმა / რიტონავირმა გამოიწვია საშუალო ასიმპტომატური PR ინტერვალი რამდენიმე ჯანმრთელმოხალისეში . ადგილი ჰქონდა იშვიათ შეტყობინებას 2 ან 3 ხარისხის ატრიოვენტრიკულარულბლოკადაზე ავადმყოფებში, რომლებსაც ანამნეზში აქვთ გულის დაავადებები და გულის გამტარისისტემის დარღვევა ან პაციენტებში, რომლებმაც მიიღეს სამკურნალო საშუალება, რომელიცახანგრძლივებს PR ინტერვალს ( მაგალითად ვერაპამილი ან ატაზანავირი ), ლოპინავირთან /რიტონავირთან ერთდროული გამოყენებისას . ასეთ პაციენტებში კალეტრას გამოყენება უნდა მოხდესსიფრთხილით .
ავტოტრანსპორტის მართვის ან სხვა მექნიზმებთან მუშაობის დროს რეაქციის სისწრაფეზეზემოქმედების უნარი
გამოკვლევები, პრეპარატის ზემოქმედებისა ავტოტრანსპორტის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობისუნარზე, არ ჩატარებულა . პრეპარატი შეიცავს სპირიტს 42, 4 %, რაც უნდა მიიღონ მხედველობაშიმძღოლებმა .
სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთმოქმედება და სხვა სახის ურთიერთმოქმედება .
კალეტრა შეიცავს ლოპინავირს და რიტონავირს, რომლებიც არიან ინჰიბიტორები იზოფერმენტის CYP3Aციხოტრომის P450 in vitro.   კალეტრასა და სამკურნალო საშუალებების ერთდროულმა დანიშვნამ,რომლებიც პირველად მეტაბოლიზირდებიან სისტემით CYP3A, შეიძლება გაზარდოს ან გაახანგრძლივოსმათი თერაპიული მოქმედება და გვერდითი რეაქციები .   კალეტრა არ ინჰიბირდება CYP2D6, CYP2C9, CYP2C19, CYP2E1, CYP2B6 ან CYP1A2 კონცენტრაციებში, რომლებსაც გააჩნია კლინიკური მნიშვნელობა. კალეტრა in vivo ინდუცირებს საკუთარ მეტაბოლიზმს და ზრდის ზოგიერთი სამკურნალო პრეპარატისბიოტრანსფორმაციას, რომელიც მეტაბოლიზირდება ციხოტრომის P450 ფერმენტული სისტემისდახმარებით, ასევე გლუკურონიზაციის გზით . ამან შეიძლება მიგვიყვანოს სისხლის პლაზმაშიპრეპარატის კონცენტრაციის შემცირებისკენ და მათი ეფექტურობის შესაძლო შემცირებისკენ პრეპარატკალეტრასთან ერთროულად დანიშვნისას .
ნუკლეოზიდური ინჰიბიტორები უკუ ტრანსკრიპტაზით
კლინიკურ გამოკვლევებში არ შეიმჩნეოდა ლოპინავირის ფარმაკოკინეტიკური ცვლილებები პრეპარატიკალეტრას დანიშვნისას სტავუდინთან ან ლამივუდინთან კომბინაციაში . დიდანოზინის მიღებარეკომენდებულია მშიერზე ან კალეტრას მიღებიდან 2 საათის შემდეგ . კალეტრა ინდუცირებსგლუკურონიზაციას, ამიტომაც პრეპარატი ამცირებს სისხლის პლაზმაში ზიდოვუდინის და აბაკავირისკონცენტრაციას . ამ შესაძლო ურთიერთმოქმედების კლინიკური მნიშვნელობა უცნობია . კალეტრასერთობლივ გამოყენებას ტენოფოვირთან მივყავართ ტენოფოვირის დონის მომატებისკენ . ასეთიურთიერთმოქმედების მექანიზმი უცნობია . პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ამ კომბინაციას,აუცილებელია მოხდეს დაკვირვება გვერდით რეაქციებზე, რომლებიც ასოცირდება ტენოფოვირთან .
არანუკლეოზიდური ინჰიბიტორები უკუ ტრანსკრიპტაზით
ეფავირენზი ან ნევირაპინი . ავადმყოფების მკურნალობისას ლოპინავირის მიმართ შესაძლო შემცირებულიმგრძნობელობით ( წინა მკურნალობის შედეგად ) რეკომენდებულია ეფავირენზის ან ნევირაპინისგამოყენების ფონზე კალეტრას დოზის გაზრდა 533/133 მგ / მდე ( ოთხი კაფსულა ან 6,5 მლ ) ორჯერ დღეშისაკვებთან ერთად მისი გამიყენებისას . კალეტრა არ უნდა დაინიშნოს დღეში 1 ეფავირენზთან ანნევირაპინთან ერთად .
დელავირდინს შეუძლია გაზარდოს ლოპინავირის პლაზმური კონცენტრაცია .
ერთდროული გამოყენება სხვა ინჰიბიტორებთან აივ – პროტეაზები
ოპტიმალური დოზის უსაფრთხოებისა და ეფეტურობის მხრივ   ინჰიბიტორებთან აივ – პროტეაზებიკალეტრასთან კომბინაციაში დანიშვნისას არ იყო დადგენილი, ამიტომაც მათი ერთობლივი გამოყენებაითხოვს სათანადო კონტროლს .
კალეტრას და ამპრენავირის ერთობლივი გამოყენებას ამპრენავირის პლაზმური კონცენტრაციისმომატებისკენ და ლოპინავირის კონცენტრაციის შემცირებისკენ მივყავართ . შესაძლოა, არისაუცილებლობა გავზარდოთ კალეტრას დოზა ამპრენავირით მკურნალობისას, განსაკუთრებითპაციენტებში ლოპინავირის მიმართ შემცირებული მგრძნობელობით . კალეტრას ერთობლივი გამოყენებაფოზამპრენავირთან განპირობებულია ამპრენავირის და ლოპინავირის კონცენტრაციის მნიშვნელოვანიდაცემით .
ერთდროულად, ინდინავირის დოზით 600 მგ ორჯერ დღე – ღამეში და კალეტრას გამოყენებისას არ არისცვლილება AUC ინდინავირისა, იზრდება მისი მინიმალური კონცენტრაცია (3,5 – ჯერ ) და მცირდებამაქსიმალური კონცენტრაცია ერთი ინდინავირის მიღებისას დოზით 800 მგ სამჯერ დღე – ღამეში .შედეგად ინდინავირისა და კალეტრას კომბინაცია თითქმის არ მოახდენს ზემოქმედებას ლოპინავირისკონცენტაციაზე . კალეტრასტან საკვინავირის ერთობლივი მიღება დოზით 800 მგ ორჯერ დღე – ღამეშიზრდის საკვინავირის AUC 9, 6 – ჯერ, ერთი საკვინავირის გამოყენებასთან შედარებით დოზით 1200 მგ 3 –ჯერ დღე – ღამეში . საკვინავირს დოზით 800 მგ ორჯერ დღე – ღამეში დანიშნულს კალეტრასთან ერთად,მივყავართ საკვინავირის AUC მომატებისკენ 30 %- ით, საკვინავირის / რიტონავირის 1000/100 მგ ორჯერდღე – ღამეში გამოყენებასთან შედარებით და ზემოქმედებას ახდენს, საკვინავირის / რიტონავირის 400/400მგ ორჯერ დღე – ღამეში მსგავსი გამოყენება . როცა საკვინავირს ნიშნავდნენ 1200 მგ დოზით დღე – ღამეშიკალეტრთან კომბინაციაში კონცენტრაციის შემდგომი გაზრდა არ შეიმჩნეოდა . ესე იგი ისტორიულშედარებაზე დაყრდნობით მხოლოდ კალეტრას გამოყენებასთან დაკავშირებით, კალეტრასა დასაკვინავირის კომბინაცია თითქმის არ მოქმედებს ლოპინავირის კონცენტრაციაზე . ერთდროულიმიღებისას დამატებით 100 მგ რიტონავირისა დღე – ღამეში, AUC ლოპინავირი გაიზარდა 33%- ით, Cmin -64%- ით, მხოლოდ კალეტრას მიღებასთან შედარებით .
სხვა სამკურნალო საშუალებები:
ანტიარითმიული საშუალებები: ანტიარითმიული პრეპარატების კონცენტრაციები ( ამიოდარონი,ბეპრიდილი, ლიდოკაინი და ხინიდინი ) შეიძლება გაიზარდონ ერთდოულად კალეტრას დანიშვნისშემდეგ . საჭიროა დავიცვათ სიფრთხილე და შეძლებისდაგვარად გავაკონტროლოთ სისხლის პლაზმაშიმათი კონცენტრაცია .
დიგოქსინი: ერთობლივი დანიშვნა იწვევს პლაზმაში დიგოქსინის დონის გაზრდას, ამიტომაც ინიშნებასიფრთხილით .
სიმსივნის საწინააღმდეგო პრეპარატები ( ვინბლასტინი, ვინკრისტინი ): ერთდროული დანიშვნისასიზრდება შრატის კონცენტრაცია, რაც პოტენცირებას უწევს მასთან ასოცირებული გვერდითი რეაქციებიგაზრდას .
ანტიკოაგულანტები:
ბუპროპიონი: ბუპროპიონის კონკურენტული დანიშვნა ლოპინავირთან / რიტონავირთან ზრდისბუპროპიონის პლაზმურ დონეს და მის აქტიურ მეტაბოლიტს ( ჰიდროქსიბუპროპიონი ).
ტრაზოდონი: რიტონავირისა და ტრაზოდონის ერთდროული მიღებისას შეიძლება ტრაზოდონის დოზისგაზრდა . ამავდროულად შეიმჩნეოდა ისეთი გვერდითი რეაქციები, როგორიცაა გულისრევა, სისუსტე,ჰიპოთენზია და გულისწასვლა . თუ ტრაზოდონი გამოიყენება ინჰიბიდორთან CYP3A4, ამგვარად,როგორც ლოპინავირი / რიტონავირი, მაშინ ეს კომბინაცია აუცილებელია გამოყენებულ იქნასსიფრთხილით,   ტრაზოდონის დოზის შემცირებით .
ეპილეფსიის საწინააღმდეგო პრეპარატები ( ფენობარბიტალი, ფენიტოინი, კარბამაზეპინი ):ასტიმულირებს  CYP3A4 და შეუძლია შეამციროს ლოპინავირის კონცენტრაცია . ამას გარდა, ფენიტოინისერთობლივ გამოყენებას ლოპინავირთან / რიტონავირთან მივყავართ ფენიტოინის მუდმივიკონცენტრაციების ზომიერ შემცირებამდე, რაც საჭიროებს კონტროლს .
სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებები
კეტოკონაზოლი და იტრაკონაზოლი:   კალეტრას შეუძლია კონცენტრაციის გაზრდა კეტოკონაზოლის დაიტრაკონაზოლის პლაზმაში . კეტოკონაზოლის და იტრაკონაზოლის მაღალი დოზები (>200 მგ / დღე – ღამეში ) არ არის რეკომენდებული .
ვორიკონაზოლი: ვორიკონაზოლის შემცირებული კონცენტრაციის გამო, ვორიკონაზოლის დარიტონავირის ერთობლივ გამოყენებას უნდა ვერიდოთ, გარდა იმ შემთხვევბისა, როცა სარგებლობაასეთი გამოყენებიდან ამართლებს ვორიკონაზოლის დანიშვნას .
კლარიტრომიცინი: კალეტრა შესამჩნევად ზრდის კლარიტრომიცინის AUC.   ავადმყოფებში ღვიძლისა დათირკმელის უკმარისობით აუცილებელია შემცირდეს კლარიტრომიცინის დოზა .
რიფაბუტინი:   რიფაბუტინისა და კალეტრას ერთობლივი გამოყენებისას 10 დღის განმავლობაში Cmax დარიფაბუტინის AUC გაიზარდა 3,5 და 5,7 – ჯერ, შესაბამისად . ამ მონაცემების საფუძველზერეკომენდებულია რიფაბუტინის დოზის შემცირება 75 %- ით ( ე . ი . 150 მგ ერთი დღის გამოტოვებით ან 3ჯერ კვირაში ). შეიძლება საჭირო გახდეს რიფაბუტინის დოზის შემდგომი შემცირება .
რიფამპიცინი: ლოპინავირის კონცენტრაციის გამოხატული შემცირების გამო რიფამპიცინი არ უნდა იქნასგამოყენებული კალეტრას სტანდარტულ დოზებთან ერთდ .
კალიცის არხების დიჰიდროპირიდინული ბლოკატორებ ი ( ფელოდიპინი, ნიფედიპინი, ნიკარდიპინი ):კალეტრას შეუძლია გაზარდოს მათი კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში .
ჰმჰ – კოა – რედუქტაზას ინჰიბიტორები: ჰმჰ – კოა – რედუქტაზას ინჰიბიტორები, რომლებიცმნიშვნელოვნად მეტაბოლიზირდება CYP3A4, ისეთი, როგორიცაა ლოვასტატინი და სიმვასტატინი,კალეტრასთან ერთდროულად დანიშვნისას სისხლის პლაზმაში კონცენტრაცია შესამჩნევად გაიზრდება .რადგანაც ჰმჰ – კოა – რედუქტაზას ინჰიბიტორების კონცენტრაციის მომატებამ, შეიძლება გამოიწვიოსიმპოტენცია, რაბდომიოლიზის ჩათვლით, კალეტრთან ამ სამკურნალო საშუალებების კომბინაცია  რეკომენდებული არ არის . ატორვასტატინი მცირე ხარისხით მეტაბოლიზირდება CYP3A.ატორვასტატინის მიღება ერთდროულად კალეტრასთან აღინიშნებოდა Cmax      და ატორვასტატინის AUCგაზრდით, საშუალოდ 4, 7 და 5, 9 – ჯერ, შესაბამისად . ერთროულად კალეტრთან დანიშვნისასატორვასტატინის მცირე ეფექტური დოზები უნდა იქნას გამოყენებული . კალეტრასა და პრავასტატინისურთიერთმოქმედების გამოკვლევების   მიღებულმა შედეგებმა არ აჩვენეს კლინიკურად მნიშვნელოვანიურთიერთმოქმედება . პრავასტატინისა და ფლუვასტატინის მეტაბოლიზმი არ არის დამოკიდებულიCYP3A4 და კალეტრთან ურთიერთქმედება არ პროგნოზირდება . თუ ნაჩვენებია მკურნალობა ჰმჰ – კოა – რედუქტაზას ინჰიბიტორებით, რეკომენდებულია პრავასტატინის ან ფლუვასტატინის გამოყენება .
კორტიკოსტეროიდები
დექსამეტაზონი: შეძილება ინდუცირდეს CYP3A4 და დაწიოს სისხლში ლოპინავირის კონცენტრაცია .
ფლუტიკაზონა პროპიონატი: კალეტრასთან ერთად დანიშვნამ შეიძლება გაზარდოს მისი კონცენტრაცია,ამიტომაც საჭიროა მიღება მოხდეს სიფრთხილით . აუცილებელია მოინახოს ფლუტიკაზონისალტერნატივა, განსაკუთრებით ხანგრძლივი გამოყენებისას .
ფოსფოდიესტერაზის ინჰიბიტორები: პრეპარატების ჯგუფი, რომელიც დამოკიდებულია CYP3A4-მეტაბოლიზმაზე, ერთობლივ გამოყენებას მივყავართ ფოსფოდიესტერაზის AUC ინჰიბიტორის 2-11 ჯერადგაზრდამდე და ასოცირებული გვერდითი რეაქციების გაზრდისკენ . სილდენაფილი და ტადალაფილიშეიძლება დაინიშნოს მხოლოდ გვერდითი რეაქციების განვითარების მონიტორინგის შესაძლებლობისას,ამავდროულად ვარდენაფილის ერთობილივი დანიშვნა უკუნაჩვენებია .
იმუნოსუპრესანტები ( ციკლოსპორინი, სიროლიმუსი ( რაპამიცინი ) და ტაკროლიმუსი ): კალეტრასერთდროულად გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს მათი კონცენტრაცია სისხლში . რეკომენდებულია ხშირიგანსაზღვრება ამ პრეპარატების თერაპიული კონცენტრაციისა პლაზმაში მათი სტაბილური დონისდადგენამდე .
მეტადონი: კალეტრა ამცირებს პლაზმაში მეტადონის კონცენტრაციას . რეკომენდებულია მეტადონისპლაზმაში   კონცენტრაციის მონიტორინგი .
პერორალური ჩასახვის საწინააღმდგეო აბები: ვინაიდან ეთინელესტრადიოლას   კონცენტრაცია შეიძლებაშემცირდეს, უნდა გამოვიყენოთ კონტრაცეპციის ალტერნატიული და დამატებითი საშუალება ესტროგენისშემცველი კონტრაცეპტივებისა და კალეტრას ერთდროული მიღებისას .
გახვრეტილი კრაზანა: ლოპინავირისა და რიტონავირის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში შეიძლებაშემცირდეს ერთდროულად მცენარეული წარმოშობის პრეპარატებთან ერთად მიღებისას გახვრეტილიკრაზანას საფუძველზე ( Hypericum perforatum ). ამიტომაც მცენარეული პრეპარატები, რომლებიცშეიცავენ კრაზანას, არ უნდა იქნენ გამოყენებულნი კალეტრასთან ერთად კომბინაციაში .
მიდაზოლამი: აქტიურად მეტაბოლიზდება CYP3A4 ამიტომაც ერთობლივმა გამოყენებამ შეიძლებამიგვიყვანოს პლაზმაში ბენზდიაზეპინის კონცენტრაციის გაზრდისკენ, ამიტომაც რეკომენდებულიაინდივიდუალური დოზის კორექცია, თუ აუცილებელი იქნება მიდაზოლამის   ერთზე მეტი შეყვანა .
კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთმოქმედება კალეტრასა და რანიტიდინს, ომეპრაზოლს,დეზიმპრამინომს შორის არ არის შემჩნეული .
ფარმაკოლოგიური თვისებები .
ფარმაკოდინამიკა
ლოპინავირი – პროტეაზას ინჰიბიტორი აივ – 1 და აივ – 2 – ეწინააღმდეგება gag-pol – პოლიპროტეინისგაყოფას, პროდუქციასთან მოუმწიფებელი არაეფქეტური ვირუსის მიყვანით .
რიტონავირი – პეპდინომეტრიული ინჰიბიტორი აივ – 1 და აივ – 2 – 2 ასპარტილ პროტეაზი,პერორალური მიღებისთვის . აივ – პროტეაზის შეჩერება ამ ფერმენტს ხდის უუნაროს წინამორბედის gag-pol – პოლიპროტეინის დასამუშავებლად, რასაც მივყავართ მორფოლოგიურად მოუმწიფებელი აივ – ნაწილებისკენ, რომლებსაც ინფიცირების უნარი არ აქვთ ახალი ციკლის ინიცირებისთვის . რიტონავირსგააჩნია სელექტიური მსგავსება აივ – პროტეაზთან და დაბალი ინჰიბირებული აქტიურობა ადამიანურიასპარტალ – პროტეაზის მიმართ .
ანტივირუსუსლი აქტივობა in vitro
ლოპინავირის in vitro   ანტივირუსული აქტივობა აივ ლაბორატორიული შტამების მიმართ, ასევე აივკლინიკური იზოლატების შეფასევა ხდება, შესაბამისად, მძიმედ ინფიცირებულ ლიმფოადგილობრივუჯრედებში და პერიფერიული სისხლის ლიმფოციტებში .   ადამიანის სისხლის შრატის არ ქონისშემთხვევში საშუალო 50% (EC50 ) ლოპინავირის ეფექტური კონცენტრაცია აივ – 1 ხუთი სხვადსხვალაბორატორიული შტამის წინააღმდეგ შეადგენს 19 ნმ . ადამიანის 50% სისხლის შრატის არ არსებობის დაარსებობის ლოპინავირის საშუალო EC50 აივ – 1 IIIB წინააღმდეგ მტ უჯრედებში შეადგინა 7 – დან 102 ნმ – მდე . ლოპინავირის აქტიურობის შესასწავლად კომბინირებული პრეპარატის შემადგენლობაში, ასევე სხვაპროტეაზას ინჰიბიტორებთან ან უკუ ტრანსკრიპტაზის ინჰიბიტორებთამ ჯერ კიდევ დასრულებული არარის . მონაცემები in vitro პირობებში აჩვენებს, რომ რიტონავირს გააჩნია აქტიურობა ყველა აივ შტამებისმიმართ, რომლებიც გამოცდილია ადამიანის სხვადასხვა ტრანსფორმირებულ და პირველად უჯრედოვანხაზებში . პრეპარატის კონცენტრაცია რომელიც აფერხებს in vitro  50% და 90 % ვირუსის რეპლიკაციას,შეადგენს დაახლოებით 0, 02 მკმკოლ და 0, 11 მკმოლ, შესაბამისად . ანალოგიური მოქმედებაგამოწვეული იყო, როგორც აზტ – ( აზიდოტიმიდინით ) მგრძნობიარეებით, ასევე აზტ –რეზისტენტული აივ შტამებით . გამოკვლევებმა, რომლებშიც იზომებოდა რიტონავირის პირდაპირიუჯრედოვანი ტოქსიკურობა სხვადასხვა უჯრედოვან ხაზებში, არ გამოავლინეს პირდაპირი უჯრედოვანიტოქსიკურობა კონცენტრაციისას 25 მკმკლ – მდე ჯამური თერაპიული ინდექსის დროს in vitro პირობებშიარა უმცირეს 1000.
რეზისტენტულობა
in vitro   ექსპერიმენტებში გამოყოფილი იყო აივ – 1 იზოლატები შემცირებული მგრძნობელობითლოპინავირის მიმართ . რიტონავირის არსებობა არ მოქმედებს in vitro   ლოპინავირ – რეზისტენტულვირუსებზე .
კლინიკური გამოკვლევების II ფაზაში (M97-720 ) მკურნალობის 204 კვირის შემდეგ, ვირუსულიიზოლატების გენოტიპის ანალიზი წარმატებულად ჩაუტარდა 11 – ს 16 ავადმყოფიდან დადასტურებულიაივ რნმ   400 ნ / მლ და არ აჩვენა არანაირი პირველადი მუტაცია ან აქტიური მუტაციის ადგილებიპროტეაზში ( ამინომჟავები მდგომარეობაში  8, 30, 32, 46, 47, 48, 50, 82, 84 და 90) ანპროტეაზინჰიბირებული ფენოტიპური რეზისტენტულობა . კლინიკური გამოკვლევის III ფაზაში (M98-863 ), რომელშიც მონაწილეობას იღებდა 653 პაციენტი რანდომიზირებულად იღებდნენ სტავუდინს პლუსლამივუდინს თან / ან ლოპინავირით / რიტონავირით ან ნელფინავინით: 113 ნელფინავინი –ნამკურნალები პაციენტებისა და 74 ლოპინავირი / რიტონავირი – ნამკურნალები პაციენტებისამკურნალობის პერიოდში 24 – დან 96 კვირამდე . მათგან იზოლატებში 96 ნეფინავინისგან ნამკურნალებიპაციენტებისა და 51 ლოპინავირით / რიტონავირით – ნამკურნალები პაციენტებისა, ტესტებირეზისტენტულობაზე იყო გაზრდილი . რეზისტენტულობა ნელფინავინის მიმართ, განსაზღვრულია,როგორც მუტაციის D30N ან L90M არსებობა პროტეაზში და შეინიშნებოდა 41 – ში 96 (43%) პაციენტიდან .რეზისტენტულობა ლოპინავირის მიმართ განსაზღვრულია, პროტეაზში, როგორც ნებისმიერიპირველადი მუტაციისა ან მუტაციის აქტიური ადგილების არსებობის ( არ არსებობის ), რომელიცშეიმჩნეოდა 0 – ში 51 (0%) პაციენტიდან . რეზისტენტულობის არ არსებობა ლოპინავირის მიმართდამტკიცებულია ფენოტიპიური ანალიზებით . ლოპინავირის მიმართ სელექციური რეზისტენტულობადახასიათებული იყო პაციენტებში იზოლატების ანალიზის საფუძველზე 19 პაციენტიდან, რომლებიცმკურნალობდნენ პროტეაზას ინჰიბიტორებით . პაციენტებში კლინიკური გამოკვლევის II და III ფაზაზე,აღმოჩენილია არასრული ვიროლოგიური სუპრესია, ან ვირუსული პასუხი, როგორც საწყისი პასუხიკალეტრაზე, რამაც აჩვენა რეზისტენტულობის გაზრდა in vitro   საბაზო დონესა და პასუხს შორის   (განისაზღვრება, როგორც ახალი მუტაციების გამოვლენა ან 2 ჯერადი ცვლილების ფენოტიპურიამთვისებლობა ლოპინავირის მიმართ ). რეზისტენტურობის გაზრდა უფრო საერთო იყო პაციენტებში, ვისსაბაზო იზოლატებსაც გააჩნდათ რამდენიმე პროტეაზოინჰიბირებული – ასოცირებული მუტაცია .კალეტრას მიმართ რეზისტენტულობის განვითარება ავადმყოფებში, რომელთა მკურნალობა ადრე არჩატარებულა, ჯერ არ არის დახასიათებული . კლინიკური გამოკვლევების II ფაზაში შევიდა 227 პაციენტი, რომელთა ანტირეტროვირუსული მკურნალობა ადრე არ ჩატარებულა, ასევე პაციენტები, რომლებიცადრე არ მკურნალობდნენ პროტეაზას ინჰიბიტორებით . კალეტრას მიღების შემდეგ 12 – დან 100 კვირისგანმავლობაში ლოპინავირის მიმართ შესამჩნევი მგრძნობელობის დაწევა, საწყის სიდიდესთან შედარებით, შეინიშნებოდა იზოლატებში, მიღებული 4 – ში 23 პაციენტიდან   რნმ ვირუსით   რაოდენობით,რომელიც აღემატება განსაზღვრულ ზღვარს (400 ნ / მლ მეტი ).   სამი ამ პაციენტთაგანი ადრემკურნალობდა პტოტეაზას ინჰიბიტორებით ( ნელფინავირი, ინდინავირი ან საკვინავირი ), ხოლო ერთპაციენტს უმკურნალეს ერთდროულად რამდენიმე ინჰიბიტორით ( ინდინავირით, საკვინავირით დარიტონავირით ). ყველა 4 პაციენტს აღენიშნებოდა არანაკლებ 4 მუტაციისა, რომლებიც დაკავშირებულიარეზისტენტულობით პროტეაზას ინჰიბიტორთან, წარმოქმნილი კალეტრას გამოყენებამდე . ვირუსულიაქტივობის აქტივაციის შემდეგ ამ პაციენტების იზოლატებში გაჩნდა დამატებითი მუტაციები, ზოგიმათგანი დაკავშირებული იყო რეზისტენტულობის განვითარებასთან პროტეაზას ინჰიბიტორთან . თუმცაამჟამად არ არის საკმარისი ცნობები ლოპინავირთან დაკავშირებული მუტაციების იდენტიფიკაციისათვის,პაციენტის იზოლატებში, რომლებიც იღებენ კალეტრას . ასეთი მუტაციების შეფასება ჯერ კიდევგრძელდება .
ჯვარედინი რეზისტენტულობა .


წინაკლინიკური გამოკვლევები . პროტეაზას ინჰიბიტორებისთვის არსებობს სხვადასხვა ხარისხიჯვარედინი რეზისტენტულობისა . განსაზღვრავენ ლოპინავირის in vitro აქტიურობის კლინიკურიიზოლატების წინააღმდეგ, მიღებული პაციენტებში, რომლებიც ადრე მკურნალობდნენ ერთი პროტეაზასინჰიბიტორით . იზოლატებში ნელფინავირის მიმართ (n=13 ) 4 – ჯერ მეტი შემცირებულიმგრძნობელობით და საკვინავირის მიმართ (n=4 ) შეიმჩნეოდა ნაკლები, ვიდრე ლოპინავირის მიმართმგრძნობელობის 4 – ჯერადი შემცირება . იზოლატებში ინდინავირის მიმართ (n=16 ) 4 – ჯერ მეტიშემცირებული მგრძნობელობით და რიტონავირის მიმართ (n=3 ), შეიმჩნეოდა ლოპინავირის მიმართმგრძნობელობის შემცირება, შესაბამისად საშუალოდ 5,7 და 8, 3 – ჯერ . პაციენტების იზოლატებში,რომლებიც ადრე მკურნალობდნენ ორი ან მეტი პროტეაზას ინჰიბიტორებით, შეიმჩნეოდა ლოპინავირისმიმართ მეტად გამოხატული მგრძნობელობის შემცირება .
ჯვარედინი რეზისტენტულობა კალეტრათი მკურნალობის დროს
იზოლატების მიმართ სხვა პროტეაზას ინჰიბიტორებით აქტივობის განსაზღვრა, რომლებიც აღმოაჩენდნენრეზისტენტულობის მომატებას ლოპინავირის მიმართ კალეტრით თერაპიის შემდეგ: ჯვარედინირეზისტენტულობა სხვა კალეტრათი მკურნალობის დროს
იზოლატების მიმართ სხვა პროტეაზას ინჰიბიტორების მიმართ გაანალიზებული იყო, 18 პაციენტისაგანმიღებული იზოლატებზე, რომლებიც ადრე მკურნალობდნენ ერთი ან რამდენიმე პროტეაზასინჰიბიტორით, რაც იწვევდა ლოპინავირის მიმართ ფენოტიპიურ რეზისტენტობის გაზრდას, კალეტრითმკურნალობისას შეიმჩნეოდა ისეთივე ჯვარედინი რეზისტენტობა ან ვითარდებოდა ახალი ჯვარედინირეზისტენტობა რიტონავირის, ინდინავირის და ნელფინავირის მიმართ . ყველა აქტივირებული ვირუსიან ინარჩუნებდა სრულ მგრძნობელობას ან ამპრენავილის მიმართ მგრძნობელობის შემიცრებასამჟღავნდებდნენ   (8, 5 – ჯერ ლოპინავრილის მიმართ 99– ჯერადი რეზისტენტობის ფონზე ).აქტივირებული იზოლატები, მიღებული ორი პაცინტიდან, რომლებიც ადრე არ მკურნალობდნენსაკვინავირით, ინარჩუნებდნენ სრულ მგრძნობელობას საკვინავირის მიმართ .
გენოტიპური კორელიატები, ვირუსებში, ლოპინავირის მიმართ დაწეული ფენოტიპიურიმგრძნობელობით, რომლებიც გაჩნდნენ სხვა პროტეაზას ინჰიბიტორების მოქმედების ქვეშ
შეფასდა ლოპინავირის ანტივირუსული აქტიურობა in vitro 112 კლინიკური იზოლატების წინააღმდეგგამოყოფილ ავადმყოფებში, რომლებსაც მიუხედავად წინასწარი მკურნალობისა ერთი ან რამდენიმეპროტეაზას ინჰიბიტორებით რნმ აივ რაოდენობა შეადგენდა 1000 ნ / მლ . ამ ჯგუფში მგრძნობელობისშემცირებამ in vitro ლოპინავირის მიმართ განაპირობა აივ პროტეაზას ისეთი მუტაციები:  L10F/I/R/V, K20M/R, L241, M461/L, F53L, 154L/T/V, L63P, A71I/L/T/V, V82A/F/T, 184V და L90M.
კლინიკური გამოკვლევები . კალეტრას ანტივირუსული აქტიურობა პაციენტებში, რომლებსაც ადრემკურნალობდნენ პროტეაზას ინჰიბიტორებით . ლოპინავირთან in vitro მგრძნობელობის დაწევისკლინიკური მნიშვნელობა ფასდებოდა კალეტრაზე ვირუსოლოგიური შესაბამისი რეაქციით გენოტიპის დაფენოტიპის საწყის ვირუსთან მიმართებაში 56 ავადმყოფში, რომლებიც ადრე არ მკურნალობდნენნეუკლეოზიდური უკუ ტრანსკრიპტაზის ინჰიბიტორებით და რომლებსაც რნმ აივ რაოდენობა ჰქონდათ1000 ნ / მლ მეტი, წინა თერაპიის მიუხედავად არანაკლებ ორი პროტეაზას ინჰიბიტორის დახმარებით,განსხვავებული ნელფინავირისაგან, ინდინავირისაგან, საკვინავირისაგან და რიტონავირისაგან (გამოკვლევები M 98-957 ). კონცენტრაცია EC 50 ლოპინავირის 56 საწყისი ვირუსული იზოლატებისწინააღმდეგ იყო 0, 5 – 96 – ჯერ მაღალი, ვიდრე  EC 50 აივ “ ველური ” ტიპის წინააღმდეგ . 55% საწყისიზოლატებშ (31 – ში 56 – დან ) შეინიშნებოდა ლოპინავირის მიმართ მგრძნობელობის შემცირება 31იზოლატში 27,9 – ჯერ . ნუკლეოზიდური უკუ ტრანსკრიპტაზის კალეტრათი, ეფავირენზით დაინჰიბიტორებით მკურნალობის 48 კვირის შემდეგ, კონცენტრაცია რნმ აივ სისხლის პლაზმაში არა უმეტეს400 ნ / მლ შეიმჩნეოდა 93% (25 – ში 27 – დან ), 73% (11 – ში 15 – დან ) და 25% (2 – ში 8 – დან ) ავადმყოფებში,რომლებიც შედიოდნენ ლოპინავრილის მიმართ მგრნობელობის შემცირების ჯგუფში, ნაკლევად ვიდრე 10ჯერ, 10-40 ჯერ და ვიდრე 40 ჯერ, შესაბამისად . კონცენტრაცია რნბ აივ სისხლის პლაზმაში არა უმეტეს50 ნ / მლ შეიმჩნეოდა 81% (22 – ში 27 – დან ), 60% (9 – ში 15 – დან ) და 25 % (2 – ში 8 – დან ) ზემოთმითითებული ჯგუფის ავადმყოფებში .   ამას გარდა, რნმ აივ კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში არაუმეტეს 400 ნ / მლ შეიმჩნეოდა 91 % (21- ში 23 – დან ) ავადმყოფებში, რომლებსაც საწყისი ვირუსულიიზოლატები აღენიშებოდათ 5 მუტაციამდე, დაკავშირებული პროტეაზას ინჰიბიტორებისრეზისტენტულობასთან . 13 – ში ამ 23 იზოლატის მუტაციიდან შეიმჩნეოდა მდგომარეობაში 82, 84 და / ან90. რნმ აივ კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში არა უმეტეს 400 ნ / მლ შეიმჩნეოდა 71% (15 – ში 21 – დან )ავადმყოფებში, რომლებსაც საწყის ვირუსულ იზოლატებში ჰქონდა ექვსი – შვიდი, მუტაციის ჩათვლითმდგომარეობაში 82, 84 და / ან 90, ასევე სხვა მრავალი მუტაცია . რნვ აივ კონცენტრაცია სიხსლისპლაზმაში არა უმეტეს 50 ნ / მლ შეინიშნებოდა 33% (2 – ში 6 – დან ) ავადმყოფში, საწყისი ვირუსულიიზოლატების განსაზღვრით შესაბამისად 8-10 მუტაცია . პასუხის ნაწილი, შესაძლოა ეკუთვნისეფავირენცის ვირუსის საწინააღმდეგო მოქმედებას, განსაკუთრებით პაციენტებში დაფარული დაგანსაკუთრებული მყარი რეზისტენტობით ლოპინავირის მიმართ .
ფარმაკოკინეტიკა
ლოპინავირის ფარმაკოკინეტიკური თვისება რიტონავირთან ერთად შეყვანისას შესწავლილია ჯანმრთელუფროს მოხალისეებში და აივ – ინფიცირებულ პირებში, ამასთან ამ ჯგუფებში არ არის მიღებულიუტყუარი განსხვავება პარამეტერბისა . ლოპინავირი პრაქტიკულად სრულად იშლება CYP3A მოქმედებისქვეშ . რიტონავირი აჩერებს ლოპინავირის მეტაბოლიტურ შლას, და ამგვარად განაპირობებს სისხლისპლაზმაში ლოპინავირის კონცენტრაციის გაზრდას . სხვადასხვა ცდების შედარებისას ნაჩვენები იყო, რომკალეტრას შეყვანისას დოზით 400/100 მგ ორჯერ დღე – ღამეში აივ – ინფიცირებული ავადმყოფებისათვისლოპინავირის საშუალო კონცენტრაცია თანაბარ მდგომარეობაში 15-20 – ჯერ მაღალია, რიტონავირისკონცენტრაციასთან შედარებით . რიტონავირის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში შეადგენს 7 % ნაკლებსკონცენტრაციისა, რომელიც შეინიშნება რიტონავირის შეყვანიდან 600 მგ დოზით ორჯერ დღე – ღამეში .  in vitro ექსპერიმენტებში ნაჩვენებია, რომ ანტივირუსული ეფექტური კონცენტრაცია EC50 ლოპინავირიადაახლოებით 10 – ჯერ დაბალია, ვიდრე რიტონავირის კონცენტრაცია . ამგვარად, კალეტრას პრეპარატისანტივირუსული აქტიურობა განპირობებულია ლოპინავირის არსებობით .
შეწოვა
ფარმაკოკინეტიკური გამოკვლევების დროს საკვებში შეუზღუდავ აივ – ინფიცირებული პირებში (n=21 ),კალეტრას მრავალჯერად შეყვანას დოზით 400/100 მგ დღეში ორჯერ 3-4 კვირის განმავლობაში სისხლისპლაზმაში ლპონავირის მაქსმიალური კონცენტრაციის (Cmax )   გამოვლენისკენ მიჰყავდა 9,6 + 4,4 მკგ /მლ ( საშუალო მნიშვნელობა + სტანდარტული გადახვევა ), რომელიც შეიმჩნეოდა შეყვანიდანდაახლოებით 4 საათის შემდეგ . საშუალო მინიმალური კონცენტრაცია თანაბარ მდგომარეობაში დილისდოზის შეყვანამდე შეადგენდა 5,5 + 4,0 მგკ / მლ . AUC სიდიდე ლოპინავირისთვის შეყვანიდან 12 საათისგასვლის შემდეგ შეადგენდა, საშუალოდ 82,8 + 44,5 მგკ / სთ / მლ . ლოპინავირის აბსოლუტურიბიომიღწევადობის სიდიდე შეყვანისას რიტონავირთან ერთად არ არის დადგენილი . საკვების შემდეგ (500კკალ, 25%- ცხიმებიდან ) ლოპინავირის კონცენტრაცია კალეტრას მიღების შემდეგ კაფსულების ანხსანრის სახით არ განსხვავდება . მშიერზე პრეპარატის შეყვანისას AUC საშუალო სიდიდე და Cmaxლოპინავირისთვის კალეტრას მიღებისას ხსნარის სახით 22% ნაკლები იყო, სიდიდესთან შედარებით,რომელიც მიღებულია კალეტრას კაფსულის მიღების შემდეგ .
საკვების ზემოქმედება შეწოვაზე პერორალურად მიღებისას
კალეტრას ბიოლოგიური ეფექტურობა რბილი კაფუსლებისა და ხსნარის სახით არ განსხვავდებოდა ამპრეპარატის მიღებისას საკვებთან ერთად ( ცხიმიანი საკვების ზომიერი შემადგენლობა ). კალეტრას ერთიკაფსულის მიღებას 400/100 მგ საკვების ზომიერი გამოყენებისას   (500-682 კკალ, 23-25 % ცხიმებიდან )თან ახლდა AUC გაზრდა Cmax ლოპინავრილისთვის, საშუალოდ შესაბამისად 48% და 23%, პრეპარატისმშიერზე მიღებასთან შედარებით . ასეთ პირობებში ხსანრის შეყვანისას იზრდება ლოპინავრილის AUC დაCmax, შესაბამისად 80% და 54%- ით . კალეტრას შეყვანა ცხმინ საკვებთან ერთად (872 კკალ, 56%ცხიმებიდან ) მივყაბდით, მშიერზე მიღებასთან შედარებით, ლოპინავრილის AUC და Cmax გაზრიდსაკენ, შესაბამისად 97% და 43% – ით კაფსულის მიღები შემდეგ, 130% და 56%- ით ხსანრის შეყვანის შემდეგ .ბილოგიური მიღწევადობის გაზრდისთვის და ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების მერყეობისმინიმიზაციისთვის კალეტრას მიღება რეკომენდებულია საკვებთან ერთად .
განაწილება
თანაბარ მდგომარეობაში ლოპინავირის დაახლოებით 98-99% დაკავშირებულია პლაზმის ცილებთან .ლოპინავირს შეუძლია დაუკავშირდეს, როგორც ალფა – 1 – აციდგლიკოპროტეინს, ასევე ალბუმინს, მაგრამლოპინავირის მსგავსება ალფა – 1 – აციდგლიკოპროტეინთან უფრი დიდია . კალეტრას გამოყენებისასდოზით 400/100 მგ ორჯერ დღეში, ლოპინავირის ცილებთან კავშირი თანაბარ მდგომარეოაბში რჩებასტაბილური კონცენტრაციის ფართო დიაპაზონში და არ განსხვავდება ჯანმრთელ ადამიანებში   და აივ –ინფიცირებულ პაციენტებში .
მეტაბოლიტური დაშლა
ექსპერიმენტებმა in vitro   ადამიანის ღვიძლის მიკოროსომებზე   აჩვენეს, რომ ლოპინავირიმეტაბოლიზირდება, უპირატესად, დაჟანგვის გზით . ლოპინავირი ინტენსიურად იშლება ღვიძლშიციტოხრომის P450 სისტემის ზემოქმედების ქვეშ, კერძოდ, იზოფერმენტის CYP3A. რიტონავირი არისCYP3A აქტივობის მძლავრი ინჰიბიტორი და იმავდროულად აჩერებს ლოპინავირის დაშლას დაგანაპირობებს სისხლის პლაზმაში მისი კონცენტრაციის გაზრდას . ექსპერიმენტებმა ნიშანდადებული 14C –ლოპინავირით აჩვენეს, რომ ადამიანებისთვის კალეტრას 400/100 მგ,   ერთჯერადი დოზის შეყვანისშემდეგ 89% საერთო რადიოაქტიურობიდან სისხლის პლაზმაში განპირობებულია შეუცვლელი აქტიურინივთიერებით . ადამიანს იდენტიფიცირებული აქვს ლოპინავირის არა ნაკლებ 13 დაჟანგულიმეტაბოლიტი . ნაჩვენებია, რომ რიტონავირი ახდენს მეტაბოლიტური ფერმენტების აქტიურობისსტიმულირებას, და ამით აჩქარებს საკუთარ მეტაბოლიტურ დაშლას . განმეორებითი დოზის შეყვანისასლოპინავირის კონცენტრაცია შემდეგი დოზირების წინ მცირდება, კონცენტრაციის სტაბილიზაცია  მიიღწევა დაახლოებით 10-16 დღის შემდეგ .
გამოყოფა
14 C – ლოპინავირის / რიტონავირის შეყვანის შემდეგ დოზით 400/100 ნგ 8 დღის შემდეგ 14 C-ლოპინავირის შეყვანილი დოზიდან შარდთან და ფეკალურ მასებთან ერთად გამოდის, შესაბამისად, 10,4+ 2,3 % და 82,6 + 2,5%. შეუცვლელ მდგომარეობაში რჩება ლოპინავირის  2,2 % და 19,8% შესაბამისადშარდში და ფეკალებში . ხელმეორე შეყვანისას, შარდთან ერთად შეუცვლელი სახით გამყოდისლიპონავირის 3% შეყვანილი დოზიდან . ლოპინავირის ნახევრად გამოყოფის პერიოდი 12 საათიანიშესვენების განმავლობაში პერაპარატის შეყვანებს შორის, საშუალოდ შეადგენს 5-6 საათს, ხოლოლოპინავირის კლირენსი ტოლია 6-7 ლ / სთ .
ელექტროკარდიოგრამის მაჩვენებლები: ინტერვალი QTcF შეფასებული იყო რანდომიზირებულ,პლაცებოკონტოლირებულ გამოკვლევებში და გამოკვლევებში ი ( მოქსიფლოქსაცინი 400 მგ ერთხელ დღე – ღამეში ) 39 ჯანმერთელი მოხალისის შედარებით, 10 გაზომვით 12 საათის შემდეგ სამი დღისგანმავლობაში . მაქსმალურად საშაულო (95% ზედა მიმნდობი საზღვარი ) QTcF მნიშვნელობაპლაცებოსთვის შეადგენს 3,6 (6,3) და 13,1 (15, 8) ლოპინავირის / რიტონავირის 400/100 მგ დოზისთვისორჯერ დღეში და ლოპინავირის / რიტონავირის ზეთერაპიული დოზა 800/200 მგ   დღეში ორჯერ,შესაბამისად . QRS ინტერვალის გაზრდა 6 მწ – დან 9,5 მწ – მდე, რაც იდნუცირდება ლოპინავირის /რიტონავირის მაღალი დოზებით (800/200 მგ დღეში ორჯერ ), ხელს უწყობს QT პროლონგაციას . ორმარეჟიმმა მიგვიყვანა მესამე დღეს ექსპოზიციისაკენ მნიშვნელობით, დაახლოებით 1,5 და 3 – ჯერ მაღალით, ვიდრე ისინი რომელიც შეინიშნებოდა ლოპინავირის / რიტონავირის რეკომენდებული მუდმივი დოზითერთეხლ დღე – ღამეში ან ორჯერ დღე – ღამეში . ამასთან არ შეინიშნებოდა QTcF > 60 მწ   გაზრდასაბაზოსთან ან QTcF ინტრევალის გაზრდასთან შედარებით, რომელიც არ აღემატებოდა პოტენციურადკლინიკურად მნიშვნელოვან ზღუდეს 500 მწ . PR ინტერვალის ზომიერი გაზრდა ასევე აღინიშნებოდაპაციენტებში, რომლებმაც მიიღეს ლოპინავირი / რიტონავირი, ასეთივე გამოკვლევაში მესამე დღეს .საბაზოდან საშუალო გადახვევა PR ინტერვალისთვის, განლაგდა 11,6 მწ – დან 24,4 მწ – მდე 12 საათიანინტერვალში . მაქსიმალური PR ინტერვალი შეადგენს 286 მწ .
ფარმაკოკინეტიკა ბავშვებში
ლოპინავირის / რიტონავირის ფარმაკოკინეტიკა პერორალურ ხნსარში დოზებით 300 მგ /75 მგ / მ 2 ორჯერდღე – ღამეში   და 230 მგ /57,5 მგ / მ 2 ორჯერ დღე – ღამეში შესწავლილი იყო 53 პედიატრიულ პაციენტში, ასაკით 6 თვიდან 12 წალმდე . მყარი საშაულო დონე AUC, Cmax და Cmin შეადგენს 72, 6 + 31, 1 µ გ •სთ . მლ, 8,2 + 2,9 µ გ • სთ . მლ, შესაბამისად ლოპინავირის / რიტონავირის შემდეგ პეროლალურხსნარში დოზებით 230 მგ /57,5 მგ / მ 2 ნევირაპინის გარეშე (n=12 ), და 85,8 + 36,9 µ გ • სთ . მლ, 10,0 +3,3 µ გ • სთ . მლ და 3, 6 + 3,5 µ გ • სთ . მლ, შესაბამისად ლოპინავირის / რიტონავირის შემდეგპეროლალურ ხსნარში დოზებით 300 მგ /75 მგ / მ 2 ნევირაპინთან ერთად (n=12 ). დოზირებისაღნიშნული რეჟიმი უზრუნველყოფს   ლოპინავირის კონცენტრაციას პლაზმაში, მსგავსი კონცენტრაციებიუფროს პაციენტებში არის 400 მგ /100 მგ ორჯერ დღე – ღამეში ნევირაპინის გარეშე .
ხანდაზმული ასაკის პაცინეტები
ფარმაკოკინეტიკა ხანდაზმულ პაციენტებში შესწავლილი არ არის, მაგრამ ასაკზე ან მემკვიდრეობაზედამოკიდებული რაიმე განსაკუთრებულობა არ აღინიშნებოდა .
თირკმელის უკმარისობა
კალეტრას ფარმაკოდინამიკა არ იყო შესწავლილი ავადმყოფებში თირკმელის უკმარისობით; თუმცაღალოპინავირის თირკმელის კლირენსი უმნიშვნელოა, საერთო კლირენსის შემცირება ავადმყოფებშითირკმელის უკმარისობით არ არის მოსალოდნელი .
ღვიძლის უკმარისობა
ლოპინავირის მყარი ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების, აივ – ინფიცირებული პაციენტების,   მსუბუქიდა ზომიერი ხარისხით ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით,   აივ – ინფიცირებული პაციენტებთანშედარებით ღვიძლის ნორმალური ფუნქციით, მრავალჯერადი შესწავლისას განისაზღვრებოდალოპინავირის / რიტონავირის დოზები 400 მგ /100 მგ ორჯერ დღე – ღამეში . შეინიშნებოდა ლოპინავირისსაერთო კონცენტრაციის შეზღუდული ზრდა, დაახლოებით 30%- ით, რომელსაც არ გააჩნდა კლინიკურიმნიშვნელობა .
ფარმაცევტული მახასიათებლები .
ძირითადი ფიზიკა – ქიმიური თვისებები:
გამჭვირვალე ხსანრი ღია – ყვითელი ოფროსფრამდე, ფაქტიურად არ შეიცავს გარეშე ნაწილაკებს .
ვარგისინაობის ვადა .  2 წელი .
შენახვის პირობები .
ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას არა უმეტეს 2 – დან 80C – მდე ტემპერატურისა .
ხსნარის შენახვა შეიძლება მაცივრის გარეშე ტემპერატურისას 250C დაბლა 42 დღის განმავლობაში,რომლის შემდეგაც ნარჩენის მოცილება უნდა მოხდეს . რეკომენდებულია მითითებული იქნას შეფუთვაზემაცივრის გარეშე შენახვის საწყისი ვადა . არ უნდა მოხვდეს სითბოს ზედმეტი ზემოქმედების ქვეშ !
შეფუთვა .
60 მლ ხსნარისა მოთავსებულია ქარვისფერ პლასტიკურ ფლაკონში დახრახდნილი ხუფით, რომელსაცგააჩნია მოწყობილობა, რომელიც ხელს უშლის ბავშვებს ფლაკონის გახსნაში . თუთოეული მუყაოს ყუთიშეიცავს 5 ფლაკონს 60 მლ და #5 5 მლ დოზატორით .
გაცემის წესი: რეცეპტით (II ჯგუფი ).
მწარმოებელი .
აესიკა კვინბორო ლტდ, დიდი ბრიტანეთი / Aesica Queenborough Ltd, United Kingdom.
კვინბორო კენტ ME 11 5 ელ, დიდი ბრიტანეთი / Queenborough Kent ME11 SEL, United Kingdom.