სედრინა-სანოველი
სედრინა – სანოველი
SEDRINA-sanovel
სამკურნალო ფორმის აღწერა: 300 მგ – იანი შემოგარსული ტაბლეტები
შემადგენლობა:
შემოგარსული ტაბლეტები ————————————————– 1 ტაბ .
ქვეტიაპინის ფურამატი, რაც შეესაბამება ქვეტიაპინის ——- 300 მგ – ს
კლინიკურ – ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
ანტიფსიქოზური პრეპარატი
ათქ კლასიფიკაციის კოდი – N05AH04
ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფარმაკოდინამიკა
ქვეტიაპინი წარმოადგენს ანტიფსიქოზურ ( ნეიროლეფსიურ ) პრეპარატს, რომელიც ურთიერთქმედებსნეირომედიატორების რეცეპტორებთან . ავლენს მაღალ აფინურობას სეროტონინული 5 HT2 –რეცეპტორების მიმართ თავის ტვინში ( D1 და D2 დოფამინურ რეცეპტორებთან შედარებით ). ვარაუდობენ, რომ D2 რეცეპტორებთან შედარებით 5 HT2 რეცეპტორების მიმართ გამოხატული სელექტიურიანტაგონიზმი განაპირობებს ქვეტიაპინის ანტიფსიქოზურ თვისებებს და პრეპარატის ექსტრაპირამიდულიგვერდითი ეფექტების სისუსტეს .
ქვეტიაპინს ახასიათებს მაღალი აფინიტეტი ჰისტამინური და α 1 – ადრენორეცეპტორების მიმართ და იგი ნაკლებად აქტიურია α 2 – ადრენორეცეპტორების მიმართ . იგი არ არის აქტიური м – ქოლინორეცეპტორების და ბენზოდიაზეპინური რეცეპტორების მიმართ .
ქვეტიაპინი ავლენს აქტივობას ანტიფსიქოზური მოქმედების სხვადასხვა ტესტებში . გარდა ამისა,აბლოკირებს დოფამინური აგონისტების მოქმედებას, რომელიც განსაზღვრულია ქცევითი დაელექტროფიზიოლოგიური მეთოდებით, და წარმოადგენს რა D2 რეცეპტორების ბლოკადის ნეიროქიმიურმაჩვენებელს, ზრდის დოფამინის მეტაბოლიტების კონცენტრაციას .
ექსტრაპირამიდული სისტემის მგრძნობელობის კვლევების შედეგებმა, რომლებიც ჩატარებულ იქნაცხოველებზე, აჩვენა, რომ ქვეტიაპინი გამოირჩევა სტანდარტული ანტიფსიქოზური პრეპარატებისგან დაგააჩნია მოქმედების ატიპიური პროფილი . ხანგრძლივი მიღებისას ქვეტიაპინი არ იწვევს D2რეცეპტორების ჰიპერმგრძნობელობას, მხოლოდ D2 რეცეპტორების მაბლოკირებელ დოზებში იგიშეიძლება გახდეს მსუბუქი კატალეფსიის მიზეზი . ხანგრძლივი მიღებისას აბლოკირებს A10მეზოლიმბური ნეირონების დეპოლარიზაციას, სელექტიურია მეზოლიმბური სისტემის მიმართ, თუმცაA9 ნიგროსტრიალური ნეირონების მიმართ, რომლებიც შეიცავს დოფამინს, მსგავსი მოქმედება არშეინიშნება . ასეთი კვლევების რეზულტატები იძლევა საშუალებას ვივარაუდოთ ქვეტიაპინის უნარი,გამოიწვიოს მინიმალური ექსტრაპირამიდული სიმპტომები და გვიანი დისკინეზია .
კლინიკურმა კვლევებმა ( ქვეტიაპინი 75-750 მგ / დღ დოზებით ) არ გამოავლინა განსხვავება ქვეტიაპინსადა პლაცებოს შორის ექსტრაპირამიდული სიმპტომების წარმოქმნის სიხშირის მხრივ .
ატიპიური ანტიფსიქოზური პრეპარატების თავისებურებას წარმოადგენს ის, რომ ისინი არ იწვევენექსტრაპირამიდულ სიმპტომებს .
ქვეტიაპინი არ იწვევს პროლაქტინის დონის ხანგრძლივ მომატებას . კლინიკურ კვლევებში, პრეპარატისმრავალჯერადი ფიქსირებული დოზებით გამოყენებისას პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ქვეტიაპინს ანპლაცებოს, პროლაქტინის დონეს შორის განხვავება არ აღინიშნა .
კლინიკურმა კვლევებმა აჩვენა ქვეტიაპინის ეფექტურობა შიზოფრენიის პოზიტიური და ნეგატიურისიმპტომების მკურნალობისას . ქლორპრომაზინთან და ორ კვლევაში ჰალოპერიდოლთან შედარებით,ქვეტიაპინმა ხანმოკლე დროში გამოავლინა მსგავსი აქტივობა .
ქვეტიაპინის მოქმედება 5 HT2 და D2 რეცეპტორებზე გრძელდება პრეპარატის მიღებიდან 12 საათისგანმავლობაში .
ფარმაკოკინეტიკა
შეწოვა: პერორალურად მიღებისას ქვეტიაპინი კარგად შეიწოვება და მაღალი ხარისხითმეტაბოლიზირდება . საკვებთან ერთად მიღება არ ახდენს მნიშვნელოვან გავლენას ქვეტიაპინისბიოშეღწევადობაზე .
განაწილება: ქვეტიაპინი უკავშირდება პლაზმის ცილებს დაახლოებით 83%- ით . კლინიკურმა კვლევებმააჩვენა, რომ ქვეტიაპინი ეფექტურია დღეში ორჯერ მიღებისას . ქვეტიაპინი 12 საათის განმავლობაში რჩებაშეკავშირებული 5 HT2 და D2 რეცეპტორებთან, რაც მტკიცდება პოზიტრონ – ემისიური ტომოგრაფიის (პეტ ) გამოყენებით ჩატარებული კვლევების მონაცემებით . დღეში 800 მგ – ზე მეტი დოზის უსაფრთხოებადა ეფექტურობა დადგენილი არ არის . ქვეტიაპინის ფარმაკოკინეტიკა ატარებს ხაზოვან ხასიათს, დაგანსხვავება მამაკაცებსა და ქალებს შორის არ შეინიშნება .
გამოყოფა: ქვეტიაპინის ნახევრადგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 7 საათს . რადიაქტიურადმონიშნული ქვეტიაპინის მიღებისას უცვლელი ნივთიერების რაოდენობა შარდში შეადგენს მიღებულიდოზის 5%- ს . რადიაქტიურად ნიშნული პრეპარატის დაახლოებით 73% გამოიყოფა შარდთან დადაახლოებით 21% – განავალთან ერთად .
მეტაბოლიზმი: ქვეტიაპინი ძირითადად მეტაბოლიზდება ღვიძლში . პლაზმაში აღმოჩენილი ძირითადიმეტაბოლიტები არ ავლენენ მნიშვნელოვან ფარმაკოლოგიურ აქტივობას . ღვიძლის ფუნქციის დარღვევისას, პლაზმაში პრეპარატის დოზის მომატების გამო, აუცილებელია დოზის კორექცია ( იხ . მიღების წესი დადოზირება ). in vitro ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა, რომ ქვეტიაპინი მეტაბოლიზდება ციტოქრომ Р 450-ის ძირითადი ფერმენტის CYP3A4 – ის დახმარებით . ქვეტიაპინი და უმრავლესი მისი მეტაბოლიტებიწარმოადგენს ციტოქრომ Р 450 1 А 2, 2 С 9, 2 С 19, 2D6 და 3 А 4 – ის სუსტ ინჰიბიტორებს . თუმცამაინჰიბირებელი მოქმედება ვლინდება სადღეღამისო ეფექტური დოზების 300-450 მგ – ის 10-50 – ჯერგადაჭარბებისას . in vitro კვლევების მონაცემების თანახმად, ერთდროულად სხვა პრეპარატებთანმიღებისას, რომლებიც მეტაბოლიზდება ციტოქრომ Р 450 სისტემის მეშვეობით, ქვეტიაპინი არ ავლენსკლინიკურად მნიშვნელოვან მაინჰიბირებელ მოქმედებას მათ მეტაბოლიზმზე .
ფარმაკოკინეტიკა განსაკუთრებულ კლინიკურ შემთხვევებში
ქვეტიაპინის საშუალო კლირენსი ხანდაზმულ პაციენტებში 30-50%- ით დაქვეითებულია 18-65 ასაკისპაციენტებთან შედარებით .
ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში ( გამოხატული ალკოჰოლური ციროზი ) ქვეტიაპინის საშუალოკლირენსი შემცირებულია 25%- ით .
თირკმლის მძიმე უკმარისობისას ( კრეატინინის კლირენსი <30 მლ / წთ /1.73 მ 2 ) ქვეტიაპინის კლირენსიშემცირებულია 25%- ით, თუმცა კლირენსის ინდივიდუალური მაჩვენებლები ნორმის ფარგლებშია .
ჩვენებები
მწვავე და ქრონიკული ფსიქოზების, მათ შორის შიზოფრენიის, მკურნალობა;
მანიაკალური ეპიზოდების მკურნალობა ბიპოლარული მოშლილობის სტრუქტურაში;
საშუალო და მძიმე ხარისხის დეპრესიული ეპიზოდების მკურნალობა ბიპოლარულიმოშლილობის სტრუქტურაში (8 კვირის განმავლობაში );
ბიპოლარული მოშლილობის ხანგრძლივი მკურნალობა .
უკუჩვენებები
პრეპარატი უკუნაჩვენებია მისი შემადგენელი რომელიმე კომპონენტის მიმართ მომატებულიმგრძნობელობისას .
განსაკუთრებული მითითებები:
ქვეტიაპინი სიფრთხილით ინიშნება გულ – სისხლძარღვთა და ცერებროვასკულური დაავადების მქონეპაციენტებში, აგრეთვე ხანდაზმულ ასაკში, ღვიძლის უკმარისობის დროს, ანამნეზში კრუნჩხვითიშეტევებისას .
ქვეტიაპინმა, განსაკუთრებით დოზის ტიტრირების საწყის პერიოდში, შეიძლება გამოიწვიოსორთოსტატური ჰიპოტენზია . არ არის გამოვლენილი ურთიერთკავშირი ქვეტიაპინის მიღებასა და QTინტერვალის ხანგრძლივობის გაზრდას შორის . თუმცა ქვეტიაპინის დანიშვნისას იმ პრეპარატებთანერთად, რომლებიც იწვევენ QT ინტერვალის გახანგრძლივებას, აუცილებელია სიფრთხილის დაცვა,განსაკუთრებით ხანდაზმულ ასაკში .
არ არის გამოვლენილი განსხვავება კრუნჩხვების განვითარების სიხშირის მხრივ პაციენტებში, რომლებიციღებდნენ ქვეტიაპინს და პლაცებოს . თუმცა რეკომენდებულია სიფრთხილის დაცვა ანამნეზშიკრუნჩხვითი შეტევების არსებობისას .
არსებობს ცნობები ფსიქოზური სიმპტომების გამწვავების და უნებლიე მოძრაობების ( აკატიზია,დისტონია, დისკინეზია ) გამოვლენის შემთხვევების შესახებ . ამ დროს პრეპარატის შეცვლა უნდა მოხდესთანდათანობით .
ანტიფსიქოზური მკურნალობისას შეიძლება განვითარდეს ნეიროლეფსიური ავთვისებიანი სინდრომი . ამსინდრომის კლინიკური გამოვლინებებია: ჰიპერთერმია, ფსიქოზური მდგომარეობის ცვლილება,კუნთების რიგიდობა, ავტონომიური ფუნქციების არასტაბილურობა, კრეატინფოსფოკინაზის დონისმატება . ასეთი მდგომარეობის განვითარებისას ქვეტიაპინი უნდა შეიცვალოს და დაინიშნოს შესაბამისიმკურნალობა .
მწვავე მოხსნის სიმპტომები ( მათ შორის გულისრევა, ღებინება, უძილობა ) აღწერილია ძალიანიშვიათად ანტიფსიქოზური პრეპარატების მაღალი დოზების მიღების უეცარი შეწყვეტისას . შესაძლებელიაფსიქოზური სიმპტომების რეციდივებთან და უნებლიე მოძრაობებთან ( აკატიზია, დისტონია,დისკინეზია ) დაკავშირებული მოშლილობების გამოვლენა . ამიტომ პრეპარატის მოხსნის აუცილებლობისშემთხვევაში რეკომენდებულია დოზის თანდათანობით შემცირება .
ორსულობა და ლაქტაცია
ორსულობის C კატეგორია . ქვეტიაპინის ეფექტურობა და უსაფრთხოება ორსულ ქალებში დადგენილი არარის . ამის გამო პრეპარატი მიღებულ უნდა იქნეს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც მოსალოდნელისარგებელი პაციენტისათვის აჭარბებს შესაძლო რისკს .
არ არის დადგენილი გადადის თუ არა პრეპარატი დედის რძეში . ამიტომ ლაქტაციის პერიოდშიქვეტიაპინის მიღებისას ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს .
გავლენა მექანიზმების მართვის უნარზე
ცნს – ზე მოქმედების გამო ქვეტიაპინმა შეიძლება ხელი შეუშალოს რიგ მოქმედებებს, რომლებიცდაკავშირებულია მომატებულ ყურადღებასთან, ამიტომ პაციენტებმა თავი უნდა შეიკავონ სხვადასხვამექანიზმების, მათ შორის სატრანსპორტო საშუალებების მართვისგან .
ანტიდეპრესანტების გამოყენებამ 24 წლამდე ასაკში შეიძლება გამოიწვიოს პაციენტებში სუიციდურისინდრომი . ამასთან დაკავშირებით, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში, დოზის გაზრდა /შემცირებამ ან პრეპარატის შეცვლამ შეიძლება გამოავლინოს მოუსვენრობა, ჰიპერაქტივობა, სუიციდისშესაძლებლობა . ამის გამო ავადმყოფთა ეს კატეგორია საჭიროებს დაკვირვებას .
გვერდითი მოვლენები
ცნს – ისა და პერიფერიული ნერვული სისტემის მხრივ: ხშირად – ძილიანობა (17.5%), თავბრუსხვევა(10%), იშვიათად – ნეიროლეფსიური ავთვისებიანი სინდრომი ( ჰიპერემია, გონების დაბინდვა, კუნთებისრიგიდობა, ვეგეტო – სისხლძარღვოვანი დარღვევები, კრეატინფოსფოკინაზას კონცენტრაციის მატება ),ძალიან იშვიათად – კრუნჩხვები . ქვეტიაპინის ხანგრძლივი მიღებისას არსებობს გვიანი დისკინეზიისგანვითარების პოტენციური შესაძლებლობა . ამ დროს აუცილებელია დოზის შემცირება ან მკურნალობისშეწყვეტა .
საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: ხშირად – გაუვალობა (9%), დისპეფსია (6%), პირის სიმშრალე(7%), ღვიძლის ფერმენტების ( ალტ, ასტ, გგტ ) აქტივობის მომატება სისხლის შრატში (6%), აგრეთვექოლესტერინის და ტრიგლიცერიდების კონცენტრაციის მატება ( ქვეტიაპინით მკურნალობის ფონზე ესცვლილებები, როგორც წესი, შექცევადია ).
გულ – სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ხშირად – ორთოსტატური ჰიპოტენზია ( თანდართულითავბრუსხვევით ), ტაქიკარდია (7%), გულყრა . ეს გვერდითი ეფექტები ძირითადად შეინიშნება დოზისშერჩევის საწყის პერიოდში .
სისხლმბადი სისტემის მხრივ: იშვიათად – ლეიკოპენია და / ან ნეიტროპენია . არ აღინიშნება მძიმენეიტროპენიის ან აგრანულოციტოზის შემთხვევები პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ქვეტიაპინს .ლეიკოპენიის და / ან ნეიტროპენიის განვითარების შესაძლო რისკ – ფაქტორები მოიცავს ლეიკოციტებისრიცხვის შემცირებას თერაპიის დაწყებამდე ან, როდესაც ანამნეზში მითითებულია წამლით გამოწვეულილეიკოპენია და / ან ნეიტროპენა .
ენდოკრინული სისტემის მხრივ: ქვეტიაპინით მკურნალობა დაკავშირებულია ფარისებრი ჯირკვლისჰორმონების დონის უმნიშვნელო დოზადამოკიდებულ შემცირებასთან ( ნაწილობრივ, საერთო T 4 დათავისუფალი T 4 ) . საერთო და თავისუფალი T 4 – ის მაქსიმალური შემცირება რეგისტრირებულიაქვეტიაპინით მკურნალობის მე – 2 და მე – 4 კვირაში . შემდგომში არ აღინიშნება თირეოიდული ჰორმონისკონცენტრაციის კლინიკურად მნიშვნელოვანი ცვლილებების ნიშნები . პრაქტიკულად ყველა შემთხვევაშისაერთო და თავისუფალი T 4 – ის კონცენტრაცია ქვეტიაპინით თერაპიის შეწყვეტისას უბრუნდება საწყისსდონეს მკურნალობის ხანგრძლივობის მიუხედავად .
ალერგიული რეაქციები: იშვიათად – ეოზინოფილია, ალერგიული რეაქციები, ანგიონევროზულიშეშუპების ჩათვლით .
სხვა: იშვიათად – პერიფერიული შეშუპება, ზომიერი ასთენია, რინიტი, სხეულის მასის მატება (უმეტესად მკურნალობის პირველ კვირაში ), ძალიან იშვიათად – პრიაპიზმი .
ქვეტიაპინმა შეიძლება გამოიწვიოს QT ინტერვალის გახანგრძლივება, ურთიერთკავშირი ქვეტიაპინისმიღებასა და QT ინტერვალის მუდმივ ზრდას შორის გამოვლენილი არ არის .
არსებობს ცნობები ასევე ხშირად (1/100) გამოვლენილი შემდეგი გვერდითი მოვლენების შესახებ:არტერიული წნევის მომატება, გულის აჩქარება, დიზართრია, ფარინგიტი, ხველა, ანორექსია,ოფლდენის მომატება . ქვეტიაპინის მიღებასთან აღნიშნული გვერდითი ეფექტების მიზეზ – შედეგობრივიკავშირი დადგენილი არ არის .
გაუთვალისწინებელი ეფექტების გამოვლენისას მიმართეთ ექიმს .
სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან ურთიერთქმედება
რამდენადაც ქვეტიაპინი მოქმედებს ცნს – ზე, საჭიროა სიფრთხილის დაცვა ალკოჰოლთან და ისეთპრეპარატებთან ერთად მიღებისას, რომლებიც მოქმედებენ ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე .
ლითიუმის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები არ იცვლება ქვეტიაპინთან ერთდროული მიღებისას .
არ აღინიშნება ვალპროის მჟავას და ქვეტიაპინის კლინიკურად მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკურიცვლილებები ნატრიუმის დივალპროექსის ( ნატრიუმის ვალპროატი და ვალპროის მჟავა მოლარულითანაფარდობით 1:1) და ქვეტიაპინის ერთდროული დანიშვნისას .
ისეთ ანტიფსიქოზურ პრეპარატებთან ერთად მიღებისას, როგორიცაა რისპერიდონი ან ჰალოპერიდოლი,ქვეტიაპინის ფარმაკოკინეტიკა მნიშვნელოვნად არ იცვლება . თიორიდაზონთან ერთდროული მიღებისასქვეტიაპინის კლირენსი იზრდება .
ქვეტიაპინი არ იწვევს ღვიძლის ფერმენტული სისტემის ინდუქციას, რომელიც ასრულებს მთავარ როლსანტიპირინის მეტაბოლიზმში .
ქვეტიაპინის ღვიძლის ფერმენტული სისტემის მაინდუცირებელ პრეპარატებთან ერთად დანიშვნისას,როგორიცაა კარბამაზეპინი, შეიძლება შემცირდეს პრეპარატის კონცენტრაცია პლაზმაში, რაც მოითხოვსქვეტიაპინის დოზის გაზრდას კლინიკურ ეფექტზე დამოკიდებულებით . ქვეტიაპინის სხვადასხვადოზებზე ჩატარებული ფარმაკოკინეტიკური კვლევებისას, მისი დანიშვნისას კარბამაზეპინამდე ან მასთანერთად ( ღვიძლის ფერმენტების ინდუქტორი ), მნიშვნელოვნად იზრდება ქვეტიაპინის კლირენსი .ქვეტიაპინის კლირენსის ასეთი გაზრდა ამცირებს AUC – ს 13%- ით კარბამაზეპინის გარეშე ქვეტიაპინისმიღებასთან შედარებით .
მიკროსომული ფერმენტების სხვა ინდუქტორთან – ფენიტოინთან – ერთდროული მიღებისას იზრდებაქვეტიაპინის კლირენსი . ქვეტიაპინის ფენიტოინთან და ღვიძლის ფერმენტების მაიდუცირებელ სხვაპრეპარატებთან ერთად მიღებისას, როგორიცაა ბარბიტურატები, რიფამპიცინი, შეიძლება საჭიროგახდეს ქვეტიაპინის დოზის გაზრდა . ფენიტოინის ან კარბამაზეპინის, ან ღვიძლის ფერმენტების სხვაინდუქტორების მოხსნისას ან ისეთ პრეპარატებზე გადასვლისას, რომლებიც არ იწვევენ ფერმენტებისინდუქციას ( მაგ, ნატრიუმის ვაპროატი ), შეიძლება საჭირო გახდეს ქვეტიაპინის დოზის შემცირება .
იზოფერმენტ CYP3A4 – ის ძლიერ მაინჰიბირებელ პრეპარატებთან ერთად დანიშვნისას ( როგორიცაააზალის ჯგუფის სოკოსსაწინააღმდეგო საშუალებები და მაკროლიდური ანტიბიოტიკები ), ქვეტიაპინისკონცენტრაცია პლაზმაში შეიძლება გაიზარდოს . ასეთ შემთხვევაში უნდა იყოს გამოყენებული პრეპარატისუფრო დაბალი დოზა . განსაკუთრებული ყურადღებაა საჭირო ასაკოვანი და დასუსტებული პაციენტებისმიმართ . აუცილებელია ინდივიდუალურად შეფასდეს თითოეულ პაციენტში რისკის და სარგებლისთანაფარდობა .
ციმეტიდინთან ერთად მიღებისას, რომელიც წარმოადგენს P450 – ის ინჰიბიტორს, ქვეტიაპინისფარმაკოკინეტიკა არ იცვლება .
CYP2D6 – ის მაინჰიბირებელ იმიპრამინთან და ფლუოქსეტინთან ერთად მიღებისას, რომელიცაინჰიბირებს CYP2D6 – ს და CYP3A4 – ს, ქვეტიაპინის ფარმაკოკინეტიკა მნიშვნელოვან ცვლილებებს არგანიცდის .
მიღების წესი და დოზირება
პრაპარატი გამოიყენება საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად .
მწვავე და ქრონიკული ფსიქოზების, მათ შორის შიზოფრენიის, მკურნალობა . პრეპარატი მიიღება 2-ჯერ დღეში . მკურნალობის პირველი 4 დღის განმავლობაში გამოიყენება შემდეგი დოზირება: I დღე – 50მგ, II დღე – 100 მგ, III დღე – 200 მგ და IV დღე – 300 მგ .
ოთხი დღის შემდეგ ხდება დოზის ტიტრირება ეფექტური სადღეღამისო დოზის 300-450 მგ – ის ფარგლებში. კლინიკურ ეფექტზე და ინდივიდუალურ მგრძნობელობაზე დამოკიდებულებით სადღეღამისო დოზაშეიძლება მერყეობდეს 150 – დან 750 მგ – მდე . მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 750 მგ – ს .
ბიპოლარული მოშლილობების სტრუქტურაში მანიაკალური ეპიზოდების მკურნალობისას ქვეტიაპინიგამოიყენება მონოთერაპიის ან ადიუვანტური თერაპიის სახით განწყობის სტაბილიზაციის მიზნით .პრეპარატი მიიღება 2 – ჯერ დღეში . სადღეღამისო დოზა თერაპიის პირველი 4 დღის განმავლობაშიშეადგენს: I დღე – 100 მგ, II დღე – 200 მგ, III დღე – 300 მგ და IV დღე – 400 მგ . შემდგომი 6-დღიანი თერაპიისას პრეპარატის დოზა შეიძლება გაიზარდოს 800 მგ – მდე . დოზის ზრდა არ უნდააღემატებოდეს 200 მგ – ს დღეში .
კლინიკურ ეფექტსა და ინდივიდუალურ ამტანობაზე დამოკიდებულებით დოზა ვარირებს 200 მგ – დან 800მგ – მდე დღეში . ჩვეულებრივ ეფექტური დოზა შეადგენს 400 მგ – დან 800 მგ – ს დღეში . მაქსიმალურისადღეღამისო დოზა შეადგენს 800 მგ – ს .
დეპრესიული ეპიზოდების მკურნალობა ბიპოლარული მოშლილობის სტრუქტურაში .
პრეპარატი მიიღება ერთხელ დღეში ღამით . რეკომენდებული დოზაა 300 მგ . სადღეღამისო დოზათერაპიის პირველი 4 დღის განმავლობაში შეადგენს: I დღე – 50 მგ, II დღე – 100 მგ, III დღე – 200 მგდა IV დღე – 300 მგ . მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 600 მგ – ს . კლინიკური გაუმჯობესებაარ შეინიშნება დოზის გაზრდისას 600 მგ – ზე ზემოთ .
ბიპოლარული მოშლილობის ხანგრძლივი მკურნალობა სხვა პრეპარატებთან ერთად განწყობისსტაბილიზაციისათვის . პრეპარატი მიიღება 2 – ჯერ დღეში . სადღეღამისო დოზა აღწევს 400-800 მგ – ს .
ავადმყოფები ხანგრძლივი მკურნალობისას ძირითადად იღებენ პრეპარატის ისეთ დოზას, რომლისდროსაც მიიღწევა სტაბილური მდგომარეობა განწყობის სტაბილიზაციის ფაზაში .
მიღება ხანდაზმულ ასაკში
პრეპარატი, როგორც სხვა ანტიფსიქოზური პრეპარატები, ხანდაზმულ პაციენტებში ინიშნებასიფრთხილით, განსაკუთრებით პირველი დოზის მიღებისას . ხანდაზმული პაციენტების მკურნალობაუნდა დაიწყოს 25 მგ – ით დღეში . შემდგომ დოზა ყოველდღე იზრდება 25-50 მგ – ით ეფექტური დოზისმიღწევამდე, რომელიც ნაკლებია ახალგაზრდა პაციენტების დოზირებასთან შედარებით .ახალგაზრდებთან შედარებით ასაკოვნების კლირენსი 30-50%- ით მცირეა .
გამოყენება ბავშვებსა და მოზარდებში
პრეპარატის ეფექტურობა და უსაფრთხოება ბავშვებსა და მოზარდებში დადგენილი არ არის .
გამოყენება ღვიძლის უკმარისობის დროს
რამდენადაც ქვეტიაპინი მეტაბოლიზდება ღვიძლში, საჭიროა სიფრთხილის დაცვა პრეპარატისგამოყენებისას ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში . ასეთი პაციენტების მკურნალობა უნდადაიწყოს 25 მგ / დღეში დოზით . შემდგომ ყოველდღე დოზა უნდა გაიზარდოს 25-50 მგ – ით ეფექტურიდოზირების მიღწევამდე .
ჭარბი დოზირება:
კლინიკურ კვლევებში მონაცემები ქვეტიაპინის ჰიპერდოზირების შესახებ შეზღუდულია . არსებობსცნობები პაციენტების შესახებ, რომლებიც იღებდნენ ქვეტიაპინს 20 გ – მდე დოზით, თუმცა არც ერთიასეთი შემთხვევა არ დამთავრებულა ლეტალური გამოსავალით, და არც ერთში არ შეინიშნა რაიმეგართულება . ძირითადად აღინიშნება სიმპტომები, რომლებიც წარმოადგენს პრეპარატისფარმაკოლოგიური ეფექტების გაძლიერებულ ფორმებს ( შენელება, სედაციური ეფექტი, ტაქიკარდია,ჰიპოტენზია ). ქვეტიაპინს არ გააჩნია სპეციფიკური ანტიდოტი . მძიმე მოწამვლის შემთხვევაშიმხედველობაში უნდა იქნეს მიღებული ერთდროულად სხვა პრეპარატის მიღების ალბათობა .აუცილებელია სასუნთქი გზების თავისუფალი გამტარებლობის უზრუნველყოფა, საკმარისი ოქსიგენაციადა ვენტილაცია, აგრეთვე გულ – სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციის შენარჩუნება . პაციენტი უნდაიმყოფებოდეს განსაკუთრებული კლინიკური დაკვირვების ქვეშ საბოლოო გამოჯანმრთელებამდე .
შენახვის პირობები:პრეპარატი ინახება 25 °C – მდე ოთახის ტემპერატურაზე .
ვარგისიანობის ვადა:
შენახვის ვადა _ 2 წელი . პრეპარატი არ გამოიყენება შეფუთვაზე მითითებული ვადის ამოწურვის შემდეგ.
გამოშვების ფორმა:
მუყაოს კოლოფში მოთავსებულ ბლისტერზე #30 და #60 შემოგარსული ტაბლეტები .
აფთიაქიდან გაცემის პირობები:
პრეპარატი გაიცემა რეცეპტით (II ჯგუფი ).
სხვა ფორმები:
სედრინა – სანოველი 25 მგ, #30 და #60 შემოგარსული ტაბლეტები
სედრინა – სანოველი 100 მგ, #30 და #60 შემოგარსული ტაბლეტები
სედრინა – სანოველი 200 მგ, #30 და #60 შემოგარსული ტაბლეტები .
_ არ გამოიყენოთ ექიმის დანიშნულების გარეშე .
_ პრეპარატის მიღებამდე ყურადღებით გაეცანით ინსტრუქციას .
_ შეინახეთ ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას .
მწარმოებელი
სანოველ ილაჩ სანაი ვე თიჯარეთ ა . შ .
ქ . ჩანთა, კარტალტეპეს დასახლება, E-5 ავტოტრასა, სილივრი / სტამბული, თურქეთი