მოვალისი. ფარმაკოთერაპიული აღწერები, გამოხმაურებები, აფთიაქები, ფასები, აქციები. 25 000 მედიკამენტი. ლალი დათეშიძის პროექტით 1996 წლიდან.
♦ მოვალისი აფთიაქებსა და ბაზებში, ფასები, აქციები, პრაისები, ინტერნეტ-აფთიაქები >>
♦ ჩაწერა საქართველოს Top – ექიმებთან >>
♦ უცხოეთიდან კონსულტაციები, დიაგნოსტიკა და მკურნალობა უცხოეთში >>
საერთაშორისო დასახელება (აქტიური ნივთიერება): მელოქსიკამი/meloxicam
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება
შემადგენლობა
აქტიური ნივთიერება
1 ტაბ. შეიცავს 7.5 მგ და 15.0 მგ მელოქსიკამს;
დამხმარე ნივთიერებები
ნატრიუმის ციტრატი, ლაქტოზა, მიკროკრისტალური ცელულოზა, პოლივიდონი, სილიციუმისკოლოიდური დიოქსიდი, კროსპოვიდონი, მაგნიუმის სტეარატი.
1 სანთელი შეიცავს 7.5 მგ და 15.0 მგ მელოქსიკამს.
დამხმარე ნივთიერებები: სანთლის მასა ( სუპოცირი BP), მაკროგოლის გლიცერილსტეარატი (პოლიეთილენგლიკოლის გლიცერილჰიდროქსი – სტეარატი).
აღწერილობა: სანთლები – გლუვი, მოყვითალო – მომწვანო ფერის სანთლები ფუძეზე ჩაღრმავებით.
ტაბლეტები – მრგვალი, ღია ყვითელი ფერის ტაბლეტები. ერთი მხარე გამობერილი, დამრეცი კიდეებით, გამობერილ მხარეს ფირმის ლოგოტიპი; მეორე მხარეს – ჩაღრმავებული ნაზოლი, რომლის ორივემხარეს აღინიშნება გრავიურა “59 D ” 7.5 მგ – იანი ტაბლეტებისთვის ან “77 C ” 15 მგ – იანიტაბლეტებისთვის.
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება.
ფარმაკოლოგიური თვისებები
მოვალისი ანთების საწინააღმდგო არასტეროიდული პრეპარატია, რომელიც განეკუთვნება ენოლონის მჟავასწარმოებულებს. იგი ავლენს ანთების საწინააღმდეგო, ტკივილგამაყუჩებელ და სიცხის დამწევ მოქმედებას.მელოქსიკამის გამოხატული ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება დადგენილია ანთების ყველა სტანდარტულ მოდელზე. მელოქსიკამის მოქმედების მექნიზმს პროსტაგლანდინების – ანთების ცნობილი მედიატორების სინთეზისინჰიბირების მისი უნარი წარმოადგენს.
In vivo მელოქსიკამი პროსტალგანდინების სინთეზის ინჰიბირებას ანთების კერაში უფრო მეტად, ვიდრე კუჭისლორწოვან გარსში ან თირკმელებში.
ეს განსხვავება დაკავშირებულია ციკლოოქსიგენაზა -2- ის ( ცოგ -2) შედარებით სელექტიურ ინჰიბირებაზეციკლოოქსიგენაზა -1- თან ( ცოგ -1) შედარებით. ითვლება, რომ ცოგ -2- ის ინჰიბირება უზრუნველყოფს ასაპ – ისთერაპიულ ეფექტს, მაშინ, როდესაც მუდმივად არსებული იზოფერმენტის ცოგ -1- ის ინჰიბირება შეიძლება იყოსკუჭისა და თირკმელების მხრივ გვერდითი მოქმედების მიზეზი.
მელოქსიკამის სელექტიურობა ცოგ -2- ის მიმართ დადასტურებულია სხვადასხვა ტესტ – სისტემებით, როგორც in vitro, ასევე in vivo. მელოქსიკამის ცოგ -2- ის ინჰიბირების სელექტიური უნარი, მოახდინოს ცოგ -2- ის ინჰიბირება, ნაჩვენებია in vitro ადამიანის სისხლის ტესტ – სისტემების კვლევისთვის. in vivo დადგენილია, რომ მელოქსიკამი (დოზებში 7.5 და 15 მგ) აქტიურად ახდენს ცოგ -2- ის ინჰიბირებას, ახდენს ლიპოპოლისაქარიდებითსტიმულირებულ პროსტალგანდინი E 2 – ს პროდუქციის ინჰიბირებას ( რეაქცია, რომელიც კონტროლდება ცოგ -2- ით) და შედარებით ნაკლებად თრომბოქსანის ინჰიბირებას, რომელიც მონაწილეობს სისხლის შედედების პროცესში ( ცოგ-1 კონტროლირებადი რეაქცია). ეს ეფექტები დამოკიდებული იყო დოზის სიდიდეზე. in vivo ნაჩვენებია, რომმელოქსიკამი რეკომენდებულ დოზებში არ მოქმედებდა თრომბოციტების აგრეგაციაზე და სისხლდენისხანგრძლივობაზე ინდომეტაცინის, დიკლოფენაკის, იბუპროფენისა და ნაპროქსენისაგან განსხვავებით, რომელთამოქმედება იწვევს თრომბოციტების აგრეგაციის დათრგუნვას და სისხლდენის დროის გაზრდას, არ იცვლება.
კლინიკურ კვლევებში გვერდითი ეფექტები კუჭ – ნაწლავის ტრაქტის მხრივ ვითარდებოდა უფრო იშვიათად 7.5 და 15მგ მელოქსიკამის მიღებისას, სხვა ასაპ – ების გამოყენებასთან შედარებით. ეს განსხვავება გვერდითი ეფექტების ხშირგამოვლენასთან დაკავშირებით ძირითადად დამოკიდებულია იმაზე, რომ მელოქსიკამის მიღებისას იშვიათია ისეთიმოვლენები, როგორიცაა დისპეფსია, ღებინება, გულისრევა და აბდომინური ტკივილი.
ფარმაკოკინეტიკა
მელოქსიკამი კარგად შეიწოვება კუჭ – ნაწლავის ტრაქტიდან, რაც მიუთითებს მის მაღალ, აბსოლუტურბიოშეღწევადობაზე პერორალური მიღებისას (89%).
ერთჯერადი მიღებისას ტაბლეტების სახით საშუალო მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში მიიღწევა 5-6საათის შემდეგ. მრავალჯერადი მიღებისას ფარმაკოკინეტიკის მდგრადი მდგომარეობა მიიღწევა 3- დან 5 დღემდე.
P პრეპარატის მაქსიმალურ (Cmax) და ბაზალურ კონცენტრაციებს (Cmax)
შორის დიაპაზონი ფარმაკოკინეტიკის მდგრადი მდგომარეობის პერიოდში მისი დღეში ერთჯერადი მიღების შემდეგშედარებით მცირეა და შეადგენს 0.4-1.0 მკგ / მლ _7.5 მგ – იანი დოზისთვის და 0.8-2.0 მკგ / მლ – 15 მგ – იანიდოზისთვის. მაქსიმალური კონცენტრაცია პლაზმაში მდგრადი ფარმაკოკინეტუკური მდგომარეობის დროს მიიღწევა 5-6 საათის შემდეგ ტაბლეტების მიღებიდან.
პრეპარატის კონცენტრაცია მუდმივი მიღების შემდეგ 1 წლის განმავლობაში ემსგავსება იმ კონცენტრაციას, რომელიცაღინიშნება ფარმაკოკინეტიკის პირველი მდგრადი მდგომარეობის მიღწევისას.
საკვების ერთდროული მიღება არ მოქმედებს პრეპარატის შეწოვაზე.
სანთლები
ნაჩვენებია, რომ სანთლები ტაბლეტების ბიოექვივალენტურია. P პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია პლაზმაშიფარმაკოკინეტიკური მდგრადი მდგომარეობის პერიოდში მიიღწევა დაახლოებით 5 საათში პრეპარატისმიღებიდან. პრეპარატის მაქსიმალურ (Cmax) და ბაზალურ კონცენტრაციებს (Cmax) შორის დიაპაზონი ტაბლეტებისმსგავსია.
განაწილება
მელოქსიკამი კარგად უკავშირდება პლაზმის ცილებს ( ალბუმინებს 99%). იგი აღწევს სინოვიურ სითხეში, სადაცმისი კონცენტრაცია შეადგენს პლაზმაში კონცენტრაციის დაახლოებით 50%.
განაწილების მოცულობა მცირეა, საშუალოდ 11 ლ. ინდივიდუალური ამპლიტუდა – 30-40%.
მეტაბოლიზმი
მელოქსიკამი თითქმის სრულად მეტაბოლიზდება ღვიძლში და ქმნის 4 ფარმაკოლოგიურად არააქტიური მეტაბოლიტს. ძირითადი მეტაბოლიტი 5’- კარბოქსიმელოქსიკამი ( დოზის სიდიდის 60%) წარმოიქმნება შუალედური მეტაბოლიტის5’- ჰიდროქსიმელოქსიკამის დაჟანგვით; ეს უკანასკნელი ექსტრაგირდება, მაგრამ უფრო მცირე რაოდენობით (დოზის 9%). in vitro კვლევებმა აჩვენა, რომ ამ მეტაბოლურ გარდაქმნაში მნიშვნელოვან როლს ასრულებს CYP 2C9,დამატებითი მნიშვნელობა აქვს იზოფერმენტ CYP 3A4. ორი სხვა მეტაბოლიტის წამოქმნაში ( რომლებიც შეადგენსშესაბამისად დოზის 16% და 14%) მონაწილეობს პეროქსიდაზა, რომლის აქტივობა, როგორც სჩანს,ინდივიდუალურად ვარირებს.
გამოყოფა
თანაბრად გამოიყოფა შარდთან და ფეკალურ მასებთან ერთად, უპირატესად მეტაბოლიტების სახით. უცვლელისახით ფეკალურ მასებთან ერთად გამოიყოფა სადღეღამისო დოზის 5%- ზე ნაკლები, ხოლო შარდში პრეპარატისძალიან მცირე რაოდენობაა. M მელოქსიკამის საშუალო ნახევარგამოყოფის საშუალო პერიოდი 20 საათს შეადგენს.
პლაზმის კლირენსი საშუალოდ 8 მლ / წთ შეადგენს. M მელოქსიკამი, დოზებში – 7.5-15 მგ, ავლენს პირდაპირფარმაკოკინეტიკას პერორალური მიღებისას.
ღვიძლის და / ან თირკმელების ფუნქციის უკმარისობა
ღვიძლის ფუნქციის უკმარისობა, ასევე, მცირედ ან საშუალოდ გამოხატული თირკმლის უკმარისობა მელოქსიკამისფარმაკოკინეტიკაზე არსებით ზეგავლენას არ ახდენს. თირკმლის ტერმინალური უკმარისობისას, განაწილებისგაზრდილი მოცულობა შეიძლება თანხლებული იყოს თავისუფალი მელოქსიკამის შედარებით მაღალიკონცენტრაციით. A ამიტომ, ასეთ პაციენტებში სადღეღამისო დოზა 7.5 მგ – ს არ უნდა აღემატებოდეს.
ხანდაზმული პაციენტები
ხანდაზმულ პაციენტებში საშუალო კლირენსი ფარმაკოკინეტიკური მდგრადობის მდგომარეობის პერიოდში,შედარებით მცირე აქვთ, ვიდრე ახალგაზრდა პაციენტებს.
ჩვენება
სიმპტომური მკურნალობა:
რევმატოიდული ართრიტი, ოსტეოართროზი, მაალკილოზებელი სპონდილიტი,
უკუჩვენება
მომატებული მგრძნობელობა მელოქსიკამის ან მის შემადგენლობაში არსებული სხვა კომპონენტების მიმართ. A არსებობს ჯვარედინი მგრძნობელობის შესაძლებლობა აცეტილსალიცილის მჟავის და სხვაარასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების მიმართ.
პრეპარატის დანიშვნა არ შეიძლება იმ პაციენტებისთვის, რომელთაც აცეტილსალიცილის მჟავის ან სხვაარასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების ადრე გამოყენებისას, აღენიშნებოდათ ბრონქულიასთმის, ცხვირის პოლიპოზის, ანგიონევროზული შეშუპების ან ჭინჭრის ციების გამოვლინება.
კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება გამწვავების ფაზაში;
ღვიძლის ფუნქციის მძიმე უკმარისობა;
თირკმლის მძიმე უკმარისობა ( თუ არ ტარდება ჰემოდიალიზი);
კუჭ – ნაწლავიდან სისხლდენა, ცერებროვასკულური სისხლდენა ან სხვა სისხლდენა;
12 წლამდე ასაკის ბავშვებში;
ორსულობა და ლაქტაცია.
სანთლები არ გამოიყენება იმ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ სწორი ნაწლავის ან უკანა ტანისანთებითი დაავადებები ან სისხლდენა.
სიფრთხილით: ხანდაზმულ ასაკში, კუჭ – ნაწლავის ტრაქტის ეროზიულ – წყლულოვანი დაზიანების დროს.
ორსულობა და ლაქტაცია
მოვალისი უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს. P პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბირება შეიძლებააღმოჩნდეს არასასურველი გვერდითი მოვლენების მიზეზი ნაყოფის განვითარების მხრივ. Eეპიდემიოლოგიური მონაცემები მიუთითებს თვითნებური აბორტების და გულის მანკების განვითარებაზენაყოფში პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორების მიღების შემდეგ. G გულის მანკის განვითარებისაბსოლუტური რისკი იზრდება 1%- დან 1.5%- მდე. ასეთი რისკი იზრდება დოზის და მკურნალობისხანგრძლივობის პროპორციულად.
ორსულობის III ტრიმესტრში პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორების გამოყენება შეიძლებათანხლებული იყოს ნაყოფის განვითარების დარღვევით:
– არტერიული ნაკადის ადრეული დახურვით ან ფილტვის ჰიპერტენზიით გულ – ფილტვის სისტემაზეტოქსიკური მოქმედების გამო.
თირკმელების დისფუნქცია, შემდგომში თირკმლის უკმარისობის განვითარებით და ამნიონური სითხისრაოდენობის შემცირებით;
დედას, მშობიარობის დროს შეიძლება აღენიშნოს სისხლდენის გახანგრძლივება და საშვილოსნოსკუმშვადობის შემცირება და ამის შედეგად მშობიარობის დროის გახანგრძლივება.
ცნობილია, რომ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები აღწევს ლაქტატში, რის გამოცმოვალისი არ არის რეკომენდებული ლაქტაციის პერიოდში.
განსაკუთრებული მითითებები
სიფრთხილეა საჭირო ( ისევე, როგორც სხვა აასპ – ს) მიღებისასკუჭ – ნაწლავის ტრაქტის დაავადებების მქონეპაციენ ტებში და ანტიკოაგულანტებზე მყოფ პაციენტებში. პაციენტები, რომლებიც აღნიშნავენ კუჭ -ნაწლავის ტრაქტის მხრივ სიმპტომებს, რეგულარულად უნდა იქნენ გამოკვლეული. კუჭ – ნაწლავის ტრაქტისწყლულოვანი დაზიანების წარმოქმნისას, აუცილებელია მოვალისის მოხსნა.
კნტ – დან სისხლდენა, წყლულები და პერფორაცია, პოტენციურად საშიშია ავადმყოფისთვის და შესაძლოააღმოცენდეს მკურნალობის პროცესში ნებისმიერ დროს, როგორც საგანგაშო სიმპტომების ან ანამნეზში კუჭ -ნაწლავის მხრიდან სერიოზული გართულებების არსებობისას, ასევე, უსიმპტომო პაციენტებში. უფროხშირად აღნიშნული გართულებები ვლინდება ხამდაზმულ ასაკში.
განსაკუთრებული ყურადღებაა საჭირო იმ პაციენტებში, რომლებსაც გააჩნიათ კანის და ლორწოვანი გარსებისმხრივ გვერდითი მოვლენები. ამ შემთხვევაში უნდა განიხილოს საკითხი მოვალისის მოხსნის თაობაზე.
აასპ ახდენს თირკმელში პროსტაგლანდინების ინჰიბირებას. ეს უკანასკნელნი კი, მონაწილეობენთირკმლის პერფუზიის შენარჩუნებაში. აასპ – ს გამოყენებამ თირკმლის სისხლის მიმოქცევის დაქვეითებისპირობებში, შესაძლებელია ხელი შეუწყოს ფარულად მიმდინარე თირკმლის უკმარისობის დეკომპენსაციას. აასპ – ს მოხსნისას, თირკმლის ფუნქცია, როგორც წესი, აღდგება საწყის დონემდე. უპირატესიხარისხით ამ რეაქციის განვითარების რისკი არის მოხუცებულთა ასაკში, ასევე, ავადმყოფები, რომელთაცაღენიშნებათ დეჰიდრატაცია, გულის შეგუბებითი უკმარისობა, ღვიძლის ციროზი, ნეფროზული სინდრომიან თირკმლის გამოხატული დაავადებები და პაციენტები, რომლებიც იღებენ დიურეზულ საშუალებებს, აგფ -ს ინჰიბიტორებს, ანგიოტენსინ II რეცეპტორების ანტაგონისტებს, ასევე სერიოზული ქირურგიული ჩარევისშემდეგ, რომელიც თანდართულია ჰიპოვოლემიით. ასეთ პაციენტებს თერაპიის დასაწყისში, აუცილებელიაჩაუტარდეთ დიურეზის და თირკმლის ფუნქციის კონტროლი.
იშვიათ შემთხვევებში, აასპ შეიძლება გახდეს ინტერსტიციული ნეფრიტის, გლომერულონეფრიტის,მედულარული თირკმლის ნეკროზის ან ნეფროზული სინდრომის განვითარების მიზეზი.
თირკმლის ტერმინალური უკმარისობის მქონე პაციენტებში, რომლებიც იმყოფებიან დიალიზზე, პრეპარატმოვალისის დოზა არ უნდა აჭარბებდეს 7.5 მგ – ს. თირკმლის საშუალო ან მცირედ გამოხატულიუკმარისობისას ( ანუ როდესაც კრეატინინის კლირენსი მეტია 25 მლ / წთ – ზე) დოზის შემცირება არ არისაუცილებელი.
მოვალისის გამოყენებისას ( ისევე, როგორც აასპ – ს უმრავლესობა) აღინიშნება ტრანსამინაზების ანღვიძლის სხვა მაჩვენებლების ფუნქციის მომატება სისხლში. უმრავლეს შემთხვევაში ეს მატება მცირეა დაგარდამავალი. თუ გამოვლენილი ცვლილებები მნიშვნელოვანია ან არ მცირდება დროთა განმავლობაში,საჭიროა მოვალისის მოხსნა და დაკვირვების წარმოება შესაბამისი ლაბორატორიული კვლევებით.
დასუსტებული ან გამოფიტული პაციენტები შეიძლება უარესად იტანდნენ გვერდით მოვლენებს, ამიტომასეთ პაციენტებში აუცილებელია გულმოდგინე დაკვირვება. სიფრთხილე უნდა დავიცვათ ხანდაზმულიპაციენტების მკურნალობისას, რომლებსაც აქვთ თირკმლის და ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის დაგულის დაავადებების განვითარების მომატებული რისკი.
აასპ – ს გამოყენება დიურეზულებთან ერთად, შეიძლება გახდეს ნატრიუმის, კალიუმის და სითხისშეკავების მიზეზი და გავლენა იქონიოს შარდმდენების ნატრიურეზულ ეფექტზე. ამის შედეგად,მიდრეკილ პაციენტებში მძიმდება გულის უკმარისობა ან ჰიპერტენზია.
მელოქსიკამმა შეიძლება შენიღბოს ინფექციური დაავადებების სიმპტომები.
მელოქსიკამის გამოყენება, ისევე, როგორც პროსტაგლანდინების ციკლოოქსიგენაზის სინთეზის სხვაინჰიბიტორების გამოყენება, შეიძლება მოქმედებდეს ქალის ფერტილურ ფუნქციაზე. ამიტომ არ არისრეკომენდებული ორსულობის სურვილის შემთხვევაში, ჩასახვის უნარის დარღვევის დროს ან უნაყოფობისგამოკვლევის პერიოდში აუცილებელია მელოქსიკამის მოხსნის საკითხის განხილვა.
ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის შესაძლებლობაზე გავლენის შესახებ სპეციალურიგამოკვლევები არ ჩატარებულა
სიფრთხილე მართებთ იმ პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათმხედველობის დარღვევები, ძილიანობის ან ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ სხვა რაიმე სიმპტომები.
გვერდითი მოვლენები
კუჭ – ნაწლავის ტრაქტის მხრივ:
პაციენტების 1%- ზე მეტს – დისპეფსია, გულისრევა, ღებინება, ტკივილი მუცლის არეში, ყაბზობა,მეტეორიზმი, დიარეა;
პაციენტების 0.1-1%- ს – ღვიძლის ფუნქციის მაჩვენებლების ტრანზიტორული ცვლილებები ( მაგ.ტრანსამინაზების ან ბილირუბინის მაჩვენებლების მომატება), ეზოფაგიტი, კუჭისა და 12- გოჯა ნაწლავისწყლული, კუჭიდან და ნაწლავებიდან ფარული და ღია სისხლდენები;
პაციენტების <0.1%- ზე – კუჭისა და ნაწლავების პერფორაციები, კოლიტი; ჰეპატიტი, გასტრიტი;
კუჭ – ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენა, ეროზიულ – გასტრიტული დაზიანება და კუჭის წყლულისპერფორაცია, პოტენციურად შეიძლება საშიში გახდეს სიცოცხლისათვის.
ჰემატოლოგიური:
პაციენტების 1%- ზე მეტს – ანემია;
პაციენტების 0.1-1%- ს – პერიფერიული სისხლის სურათის ცვლილებები, მათ შორის ლეიკოპენია დათრომბოციტოპენია. მიელოტოქსიკური პრეპარატების, კერძოდ მეტოტრექსატის ერთდროული დანიშვნაიწვევს ციტოპენიას.
კანის და ლორწოვანი გარსების მხრივ:
პაციენტების 1%- ზე მეტს – ქავილი, კანზე გამონაყარი;
პაციენტების 0.1-1%- ჭინჭრის ციება;
პაციენტების 1%- ზე ნაკლებს – ფოტოსენსიბილიზაცია. იშვიათად შესაძლებელია ბულოზური რეაქციები,მულტიფორმული ერითემა, სტივენს – ჯონსის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი.
სასუნთქი სისტემის მხრივ:
პაციენტების 1%- ზე ნაკლებს – ასპირინის და სხვა ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიღების დროს,მოვალისის ჩათვლით, ცალკეულ შემთხვევებში აღენიშნება ბრონქული ასთმის მწვავე შეტევები.
გულ – სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ:
პაციენტების 1%- ზე მეტს – შეშუპება.
პაციენტების 0.1-1%- არტერიული წნევის მომატება, ტაქიკარდია, სახის ჰიპერემია.
ც. ნ. ს – ის მხრივ:
პაციენტების 1%- ზე მეტს – თავის ტკივილი, გაბრუება
პაციენტების 0.1-1%- თავბრუსხვევა, ყურებში შუილი, ძილიანობა.
<0.1%: ცნობიერების, ორიენტაციის დარღვევა, ხასიათის ცვლილება.
შარდ – სასქესო სისტემის მხრივ:
პაციენტების 0.1-1%- თირკმელების მაჩვენებლების ცვლილებები ( კრეატინინის და \ ან სისხლში შარდოვანასმაჩვენებლების მომატება).
პაციენტების 0.1%- ზე ნაკლებს – თირკმელების მწვავე უკმარისობა.
შეიძლება განვითარდეს ინტერსტიციული ნეფრიტი, ალბუმინურია და ჰემატურია, თუმცა ამ ცვლილებების კავშირიმელოქსიკამის გამოყენებასთან დადგენილი არ არის.
ალერგიული რეაქციები:
პაციენტების 0.1%- ზე ნაკლებს – ანგიონევროზული შეშუპება, დაუყოვნებლივი ტიპის ალერგიული რეაქციები,ანაფილაქსიური და ანაფილაქტოიდური რეაქციების ჩათვლით.
მხედველობის ორგანოების მხრივ:
კონიუნქტივიტი, მხედველობის დარღვევა, მათ შორის მხედველობის სიმახვილის დაქვეითება.
ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან
მოვალისის და აცეტილსალიცილის მჟავას ან სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებისერთდროული გამოყენება რეკომენდებული არ არის. არაპირდაპირი მოქმედების ანტიკოაგულანტებთან პრეპარატისკომბინაციით მოსალოდნელია სისხლის შედედების საწინააღმდეგო ეფექტის გაძლიერება.
მოვალისი ლითიუმთან კომბინაციით, იწვევს ამ უკანასკნელების კონცენტრაციის მომატებას სისხლის პლაზმაში.
მოვალისი აძლიერებს მეტოტრექსატის ჰემატოლოგიურ აქტივობას. ამ შემთხვევაში აუცილებელია სისხლის სურათისპერიოდული კონტროლი.
მოვალისის და კალიუმის შემცველი დიურეტიკების ერთდროული დანიშვნით, შესაძლებელია სისხლში კალიუმისკონცენტრაციის მომატება.
მოვალისის და კონტრაცეპტივების კომბინაციით ქვეითდება ამ უკანასკნელთა მოქმედების ეფექტი.
მოვალისის და ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატების ერთდროულად დანიშვნისას, პროსტაგლანდინ -ვაზოდილატატორების ბლოკირებით ქვეითდება მათი ანტიჰიპერტენზიული მოქმედების ეფექტი.
ქოლესტირამინი კუჭ – ნაწლავის ტრაქტში იწვევს მელოქსიკამთან შეკავშირებას, რაც იწვევს ორგანიზმიდან მისიგამოყოფის პროცესის დაჩქარებას.
მოვალისის და ციკლოსპორინების ერთდროული დანიშვნით, ადგილი აქვს ამ უკანასკნელის ნეფროტოქსიურობისგაძლიერებას, რის გამოც საჭიროა თირკმელების ფუნქციის პერიოდული კონტროლი.
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები იწვევს ნატრიუმის, კალიუმის, სითხის გამოყოფისშეფერხებას და სალურეზული საშუალებების მოქმედების შესუსტებას, რაც ხელს უწყობს გულის უკმარისობის დაარტერიული ჰიპერტენზიის განვითარებას.
მიღების წესი და დოზირება
რევმატოიდული ართრიტი:
15 მგ დღეში. თერაპიული ეფექტის შემთხვევაში შესაძლებელია დოზის შემცირება 7.5 მგ – მდე დღეღამეში.
ოსტეოართროზი -7.5 მგ დღეში. აუცილებლობის შემთხვევაში შესაძლებელია დოზის გაზრდა 15 მგ – მდე დღეღამეში.
მაალკილიზირებელი სპონდილიტი -15 მგ დღეღამეში. თერაპიული ეფექტის შემთხვევაში შესაძლებელია დოზისშემცირება 7.5 მგ – მდე დღეღამეში.
გვერდითი მოვლენების მომატებული რისკის და თირკმელების გამოხატული უკმარისობის დროს, როდესაც ტარდება ჰემოდიალიზი, სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 7.5 მგ – ს.
მოზარდებში
მაქსიმალური დოზა შეადგენს 0.25 მგ / კგ – ზე.
მოვალისის მაქსიმალური რეკომენდებული სადღეღამისო დოზა შეადგენს 15 მგ – ს.
ტაბლეტებს იღებენ ჭამის დროს წყალთან ან სხვა სითხეებთან ერთად.
რექტალური სანთლები რეკომენდებულია 7.5 მგ დოზით ერთხელ დღეში. მძიმე შემთხვევებში შეიძლება სანთლებისდოზის გაზრდა 15 მგ – მდე.
რექტალურად პრეპარატი გამოიყენება რაც შეიძლება ხანმოკლე პერიოდის განმავლობაში და გასათვალისწინებელიაადგილობრივი ტოქსიკურობის და სისტემური მოქმედების სუმირება.
კომბინირებული გამოყენება:
მოვალისის სუმარული დღიური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 15 მგ – ს.
ჭარბი დოზირება
ამ დროს საჭიროა კუჭის ამორეცხვა და სიმპტომატური მკურნალობა.
სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს.
დადგენილია, რომ ქოლესტირამინი აჩქარებს ორგანიზმიდან მელოქსიკამის გამოყოფის პროცესს.
შენახვის ვადა
ტაბლეტები -5 წელი
სანთლები -3 წელი
შენახვის პირობები
ტაბლეტები: მშრალ ადგილას არაუმეტეს 25°C – მდე ტემპერატურაზე.
სანთლები: არაუმეტეს 300 C – ტემპერატურაზე.
ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.
შეფუთვა
N10 პვქ / ალ ფოლგის ბლისტერში. 1 ან 2 ბლისტერი ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში.
N6 ან N12 სანთელი ალუმინის ფოლგაში 7.5 მგ და 15 მგ. მეორადი შეფუთვა – მუყაოს კოლოფი.
მწარმოებელი: Boehringer Ingelheim Ellas S.A, საბერძნეთი
გაცემის რეჟიმი: III ჯგუფი (ურეცეპტოდ)