ფარმაკოთერაპიული აღწერები, გამოხმაურებები, აფთიაქები, ფასები, აქციები. 25 000 მედიკამენტი. ლალი დათეშიძის პროექტით 1996 წლიდან.

საერთაშორისო დასახელება (მოქმედი ნივთიერება): ოქტრეოტიდი/OCTREOTIDE

აფთიაქები, ფასები, ფასდაკლებები …

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: ჰორმონი.
შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:
საინექციო ხსნარი: ამპულაში 1 მლ შეფუთვაში 5 ც.
1 მლ
ოქტრეოტიდი
(თავისუფალი პეპტიდის სახით)…………    50 მკგ
1 მლ
ოქტრეოტიდი
(თავისუფალი პეპტიდის სახით)………..  100 მკგ
1 მლ
ოქტრეოტიდი
(თავისუფალი პეპტიდის სახით)……….  500 მკგ
დამხმარე ნივთიერებები:
რძის მჟავა, მანიტოლი, ნატრიუმის ჰიდროკარბონატი, საინექციო წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:
სანდოსტატინი წარმოადგენს ბუნებრივი ჰორმონის სომატოსტატინის წარმოებულ, ფარმაკოლოგიური თვისებებით მის მსგავსს, მაგრამ მკვეთრად გამოხატული პროლონგირებული მოქმედების მქონე, სინთეზურ ოქტაპეპტიდს.
პრეპარატი თრგუნავს ზრდის ჰორმონის პათოლოგიურად მომატებულ სეკრეციას, აგრეთვე გასტრო-ენტერო-პანკრეასული ენდოკრინული სისტემის მიერ პროდუცირებული პეპტიდებისა და სეროტონინის გამოყოფის პროცესებს.
ჯანმრთელ პაციენტებში სანდოსტატინი თრგუნავს:
– არგინინით, ფიზიკური დატვირთვით და ინსულინური ჰიპოგლიკემიით გამოწვეული ზრდის ჰორმონის სეკრეციას;
– საკვების მიღებასთან დაკავშირებულ ინსულინის, გლუკაგონის, გასტრინის და გასტროენტერო-პანკრეასული ენდოკრინული სისტემის სხვა პეპტიდების, აგრეთვე არგინინის სტიმულირებით გამოწვეული ინსულინის და გლუკაგონის სეკრეციას;
– თირეოლიბერინით გამოწვეულ თირეოტროპინის სეკრეციას.
– აკრომეგალით დაავადებულ ავადმყოფებში (ავადმყოფების ჩათვლით, არაეფექტური ოპერაციული ჩარევის, სხივური თერაპიისა და დოპამინის ანტაგონისტების მკურნალობის შემთხვევაში) სანდოსტატინი იწვევს სისხლის პლაზმაში ზრდის ჰორმონის და/ან სომატომედინ C კონცენტრაციის დაქვეითებას.
ზრდის ჰორმონის კონცენტრაციის კლინიკურად მნიშვნელოვანი დაქვეითება (50%-ით და მეტი) აღენიშნება თითქმის ყველა ავადმყოფს; ხოლო სისხლის პლაზმაში ზრდის ჰორმონის კონცენტრაციის ნორმალიზებას (5 მგ/კგ-ზე ნაკლები) ადგილი აქვს ავადმყოფთა ნახევარ ნაწილში.
აკრომეგალიით დაავადებულ ავადმყოფთა უმეტეს ნაწილში სანდოსტატინი მკვეთრად ასუსტებს ისეთ სიმპტომებს, როგორიცაა: თავის ტკივილი, კანისა და რბილი ქსოვილების შეშუპება, გაძლიერებული ოფლდენა, სახსრების ტკივილი და პარესთეზიები. ჰიპოფიზის დიდი ადენომების მქონე ავადმყოფებში, სანდოსტატინით მკურნალობა იწვევს სიმსივნეების ზომების შემცირებას.
– სანდოსტატინის გამოყენება კარცინოიდური სიმსივნეების დროს იწვევს უმრავლეს შემთხვევაში სისხლის პლაზმაში სეროტონინის კონცენტრაციის შემცირებას და შარდთან ერთად 5-ჰიდროქსიინდოლძმარმჟავას ექსკრეციის დაქვეითებას, რასაც თან ახლავს ისეთი მნიშვნელოვნად გამოხატული სიმპტომების შესუსტება, როგორიცაა: წამოხურების შეგრძნება და დიარეა. მკურნალობის პროცესში სასურველი ეფექტის მიუღწევლობის შემთხვევაში, სანდოსტატინით მკურნალობის ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს 1 კვირას.
– ვაზოაქტიური ინტესტინალური პეპტიდის ჰიპერპროდუქციით გამოწვეული სიმსივნეების (ვიპომები) დროს, სანდოსტატინის გამოყენება უმრავლეს ავადმყოფებში იწვევს აღნიშნული მდგომარეობით გამოწვეული, მძიმე სეკრეტორული დიარეის შემცირებას, რაც, თავის მხრივ ხელს უწყობს ავადმყოფის მდგომარეობის საგრძნობლად გაუმჯობესებას. ერთდროულად მიმდინარეობს ელექტროლიტური ბალანსის შესაბამისი მაჩვენებლების დარღვევის (მაგ. ჰიპოკალიემიები) კორეგირება, რაც ენტერალური და პარენტერალური სითხეებისა და ელექტროლიტების შეყვანის შეცვლის საშუალებას იძლევა. ზოგიერთ ავადმყოფებში ადგილი აქვს სიმსივნის პროგრესირების შენელებას ან შეჩერებას და მისი ზომების შემცირებასაც, განსაკუთრებით ღვიძლში მეტასტაზების არსებობისას. კლინიკური მდგომარეობის გაუმჯობესება ძირითადად დაკავშირებულია სისხლის პლაზმაში ვაზოაქტიური ინტესტინალური პეპტიდის (ვიპ) კონცენტრაციის შემცირებასთან (თითქმის მისი მნიშვნელობის ნორმალიზებასთან).
გლუკაგონომების დროს სანდოსტატინის გამოყენება უმრავლეს შემთხვევებში იწვევს აღნიშნული მდგომარეობისათვის დამახასიათებელი, მანეკროზირებელი მიგრირებადი გამონაყარის მნიშვნელოვნად შემცირებას. სანდოსტატინს არ ახასიათებს რაიმე არსებითი ზემოქმედება შაქრიანი დიაბეტის პროცესზე, რომელსაც ხშირად ადგილი აქვს გლუკაგონომების დროს და ძირითადად არ იწვევს ინსულინზე ან პერორალურ ჰიპოგლიკემიურ პრეპარატებზე მოთხოვნილების შემცირებას.
დიარეით შეპყრობილ პაციენტებში, სანდოსტატინი იწვევს მის შემცირებას, რასაც თან ახლავს სხეულის წონის მომატება. სანდოსტატინის გამოყენების დროს ხშირად აღინიშნება პლაზმაში გლუკაგონის კონცენტრაციის სწრაფად დაქვეითება, მიუხედავად ამისა პრეპარატით ხანგრძლივი მკურნალობის დროს აღნიშნული ეფექტი არ აღინიშნება. ამავე დროს მდგომარეობის სიმპტომატური გაუმჯობესება სტაბილური რჩება ხანგრძლივი დროის განმავლობაში.
გასტრინომების/ზოლინგერ–ელისონის სინდრომის დროს სანდოსტატინი-მონოთერაპიის სახით ან H2-რეცეპტორების ბლოკატორებთან კომბინაციაში იწვევს კუჭში მჟავას პროდუქციის დაქვეითებას და კლინიკური მდგომარეობის გაუმჯობესებას, მათ შორის დიარეის მხრივ. შესაძლებლია აგრეთვე სიმსივნური პეპტიდების სინთეზით გამოწვეული, სხვა სიმპტომების, მათ შორის ალების შემცირება. ზოგიერთ შემთხვევებში აღინიშნება სისხლის პლაზმაში გასტრინის კონცენტრაციის შემცირება.
ინსულინომიებით დაავადებულ ავადმყოფებში სანდოსტატინი იწვევს სისხლში იმუნორეაქტიული ინსულინის შემცირებას (აღნიშნული ეფექტი ხანმოკლეა – დაახლოებით 2 სთ).
სანდოსტატინი, ოპერაბელური სიმსივნეების მქონე ავადმყოფებში, უზრუნველყოფს ნორმოგლიკემიის აღდგენას და მის შენარჩუნებას ოპერაციის წინა პერიოდში. ავადმყოფებში არაოპერაბელური კეთილთვისებიანი და ავთვისებიანი სიმსივნეებით გლიკემიის კონტროლის გაუმჯობესება შესაძლებელია აგრეთვე სისხლში ინსულინის მაჩვენებლების ერთდროული ხანგრძლივი დაქვეითების გარეშეც.
ავადმყოფები, რომლებშიც იშვიათად გვხვდება ზრდის ჰორმონის (სომატოლიბერინომები) რილიზინგ–ფაქტორის ჰიპერმაპროდუცირებელი სიმსივნეები, სანდოსტატინი იწვევს აკრომეგალის მკვეთრად გამოხატული სიმპტომების შესუსტებას, რაც, თავის მხრივ დაკავშირებულია ზრდის ჰორმონის რილიზინგ-ფაქტორის და თვით ზრდის ჰორმონის სეკრეცის დათრგუნვასთან. შემდგომში შესაძლებელია ჰიპოფიზის ჰიპერტროფიის შემცირება;
შიდსით დაავადებულ ავადმყოფებში რეფრაქტერული დიარეის დროს სანდოსტატინი იწვევს განავლის მთლიან ან ნახევრად ნორმალიზებას, დიარეით შეპყრობილ, დაახლოებით ავადმყოფთა 1/3-ში, რომლებშიც ანტიმიკრობული და/ან დიარეის საწინააღმდეგო პრეპარატებით ადექვატური მკურნალობა კონტროლს არ ექვემდებარება.
ავადმყოფებში, კუჭქვეშა ჯირკვალზე ოპერაციის დროს, სანდოსტატინის გამოყენება ოპერაციის პერიოდში და მის შემდგომ იწვევს ოპერაციის შემდგომი ტიპიური გართულებების (მაგალითად, პანკრეასული ფისტულების, აბსცესების, სეფსისის, ოპერაციის შემდგომი მწვავე პანკრეატიტის) სიხშირის დაქვეითებას.
ავადმყოფებში, საყლაპავისა და კუჭის ვარიკოზულ და გაგანიერებული ვენებიდან სისხლდენის დროს სანდოსტატინის კომბინაცია სპეციფიკურ სამკურნალო საშუალებებთან (მაგ. მასკლეროზირებელი თერაპია) იწვევს სისხლდენის და ადრეული განმეორებითი სისხლდენის შედარებით ეფექტურ შეჩერებას, ტრანსფუზიის მოცულობის შემცირებას და 5-დღიან პერიოდში მდგომარეობის გაუმჯობესებას.
მიუხედავად იმისა, რომ სანდოსტატინის მოქმედების მექანიზმი მთლიანად შესწავლილი არ არის, ვაზოაქტიური ჰორმონების, ვაზოაქტიური ინტესტინალური პეპტიდის (ვიპ) და გლუკაგონის გამოყოფის დათრგუნვით პრეპარატი იწვევს ორგანოებში სისხლის მიმოქცევის შემცირებას.
ფარმაკოკინეტიკა:
სანდოსტატინი კანქვეშ შეყვანის შემდეგ სწრაფად და მთლიანად შეიწოვება. სისხლის პლაზმაში პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება 30 წთ-ის შემდეგ.
პლაზმის ცილებთან კავშირი შეადგენს 65%-ს. სანდოსტატინის კავშირი სისხლის ფორმიან ელემენტებთან მეტად უმნიშვნელოა. პრეპარატის მოცულობითი განაწილების კოეციფიენტი შეადგენს 0.27 ლ/კგ-ში, საერთო კლირენსი – 160 მლ/წთ-ში, ხოლო ნახევრად გამოყოფის პერიოდი პრეპარატის კანქვეშა ინექციის შემდეგ – 100 წთ-ს.
ვენაში შეყვანის შემდეგ სანდოსტატინის ორგანიზმიდან გამოყოფის პროცესი მიმდინარეობს ორ ფაზად, შესაბამისად ნახევრად გამოყოფის შემდეგი პერიოდებით 10 და 90 წთ.

ჩვენებები:
აკრომეგალია: დაავადების ძირითადი ნიშნების გამოვლინების კონტროლი და პლაზმაში ზრდის ჰორმონის და სომატომედინის C მაჩვენებლების შემცირება ქირურგიული მკურნალობის, სხივური თერაპიისა და დოპამინის აგონისტებით მკურნალობის შედეგად მიღებული არასაკმარისი ეფექტის დროს. სანდოსტატინი ენიშნებათ აგრეთვე აკრომეგალიით დაავადებულ იმ ავადმყოფებს, რომლებმაც უარი განაცხადეს ოპერაციაზე ან ოპერაციის მიმართ წინააღმდეგ ჩვენების შემთხვევაში, აგრეთვე მოკლევადიანი მკურნალობის მიზნით სხივური თერაპიის კურსებს შორის ინტერვალში მკურნალობის სრული ეფექტის მიღწევამდე;
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტისა და კუჭქვეშა ჯირკვლის ენდოკრინული სიმსივნეებით გამოწვეული სიმპტომების კონტროლი: კარცინოიდური სინდრომით მიმდინარე კარცინოიდური სიმსივნეები; ვიპომები; გლუკაგონომები; გასტრინომები; ზოლინგერ-ელისონის სინდრომი ძირითადად ჰისტამინური H2-რეცეპტორების ბლოკატორებთან და ანტაციდებთან კომბინაციაში, ან ანტაციდების გარეშე; ინსულინომები (ოპერაციის წინა პერიოდში ჰიპოგლიკემიის კონტროლის, აგრეთვე შემანარჩუნებელი თერაპიის მიზნით); სომატოლიბერინომები (ზრდის ჰორმონის რილიზინგ-ფაქტორის ჰიპერპროდუქციით გამოწვეული სიმსივნეები). სანდოსტატინი არ წარმოადგენს სიმსივნის საწინააღმდეგო პრეპარატს და მისი გამოყენებით შეუძლებელია აღნიშნული კატეგორიის ავადმყოფების განკურნება;
შიდსით დაავადებულ ავადმყოფებში რეფრაქტერული დიარეის სიმპტომების კონტროლი;
კუჭქვეშა ჯირკვლის ოპერაციის შემდგომი გართულების პროფილაქტიკა;
ღვიძლის ციროზით დაავადებულ ავადმყოფებში საყლაპავის ვარიკოზული და გაფართოვებული ვენებიდან და კუჭიდან სისხლდენის შეჩერება და სისხლდენის რეციდივების პროფილაქტიკა. სანდოსტატინი გამოიყენება ისეთ სპეციფიკურ სამკურნალო საშუალებებთან კომბინაციაში, როგორიცაა ენდოსკოპიური მასკლეროზირებელი თერაპია.

მიღების წესები და დოზირება:
აკრომეგალიის დროს პრეპარატის პირველადი დოზა კანქვეშ ინექციის დროს შეადგენს 0.05-0.1 მგ-ს ან 8 ან 12 სთ-იანი ინტერვალით. შემდგომში დოზის შერჩევა ხდება სისხლში ზრდის ჰორმონის კონცენტრაციის ყოველთვიური კონტროლის, კლინიკური სიმპტომების ანალიზის და პრეპარატის ამტანიანობის შესაბამისად. ავადმყოფთა უმეტეს ნაწილში პრეპარატის ოპტიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 0.2-0.3 მგ-ს. პრეპარატის მიღება მაქსიმალურ დოზაზე მეტი რაოდენობით, რომელიც შეადგენს 1.5 მგ-ს, ნებადართული არ არის.
იმ შემთხვევაში, როდესაც სანდოსტატინით 3 თვიანი მკურნალობის შემდეგ არ აღინიშნება სისხლში ზრდის ჰორმონის მაჩვენებლების საკმაოდ დაქვეითება და დაავადების კლინიკური სურათის მნიშვნელოვნად გაუმჯობესება, საჭიროა პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა.
კუჭ–ნაწლავის ტრაქტის და კუჭქვეშა ჯირკვლის ენდოკრინული სიმსივნეების დროს პრეპარატი შეყავთ კანქვეშ საწყისი დოზით 0.05 მგ 1-2-ჯერ დღე-ღამეში. შემდგომში მიღებული კლინიკური ეფექტის, სიმსივნის მიერ პროდუცირებულ ჰორმონებზე ზემოქმედების (კარცინოიდური სიმსივნეების დროს – 5-ჰიდროქსინდოლძმარმჟავას შარდთან ერთად გამოყოფის პროცესზე ზემოქმედება) და ამტანიანობის მიხედვით, შესაძლებელია პრეპარატის დოზის თანდათან გაზრდა 0.1-0.2 მგ-მდე 3-ჯერ დღე-ღამეში. განსაკუთრებულ შემთხვევებში შესაძლებელია პრეპარატის შედარებით დიდ დოზებში გამოყენება.
პრეპარატის შემანარჩუნებელი დოზის შერჩევა ხდება ინდივიდუალურად.
შიდსით დაავადებულ პაციენტებში რეფრაქტერული დიარეის დროს პრეპარატი შეყავთ კანქვეშ საწყისი დოზით 0.1 მგ 3-ჯერ დღე-ღამეში. ერთ კვირიანი მკურნალობის  მანძილზე დიარეის კვლავ არსებობის შემთხვევაში, საჭიროა პრეპარატის დოზის გაზრდა ინდივიდუალურად, 0.25 მგ-მდე 3-ჯერ დღე-ღამეში. დოზის კორექცია ხდება განავლის დინამიკის და პრეპარატის ამტანიანობის მიხედვით. იმ შემთხვევაში, როდესაც სანდოსტატინის ერთი კვირის მანძილზე 0.25 მგ-იანი დოზით 3-ჯერ დღე-ღამეში მიღების დროს ავადმყოფის მდგომარეობის გაუმჯობესება არ აღინიშნება, საჭიროა პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა.
კუჭქვეშა ჯირკვალზე ოპერაციის შემდგომი გართულებების პროფილაქტიკის მიზნით კანქვეშ შეყავთ 0.1 მგ 3-ჯერ დღეში მომდევნო 7 დღის განმავლობაში, ოპერაციის დღიდან დაწყებული (შესაძლებელია ლაპაროტომიამდე 1 სთ-ით ადრე).
საყლაპავისა და კუჭის ვარიკოზულად გაგანიერებული ვენებიდან სისხლდენის დროს პრეპარატი შეჰყავთ 25 მკგ/სთ-ში ვენაში უწყვეტი ინფუზიის სახით 5 დღის განმავლობაში. შესაძლებელია სანდოსტატინის განზავება ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში.

გვერდითი მოვლენები:
ადგილობრივი გაღიზიანება კანქვეშა ინექციის ადგილას, ტკივილი, ქავილისა და წვის შეგრძნება, ჰიპერემია და შესივება (რომლებიც ძირითადად გაივლის 15 წთ-ის შემდეგ) აღნიშნული ადგილობრივი რეაქციების შემსუბუქება შესაძლებელია ოთახის ტემპერატურის მქონე ან მცირე მოცულობის შედარებით უფრო კონცენტრირებული პრეპარატის საინექციო ხსნარის შეყვანის შემთხვევაში.
კუჭ–ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ანორექსია, გულისრევა, ღებინება, სპასტიური ტკივილი მუცლის არეში, მუცლის შებერვა, მეტეორიზმი, თხიერი გნავალი,დიარეა და სტეატორეა. განავალთან ერთად ცხიმის გამოყოფის ზრდის მიუხედავად, არ არსებობს სათანადო მონაცემები იმის შესახებ, რომ სანდოსტატინით ხანგრძლივი მკურნალობის დროს შესაძლებელია განვითარდეს შეწოვის პროცესის დარღვევით (მალაბსორბცია) გამოწვეული კვების დეფიციტი.
იშვიათად აღინიშნება ნაწლავის მწვავე გაუვალობის მსგავსი მოვლენები: მუცლის პროგრესირებადი შებერვა, მკვეთრად გამოხატული ტკივილი ეპიგასტრიუმის მიდამოში, მუცლის კედლის დაჭიმულობა. „დეფანსი“. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ აღნიშნული გვერდითი მოვლენების სიხშირის შემცირება შესაძლებელია საკვების მიღებებს შორის დროის ინტერვალის გაზრდით და სანდოსტატინის შეყვანის გზით.
სანდოსტატინის ხანგრძლივი გამოყენება იწვევს ნაღვლის ბუშტში კონკრემენტების წარმოქმნას. რადგან სანდოსტატინი ხასიათდება ზრდის ჰორმონზე, გლუკაგონის და ინსულინის გამოყოფის პროცესებზე დამთრგუნველი მოქმედებით, იგი იწვევს აგრეთვე გლუკოზის ცვლის პროცესზე ზემოქმედებას. საკვების მიღების შემდეგ შესაძლებელია გლუკოზის მიმართ ტოლერანტობის დაქვეითება. ზოგიერთ შემთხვევებში პრეპარატის ხანგრძლივად გამოყენების დროს შესაძლებელია მყარი ჰიპერგლიკემიის განვითარება, აღინიშნება აგრეთვე ჰიპოგლიკემიის მდგომარეობა, იშვიათად – თმის ცვენა. ერთეულ შემთხვევებში ვითარდება მწვავე პანკრეატიტი. აღნიშნულ გვერდით მოვლენებს ძირითადად ადგილი აქვს სანდოსტატინით მკურნალობის პირველ პერიოდში და მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ მალევე გაივლის. გარდა ამისა, პანკრეატიტის განვითარება შესაძლებელია ავადმყოფებში ქოლელითიაზის ფონზე სანდოსტატინით ხანგრძლივი მკურნალობის დროს.
ცალკეულ შემთხვევებში შესაძლებელია ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა: ქოლესტაზის გარეშე მიმდინარე მწვავე ჰეპატიტი, იმ შემთხვევაში, როდესაც სანდოსტატინით მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ ადგილი აქვს ღვიძლის ტრანსამინაზების მაჩვენებლების ნორმალიზებას.
ტუტე ფოსფატაზას, გამა-გლუტამიტრანსფერაზას და შედარებით მცირე ხარისხით ტრანსამინაზების მაჩვენებლების მომატებით მიმდინარე ჰიპერბილირუბინემიის ნელი განვითარება.

უკუჩვენებები:
* პრეპარატის ან მასში შემავალი კომპონენტების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

ორსულობა და ლაქტაცია:
არ არსებობს მონაცემები ორსულობის დროს და ლაქტაციის პერიოდში სანდოსტატინის გამოყენების შესახებ, რის გამოც აღნიშნულ შემთხვევებში პრეპარატის დანიშვნა წარმოებს მხოლოდ აბსოლუტური ჩვენებების მიხედვით.

განსაკუთრებული მითითებები:
◄ ჰიპოფიზის სიმსივნეების დროს, რომლებშიც ხდება ზრდის ჰორმონის სეკრეცია, საჭიროა იმ ავადმყოფების სისტემატური კონტროლი, რომლებიც იღებენ სანდოსტატინს, ვინაიდან ამ დროს შესაძლებელია სიმსივნეების ზრდა მხედველობის არის დაქვეითებით. აღნიშნულ შემთხვევებში აუცილებელია მკურნალობის სხვა მეთოდების გამოყენება.
◄ ავადმყოფების 10-20%-ში სანდოსტატინის ხანგრძლივი გამოყენებით შესაძლებელია ნაღვლის ბუშტში კონკრემენტების წარმოქმნა, რის გამოც საჭიროა შემდეგი რეკომენდაციების მხედველობაში მიღება:
1. სანდოსტატინით მკურნალობის დასაწყისში ავადმყოფებს უტარდებათ ნაღვლის ბუშტის პირველადი ულტრაბგერითი გამოკვლევა.
2. სანდოსტატინით მკურნალობის პერიოდში საჭიროა ნაღვლის ბუშტის განმეორებითი ულტრაბგერითი გამოკვლევის ჩატარება. დაახლოებით 6-12 თვიანი ინტერვალებით.
3. პრეპარატით მკურნალობის დაწყებამდე ნაღვლის ბუშტში კონკრემენტების არსებობის დროს, სანდოსტატინით მკურნალობა მხოლოდ იმ შემთხვევაშია შესაძლებელი, როდესაც მოსალოდნელი სასარგებლო შედეგი მკვეთრად სჭარბობს ნაღვლის კონკრემენტებთან დაკავშირებულ პოტენციურ რისკს.
სანდოსტატინის უარყოფითი მოქმედების შესახებ არ არსებობს მონაცემები უკვე არსებული ნაღვლკენჭოვანი დაავადების პროგნოზზე ან მისი მიმდინარეობს პროცესზე.
4. პრეპარატის შეყვანა იმ ავადმყოფებში, რომლებშიც ნაღვლის ბუშტის კონკრემენტების წარმოქმნა ხდება სანდოსტატინით მკურნალობის პროცესში:
ა) ნაღვლის ბუშტში არსებული უსიმპტომო კონკრემენტები.
სანდოსტატინით მკურნალობის შეწყვეტა ან მისი გაგრძელება შესაძლებელია სასარგებლო შედეგსა და პოტენციურ რისკს შორის თანაფარდობის შეფასების შესაბამისად. ამ დროს საჭიროა ავადმყოფების მეთვალყურეობა და აუცილებლობის შემთხვევაში სისტემატური კონტროლი.
ბ) კლინიკური სიმპტომებით მიმდინარე ნაღვლის ბუშტის კონკრემენტები.
სანდოსტატინით მკურნალობის შეწყვეტა ან მისი გაგრძელება შესაძლებელია მოსალოდნელ სასარგებლო შედეგსა და პოტენციურ რისკს შორის თანაფარდობის შეფასების შესაბამისად. ამ დროს ნებისმიერ შემთხვევაში ავადმყოფის მკურნალობა ისევე წარმოებს, როგორც კლინიკური ნიშნებით მიმდინარე ნაღვლ-კენჭოვანი დაავადებების სხვა შემთხვევებში.
მედიკამენტოზური მკურნალობა წარმოებს ნაღვლის მჟავას პრეპარატების კომბინაციით (მაგალითად ქენოდეოქსიქოლის მჟავას დღე-ღამეში 7.5 მგ/კგ-იანი დოზის და ურსოდეოქსიქოლის მჟავას იგივე დოზით კომბინაცია) ულტრაბგერითი გამოკვლევის კონტროლის ქვეშ კონკრემენტების სრულ გაქრობამდე.
◄ სანდოსტატინით კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის და კუჭქვეშა ჯირკვლის ენდოკრინული სიმსივნეების მკურნალობის დროს იშვიათად შესაძლებელია დაავადების სიმპტომების უეცარი რეციდივის განვითარება.
◄ ინსულინომებით დაავადებულ პაციენტებში, სანდოსტატინით მკურნალობის ფონზე, შესაძლებელია მკვეთრად გამოხატული და ხანგრძლივი ჰიპოგლიკემიის განვითარება (რაც დაკავშირებულია პრეპარატის მკვეთრად გამოხატული დამთრგუნველი მოქმედებით ზრდის ჰორმონის და გლუკაგონის სეკრეციაზე, ინსულინის სეკრეციასთან შედარებით, აგრეთვე ნაკლები ხანგრძლივობის მაინჰიბირებელი ზემოქმედების მქონე ინსულინის სეკრეციაზე). აღნიშნული ავადმყოფები მოითხოვენ გაძლიერებულ ყურადღებას როგორც სანდოსტატინით მკურნალობის დასაწყისში, აგრეთვე პრეპარატის დოზის ყოველი ცვლილების დროს. სისხლში გლუკოზის კონცენტრაციის მნიშვნელოვანი ფლუქტუაცია შესაძლებელია სანდოსტატინის ხშირი შეყვანით.
◄ ღვიძლის ციროზით დაავადებულ ავადმყოფებში საყლაპავის და კუჭის ვარიკოზული ვენებიდან სისხლდენის დროს ინსულინდამოკიდებული შაქრიანი დიაბეტის განვითარების რისკი მეტად მაღალია. აგრეთვე შაქრიანი დიაბეტით შეპყრობილ პაციენტებში შესაძლებელია ინსულინის მიმართ მოთხოვნილების ცვლილება. ამიტომ აღნიშნულ შემთხვევებში აუცილებელია სისხლში გლუკოზის კონცენტრაციის სისტემატური კონტროლი.
შენიშვნა:
– ავადმყოფებმა, რომლებიც თვითონ აწარმოებენ სანდოსტატინის კანქვეშა ინექციებს, საჭიროა მიმართონ ექიმს ან ექთანს პრეპარატის გამოყენების ინსტრუქციის შესახებ კონსულტაციისათვის.
– პრეპარატის შეყვანის ადგილზე მტკივნეული შეგრძნების თავიდან აცილების მიზნით, სასურველია ოთახის ტემპერატურის მქონე საინექციო ხსნარის შეყვანა.
– პრეპარატის შეყვანა ერთსა და იმავე ადგილზე დროის ხანმოკლე შუალედებით ნებადართული არ არის.
– პრეპარატის მიკრობული დაბინძურების თავიდან აცილების მიზნით მრავალდოზიანი ფლაკონის სახურავის დაჩხვლეტა 10-ზე მეტი რაოდენობით რეკომენდებული არ არის.
– დღეისათვის არ არსებობს მონაცემები ხანდაზმულ ავადმყოფებში სანდოსტატინის მიმართ დაქვეითებული მოქმედების უნარის და დოზის რეჟიმის ცვლილების შესახებ.
– ბავშვებში სანდოსტატინის გამოყენბის შესახებ მონაცემები ძლიერ შეზღუდულია.
– ღვიძლის ციროზით დაავადებულ ავადმყოფებს საყლაპავის ვენების ვარიკოზული გაგანიერების შედეგად გამოწვეული სისხლდენის დროს აღენიშნებათ სანდოსტატინის მიმართ კარგი ამტანიანობა მისი 50 მკგ/სთ-ში დოზით ვენაში უწყვეტი ინფუზიის დროს 5 დღის განმავლობაში.

ჭარბი დოზირება:
მწვავე ინტოქსიკაციის დროს სიცოცხლისათვის საშიშ რეაქციებს ადგილი არა აქვს.
სიმპტომები: გულის შეკუმშვათა სიხშირის შემცირება, სახის ჰიპერემია, მუცლის არეში სპასტიური ტკივილები, დიარეა, გულისრევა, კუჭის არეში სიცარიელის შეგრძნება.
მკურნალობა: სიმპტომატური.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:
– სანდოსტატინი ამცირებს ციკლოსპორინის და ასუსტებს ციმეტიდინის შეწოვის პროცესს.
– შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ ავადმყოფებში, ინსულინის მიღების დროს, სანდოსტატინი იწვევს ინსულინის მიმართ მოთხოვნილების შემცირებას.

შენახვის პირობები: პრეპარატი ინახება მაცივარში 2-80C ტემპერატურაზე, სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

მწარმოებელი: NOVARTIS PHARMA AG, შვეიცარია

გაფრთხილება