კოზაარი
სამედიცინო გამოყენების ინსტრუქცია ( სპეციალისტრებისათვის )
კოზაარი
COZAAR
სავაჭრო დასახელება: კოზაარი
საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელბა: ლოზარტანი
წამლის ფორმა: გარსით დაფარული ტაბლეტები
შემადგენლობა:
თითოეული გარსით დაფარული ტაბლეტი შეიცავს:
მოქმედი ნივთიერება: ლოზარტან კალიუმი 100 მგ .
დამხმარე ნივთიერებბები: მიკროკრისტალური ცელულოზა, ლაქტოზას მონოჰიდრატი,პრეჟელატინიზირებული სახამებელი, მაგნიუმის სტეარატი .
გარსის შემადგენლობა: ჰიპროლოზა (0.3% კრემნიუმის დიოქსიდით ), ჰიპრომელოზა, ტიტანისდიოქსიდი ( E 1 71 ), კარნაუბის სანთელი .
აღწერა
გარსით დაფარული, თეთრი ფერის ოვალური აბები, ერთ მხარეს გრავირებით <<960>>, მეორე მხარეს – გლუვი .
ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:
ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტი .
კოდი ATX: C09CA01
ფარმაკლოგიური თვისებები
მოქმედების მექანიზმი
ანგიოტენზინ II წარმოადგენს ძლიერ ვაზოკონსტრიქტორს, რენინ – ანგიოტენზური სისტემის მთავარაქტიურ ჰორმონი, ასევე არტერიული ჰიპერტენზიის განვითარების გადამწყვეტ პათოფიზიოლოგიურფაქტორს . ლოზარტანი არის ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტი ( AT 1 ) და მაღალეფექტურიაშიგნით მიღებისას . ანგიოტენზინ II შერჩევითად უკავშირდება AT1 – რეცეპტორებს, რომლებიცაღმოჩენილია მრავალ ქსოვილში ( მაგ . სისხლძარღვების გლუვ კუნთში, თირკმელზედა ჯირკვალში,თირკმლებში და გულში ) და ასრულებს რამდენიმე მნიშვნელოვან ბიოლოგიურ ფუნქციას, მათ შორისიწვევს ვაზოკონსტრიქციას და ალდოსტერონის გამოთავისუფლებას . ამას გარდა ანგიოტენზინ IIასტიმულირებს გლუვკუნთოვანი უჯრედების გაზრდას . ლოზარტანი და მისი ფარმაკოლოგიურადაქტიური მეტაბოლიტი (E – 3174), როგორც in vitro, ასევე in vivo, ახდენენ ანგიოტენზინ II ყველაფიზიოლოგიური ეფექტების ბლოკირებას, წარმოშობისა ან სინთეზი გზისგან დამოუკიდებლად .ზოგიერთი პეპტიური ანგიოტენზინ II ანტაგონისტებისგან განსხვავებით, ლოზარტანს არ გააჩნიააგონისტის ეფექტები .
ლოზარტანი ამორჩევითად უკავშირდება AT1 – რეცეპტორებს, ამასთან არ უკავშირდება და არ ახდენსსხვა ჰორმონების და იონური არხების ბლოკირებას, რომლებიც მნიშვნელოვან როლს ასრულებენ გულ – სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციის რეგულაციაში . ამას გარდა, ლოზარტანი არ ახდენს ანგიოტენზინ – გარდამქმნელი ფერმენტის ( აგფ ) ინჰიბირებას, რომელიც პასუხისმგებელია ბრადიკინინის დაშლაზე .
აქედან გამომდიარე, ეფექტები პირდაპირ არ უკავშირდება AT1- რეცეპტორების ბლოკირებას, კერძოდ,ეფექტების გაძლიერებას, რომელიც დაკავშირებულია ბრადიკინინის მოქმედებასთან, ან შეშუპებისგანვითარებას ( ლოზარტანი 1,7%, პლაცებო 1,9%), რომელიც არ უკავშირდება ლოზარტანის მოქმედებას .
ფარმაკოდინამიკა
არტერიული ჰიპერტენზიით დაავადებული პაციენტების ლოზარტანით ხანგრძლივი მკურნალობისას (6კვირა ) დოზით 100 მგ დღეღამეში აღინიშნებოდა ანგიოტენზინ II დონის 2-3 ჯერ მატება სისხლისპლაზმაში პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევისას; ზოგიერთ პაციენტში აღინიშნებოდაანგიოტენზინის დონის კიდევ უფრო მაღალი დონე, განსაკუთრებით არახანგრძლივი მკურნალობისას (2კვირა ). მკურნალობის პროცესში ანტიჰიპერტენზიული აქტივობა და სისხლის პლაზმაში ალდოსტერონისკონცენტრაციის დაქვეითება გამოვლინდა თერაპიის 2 და 6 კვირის შემდეგ, რაც მიუთითებსანგიოტენზინ II რეცეპტორების ეფექტურ ბლოკადაზე . თუმცა ლოზარტანის მოხსნის შემდეგ სისხლისპლაზმის რენინის აქტივობა და ანგიოტენზინ II დონე 3 დღეღამის განმავლობაში მცირდებოდა საწყისმაჩვენებლებამდე, რაც აღინიშნებოდა პრეპარატის მიღებამდე .
რადგანაც ლოზარტანი ანგიოტენზინ II AT1 – რეცეპტორების სპეციფიკური ანტაგონისტია, იგი არ ახდენსანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბირებას ( კინაზა II)- ფერმენტი, რომელიც ახდენსბრადიკინინის ინაქტივაციას . კვლევის შედეგებმა, რომელშიც დარდებოდა 20 მგ და 100 მგ ლოზარტანისმოქმედება და აგფ – ინჰიბიტორის მოქმედება ანგიოტენზინ I – ზე, ანგიოტენზინ II – ზე და ბრადიკინინზე, აჩვენა, რომ ლოზარტანი აბლოკირებს ანგიოტენზინ I – ის და ანგიოტენზინ II – ის ეფექტებს, ამასთან არახდენს გავლენას ბრადიკინინის ეფექტებზე, რაც განპირობებულია ლოზარტანის მოქმედების სპეციფიურიმექნიზმით . აგფ – ის ინჰიბიტორი პირიქით აბლოკირებს ანგიოტენზინ I – ზე რეაქციას და ზრდისბრადიკინინზე რეაქციის გამოხატულებას ისე, რომ არ ახდენს გავლენას ანგიოტენზინ II – ზე პასუხისგამოხატულებაზე, რის დემონსტრირებასაც ახდენს ლოზარტანსა და აგფ – ის ინჰიბიტორებს შორისფარმაკოდინამიური განსხვავება . სისხლის პლაზმაში ლოზარტანის და მისი აქტიური მეტაბოლიტისკონცენტრაცია, ასევე ლოზარტანის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი, პრეპარატის დოზის ზრდასთან ერთადიზრდება . რადგან ლოზარტანი და მისი აქტიური მეტაბოლიტი არიან ანგიოტენზინ II – ის რეცეპტორებისბლოკატორები ორივე მათგანს თავისი წვლილი შეაქვს ანტიჰიპერტენზიულ ეფექტში .
კლინიკურ კვლევაში, რომელშიც ჩართული იყვნენ ჯანმრთელი მოხალისე მამაკაცები, 100 მგლოზარტანის ერთჯერადი მიღებისას, მაღალ და დაბალ მარილოვანი დიეტის პირობებში პრეპარატისმიღება გავლენას არ ახდენდა გორგლოვანი ფილტრაციის სიჩქარეზე ( გფს ), სისხლმიმოქცევას დათირკმლების ფილტრაციულ ფრაქციაზე . ლოზარტანს გააჩნია ნატრიურეზული ეფექტი, რომელიც უფრომეტად იყო გამოხატული დაბალ მარილოვანი დიეტისას და როგორც სჩანს არ იყო დაკავშირებულითირკმლის პროქსიმალურ მილაკებში ნატრიუმის ადრეულ რეაბსორბციის დათრგუნვასთან . ლოზარტანიასევე იწვევდა თირკმლებით შარდმჟავის ექსკრეციის მომატებას .
პაციენტებში არტერიული ჰიპერტენზიით, პროტეინურიით ( მეტი 2 გ / დღე – ღამეში ), რომელთაც არჰქონდათ შაქრიანი დიაბეტი და 8 კვირის განმავლობაში იღებდნენ ლოზარტანს დოზით 50-100 მგ,აღენიშნებოდათ პროტეინურიის უტყუარი დაქვეითება 42% და ექსკრეტირებული ალბუმინის დაიმუნოგლობულინების მნიშვნელოვანი შემცირება . მოცემულ პაციენტებში ლოზარტანმა მოახდინა გფს – ისსტაბილიზაცია და დააქვეითა ფილტრაციული ფუნქცია .
არტერიული ჰიპერტენზიით დაავადებულ პოსტმენოპაუზის პერიოდის მქონე ქალებში, რომლებიციღებდნენ ლოზარტანს დოზით 50 მგ / დღე – ღამეში 4 კვირის განმავლობაში არ გამოვლენილა თერაპიისმოქმედება პროსტაგლანდინების სისტემურ და თირკმელში სისხლმიმოქცევაზე .
ლოზარტანი გავლენას არ ახდენს ვეგეტატურ რეფლექსებზე და არ ახასიათებს სისხლის პლაზმისნორადრენალინის დონეზე ხანგრძლივი ზემოქმედება .
პაციენტებში არტერიული ჰიპერტენზიით ლოზარტანი დოზით 150 მგ / დღე – ღამეში არ იწვევდა უზმოზეტრიგლიცერიდების, საერთო ქოლესტერინის და მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდების დონისკლინიკურად მნიშვნელოვან ცვლილებებს . იმავე დოზებში ლოზარტანი არ ახდენდა გავლენას უზმოზესისხლში გლუკოზის დონეზე .
საერთო ჯამში ლოზარტანი იწვევდა შრატის შარდმჟავის დონის დაქვეითებას ( როგორც წესი 0,4 მგ / დლნაკლებად ), რაც ნარჩუნდებოდა ხანგრძლივი თერაპიის მანძილზე . კონტროლირებად კლინიკურკვლევებში, რომელშიც ჩათული იყვნენ არტერიული ჰიპერტენზიით დაავადებული პაციენტები, არდარეგისტრირებულა პრეპარატის მოხსნის შემთხვევები კრეატინინის დონის, ან სისხლის შრატშიკალიუმის მომატების გამო .
ფარმაკოკინეტიკა
შეწოვა
ლოზარტანის შიგნით მიღებისას იგი კარგად შეიწოვება და ექვემდებარება ღვიძლში “ პირველი გასვლის ”მეტაბოლიზმს, რის შედეგადაც წარმოიქმნება აქტიური კარბოქსილირებული მეტაბოლიტი დაარააქტიური მეტაბოლიტები . ლოზარტანის სისტემური ბიოშეღწევადობა ტაბლეტის ფორმაში შეადგენსდაახლოებით 33%. ლოზარტანის და მისი აქტიური მეტაბოლიტის საშუალო მაქსიმალური კონცენტრაციამიიღწევა 1 საათის შემდეგ და 3-4 საათის შემდეგ შესაბამისად . ლოზარტანის საკვებთან ერთად მიღებისასკლინიკურად მნიშვნელოვანი გავლენა პლაზმაში ლოზარტანის კონცენტრაციის პროფილზე არგამოვლენილა .
განაწილება
ლოზარტანი და მისი აქტიური მეტაბოლიტი უერთდება სისხლის პლაზმის ცილებს ( ძირითადადალბუმინებს ) 99% მეტად . ლოზარტანის განაწილების მოცულობა შეადგენს 34 ლ . ვირთაგვებზეჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა, რომ ლოზარტანი პრაქტიკულად არ აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში.
მეტაბოლიზმი
ლოზარტანის ინტრავენური, ან შიგნით მიღებული დოზის დაახლოებით 14 %, გარდაიქმნება მის აქტიურმეტაბოლიტად . 14 C მონიშნული ლოზარტანის შიგნით მიღების, ან ინტრავენურად შეყვანის შემდეგ,ცირკულირებადი პლაზმის რადიაქტივობა უპირველესად დაკავშირებულია მასში ლოზარტანის და მისიაქტიური მეტაბოლიტის არსებობასთან .
აქტიური მეტაბოლიტის გარდა, ბუთილის გვერდითი ჯაჭვის ჰიდროქსილირების შედეგად წარმოიქმნებაბიოლოგიურად არააქტიური მეტაბოლიტები, მათ შორის ორი ძირითადი მეტაბოლიტი და ერთიმეორეხარისხოვანი – N – 2 ტეტრაზოლ – გლუკურონიდი .
გამოყოფა
ლოზარტანის და მისი აქტიური მეტაბოლიტის პლაზმური კლირენსი შეადგენს დაახლოებით 600 მლ / წთდა 50 მლ / წთ, შესაბამისად . ლოზარტანის და მისი აქტიური მეტაბოლიტის თირკმლის კლირენსიშეადგენს დაახლოებით 74 მლ / წთ და 26 მლ / წთ, შესაბამისად . ლოზარტანი შიგნით მიღებისას დოზისდაახლოებით 4% გამოიყოფა თირკმელებით უცვლელი სახით, ხოლო დოზის 6% აქტიური მეტაბოლიტისსახით . ლოზარტანის შიგნით მიღებისას დოზით 200 მგ ლოზარტანს და მის აქტიურ მეტაბოლიტსხაზოვანი ფარმაკოკინეტიკა გააჩნია . შიგნით მიღების შემდეგ ლოზარტანის და მისი აქტიურიმეტაბოლიტის პლაზმური კონცენტრაციები მცირდება პოლიექსპონენციალურად, ნახევარგამოყოფისსაბოლოო პერიოდით დაახლოებით 2 და 6-9 საათი შესაბამისად . პრეპარატის ერთჯერადად მიღებისასდოზით 100 მგ არც ლოზარტანი და არც მისი აქტირუი მეტაბოლიტი სისხლის პლაზმაში მნიშვნელოვნადარ გროვდება .
ლოზარტანის და მისი მეტაბოლიტების გამოყოფა წარმოებს ნაღველით და თირკმელებით . 14 Cმონიშნული ლოზარტანის შიგნით მიღებისას ვლინდება დაახლოებით 35% რადიაქტიულობა შარდში და58% განავალში . 14 C მონიშნული ლოზარტანის ინტრვენურად შეყვანისას ვლინდება რადიაქტიულობის43% შარდში და 50% განავალში .
ფარმაკოკიკეტიკა პაციენტთა განსაკუთრებულ ჯგუფებში
ხანდაზმული პაციენტები
ლოზარტანის და მისი აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში არტერიულიჰიპერტენზიით დაავადებულ ხანდაზმულ მამაკაცებში მნიშვნელოვნად არ განსხვავდება არტერიულიჰიპერტენზიის მქონე ახალგაზრდა მამაკაცების მონაცემებისაგან .
სქესი
სისხლის პლაზმაში ლოზარტანის კონცენტაცია არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე ქალებში ორჯერ მეტიიყო არტერიული ჰიპერტენზიით დაავადებულ მამაკაცებთან შედარებით . აქტიური მეტაბოლიტისკონცენტრაცია არ განსხვავდებოდა მამაკაცებსა და ქალებში . ამ მნიშვნელოვან ფარმაკოკინეტიკურგანსხვავებას არ გააჩნია კლინიკური მნიშვნელობა .
პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით
ღვიძლის მსუბუქი და ზომიერი ალკოჰოლური ციროზით დაავადებულ პაციენტებში ლოზარტანის შიგნითმიღებისას, სისხლის პლაზმაში ლოზარტანის და მისი მეტაბოლიტის კონცენტრაცია აღმოჩნდაშესაბამისად 5 – 1,7 ჯერ მეტი, ვიდრე ახალგაზრდა მოხალისე მამაკაცებში .
პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით
სისხლის პლაზმაში ლოზარტანის კონცენტრაცია პაციენტებში კრეატინინის კლირენსით ( კკ ) მეტი 10 მლ /წთ, არ განსხვავდებოდა თირკმელების შენარჩუნებული ფუნქციის მქონე პირების მაჩვენებლებისაგან .პაციენტებში თირკმლის ნორმალური ფუნქციით “ კონცენტრაცია – დრო ” ( AUC) მრუდქვეშა ფართიშედარებისას, ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებთან შედარებით ლოზარტანის
AUC დაახლოებით 2 – ჯერ მეტი აღმოჩნდა . აქტიური მეტაბოლიტის პლაზმური კონცენტრაციები არიცვლება თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე ან ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში . ლოზარტანი დამისი აქტიური მეტაბოლიტი არ გამოიდევნება ჰემოდიალიზის მეშვეობით .
გამოყენების ჩვენებები
არტერიული ჰიპერტენზია
არტერიული ჰიპერტენზიის და მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფიის მქონე პაციენტებში ასოცირებული გულ – სისხლძარღვთა დაავადებების დასიკვდილიანობის რისკის შემცირება, რაც ვლინდება გულ – სისხლძარღვთა სიკვდილიანობის სიხშირის, ინსულტის და მიოკარდიუმის ინფარქტისსიხშირის შემცირების ერთობლიობით .
თირკმლის დაცვა პაციენტებში შაქრიანი დიაბეტით ტიპი 2 და პროტეინურიით – თირკმლის უკმარისობის პროგრესირების შენელება, რაც ვლინდებაჰიპერკრეატინინემიის, თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის ( თქუ ) ტერმინალური სტადიის სიხშირის შემცირებით, რაც მოითხოვს ჰემოდიალიზისჩატარებას ან თირკმლის ტრანსპლანტაციას, სიკვდილიანობის მაჩვენებლების შემცირებით; ასევე პროტეინურიის შემცირებით .
გულის ქრონიკული უკმარისობა, აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობის არაეფექტურობის შემთხვევაში .
უკუჩვენებები
მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის მიმართ .
სიფრთხილე
პაციენტებში მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირებისას ( მაგ . დიურეზულების მაღალიდოზებით მკურნალობა ), შეიძლება განვითარდეს სიმპტომატური ჰიპოტენზია .
პაციენტებში ანამნეზში ღვიძლის და თირკმლის დაავადებებით .
გამოყენება ორსულებში
ორსულობისას კოზაარის გამოყენება უკუნაჩვენებია .
ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრში, იმ პრეპარატების გამოყენება, რომლებიც უშუალოზემოქმედებას ახდენენ რენინ – ანგიოტენზინის სისტემაზე, შეიძლება გახდეს სერიოზულიდაზიანების და განვითარებადი ნაყოფის სიკვდილის მიზეზიც კი . ამიტომ ორსულობისგამოვლენისთანავე უნდა შეწყდეს პრეპარატის მიღება .
ნაყოფის თირკმლის პერფუზია, რომელიც დამოკიდებულია რენინ – ანგიოტენზინის სისტემისგანვითარებაზე, ვლინდება ორსულობის მეორე ტრიმესტრში; ნაყოფისთვის რისკი იზრდება, თუკოზაარი ინიშნება ორსულობის მეორე ან მესამე ტრიმესტრში .
გამოყენება ლაქტაციის დროს
კოზაარის მიღება არ არის რეკომენდირებული ძუძუთი კვების პერიოდში .
მიუხედავად იმისა, რომ არ არის ორსულ ქალებში ლოზარტანის მიღების გამოცდილება, ასევე უცნობიაგამოიყოფა თუ არა პრეპარატი რძით . რადგან მრავალი პრეპარატი გამოიყოფა რძით და შესაძლოაარასასიკეთო ზემოქმედება მოახდინონ ბავშვზე, საჭიროა მიღებული იქნას გადაწყვეტილება ძუძუთიკვების ან პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შესახებ, დედის მიერ პრეპარატის მიღების აუცილებლობისგათვალისწინებით .
გამოყენება პედიატრიულ პრაქტიკაში
პრეპარატის უსაფრთხოება და ეფექტურობა 18 წლამდე ასაკის ბავშვებში დადგენილი არ არის .
გამოყენება ხანდაზმულებში
კლინიკური კვლევებისას არ გამოვლენილა ლოზარტანის უსაფრთხოებასა და ეფექტურობასთანდაკავშირებული რაიმე განსაკუთრებული შემთხვევა .
მიღების წესი და დოზები
კოზაარი მიიღება შიგნით კვებისაგან დამოუკიდებლად .
კოზაარის მიღება შეიძლება სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან ერთად .
არტერიული ჰიპერტენზია
პაციენტთა უმრავლესობისათვის საწყისი და შემანარჩუნებელი დოზა არის 50 მგ ერთხელ დღეში .მაქსიმალური ჰიპოტენზიური ეფექტი მიიღწევა თერაპიის დაწყებიდან 3-6 კვირის შემდეგ . ზოგიერთპაციენტში ძლიერი ეფექტის მისაღწევად დოზა შესაძლებელია გაიზარდოს 100 მგ ერთხელ დღეში .პაციენტებში მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირებისას ( მაგ . დიურეზულების მაღალიდოზებით მიღება ) უნდა შემცირდეს საწყისი დოზა 25 მგ – მდე ერთხელ დღეში ( იხ . განსაკუთრებულიმითითებები ).
ასოცირებული გულ – სისხლძარღვთა დაავადებების და სიკვდილიანობის რისკის შემცირებაპაციენტებში არტერიული ჰიპერტენზიით და მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფიით .
დოზირების აუცილებელი რეჟიმის უზრუნველსაყოფად შესაძლებელია პრეპარატ კოზაარის მიღებადოზით 50 მგ . კოზაარის საწყისი დოზა შეადგენს 50 მგ ერთხელ დღეში . შემდგომში რეკომენდირებულიაჰიდროქლორთიაზიდის დამატება დაბალი დოზებით, ან კოზაარის დოზის გაზრდა 100 მგ – დე ერთხელდღეში არტერიული წნევის კლების გათვალისწინებით .
თირკმელების დაცვა პაციენტებში შაქრიანი დიაბეტით ტიპი 2 და პროტეინურიით
დოზირების აუცილებელი რეჟიმის უზრუნველსაყოფად შესაძლებელია პრეპარატ კოზაარის მიღებადოზით 50 მგ . კოზაარის საწყისი დოზა შეადგენს 50 მგ ერთხელ დღეში . შემდგომში რეკომენდირებულიაჰიდროქლორთიაზიდის დამატება დაბალი დოზებით, ან კოზაარის დოზის გაზრდა 100 მგ – დე ერთხელდღეში არტერიული წნევის კლების გათვალისწინებით . კოზაარი შეიძლება დაინიშნოს სხვაანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან ერთად ( დიურეტიკები, კალციუმის არხების ბლოკატორები ალფადა ბეტა – ადრენობლოკატორები, ცენტრალური მოქმედების შიგნით მისაღები ჰიპოტენზიურისაშუალებები ), ინსულინთან და სხვა ჰიპოგლიკემიურ საშუალებებთან ( სულფანილშარდოვანასწარმოებულები, გლიტაზონები და გლუკოზიდაზას ინჰიბიტორები ).
გულის ქრონიკული უკმარისობა
დოზირების აუცილებელი რეჟიმის უზრუნველსაყოფად შესაძლებელია პრეპარატ კოზაარის მიღებადოზით 50 მგ . პაციენტებში გულის ქრონიკული უკმარისობით ლოზარტანის საწყისი დოზა შეადგენს 12.5მგ ერთხელ დღეში . როგორც წესი დოზის ტიტრაცია ხდება ერთ კვირიანი ინტერვალით ( ანუ 12.5 მგდღეში, 25 მგ დღეში, 50 მგ დღეში ) ჩვეულებრივ შემანარჩუნებელ დოზამდე 50 მგ დღეში,ინდივიდუალური ამტანობის შესაბამისად .
გვერდითი მოვლენები
საერთო ჯამში კოზაარი კარგად გადაიტანება, გვერდითი მოვლენები ატარებენ მსუბუქ და გარდამავალხასიათს და არ საჭიროებს პრეპარატი მოხსნას . პრეპარატ კოზაარის გვერდითი მოვლენების ჯამურისიხშირე შეესაბამება მოცემულ მაჩვენებელს პლაცებოს მიღებისას .
არტერიული ჰიპერტენზიით დაავადებული პაციენტების კლინიკურად კონტროლირებად კვლევაშიპრეპარატით მკურნალობასთან დაკავშირებული ყველაზე ხშირი გვერდითი მოვლენა, პლაცებოსთანშედარებით, იყო თავბრუსხვევა, რომელიც გამოვლინდა პრეპარატ კოზაარით ნამკურნალებ ჯგუფებშისიხშირით ≥ 1%. ამას გარდა 1% ნაკლებ პაციენტებში აღინიშნებოდა ორთოსტატული რეაქციები,რომლებიც დამოკიდებული იყო დოზაზე . იშვიათად აღინიშნა გამონაყარი კანზე, მაგრამ მისიგამოვლენის სიხშირე უფრო ნაკლები იყო პლაცებოსთან შედარებით .
კლინიკურმა კონტროლირებადმა კვლევებმა აჩვენა, რომ კოზაარი კარგად გადაიტანება პაციენტებშიმარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფიით, შაქრიანი დიაბეტით ტიპი 2, პროტეინურიით . პრეპარატისმიღებასთან დაკავშირებული შედარებით ხშირი გვერდითი მოვლენები იყო სისტემატური დაარასისტემატური თავბრუსხვევა, ასთენია / სისუსტე, არტერიული წნევის დაქვეითება და ჰიპერკალიემია.
ამ კვლევებში გამოვლინდა შემდეგი გვერდითი მოვლენები კოზაარის ( n =2085) და პლაცებოს ( n =535)მიღების ფონზე, მიუხედავად მათი კავშირისა მკურნალობასთან, ≥ 1% პაციენტებში:
ზოგადი: ტკივილი მუცლის არეში 1.7% ( პლაცებო 1.7%), სისუსტე და დაღლილობა 3.8% ( პლაცებო 3.9%),ტკივილი გულ – მკერდის არეში 1.1% ( პლაცებო 2.6%), პერიფერიული შეშუპება 1.7% ( პლაცებო 1.9%).
გულ – სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: გულის ფრიალი 1% ( პლაცებო 0.4%), ტაქიკარდია 1% ( პლაცებო1.7%).
საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: დიარეა 1.9% ( პლაცებო 1.9%), დისპეპსია 1.1% ( პლაცებო 1.5%),გულისრევა 1.8% ( პლაცებო 2.8%).
საყრდენ – მამოძრავებელი სისტემის მხრივ: ზურგის ტკივილი 1.6% ( პლაცებო 1.1%), კუნთოვანისპაზმები 1% ( პლაცებო 1.1%)
ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: თავბრუსხვევა 4.1 % ( პლაცებო 2.4%), თავის ტკივილი 14.1% (პლაცებო 17.2%), უძილობა 1.1% ( პლაცებო 0.7%).
სასუნთქი სისტემის მხრივ: ხველა 3.1% ( პლაცებო 2.6%), ცხვირის ლორწოვანის შეშუპება 1.3% ( პლაცებო1.1%); ფარინგიტი 1.5% ( პლაცებო 2.6%), სინუსიტი 1% ( პლაცებო 1.3%), ზედა სასუნთქი გზებისინფექციები 6.5% ( პლაცებო 5.6%).
შემდეგი არასასურველი მოვლენები იყო აღნიშნული კლინიკურ პრაქტიკაში პოსტმარკეტინგულ პერიოდში:
მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები: პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ლოზარტანს იშვიათადაღინიშნებოდა ანაფილაქსიური რეაქციები, ანგიონევროზული შეშუპება ხახის და ხორხის ჩათრევით, რაციწვევს სასუნთქი გზების ობსტრუქციას და / ან სახის, ტუჩების, ხორხის და / ან ენის შეშუპებას . ამპაციენტთაგან ზოგიერთს ანამნეზში აღენიშნებოდა ანგიონევროზული შეშუპება აგფ ინჰიბიტორებისმიღებისას . იყო იშვიათი მონაცემები ვასკულიტის, შენლეინ – გენოხის პურპურის, განვითარების შესახებ.
საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის მხრივ: ჰეპატიტი ( იშვიათად ), ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა,ღებინება;
სისხლის სისტემის მხრივ: ანემია, თრომბოციტოპენია;
საყრდენ – მამოძრავებელი სისტემის მხრივ: მიალგია, ართრალგია, რაბდომიოლიზი ( იშვიათად );
ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: შაკიკი, დისგევზია ( იშვიათად );
სასუნთქი სისტემის მხრივ: ხველა;
კანის საფარის მხრივ: ჭინჭრის ციება, ქავილი, კანის შეწითლება .
ლაბორატორიული მაჩვენებლები
კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში კოზაარის მიღებისას პაციენტებში არტერიული ჰიპერტენზიით,სტანდარტული ლაბორატორიული მაჩვენებლების კლინიკურად მნიშვნელოვანი ცვლილებები იშვიათადაღინიშნებოდა . . ჰიპერკალიემია ( სისხლის შრატის კალიუმი მეტი 5,5 მეკვ / ლ ) აღენიშნებოდაპაციენტთა 1.5% – ში . პაციენტთა კვლევებში შაქრიანი დიაბეტით ტიპი 2 და პროტეინურიითჰიპერგლიკემია განვითარდა 9.9% პაციენტში, რომლებმაც მიიღეს კოზაარი და 3.4% პაციენტში,რომლებმაც მიიღეს პლაცებო . ( იხ . განსაკუთრებული მითითებები . წყალელექტროლიტური ბალანსისდარღვევა ). ალანინამინოტრანსფერაზას დონის მომატება აღინიშნებოდა იშვიათ შემთხვევებში დაჩვეულებრივ ნორმალიზდება თერაპიის შეწყვეტის შემდეგ .
დოზის გადაჭარბება
მონაცემები ადამიანებში დოზის გადაჭარბების შესახებ შეზღუდულია . დოზის გადაჭარბების მეტადსავარაუდო გამოვლინებებია არტერიული წნევის გამოხატული დაქვეითება და ტაქიკარდია; ბრადიკარდიაშეიძლება იყოს პარასიმპათიკური ( ვაგუსური ) სტიმულაციის შედეგი .
მკურნალობა: სიმპტომატური თერაპია
ლოზარტანი და მისი აქტიური მეტაბოლიტი არ გამოიყოფა ჰემოდიალიზის მეშვეობით .
ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან
არ გამოვლენილა პრეპარატის კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება ჰიდროქლოროთიაზინთან,დიგოქსინთან, ვარფარინთან, ციმეტიდინთან, ფენობარბიტალთან, კეტოკონაზოლთან დაერითრომიცინთან . რიფამპიცინი და ფლუკონაზოლი ამცირებენ აქტიური მეტაბოლიტის დონეს . არ არისდადგენილი მოცემული ურთიერთქმედებების კლინიკური მნიშვნელობა .
როგორც სხვა საშუალებების კვლევამ აჩვენა, ანგიოტენზინ II – ის ან მისი ეფექტების ბლოკატორებმა,რომლებსაც თან ახლავს კალიუმის შემნახველი დიურეზულების მიღება ( მაგ . სპირონოლაქტონი,ტრიამტერენი, ამილორიდი ), კალიუმის შემცველ დანამატებთან, ან კალიუმის მარილებთან, შეიძლებაგამოიწვიოს სისხლის შრატში კალიუმის დონის მატება .
როგორც სხვა საშუალებების გამოყენებისას, რომლებიც გავლენას ახდნენ ნატრიუმის გამოყოფაზე,ლოზარტანით მკურნალობას შეიძლება თან ახლდეს ექსკრეციის შემცირება და ლითიუმის კონცენტრაციისმომატება შრატში, ამიტომ ლითიუმის შემცველ პრეპარატებთან ერთად მკურნალობის დროს უნდამოხდეს მისი კონცენტრაციის კონტროლი შრატში .
არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებმა, მათ შორის ცოგ – 2 – ის შერჩევითმაინჰიბიტორებმა, შესაძლოა შეამცირონ დიურეზულების და სხვა ჰიპოტენზიური საშუალებების ეფექტი .ამოტომ ანგიოტენზინ II – ის რეცეპტორების ანტაგონისტების ჰიპოტენზიური ეფექტი შეიძლება შესუსტდესაასს ერთად მიღებისას ცოგ – 2 შერჩევითი ინჰიბიტორების ჩათვლით .
ზოგიერთ პაციენტში, თირკმლის ფუნქციის დაქვეითებით, რომლებიც იტარებენ მკურნალობას აასს – ით, ცოგ – 2 – ის ინჰიბიტორების ჩათვლით, ანგიოტენზინ II – ის რეცეპტორების ანტაგონისტებითმკურნალობამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის ფუნქციის შემდგომი გაუარესება . მოცემული ეფექტებიჩვეულებრივ შექცევადია .
ფლუკონაზოლი, ციტოქრომის იზოფერმენტის ინჰიბიტორი P450 2C9, ამცირებს აქტიურიმეტაბოლიტის კონცენტრაციას პლაზმაში და ზრდის ლოზარტანის კონცენტრაციას, თუმცა არ არისდადგენილი ამ ფენომენის ფარმაკოდნამიური მნიშვნელობა . ნაჩვენებია, რომ ადამიანებში, რომლებშიცარ ხდება ლოზარტანის მეტაბოლიზმი აქტიურ მეტაბოლიტად, გააჩნიათ იზოფერმენტის P450 2C9ძალიან იშვიათი და სპეციფიური დეფექტი .
განსაკუთრებული მითითებებიმომატებული მგრძნობელობის რეაქციები
ანგიონევროზული შეშუპება ( იხ . გვერდითი მოვლენები )
არტერიული ჰიპოტენზია ( წყალელექტროლიტური ბალანსის დარღვევა ან მოცირკულირე სისხლისმოცულობის შემცირება ).
პაციენტებში მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირებით ( მაგ . დიურეტიკების დიდი დოზითმკურნალობისას ), შეიძლება აღინიშნოს სიმპტომური ჰიპოტენზია . ასეთი მდგომარეობების კორექციააუცილებელია ჩატარდეს კოზაარის დანიშვნამდე, ან მკურნალობა დაიწყოს შედარებით დაბალიდოზებით ( იხ . მიღების წესები და დოზები ).
ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევა დამახასიათებელია პაციენტებისთვის თირკმლის უკმარისობითშაქრიანი დიაბეტით, ან მის გარეშე, ამიტომ ასეთ პაციენტებს უნდა მიექცეთ განსაკუთრებულიყურადღება . კლინიკურ კვლევებში, რომელშიც მონაწილეობდნენ პაციენტები შაქრიანი დიაბეტით ტიპი 2და პროტეინურიით, ჰიპერკალიემიის შემთხვევების რიცხვი უფრო მაღალი იყო იმ ჯგუფში, რომლებიმკურნალობდნენ კოზაარით პლაცებოს ჯგუფთან შედარებით . ზოგიერთ პაციენტს მოუხდა თერაპიისშეწყვეტა ჰიპერკალიემიის გამო ( იხ . გვერდითი მოვლენები, ლაბორატორიული მაჩვენებლებისცვლილებები ).
პრეპარატ კოზაარით მკურნალობისას პაციენტები არ უნდა იღებდნენ კალიუმის პრეპარატებს, ან სუფრისმარილს, რომელიც შეიცავს კალიუმის შემცვლელებს ექიმთან შეთანხების გარეშე .
ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა
ფარმაკოკინეტიკური კვლევების მონაცემები მიუთითებენ იმაზე, რომ ღვიძლის ციროზით დაავადებულპაციენტებში სისხლის პლაზმაში ლოზარტანის კონცენტრაცია მნიშვნელოვნად იზრდება . ამიტომპაციენტებში ღვიძლის დაავადების ანამნეზით საჭიროა პრეპარატი დაინიშნოს დაბალი დოზებით ( იხ .მიღების წესი და დოზები და ფარმაკოლოგიური თვისებები .
ფარმაკოკინეტიკა ).
თირკმლის ფუნქციის დარღვევა
რენინ – ანგიოტენზინის სისტემის ინჰიბირების შედეგად ზოგიერთ წინასწარგანწყობილ პაციენტშიაღინიშნებოდა თირკმელების ფუნქციის ცვლილება თირკმლის უკმარისობის ჩათვლით; ეს ცვლილებებიშეიძლება გაქრეს მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ . სხვა სამკურნალო საშუალებებმა, რომლებიცმოქმედებენ რენინ – ანგიოტენზინის სისტემაზე, შეიძლება გამოიწვიონ სისხლში შარდოვანას და შრატისკრეატინინის მომატება პაციენტებში თირკმლის არტერიის ორმხრივი სტენოზით, ან ცალი თირკმლისარტერიის სტენოზით . მსგავსი მოვლენები აღინიშნებოდა კოზაარის მიღებისას; თირკმლის ფუნქციისცვლილებები შექცევადია და გაივლილს თერაპიის შეწყვეტის შემდეგ .
პაციენტებში, რომელთა თირკმლის ფუნქცია დამიკიდებულია რენინ – ანგიოტენზინ – ალდოსტერონისსისტემის აქტივობაზე ( ანუ გულის მძიმე ქრონიკული უკმარისობა ) აგფ ინჰიბიტორებით მკურნალობასზოგ შემთხვევაში თან ახლდა ოლიგურია და / ან მზარდი აზოტემია და თირკმლის მწვავე უკმარისობა (იშვიათად ), და / ან მდგომარეობა ლეტალური გამოსავლით . ამგვარი შედეგების შესახებ იყო ინფორმაციამოცემული კატეგორიის პაციენტების კოზაარით მკურნალობის დროსაც .
გამოშვების ფორმა
100 მგ გარსით დაფარული ტაბლეტები
7 ან 14 აბი ПВХ / Ал ბლისტერი . 1 ან 2 ბლიტერი მოთავსებულია მუყაოს ყუთში გამოყენებისინსტრუქციასთან ერთად .
შენახვის პირობებიშეინახეთ არა უმეტეს 25 º C ტემპერატურის პირობებში სინათლისაგან დაცულ ადგილას . შეინახეთბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას .
ვარგისიანობის ვადა3 წელი .
არ გამოიყენოთ პრეპარატი ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ .
აფთიაქიდან გაცემის პირობებიფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II ( ექიმის რეცეპტით )
მწარმოებელი
“ მერკ შარპი და დოუმ ბ . ვ ” ნიდერლანდები ( მისამართი: ვაარდერვეგ 39, 2031 ბნ ხაარლემი,ნიდერლანდები / Waarderweg 39,2031 BN Haarlem, The Netherlands).
ექიმებს და ფარმაცევტებს შეუძლიათ მიიღონ დაწვრილებითი ინფორმაცია კოზაარის შესახებ კომპანიისწარმომადგენლობაში “ მერკ შარპი და დოუმ იდეა, ინკ .” 121059 ევროპის მოედანი, 2, მოსკოვი, რუსეთი
ტელ: (495) 941 82 75
ფაქსი: (495) 941 82 76