ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი
ლის დაავადება – (D. Leight, ინგლ. ნევროლოგი; სინ.: ქვემწვავე ნეკროზული ენცეფალომიელოპათია) ცენტრალური ნერვული სისტემის მემკვიდრეობითი დაავადება, რომელიც ხასიათდება თავისა და ზურგის ტვინის თეთრი ნივთიერების პროგრესული დისტროფიული დაზიანებით; მიეკუთვნება ნერვული სისტემის დემიელინიზირებად დაავადებებს. განასხვავებენ დაავადების მიმდინარეობის 2 ვარიანტს. ბავშვთა ადრეული სწრაფად მოპროგრესირე ფორმა ხასიათდება კლინიკური სიმპტომების გაჩენით ბავშვებში სიცოცხლის პირველ ორ წელს; დაავადების პირველი ნიშანია ანორექსია, ღებინება, წოვისა და ყლაპვის დაღვევები. ავადმყოფებს არ შეუძლიათ გადაადგილება, დგომა, ჯდომა, თავის დაჭერა; ვითარდება ოფთალმოპლეგია, მიმიკური მუსკლატურის დამბლა, ატაქსია, სიყრუე, მხედველობის ნერვის ატროფია, რაც იწვევს სიბრმავეს. წარმოიქმნება გულ – სისხლძარღვთა სისტემის დარღვევები, რომელიც განპირობებულია კარდიომიოპათიით. ტერმინალურ სტადიაში ხდება გონების დაკარგვა, სუნთქვის მოშლა, რაც იწვევს სიკვდილს. შედარებით მსუბუქი ფორმების დროს დაავადების სიმპტომები ვლინდება 10 – 15 წლის ასაკში. – მანეკროზებელი ქვემწვავ ენცეფალომიელოპათია – მემკვიდრეობითი დაავადება ნერვული სისტემის უპირატესი დაზიანებით. ადგილი აქვს დემიელინიზაციას, თავისა და ზურგის ტვინის თეთრი ნივთიერების პროგრესირებადი დისტროფიით. კლინიკურად ვლინდება პირამიდული და ექსტრაპირამიდული დარღვევებით, თავის ტვინის ნერვების ფუნქციის მოშლით. შინაგან ორგანოთა მხრივ ადგილი აქვს მიოკარდიუმის დაზიანებას. [“3”]
ბმულები: 1.საავტორო ფარმაცევტული სკოლა 2.სამედიცინო ლიტერატურა 3.საპატრიარქოს ქართული უნივერსიტეტი 4.დიეტები 5.ორსულობა და მშობიარობა