ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი

შიზოფრენია – (ბერძ. schizein – გახლეჩა და phren – გონება) უცნობი ბუნების ფსიქიკური დაავადება ხანგრძლივი ქრონიკული მიმდინარეობით, რომელსაც თან ახლავს ფსიქიკური პროცესების დისოციაცია და პიროვნების მზარდი ცვლილებები. მისი კარდინალური ნიშანია აუტიზმი, ამბივალეტობა, ემოციური გაღარიბება, ასევე ე. წ. პოზიტიური დარღვევები – ბოდვითი, ჰალუცინაციური, კატატონური, ჰებეფრენული, აფექტური, ფსიქო –  და ნევროზისმაგვარი. მიმდინარეობის მიხედვით განასხვავებენ უწყვეტ, შეტევით – პროგრედიენტულს და რეკურენტულს. უწყვეტი ხასიათდება გამოხატული რემისიების არარსებობით. პროგრედიენტობის ხარისხის მიხედვით განასხვავებენ ავთვისებიან, პროგრედიენტულ და დუნედ მიმდინარე შიზოფრენიას. ავთვისებიანი ვითარდება ბავშვობის ასაკში აღინიშნება ემიციური სიღარიბე, ფსიქიკური აქტივობის დაქვეითება, განცალკევება გარშემო მყოფთაგან, ინტელექტუალური არაპროდუქტიულობა. შეტევით – პროგრედიენტული შიზოფრენია ხასიათდება გამოკვეთილი შეტევებით და რემისიებით. რეკურენტული ვლინდება კატატონური, დეპრესიულ – პარანოიდალური, აფექტური შეტევებით. გამოხატული და მყარი ფსიქიკური ცვლილებების დროს, რაც იწვევს ადაპტაციის პროცესების შეუქცევად დარღვევებს და გამორიცხავს სრულყოფილ სოციალურ კავშირებს, ავადმყოფი ხდება სრულიად ქმედუუნარო და საჭიროებს მეურვეობას.

გაფრთხილება!

ბმულები: 1.საავტორო ფარმაცევტული სკოლა 2.სამედიცინო ლიტერატურა
3.დიეტები 4.ორსულობა და მშობიარობა