წამლისმიერი დამოკიდებულება – სინდრომი, რომელიც აღინიშნება ნარკომანიისა და ტოქსიკომანიის დროს; ხასიათდება ფსიქოტროპული საშუალებების მიღების მოთხოვნილებით, რათა მოიხსნას ან შესუსტდეს აბსტინენციური მოვლენის მტანჯველი მოვლენა, რომელიც წარმოიქმნება, მისი მიღების შეწყვეტით შემდეგ. ფსიქიკური წამლისმიერი დამოკიდებულება – ხასიათდება აბსტინენციის მოვლენების არარსებობით, სამკურნალო საშუალების მიღების შეწყვეტის შემთხვევაში; ფიზიკური წამლისმიერი დამოკიდებულება – აბსტინენციური სინდრომის განვითარება სამკურნალო საშუალების შეწყვეტის შემდეგ ან მისი ანტაგონისტის შეყვანის შემდეგ.
ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი