ნანა ჯორჯაძე, კინორეჟისორი:
– რამდენიმე ხნის წინ, ფილმის გადაღებისას, თითში ნემსი შემესო და ინფექცია შემეჭრა. ხუთი თვე ვიწვალე, ტკივილისაგან ძაღლივით ვწკმუტუნებდი. ყველა საავადმყოფო მოვიარე, მაგრამ უშედეგოდ. საქმე იქამდე მივიდა, რომ თითი დამილპა. ბოლოს მითხრეს, უნდა მოგკვეთოთ, თორემ ხელიც მოსაჭრელი გაგიხდებაო. დავთანხმდი… სწორედ ოპერაციის წინა დღეს მკითხა დედამ, დეიდა ქეთოსთან რატომ არ მიდიხარო. მაშინვე გავვარდი და საოცრებამაც არ დააყოვნა. ტკივილი უმალვე დამიამდა…
ოცი დღის შემდეგ ხელი მომიშუშდა, ქსოვილი აღმიდგა და ფრჩხილიც წამოვიდა. ასე გადამარჩინეს თურმანიძეებმა თითის მოკვეთას.
სად არ მიმოგზაურია, სად არ ვყოფილვარ, მაგრამ, მერწმუნეთ, თურმანიძეების მალამოს მსგავსი არაფერი მინახავს. მას ვერც ერთი მედიკამენტური საშუალება ვერ შეედრება. თურმანიძეების მალამო ერის საგანძურია.