ფარმაკოთერაპიული აღწერები, გამოხმაურებები, აფთიაქები, ფასები, აქციები. 25 000 მედიკამენტი. ლალი დათეშიძის პროექტით 1996 წლიდან.

საერთაშორისო დასახელება (მოქმედი ნივთიერება): ტალინოლოლი/TALINOLOL
აფთიაქები, ფასები, ფასდაკლებები …
კლინიკურ–ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: სელექტიური ბეტა1-ადრენობლოკატორი.
შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:
საინექციო ხსნარი: ამპულაში 5 მლ.
1 ამპ.
ტალინოლოლი………..   10 მგ
დამხმარე საშუალებები:
18.6% ეთანოლი, 750 მგ პროპილენგლიკოლი, 1.25 მგ ნატრიუმის სულფიტი, 1H ძმარმჟავას ხსნარი, 2H2O ეთილენდიამინტეტრაძმარმჟავას დინატრიუმის მარილი, საინექციო წყალი.
კორდანუმი 50
დრაჟე: შეფუთვაში 30, 50 და 100 ც.
1 დრაჟე.
ტალინოლოლი…………….  50 მგ
დამხმარე საშუალებები:
ლაქტოზა, კარტოფილის სახამებელი, ჟელატინი, მაგნიუმის სტეარატი, დალექილი სილიციუმის ორჟანგი, ტალკი, პილიეთილენგლიკოლი 35000, ნატრიუმის კარბოქსიმეთილამილოპექტინი, საქაროზა, კალციუმის კარბონატი, გლუკოზის სიროფი, კარნაუბის ცვილი, საღებავები E104 და E110.
კორდანუმი 100
დრაჟე: შეფუთვაში 30, 50 და 100 ც.
1 დრაჟე
ტალინოლოლი…………   100 მგ
დამხმარე საშუალებები:
ლაქტოზა, კარტოფილის სახამებელი, ჟელატინი, მაგნიუმის სტეარატი, დალექილი სილიციუმის ორჟანგი, ტალკი, პილიეთილენგლიკოლი 35000, ნატრიუმის-კარბოქსიმეთილამილოპექტინი, საქაროზა, კალციუმის კარბონატი, გლუკოზის სიროფი, კარნაუბის ცვილი, საღებავი E171, პოლივიდონი K25.
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ტალინოლოლი წარმოადგენს კარდიოსელექტიურ ბეტა1-ადრენობლოკატორს, რომელსაც არ გააჩნია შინაგანი სიმპათომიმეტური აქტივობა. პრეპარატის დოზის და საწყისი სიმპატიკური ტონუსის მიხედვით იგი ამცირებს გულისცემის სიხშირეს და გულის შეკუმშვის ძალას, ამასთან ერთად თრგუნავს ატრიოვენტრიკულურ გამტარებლობას და პლაზმის რენინის აქტივობას.
ზემოაღნიშნული ეფექტების საფუძველზე ადგილი აქვს არტერიული წნევის ხანგრძლივ დაქვეითებას.
ფარმაკოკინეტიკა:
ინტრავენური შეყვანისას პრეპარატი სწრაფად ნაწილდება ქსოვილებში. მისი კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში ატარებს ბიექსპონენციურ ხასიათს. ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 10.6 (7.3-18.2) საათს. მისი პლაზმური კლირენსი შეადგენს 352 (284-415) მლ/წუთში, ხოლო განაწილების მოცულობა წონასწორული კონცენტრაციის პირობებში – 3.3 (2.5-4.3) ლ.კგ-ზე.
პერორალური გამოყენების შემდეგ ტალინოლოლი სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში აღინიშნება 3.2 (1.7-4) საათის შემდეგ. კუმულაციის ინდექსი შეადგენს 1.8.
ტალინოლოლის პერორალური გამოყენებისას ჭამის შემდეგ, უზმოზე მის გამოყენებასთან შედარებით, მნიშვნელოვნად მცირდება პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში, რომელიც აღინიშნება მოგვიანებით. ამ დროს მისი ბიოშეღწევადობა მცირდება 45%-ით. პრეპარატის 60.9 (50-70)% უკავშირდება სისხლის პლაზმის ცილებს.
პრეპარატის ნაწილი უცვლელი სახით ელიმინირდება ორგანიზმიდან თირკმელებით. მისი ინტრავენური გამოყენებისას დაახლოებით 57 (37-78)%, ხოლო პერორალური გამოყენებისას – 30 (12-36)% ელიმინირდება შარდით. ინტრავენურად შეყვანილი ტალინოლოლის 7.5% ელიმინირდება ნაღველით.
სისხლის პლაზმიდან, პრეპარატის ნახევარგამოყოფის საბოლოო პერიოდი შეადგენს 11.9 (8.7-17.8) საათს.
ტალინოლოლის დრაჟეს აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა შეადგენს 55%-ს.
ჩვენებები:
სტაბილური სტენოკარდია;
მძიმედ გამოხატული არასტაბილური სტენოკარდია;
ტაქიარითმია;
გულის ქრონიკული იშემიური დაავადება;
არტერიული ჰიპერტენზია;
გულის ჰიპერკინეტიკური სინდრომი;
მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი (აუცილებელია ჩვენების მკაცრი დადგენა).
მიღების წესი და დოზირება:
პრეპარატის დოზირება ხორციელდება ექიმის მიერ ინდივიდუალურად, დაავადების სიმძიმის და პრეპარატის მიმართ მგრძნობელობის რეაქციის მიხედვით.
პერორალური მკურნალობა იწყება მცირე დოზებით, 50 მგ 1-2-ჯერ დღეში ან 100 მგ ერთხელ დღეში.
ჰიპერტონული დაავადების მკურნალობა
დასაწყისში ინიშნება პრეპარატის 100-150 მგ დღეში, დილას 100 მგ-იანი ერთი დრაჟე ან 50 მგ-იანი 1-2 დრაჟე დილას და 50 მგ ერთი დრაჟე საღამოს.
არასაკმარისი თერაპიული ეფექტის დროს დოზა იზრდება 300 მგ-მდე დღეში. კორდანუმით არტერიული წნევის არასაკმარისი შემცირებისას იყენებენ კალციუმის იონების ანტაგონისტების – დიჰიდროპირიდინის წარმოებულების და სალურეზული ან ვაზოდილატაციური საშუალებების კომბინაციას.
იშემიური დაავადების მკურნალობა
ქრონიკული სტაბილური სტენოკარდია: მსუბუქ შემთხვევაში კორდანუმი ინიშნება დოზით 100 მგ დღეში, დილას და საღამოს 1 დრაჟე (50 მგ) ან 100 მგ დრაჟე დილას და საღამოს, ორგანიზმის დატვირთვის ხარისხის მიხედვით. პრეპარატის საშუალო დოზა შეადგენს 50-100 მგ 2-ჯერ დღეში. შესაძლებელია დოზის გაზრდა 300 მგ-მდე. რეკომენდებულია რაც შეიძლება ადრე კომბინირებული მკურნალობის დაწყება ნიტრატებთან.
არასტაბილური სტენოკარდია: მძიმე შემთხვევაში კორდანუმი ინიშნება ინტრავენურად წვეთოვანი სახით 10-20 მგ (1-2 ამპულა) ერთი საათის განმავლობაში, ან დოზით 30-60 მგ 24 საათის განმავლობაში, რის შემდეგაც ტარდება პერორალური მკურნალობა.
პრინცმეტალის ვაზოსპასტიური სტენოკარდიის დროს: კორდანუმის გამოყენება სახიფათოა (ძლიერდება გულის გვირგვინოვანი არტერიების სპაზმი).
გულის რითმის დარღვევის მკურნალობა
მწვავე შეტევის მკურნალობა იწყება კორდანუმის ნელი ინტრავენური შეყვანით დოზით 10 მგ (ერთი ამპულა) 3-5  წუთის განმავლობაში. 10 წუთის შემდეგ შეიძლება ინექციის გამეორება. პრეპარატის შეყვანა მაღალი დოზებით, 10-20 მგ 3-ჯერ დღეში 24 საათის განმავლობაში ტარდება ეკგ-მონიტორინგის, პულსის სიხშირის და არტერიული წნევის კონტროლის ქვეშ და ამავე დროს გულის დეფიბრილაციის შესაძლებლობის ჩატარების პირობებში. კორდანუმით ინტრავენური მკურნალობის ალტერნატივას, ან გაგრძელებას წარმოადგენს მისი ინტრავენური წვეთოვანი შეყვანა დოზით 30-60 მგ 24 საათის განმავლობაში, ხოლო გადაუდებელ სიტუაციაში ინტრავენურად წვეთოვანი სახით 30 მგ 6 საათის განმავლობაში.
პრეპარატის მკურნალობა იწყება დოზით 150 მგ დღეში, შემდგომში აუცილებლობისას დოზა იზრდება 300 მგ-მდე დღეში. არგუმენტირებულ შემხვევაში შესაძლებელია დოზის მომატება ზემოთაღნიშნული მონიტორინგის ქვეშ.
გულის ჰიპერკინეტიკური სინდრომის მკურნალობა
ადრენერგული სისტემის საწყისი მდგომარეობის გათვალისწინებით საკმარისია კორდანუმის შემდეგი დოზები: 50 მგ 1-2-ჯერ დღეში პერორალურად. იშვიათად აუცილებელია დოზა – 300 მგ დღეში.
მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის მკურნალობა
მწვავე პერიოდი: კორდანუმი ინიშნება მხოლოდ ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში ეკგ-ს, პულსის სიხშირის და არტერიული წნევის კონტროლის ქვეშ. მკურნალობა იწყება ინფარქტის განვითარებიდან 12 საათის განმავლობაში. პრეპარატის საწყისი დოზაა 10-20 მგ, რომელიც ინიშნება ინტრავენურად წვეთოვანი გზით ერთი საათის განმავლობაში. 24 საათის განმავლობაში შეყავთ 50 მგ-მდე. უფრო მაღალი დოზები არ ინიშნება. მეორე დღეს – დოზა მცირდება 2-ჯერ, შემდგომში გადადიან პერორალურ მკურნალობაზე დოზით 50-100 მგ 2-ჯერ დღეში (300 მგ დღეში).
მეორადი პროფილაქტიკა: მოგვიანებით პოსტინფარქტულ პერიოდში კორდანუმი ინიშნება ისეთივე დოზებით, როგორც სტაბილური სტენოკარდიის დროს, საშუალოდ 100-200 მგ დღეში პერორალურად. პერორალური მკურნალობისას ინტერვალი პრეპარატის მიღებებს შორის შეადგენს 12-24 საათს. კორდანუმის დრაჟე ინიშნება ჭამამდე 0.5-1 საათით ადრე, დაუღეჭავად, სითხის დაყოლებით.
კორდანუმის საინექციო ხსნარი განზავდება და შეჰყავთ ინტრავენური წვეთოვანი ინფუზიის სახით.
ინტრავენური შეყვანისათვის საინექციო ხსნარი იხსნება გამოხდილ წყალში ან ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში შეფარდებით 1:1, რომელიც შეჰყავთ 3-5 წუთის განმავლობაში.
ინტრავენური წვეთოვანი შეყვანისათვის შესაძლებელია ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონური ხსნარის ან ელექტროლიტური ხსნარის E153-ს გამოყენება.
რეკომენდებულია პრეპარატის გამოყენება შემდეგი განზავებით:

მოქმედი ნივთიერების რაოდენობა	გამხსნელის რაოდენობა	შეყვანის ხანგრძლივობა
10 მგ	250 მლ	1 საათი
30 მგ	500 მლ	24 საათი
60 მგ	500 მლ	24 საათი

დაუშვებელია ინტრაარტერიული ან პარავენოზური გადასხმების ჩატარება სისხლძარღვების და მიმდებარე ქსოვილების დაზიანების საშიშროების გამო.
გამოყენების ხანგრძლივობა:
კორდანუმის დრაჟეს გამოყენება დამოკიდებულია დაავადების კლინიკურ სურათზე და პრეპარატის მიმართ ტოლერანტობაზე.
პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა, ისევე, როგორც სხვა ბეტა–ადრენობლოკატორების მსგავსად წარმოებს თანდათანობით.
კორდანუმით მკურნალობის დაგეგმილი ან აუცილებელი შეწყვეტა ტარდება 1-2 კვირის განმავლობაში, დოზის თანდათანობითი შემცირებით.
საინექციო ხსნარი: კორდანუმის ინტრავენური შეყვანა ტარდება ხანმოკლე დროის განმავლობაში.
გვერდითი მოვლენები:
ხანდახან პრეპარატით მკურნალობის დასაწყისში აღინიშნება: დაღლილობა, თავბრუსხვევა, დეპრესია, ჰალუცინაციები, თავის ტკივილი, ოფლიანობა, ძილის დარღვევა, კოშმარული სიზმრები. ასევე ვითარდება გართულებები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ. აღნიშნული გვერდითი მოვლენები, ძირითადად სუბიექტური ჩივილები, თავისთავად მცირდება მკურნალობის გაგრძელებისას, ან ქრება პრეპარატის დოზის შემცირებისას. მხოლოდ იშვიათად საჭირო ხდება პრეპარატის მოხსნა.
გულ–სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ბრადიკარდია, არტერიული ჰიპოტონია, ატროიოვენტრიკულური ბლოკადა, გულის უკმარისობის პროგრესირება. ამგვარი სიმპტომები ხშირად აღინიშნება ავადმყოფებში გულის ფუნქციის დარღვევით.
– ბრონქოსპაზმი აღინიშნება ავადმყოფებში მიდრეკილებით მის მიმართ.
– შესაძლებელია სისუსტე და სიცივის შეგრძნება კიდურებში, კანის ეგზანთემების გაჩენა, იმპოტენცია ახალგაზრდა პირებში, ასევე ცრემლდენის შემცირება, რაც გასათვალისწინებელია იმ პირთათვის, რომლებიც ატარებენ კონტაქტურ ლინზებს.
– ცალკეულ შემთხვევაში აღინიშნება ნაწლავების გაუვალობა. აღწერილია ქოლესტაზური ჰეპატიტის ერთი შემთხვევა.
– ცალკეულ ავადმყოფებში შესაძლებელია ფსორიაზის სიმპტომების გაძლიერება, ან ფსორიაზული გამონაყარის გაჩენა.
უკუჩვენებები:
* მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის და მასში შემავალი კომპონენტების მიმართ;
* გულის III-IV ხარისხის უკმარისობა NYHA-ს კლასიფიკაციით;
* კარდიოგენული შოკი;
* სინუსური კვანძის სისუსტის სინდრომი;
*სინოატრიული ბლოკადა და ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა II და III ხარისხის;
* გამოხატული ბრადიკარდია (<50 დარტყმა/წუთში);
* მიოკარდიუმის ახლადგადატანილი ინფარქტი გართულებებით (ბრადიკარდია, ჰიპოტონია, გულის მარცხენა პარკუჭოვანი უკმარისობა);
* არტერიული ჰიპოტონია;
* ბრონქული ასთმა;
* ფეოქრომოციტომა ალფა-ადრენობლოკატორებით მკურნალობამდე;
სიფრთხილეა საჭირო:
* ბრონქოპულმონური სისტემის ობსტრუქციული დაავადებების დროს;
*პერიფერიული არტერიული სისხლმიმოქცევის დარღვეის გვიანი სტადია;
*შაქრიანი დიაბეტი, რომელიც საჭიროებს ჰიპოგლიკემიურ თერაპიას, მიდრეკილებით ჰიპოგლიკემიის მიმართ;
*მეტაბოლური აციდოზი (ხანგრძლივი შიმშილი);
* ავადმყოფებს, რომლებსაც პირად ან ოჯახურ ანამნეზში აღენიშნებათ ფსორიაზი, ბეტა-ადრენობლოკატორები ენიშნებათ მოსალოდნელი სარგებლიანობის და შესაძლებელია რისკის განსაზღვრის შემდეგ.
ორსულობა და ლაქტაცია:
პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ სასიცოცხლო ჩვენებების მიხედვით.
განსაკუთრებული მითითებები:
* საინექციო ხსნარის შემადგენლობაში შემავალი ნატრიუმის სულფიტი ზოგიერთ ავადმყოფებში, განსაკუთრებით ბრონქული ასთმით დაავადებულებში, იწვევს პრეპარატის მიმართ მომატებული მგრძნობელობის რეაქციის განვითარებას, რაც გამოიხატება გულისრევით, დიარეით, ქოშინით, ასთმის შეტევით, ცნობიერების დარღვევით ან შოკით. ყველა აღნიშნულ შემთხვევაში აღწერილი სიმპტომები მიმდინარეობს განსხვავებულად, ხანდახან ისინი სიცოცხლისათვის სახიფათოა.
* ავადმყოფებში ბრონქოპულმონური გზების ობსტრუქციული დაავადებებით პრეპარატი მაღალი დოზებით მოქმედებს ფილტვების სისხლმიმოქცევაზე და ვენტილაციაზე. ასეთ შემთხვევაში იგი ინიშნება სასიცოცხლო ჩვენების მიხედვით სარგებლიანობის და შესაძლებელი რისკის განსაზღვრის და ჩატარებული კონტროლის შემდეგ (მათ შორის ფილტვების ვენტილაციის მაჩვენებლები). ასეთ ავადმყოფებში იგი გამოიყენება პერორალურად მაქსიმალური დოზით 50 მგ 2-ჯერ დღეში. ამ ჯგუფს მიეკუთვნება ავადმყოფები ფილტვების პროფესიული დაავადებებით.
* ავადმყოფებში შაქრიანი დიაბეტით, რომლებსაც ესაჭიროებათ ჰიპოგლიკემიური თერაპიის ჩატარება ბეტა-ადრენობლოკატორები აძლიერებენ ჰიპოგლიკემიურ რეაქციებს. მრავალწლიანმა კლინიკურმა დაკვირვებამ არ გამოავლინა კორდანუმის მოქმედება სისხლში შაქრის კონცენტრაციაზე. ამიტომ გლუკოზის ხშირი შემოწმება წარმოებს ავადმყოფებში ლაბილური შაქრიანი დიაბეტით ან მიდრეკილებით ჰიპოგლიკემიისადმი.
* ტალინოლოლის მოხსნა ოპერაციის წინ დაუშვებელია (მოხსნის ფენომენის საშიშროება),
* ვინაიდან ნარკოზული საშუალებები აძლიერებენ მის უარყოფით ინოტროპულ მოქმედებას, აუცილებელია ანესთეზიოლოგის ინფორმირება პრეპარატით მკურნალობის შესახებ.
* როგორც ყველა ბეტა-ადრენობლოკატორი, კორდანუმის მოხსნა ხორციელდება თანდათანობით, განსაკუთრებით ავადმყოფებში იშემიური დაავადებით მისი თანდათანობითი მოხსნა წარმოებს 1-2 კვირის განმავლობაში, დოზის ნელი შემცირებით, კლინიკური სურათის მწვავე გაუარესების თავიდან ასაცილებლად.
* ვინაიდან კორდანუმმა შეიძლება გააძლიეროს კატეთერიზაციით გამოწვეული კორონარული არტერიების სპაზმი, მისი მოხსნა ხორციელდება 1-2 დღით ადრე გულის კატეთერიზაციამდე სელექტიური კორონაროგრაფიის ჩატარებისას.
* ორსულობამდე პრეპარატით დაწყებული ჰიპერტონიის მკურნალობა გრძელდება. ვინაიდან მას გააჩნია სუსტი მასტიმულირებელი მოქმედება საშვილოსნოს მუსკულატურაზე. ამავე დროს, პრეპარატი ინიშნება რაც შეიძლება დაბალი ეფექტური დოზებით. კორდანუმით არტერიული ჰიპერტონიის პირველადი მკურნალობისას ორსულებში არ არის აღნიშნული უარყოფითი ეფექტები, თუმცა ამ დროს პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ სასიცოცხლო ჩვენებების მიხედვით.
* ვინაიდან კორდანუმი გადადის დედის რძეში, მისი გამოყენებისას ლაქტაციის პერიოდში საჭიროა მეთვალყურეობა ახალშობილზე.
* კორდანუმი ინიშნება სიფრთხილით ავადმყოფებში თირკმელების ფუნქციის დაქვეითებით. ღვიძლის ფუნქციის დაქვეითების დროს მისი ფარმაკოკინეტიკა არ იცვლება, რის გამოც პრეპარატის დოზის შემცირება საჭირო არ არის;
პრეპარატის ზემოქმედება ყურადღების კონცენტრაციაზე: პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ გვერდითი მოვლენები ცნს-ის მხრივ. ამ ავადმყოფებში სხვადასხვა ხარისხით ირღვევა მათი დამოუკიდებლად გადაადგილების, ავტომობილის მართვის და მექანიზმებთან მუშაობის უნარი. აღნიშნული მოვლენა განსაკუთრებით ძლიერად ვლინდება პრეპარატით მკურნალობის დასაწყისში, ერთი პრეპარატის შეცვლისას მეორეთი და ალკოჰოლის გამოყენებისას. კლონიდინით დამატებითი მკურნალობა წყდება მისი დოზის თანდათანობითი შემცირებით, თუ მანამდე რამდენიმე დღით ადრე დოზების თანდათანობითი შემცირებით მოხსნილი იქნა ბეტა-ბლოკატორი (სიმპათიკური ნერვული სისტემის ჰიპერაქტივობის თავიდან ასაცილებლად).
კორდანუმის საინექციო ხსნარი:
ვინაიდან ნატრიუმის სულფიტი წარმოადგენს ძლიერი რეაქციის მქონე შენაერთს, ამიტომ კორდანუმის ზემოქმედებით თიამინი (ვიტამინი B1) სწრაფად იშლება ორგანიზმში.
კორდანუმის საინექციო ხსნარი შეიცავს 18.6% ალკოჰოლს. მისი შეყვანა დაუშვებელია ავადმყოფებში მომატებული მგრძნობელობით სულფიტის მიმართ.
ჭარბი დოზირება:
სიმპტომები: კორდანუმით მოწამვლის ადრეული სიმპტომები, რომლებიც ვლინდება ლატენტური პერიოდის შემდეგ (30-240 წუთი): გულისრევა, ღებინება, არტერიული ჰიპოტონია უმეტეს შემთხვევაში ვლინდება ბრადიკარდიის, ან ნორმალური გულისცემის ფონზე. ერთდროულად ან გარკვეული დროის შემდეგ ვითარდება ცნობიერების დაბინდვა, როგორიცაა აპათია, ძილიანობა კომის განვითარებამდე. ტონურ-კლონური კრუნჩხვები ვითარდება იშვიათად.
მოწამვლის შემდგომი სურათი გამოიხატება გულის უკმარისობით დაბალი სისტოლური მოცულობის და სუნთქვის დათრგუნვის ფონზე. გულის რითმის დარღვევა აღინიშნება პრეპარატის მაღალი დოზების (2 გ) მიღების შემდეგ და იწვევს სიცოცხლისათვის სახიფათო არითმიების განვითარებას, რაც ვლინდება სინუსური და ატრიოვენტრიკულური კვანძების ფუნქციის დარღვევით. მოგვიანებით ვითარდება პარკუჭთაშიდა ბლოკადები.
ჰიპოგლიკემია და აციდოზი აღინიშნება ბავშვებში შემთხვევითი მოწამვლის დროს.
მოწამვლის მკურნალობა: არასპეციფიკურ ზომებთან ერთად, რომლებიც მიმართულია პრეპარატის გამოსაყვანად ორგანიზმიდან, როგორიცაა მისი შეწოვის შეწყვეტა (კუჭის ამორეცხვა, აქტივირებული ნახშირის და ნატრიუმის სულფატის მიცემა), მიმართვენ ორგანიზმიდან მის დაჩქარებულ ელიმინაციას (ფორსირებული დიურეზი, ჰემოპერფუზია, კუჭ-ნაწლავის დაცლა), მჟავა-ტუტოვანი და ელექტროლიტური ბალანსის კორექცია, ჟანგბადის მიწოდება და სასიცოცხლო ფუნქციების შენარჩუნება ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში.
ანტიდოტის სახით გამოიყენება: ინტრავენურად ატროპინი ერთჯერადად დოზით 0.5-2.0 მგ.
გლუკაგონი: ინტრავენურად ბოლუსით სახით 5-10 მგ, შემდგომში წვეთოვანი ინფუზიის სახით დოზით 1-5 მგ საათში გლუკოზის 5% ხსნარში. სხეულის წონის და მიღწეული თერაპიული ეფექტის მიხედვით ინიშნება ბეტა-სიმპათომიმეტური საშუალებები. ცალკეულ შემთხვევაში საწყისი ეფექტის არ არსებობისას შესაძლებელია დოზის მომატება.
რეკომენდებულია შემდეგი სამკურნალო საშუალებების მიღება: იზოპრენალინი, ორციპრენალინი, ადრენალინი, დოპამინი, დობუტამინი.
ბრადიკარდიის დროს, რომელიც არ ექვემდებარება მკურნალობას, ტარდება ელექტრული დეფიბრილაცია. ბრონქოსპაზმის დროს ინტრავენურად შეჰყავთ ამინოფილინი. კრუნჩხვების დროს ინტრავენურად ნელა – დიაზეპამი.
სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:
– კორდანუმის ჰიპოტენზიური მოქმედება ძლიერდება მისი ერთდრული გამოყენებისას დიურეზულ და სხვა ანტიჰიპერტენზულ საშუალებებთან (მაგალითად, ვაზოდილატატორებთან და ფსიქოტროპულ საშუალებებთან).
– ცენტრალური მოქმედების პრეპარატები (რეზერპინი, მეტილდოფა, კლონიდინი) აძლიერებენ ბრადიკარდიას.
– კორდანუმის ერთდროული გამოყენებისას ვერაპამილთან, დილთიაზემთან გასათვალისწინებელია ძლიერი კარდიოდეპრესიული ეფექტები (საჭიროა სიფრთხილე კალციუმის ანტაგონისტების ინტრავენური გამოყენებისას, ისიც მხოლოდ ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში).
– კორდანუმის და საგულე გლიკოზიდების ერთდროული გამოყენებისას მატულობს ბრადიარითმიის, ატრიოვენტრიკულური ბლოკადის, ასისტოლიის განვითარების რისკი.
– კორდანუმის და I ჯგუფის ანტიარითმიული საშუალებების ერთდროული გამოყენებისას (ქინიდინი, დიზოპირამიდი, პროკაინამიდი) შესაძლებელია გაძლიერდეს უარყოფითი ინოტროპული მოქმედება, განსაკუთრებით გულის არსებული უკმარისობის დროს.
– კორდანუმის ერთდროული გამოყენებისას ჭვავის რქის არაჰიდრირებულ ალკალოიდებთან, ერთეულ შემთხვევაში აღინიშნება პერიფერიული სისხლმიმოქცევის დარღვევა.
– შაქრიანი დიაბეტის დროს, რომელიც საჭიროებს მკურნალობას ინსულინით ან სულფანილშარდოვანას წარმოებულებით, შეიძლება გაძლიერდეს ან გახანგრძლივდეს ჰიპოგლიკემია, რომელიც გამოწვეულია უკურეგულაციის დათრგუნვით.
– ალკოჰოლთან კომბინირებისას ძლიერდება მისი დამთრგუნველი მოქმედება.
– სულფასალაზანის გამოყენება იწვევს კორდანუმის კონცენტრაციის მომატებას სისხლში.
– საჭმლის მიღება ხელს უშლის კორდანუმის შეწოვას, რის გამოც იგი ინიშნება ჭამის წინ.
შენახვის პირობები:
პრეპარატი ინახება სინათლისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.
ვარგისიანობის ვადა: კორდანუმი – 3 წელი; კორდანუმი 50/100 – 5 წელი.
მწარმოებელი: ARZNEIMITTELWERK, გერმანია

გაფრთხილება