დუპლეკორი

დუპლეკორი – ლიპიდური ცვლის მაკორეგირებელი საშუალება

დუპლეკორის შემადგენლობა: 

ყოველი ტაბლეტი შეიცავს:
დუპლეკორის მოქმედი ნივთიერება:
აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, 10მგ ატორვასტატინი/5მგ ამლოდიპინი:
ატორვასტატინის L-ლიზინი – 12,628 მგ და ამლოდიპინის ბეზილატი 6,944 მგ
აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, 10მგ ატორვასტატინი/10მგ ამლოდიპინი:
ატორვასტატინის L-ლიზინი – 12,628 მგ და ამლოდიპინის ბეზილატი 13,888მგ
აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, 20მგ ატორვასტატინი/5მგ ამლოდიპინი:
ატორვასტატინის L-ლიზინი – 25,256 მგ და ამლოდიპინის ბეზილატი 6,944მგ
აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, 20მგ ატორვასტატინი/10მგ ამლოდიპინი:
ატორვასტატინის L-ლიზინი – 25,256 მგ და ამლოდიპინის ბეზილატი 13,888მგ
დუპლეკორის დამხმარე ნივთიერებები:
ბირთვი: კალციუმის კარბონატი, მიკროკრისტალური ცელულოზა (ტიპი 102), სიმინდის სახამებელი ნაწილობრივ პრეჟელატინიზებული, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, კალციუმის ოქსიდი, ნატრიუმის კარბოქსიმეთილსახამებელი (ტიპი ა), ჰიდროქსიპროპილცელულოზა, პოლისორბატი 80, სილიციუმის უწყლო კოლოიდური დიოქსიდი, მაგნიუმის სტეარატი;
გარსი: ოპადრაი II 85F 18422 თეთრი (პოლივინილის სპირტი, ტიტანის დიოქსიდი (E171), მაკროგოლი 4000, ტალკი.
დუპლეკორის აღწერა:
აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, 10მგ ატორვასტატინი/5მგ ამლოდიპინი:
აპკიანი გარსით დაფარული, თეთრი, მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი ტაბლეტები, გრავირებით СЕ3 ერთ მხარეს, დიამეტრი: ~ 9,0მმ
აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, 10მგ ატორვასტატინი/10მგ ამლოდიპინი:
აპკიანი გარსით დაფარული, თეთრი, მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი ტაბლეტები, გრავირებით СЕ5 ერთ მხარეს, დიამეტრი: ~ 9,0მმ
აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, 20მგ ატორვასტატინი/5მგ ამლოდიპინი:
აპკიანი გარსით დაფარული, თეთრი, მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი ტაბლეტები, გრავირებით СЕ4 ერთ მხარეს, დიამეტრი: ~ 15,5ხ8მმ

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები, 20მგ ატორვასტატინი/10მგ ამლოდიპინი:
აპკიანი გარსით დაფარული, თეთრი, მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი ტაბლეტები, გრავირებით СЕ6 ერთ მხარეს, დიამეტრი: ~ 15,5ხ8,0მმ
დუპლეკორის ფარმაკოლოგიური თვისებები
ფამრაკოდინამიკა
ატორვასტატინი.
ატორვასტატინი წარმოადგენს ჰმგ-CoA-რედუქტაზას, სისწრაფის-მალიმიტირებელი ფერმენტის სელექტიურ კონკურენტულ ინჰიბიტორს, რომელიც პასუხისმგებელია 3-ჰიდროქსი-3-მეთილგლუტარილ-კოენზიმ А-ს მევალონატად გარდაქმნაში, რომელიც წარმოადგენს სტეროლების პრეკურსორს, ქოლესტერინის ჩათვლით. ღვიძლში ქოლესტერინი და ტრიგლიცერიდები გარდაქიმნება ძალიან დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინებად და გამოიყოფა პლაზმაში, პერიფერიულ ქსოვილებში გადასატანად. დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინები წარმოიქმნება ძალიან დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინებისგან და უკავშირდება ღვიძლში დსლპ რეცეპტორებს, რომლებსაც ახასიათებს მაღალი აფინობა მოცემული ლიპოპროტეინებისადმი. ატორვასტატინი აქვეითებს ქოლესტერინის და ლიპოპროტეინების დონეს პლაზმაში ჰმგ-CoA-რედუქტაზას ინჰიბირებით და ღვიძლში ქოლესტერინის სინთეზის ინჰიბირებით, ასევე ზრდის დსლპ-ს რეცეპტორების რაოდენობას უჯრედის ზედაპირზე დსლპ-ს მიტაცების და დაშლის გასაადვილებლად. ატორვასტატინი აქვეითებს დსლპ წარმოქმნას და დსპლ მოლეკულების რაოდენობას. ატორვასტატინი უზრუნველყობს დსლპ რეცეპტორების აქტიობის მნიშვნელოვან და ხანგრძლივ გაზრდას, რაც ერწყმის მოცირკულირე დსლპ მოლეკულების ხარისხის დადებით ცვლილებაზე. ატორვასტატინი აქვეითებს დსლპ გამომუშავებას და დსლპ მოლეკულების რაოდენობას. ატორვასტატინი უზრუნველყოფს დსლპ რეცეპტორის აქტივობის ხანგრძლივ და მნიშვნელოვან ზრდას, რომელიც შეთავსებადია დსლპ მოცირკულირე მოლეკულების ხარისხის სასარგებლო ცვლილებასთან.
ატორვასტატინის “დოზა-პასუხის” კვლევის ფარგლებში ნაჩვენები იყო, რომ ის აქვეითებს საერთო ქოლესტერინის (30-46%), დსლპ-ს (41-61%) აპოლიპოპროტეინ В (34 – 50 %) და ტრიგლიცერიდების რაოდენობას (14-33%), ამასთან იწვევს მსლპ ქოლესტერინის და აპოლიპოპროტეინ А1-ის დონეს.
მოცემული შედეგები ერთნაირია პაციენტებში ჰეტეროზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიით, ჰიპერქოლესტერინემიის არამემკვიდრული ფორმებით აგრეთვე შერეული ჰიპერლიპიდემიისას, ინსულინრეზისტენტული მე-2 ტიპის შაქრიანი დიაბეტის ჩათვლით.
ატორვასტატინი ეფეტურია დსლპ ქოლესტერინის დონის დასაქვეითებლად პაციენტებში ჰომოზიგოტური, ჰიპერქოლესტერინემიით, აგრეთვე პოპულაციაში, რომლებსაც ჩვეულებრივ არ აღენიშნება პასუხი ჰიპოლიპიდემიურ სამკურნალო საშუალებებზე.
ამლოდიპინი
ამლოდიპინი წარმოადგენს კალციუმის იონების ინჰიბიტორს დიჰიდროპირიდინების ჯგუფიდან (ნელი არხების მაბლოკირებელი ან კალციუმის იონების ანტაგონისტი), რომელიც ბლოკავს კალციუმის იონების მოხვედრას უჯრედის მემბრანიდან გულის და სისხლძარღვების გლუვ კუნთებში.
ამლოდიპინის ანტიჰიპერტენზიული მოქმედება დაკავშირებულია მომადუნებელ მომქედებასთან, უშუალოდ გულის გლუვ კუნთზე. ამლოდიპინის სტენოკარდიაზე მოქმედების ზუსტი მექანიზმი ბოლომდე დადგენილი არ არის, თუმცა ცნობილია, რომ საერთო იშემიური დატვირთვის შემცირებაში ჩართულია ორი ფაქტორი:
-ამლოდიპინი აფართოებს პერიფერიულ არტერიოლებს და ამგვარად აქვეითებს საერთო პერიფერიულ წინააღმდეგობას (პოსტდატვირთვა), რადგან ამლოდიპინი არ იწვევს რეფლექტორულ ტაქიკარდიას, გულზე დატვირთვის შემცირების შედეგად მიოკარდიუმი იღებს უფრო მეტ ენერგიას და ახასიათებს ჟანგბადზე ნაკლები მოთხოვნილება.
-ამლოდიპინი, სავარაუდოდ, აგრეთვე ახდენს დილატაციურ მოქმედებას ძირითად კორონარულ არტერიებზე და კორონარულ არტერიოლებზე, როგორც დაზიანებულ ისე იშემიით დაუზიანებელ უბნებში. მათი გაფართოების შედეგად პაციენტებში, კორონარული არტერიების სპაზმით (პრინცმეტალის სტენოკარდია ან ვარიანტული სტეონკარდია), იზრდება მიოკარდიუმისთვის მიწოდებული ჟანგბადის რაოდენობა.
პაციენტებში, არტერიული ჰიპერტენზიით, დოზირების რეჟიმი დღეში ერთხელ, უზრუნველყოფს არტერიული წნევის კლინიკურად მნიშვნელოვან დაქვეითებას, 24 საათის განმავლობაში, როგორც მწოლიარე, ისე ვერტიკალურ მდგომარეობაში. ამასთან დაკავშირებით, რომ ამლოდიპინი ხასიათდება მოქმედების ნელი დასაწყისით, მის მიღებას არ ახლავს არტერიული წნევის მკვეთრი დაქვეითება.
პაციენტებში, სტენოკარდიით, რომლებიც ამლოდიპინს იღებდნენ დღეში ერთხელ, იზრდება ფიზიკური დატვირთვის ატანის საერთო დრო, სტენოკარდიის შეტევის განვითარებამდე დრო, შთ სეგმენტის დეპრესიის დრო 1მმ-ით, აგრეთვე ქვეითდება სტენოკარდიის შეტევების სიხშირე და მცირდება ნიტროგლიცერინის ტაბლეტების საჭიროება. ამლოდიპინის მიღებას არ ახლავს არასასურველი მეტაბოლური ცვლილებები და არ იწვევს სისხლში ლიპიდების შემცველობის ცვლილებას, ამიტომ გამოსადეგია ბრონქული ასთმით, შაქრიანი დიაბეტით და პოდაგრათი დაავადებული პაციენტებისთვის.
ფარმაკოკინეტიკა
ატორვასტატინი
შეწოვა
ატორვასტატინი შიგნით მიღების შემდეგ სწრაფად შეიწოვება. პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია (Cmax) მიიღწევა 1-2 საათის განმავლობაში. ატორვასტატინის შეწოვის ხარისხი იზრდება დოზის პროპორციულად. ატორვასტატინის ბიოშეღწეავადობა მიღების შემდეგ შეადგენს 95-99%-ს ხსნართან შედარებით. აბსოლუტური ბიოშეღწეავადობა შეადგენს დაახლოებით 12%-ს, სისტემური მისაწვდომლობა ჰმგ-CoA-რედუქტაზას დათრგუნვისთვის შეადგენს დაახლოებით 30%-ს. დაბალი სისტემური მისაწვდომლობა განპირობებულია კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ლორწოვანში პრესისტემური კლირენსით და/ან ღვიძლში პრესისტემური მეტაბოლიზმით.
განაწილება
ატორვასტატინის საშუალო განაწილების მოცულობა შეადგენს დაახლოებით 381ლ-ს. ატორვასტატინი 98%-ით და მეტად უკავშირდება პლაზმის ცილებს.
ბიოტრანსფორმაცია
ატორვასტატინი მეტაბოლზიდება იზოფერმენტ 3A4-ით ციტოქრომ P450–იზოფერმენტით ორთო და პარაჰიდროქსილირებული წარმოებულების წარმოქმნით და ბეტა-დაჟანგვის სხვადასხვა პროდუქტების წარმოქმნით. მოცემული პროდუქტები შემდეგ ექვემდებარება მეტაბოლიზმს, გლუკურონოს მჟავასთან კონიუგაციით. in vitro პირობებში ჰმგ-CoA-რედუქტაზას აქტივობის დათრგუნვის ხარისხი ორთო და პარაჰიდროქსლილირებული მეტაბოლიტებით, ატორვასტატინის მაჩვენებლის ექვივალენტურია. ჰმგ-CoA-რედუქტაზას აქტივობის დათრგუნვა სისტემურ სისხლის მიმოქცევაში დაახლოებით 70%-ით ხდება აქტიური მეტაბოლიტების ხარჯზე.
გამოყოფა
ატორვასტატინი ძირითადად გამოიყოფა ნაღვლით, ექვემდებარება ღვიძლის და/ან ღვიძლგარე მეტაბოლიზმს. ამასთან ატორვასტატინი არ ექვემდებარება მნისვნელოვნად ნაწლავის-ღვიძლის რეცირკულაციას. ატორვასტატინის საშუალო ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 14 საათს. ჰმგ-CoA-რედუქტაზას აქტივობის მაინჰიბირებელი მოქმედება ორჯერ მცირდება დაახლოებით 20-30 საათის შემდეგ აქტიური მეტაბოლიტებით.
პაციენტთა განსაკუთრებული პოპულაციები
ხანდაზმული ასაკის პაციენტები:
ჯანმრთელ ხანდაზმულ ადამიანებში ატორვასტატინის და მისი აქტიური მეტაბოლიტების კონცენტრაცია პლაზმაში უფრო მაღალია ვიდრე ახალგაზრდებში, ჰიპოლპიდემიური აქტივობა შეთავსებადია.
ბავშვთა ასაკის პაციენტები:
პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკაზე მონაცემები ბავშვთა ასაკის პაციენტებში არ არსებობს.
სქესობრივი განსხვავება:
ქალებში და მამაკაცებში აღინიშნება ატორვასტატინის და მისი აქტიური მეტაბოლიტების კონცენტრაციის განსხხვავება: ქალებში ჩმახ მნიშვნელობა დაახლოებით 20%-ით მაღალია, ხოლო AUC დაახლოებით 10%-ით დაბალი. მოცემულ ფაქტს არ აქვს კლინიკური მნიშვნელობა და არ იწვევს კლინიკურად მნიშვნელოვან განსხვავებას ჰიპოლიპიდემიურ მოქმედებაში ქალებსა და მამაკაცებში.
პაციენტები ღვიძლის უკმარისობით:
ატორვასტატინის და მისი აქტიური მეტაბოლიტების კონცენტრაცია პლაზმაში მნიშვნელოვნად იმატებს (Cmax დაახლოებით 16-ჯერ და AUC დაახლოებით 11-ჯერ) პაციენტებში ღვიძლის ალკოჰოლური დაზიანებით (კლასი В ჩაილდ პიუს შკალით).
პოლიმორფიზმი სატრანსპორტო ცილის SLOC1B1
ღვიძლის მიერ ჰმგ-CoA-რედუქტაზას ყველა ინჰიბიტორის, მათ შორის ატორვასტატინის შთანთქმა ხდება სატრანსპორტო ცილა OATP1B1-ს მონაწილეობით. პაციენტები სატრანსპორტო ცილა SLCO1B1-ს პოლიმორფიზმით არიან ორგანიზმში ატორასტატინის შემცველობის მომატების რისკის ქვეშ, რაც შეიძლება ზრდიდეს რაბდომიოლიზის რისკს. გენის პოლიმორფიზმი, რომელიც OATP1B1 (SLCO1B1 c.521CC)- ცილების კოდირებას ასოცირდება გაზრდის ექსპოზიციასთან (AUC მნიშვნელობა) 2,4ჯერ იმ პირებთან შედარებით, რომლებშიც მსგავსი გენოტიპი არ არსებობს (c.521TT). ამგვარ პაციენტებში აგრეთვე შეიძლება აღინიშნოს ღვიძლით ატორვასტატინის შთანთქმის პროცესის გენეტიკურად განპირობებული დარღვევა. ამგვარი მოვლენის შესაძლო შედეგები მკურნალობის ეფექტურობისთვის უცნობია.
ამლოდიპინი
შეწოვა:
ამლოდიპინი შიგნით მიღების შემდეგ სწრაფად შეიწოვება, პლაზმაში AUC მიიღწევა 6-12 საათის განმავლობაში. მისი აბსოლუტირი ბიოშეღწევადობა შეადგენს 64-80%-ს. საკვების მიღება გავლენას არ ახდენს ამლოდიპინის ბიომისაწვდომლობაზე.
განაწილება:
განაწილების მოცულობა შეადგენს დაახლოებით 21ლ/ლგ-ს. სისხლში მოცირკულირე ამლოდიპინის დაახლოებით 97% უკავშირდება პლაზმის ცილებს. პლაზმაში წონასწორული კონცენტრაცია მიიღწევა 7-8 დღის შემდეგ ყოველდღიური გამოყენებისას.
მეტაბოლიზმი და გამოყოფა:
ამლოდიპინი ექვემდებარება ღვიძლში ინტენსიურ მეტაბოლიზმს არააქტიური მეტაბოლიტების წარმოქმნით, საწყისი ნერთის 10% და მეტაბოლიტების 60% გამოიყოფა თირკმელებით. პლაზმიდან კლირენსს გააჩნია ორფაზიანი ხასიათი, ტერმინალური ნახეარგამოყოფის პერიოდით, რომელიც შეადგენს დაახლოებით 40-50 საათს.
პაციენტთა განსაკუთრებული პოპულაციები
ასაკის და თანმხლები დაავადებების გავლენა ამლოდიპინის ფარმაკოკინეტიკაზე
ხანდაზმული ასაკის პაციენტები:
პლაზმაში ამლოდიპინის მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის დრო შეთავსებადია ხანდაზმული ასაკის და უფრო ახალგაზრდა პაციენტებში. ხანდაზმულ პაციენტებში აღინიშნება ამლოდიპინის კლირენსის დაქვეითების ტენდენცია და შედეგად AUC-ს მნიშვნელობის და ნახევარგამოყოფის პერიოდის ზრდა. პაციენტებში გულის ქრონიკული უკმარისობით აღინიშნა AUC მნიშვნელობის და ნახევარგამოყოფის პერიოდის ზრდა, რაც მოსალოდნელი იყო მოცემულ ასაკობრივ ჯგუფში.
პაციენტები თირკმლის ფუნქციის დარღვევით:
თირკმლის ფუნქციის დარღვევა მნიშვნელოვან გავლენას არ ახდენს ამლოდიპინის ფარმაკოკინეტიკაზე. ამიტომ პაციენტები თირკმლის უკმარისობით უნდა იღებდნენ მას ჩვეულებრივი საწყისი დოზით.
პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით:
ამლოდიპინის, ისევე როგორც კალციუმის ნებისმიერი სხვა ანტაგონისტის ნახევარგამოყოფის პერიოდი იზრდება პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით, თუმცა დოზირების რეკომენდაციები არ არსებობს. ამასთან დაკავშირებით პრეპარატი ამგვარ პაციეტნებში უნდა გამოიყენონ სიფრთხილით.
დუპლეკორის მიღების ჩვენება
პრეპარატი დუპლეკორი® განკუთვნილია ჩანაცვლებითი თერაპიისთვის, პაციეტნებში, რომელთა მდგომარეობაც ექვემდებარება დამაკმაყოფილებელ კონტროლს ამლოდიპინის და ატორვასტატინის ერთდროული მიღებისას, იმავე დოზების გამოყენებით, კომბინირბული პრეპარატისთვის არტერიული ჰიპერტენზიის სამკურნალოდ (გულის ქრონიკული სტაბილური იშემიური დაავადების არსებობისას ან მის გარეშე) მოზრდილ პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ ერთ-ერთი შემდგომი თანმხლები დაავადება:
-პირველადი ჰიპერქოლესტერინემია (ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემიის, ჰეტეროზიგოტური ტიპის ჩათვლით) ან კომბინირებული (შერეული) ჰიპერლიპიდემია, Iა ან IIბ ტიპი ფრედრიქსონის კლასიფიკაციით);
-ჰომოზიგოტური ოჯახური ჰიპერქოლესტერინემია;
-გულ-სისხლძარღვთა მოვლენების მაღალი რისკის მქონე მოზრდილ პაციენტებში პროფილაქტიკის აუცილებლობა პირველი მოვლენის გამოვლინებამდე, დამატების სახით სხვა რისკ-ფაქტორების კორექციისთვის.
დუპლეკორის უკუჩვენება
-ჰიპერმგრძნობელობა მოქმედი ნივთიერების, დიჰიდროპირიდინების ან სტატინების, ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ;
-მძიმე არტერიული ჰიპოტენზია;
-შოკური მდგომარეობა (კარდიოგენური შოკის ჩათვლით),
-მარცხენა პარკუჭის განდევნის გზების ობსტრუქცია (მაგ., აორტის მაღალი ხარისხის სტენოზი).
-ჰემოდინამიკურად არასტაბილური გულის უკმარისობა, მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის შემდეგ;
-ღვიძლის დაავადებები მწვავე ფორმით ან ტრანსამინაზების აქტივობის უცნობი ეტიოლოგიის მყარი მომატება, რომელიც ნორმის ზედა ზღვარზე სამჯერ მეტია;
-იტრაკონაზოლთან, კეტოკონაზოლთან და ტელიტრომიცინთან კომბინაცია;
-პაციენები არასტაბილური სტენოკარდიით, აგრეთვე პირველი 8 დღის განმავლობაში მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდეგ.
სიფრთხილით
გულის უკმარისობა
კალციუმის არხების ბლოკერების გამოყენებისას, უმრავლეს შემთხვევებში გულის უკმარისობით დაავადებულ პაციენტებში, საჭიროა სიფრთხილის დაცვა. არსებობს მონაცემები, რომ ამლოდიპინის მიღებისას იზრდებოდა ფილტვის შეშუპების შემთხვევები, გულის რაიშემიური ეტიოლოგიის უკმარისობის III და IV ხარისხით დაავადებულ პაციენტებში ნიუ-იორკის კარდიოლოგიური ასოციაციის კლასიფიკაციით (NYHA).
ჰიპერტონული კრიზი
ამლოდიპინის უსაფრთხოება და ეფექტურობა ჰიპერტონული კრიზის შემთხვევაში დადგენილი არ არის.
გავლენა ღვიძლის ფუნქციაზე
ატორვასტატინით მკრუნალობის დაწყებამდე და პერიოდულად, მისი მიმდინარეობისას, აუცილებელია ღვიძლის ფუნქციის გამოკვლევა. პაციენტებში, რომლებშიც პრეპარატით დუპლეკორი® მკურნალობის დროს განვითარდა ნიშნები ან სიმტპმები, რომლებიც ადასუტრებს ღვიძლის დაზიანებას, აუცილებელია „ღვიძლის” სინჯების ჩატარება. პაციენტები, რომლებშიც აღინიშნა ტრანსამინაზების აქტივობის მომატება უნდა იმყოფებოდნენ ინტენსიური დაკვირვების ქვეშ, მაჩვენებლების ნორმალიზაციამდე. იმ შემთხვევაში, თუ ალანინ ან ასპარტატამინოტრანსფერაზას აქტივობა ნორმის ზედა ზღვარზე სამჯერ მეტია, დუპლეკორის® მიღება უნდა შეწყდეს. ამლოდიპინი ექვემდებარება ღვიძლში მეტაბოლიზმს. როგორც კალციუმის არხების სხვა ბლოკერების შემთხვევაში, პლაზმიდან ნახევარგამოყოფის პერიოდი ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში, გაზრდილია, რაც აგრეთვე ადასტურებს, რომ ამგვარ პაციენტებში დუპლეკორის® დანიშვნა უნდა მოხდეს განსაკუთრებული სიფრთხილით.
პაციენტები, რომლებიც მოიხმარენ დიდი რაოდენობის ალკოჰოლს და/ან რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნებათ ღვიძლის დაავადება დუპლეკორს® უნდა იღებდნენ სიფრთხილით.
ინსულტის პროფილაქტიკის კვლევა აგრესიული თერაპიის გამოყენებით, რომლეიც მიმართულია ქოლესტერინის დონის დაქვეითებისკენ (SPARCL)
ინსულტის ქვეტიპების მეორადმა ანალიზმა პაციენტებში კორონარული დაავადების გარეშე, რომლებმაც ცოტა ხნის წინ გადაიტანეს ინსულტი ან ტრანზიტორული იშემიური შეტევა, აჩვენა, რომ პაციენტებში, რომლებმაც ატორვასტატინით მკურნალობა დაიწყეს 80მგ დოზით, ჰემორაგიული ინსუტლების სიხშირე იყო უფდო დიდი პაციენტებთან შედარებით, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს. რისკი მნიშვნელოვნად უფრო მაღალი იყო პაციეტნებში, რომლებსაც გადატანილი ქონდათ ჰემორაგიული ინსულტი ან ლაკუნარული ინფრქტი, ატორვასტატინის 80მგ-თი მკურნალობის რისკის და სარგებლის შეფარდება არაგანსაზღვრული რჩება, ამიტომ მკურნალობის დაწყებამდე განსაკუთრებით კარგად უნდა შეისწავლონ ჰემორაგიული ინსულტის პოტენციური რისკი.
ზემოქმედება ჩონჩხის კუნთებზე ჰმგ-CoA-რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორების მსგავსად ატორვასტატინმა იშვიათად შეიძლება იმოქმედოს ჩონჩხის კუნთებზე და გამოიწვიოს მიალგია, მიოზიტი ან მიოპათია, რომელიც შეიძლება პროგრესირდეს რაბდომიოლიზამდე – სიცოცხლისთვის პოტენციურად საშიშ მდგომარეობამდე, რომელიც ხასიათდება კრეატინკინაზას (კკ) აქტივობის მნიშვნელოვან მომატებით (ნორმის ზედა ზღვარზე ათჯერ მეტად), მიოგლობინემიით და მიოგლობინურიით, რამაც საბოლოოდ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმლის უკმარისობა.
II ტიპის შაქრიანი დიაბეტი
ითვლება, რომ სამკურნალო პრეპარატები, რომლებიც მიეკუთვნება სტატინებს, შეიძლება ახდენდეს შრატში გლუკოზის დონის მომატებას, პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ შაქრიანი დიაბეტის რისკ-ფაქტორები. ამასთან, ეს რისკი არ წარმოადგენს სტატინების მოხნის ჩვენებას, რადგან მათი გამოყენება აქვეითებს გულ-სისხლძარღვთა მოვლენების უფრო სერიოზულ რისკს. რისკ-ფაქტორების მქონე პაციენტები (გლუკოზა უზმოზე – 5,6-6.9მმოლ/ლ, სხეულის მასის ინდექსი >30კგ/მ2, Dშრატში ტრიგლიცერიდების დონის მოამტება, არტერიული ჰიპერტენზია) საჭიროებენ ინტენსიურ კლინიკურ დაკვირვებას და სისხლის ბიოქიმიური მაჩვენებლების კონტროლს, არსებული კლინიკური პრაქტიკის მიხედვით.
მკურნალობის დაწყებამდე
დუპლეკორი, აგრეთვე ატორვასტატინი მონოთარაპიის სახით, უნდა დაინიშნოს სიფრთხილით რაბდომიოლიზისადმი მიდრეკილ პაციენტებში. სტატინებით მკურნალობის დაწყებამდე აუცილებელია კკ აქტივობის გაზომვა, ქვემოაღნიშნულ შემთხვევებში:
-თირკმლის ფუნქციის დარღვევა;
-ჰიპოთირეოზი
-კუნთების მემკვიდრული დავადებები, პირად ან ოჯახურ ანამნეზში;
-ანამნეზში კუნთების მხრივ ტოქსიკური მოვლენებიკ სტატინების ან ფიბრატის გამოყენებისას;
-ანამნეზში ღვიძლის დაავადებები და/ან ალკოჰოლის ბოროტად გამოყენება;
-ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში (70 წელზე უფროსი ასაკი) მოცემული ანალიზიც ჩატარების აუცილებლობა დამოკიდებულია რაბდომიოლიზის სხვა რისკ-ფაქტორებზე.
-პლაზმაში პრეპარატის კონცენტრაციის შესაძლო გაზრდისას მაგ., სამკურნალწამლო ურთიერთქმედებისას პაციენტების განსაკუთრებულ პოპულაციებში, გენეტიკური თავისებურებების მქონე სუბპოპულაციის ჩათვით.
ზემოაღნიშნულ შემთხვევებში მკრუანლობასთან დაკავშირებული რისკები უნდა შედარდეს მოსალოდნელ სარგებელთან; ამას გარდა, რეკომენდებულია კლინიკური მონიტორინგი. მკურნალობა არ უნდა დაიწყოს იმ შემთხვევაში, თუ საწყის მდგომარეობაში კკ აქტივობა მნიშნველოვნად აჭარბებს ნორმას (ნორმის ზედა ზღვარზე ხუთჯერ მეტი).
კრეატინკინაზას დონის გაზომვა
კრეატინკინაზას აქტივობა არ უნდა გაიზომოს ინტენსიური ფიზიკური დატვირთვის ან ნებისმიერი სხვა სამუშაოს შემდეგ, რაც იწვევს აღნიშნული მაჩვენებლის მომატებას, რადგან ეს გააძნელებს შედეგების ინტერპრეტაციას. კკ აქტივობის მნიშვნელოვანი მომატებისას (ხუთჯერ მეტი ნორმის ზედა ზღვარზე) მოცემული შედეგი აუცილებლად კიდევ ერთი ანალიზით უნდა დადასტურდეს, რომელიც ტარდება 5-7 დღის შემდეგ.
მკურნალობის პერიოდში
-პაციენტებმა უნდა იცოდნენ, რომ დაუყოვნებლივ უნდა შეატყობინონ ექიმს კუნთების ტკივილის, სისუსტის ან სპაზმის ყველა შემთხვევის შესახებ, რომელსაც ახლავს სისუსტე ან ცხელება.
-პაციენტში მოცემული სიმპტომების განვითარებისას დუპლეკორით® მკრუანლობის პერიოდში აუცილებელია კკ აქტივობის გაზომვა. თუ მოცემული მაჩვენებელი ნორამზე ბევრად მეტია (ნორმის ზედა ზღვარზე ხუთჯერ მეტი) მკურნალობა უნდა შეწყდეს.
-თუ კუნთოვანი სიმპტომები მკვეთრად გამოხატულია და წარმოადგენს ყოველდღიური დისკომფორტის მიზეზს, აგრეთვე კკ აქიტვობა ნორმის ზედა ზღვარზე ხუთჯერ მეტია, უნდა განიხილონ დუპლეკორით® მკურნალობის შეწყვეტის საკითხი.
-სიმპტომების გაქრობის და კკ აქტივობის ნორმალიზაციის შემთხვევაშია შესაძლოა განიხილონ დუპლეკორით® მკურანლობის განახლების საკითხი მინიმალური დოზით და მუდმივი კლინიკური მონიტორინგის პირობებში.
-ატორვასტატინით მკუნალობა უნდა შეწყდეს კკ აქტივობის კლინიკურად მნიშვნელოვანი მომატებისას (ნორმის ზედა ზღვარზე ათჯერ მეტი) ან რაბდომიოლიზის გამოვლენისას ან მასზე ეჭვის შემთხვევაში.
თანმხლები მკურნალობა სხვა სამკურნალო საშუალებებით
-რაბდომიოლიზის რისკი იზრდება ატორვასტატინის ცალკეულ სამკურნალო პრეპარატებთან ერთად გამოყენებისას, რომლებიც შეიძლება ზრდიდეს პლაზმაში მის კოცენტრაციას, მაგ. ციტოქრომ CYP3A4 იზოფერმენტის ძლიერი ინჰიბიტორები ან სატრანსპორტო ცილების ინჰიბიტორები (ციკლოსპორინი, ტელიტრომიცინი, კლარიტრომიცინი, დელავირდინი, სტირიპენტოლი, კეტოკონაზოლი, ბორიკონაზოლი, იტრაკონაზოლი, პოზაკონაზოლი და აივ პროტეაზას ინჰიბიტორები რიტონავირის, ლოპინავირის, ატაზნავირის, ინდინავირის, დარუნავირის ჩათვლით). მიოპათიის რისკი შეიძლება მომატებული იყოს ჰემფიბროზილის და ფიბრონის მჟავას სხვა წარმოებულების გამოყენებისას, ერითრომიცინის, ნიაცინის და ეზეტიმიბის გამოყენებისას. ჩამოთვლილი სამკურნალო საშუალებების ნაცვლად უნდა დაინიშნოს ალტერნატული (არა მოქმედი) პრეპარატები.
-მოცემული სამკურნალო საშუალებების და ატორვასტატინის ერთდროული გამოყენების აუცილებლობისას საჭიროა ამგვარი რისკის და სარგებლის შეფასება. იმ შემთხვევებში, როდესაც პაციენტები იღებენ სამკურნაო საშუალებებს, რომელბიც ზრდის პლაზმაში ატორვასტატინის კონცენტრაციას, რეკომენდებულია ატორვასტატინის უფრო დაბალი მაქსიმალური დოზის დანიშვნა. ამას გარდა ციტოქრომ CYP3A4 სისტემის ძლიერი ინჰიბიტორების გამოყენებისას უნდა გაითვალისწინონ, რომ ატორვასტატინით მკურნალობა უნდა დაიწყოს უფრო დაბალი დოზით, ხოლო მკურნალობის პერიოდში პაციენტები უნდა იყვნენ ინტენსიური კლინიკური დაკვირვების ქვეშ.
-ატორვასტატინის გამოყენება რეკომენდებული არ არის ფუზიდის მჟავასთან ერთად, ამიტომ ამ საშუალების გამოყენებისას რეკომენდებულია ატროვასტატინით მკურნალობის შეწყვეტა.
-ფილტვების ინტერსტიციული დაავადება
გამონაკლის შემთხვევებში, ზოგიერთი სტატინის გამოყენებისას, განსაკუთრებით ხანგრძლივი მკურნალობისას, აღინიშნა ფილტვების ინტერსტიციალური დაავადების შემთხვევები. სიმპტომები შეიძლება გამოიხატოს ქოშინით, არაპდორუქტიული ხველით და ჯანმრთელობის საერთო მდგომარეობის გაუარესებით (დაღლილობა, სხეულის მასის დაქვეითება და ცხელება). პაციენტში ფილტვის ინტერსტიციალურ დაავადებაზე ეჭვისას სტატინებიტ მკურნალობა უნდა შეწყდეს.
ფერტილობა, გამოყენება ორუსლობის და ძუძუთი კვების პერიოდში
დუპლეკორი® უკუნაჩვენებია ორსულობის და ძუძუთი კვების პერიოდში გამოყენებისთვის.
რეპროდუქციული ასაკის ქალები
საშუალება უკუნაჩვენებია რეპროდუქციული ასაკის ქალებში, თუ ისინი არ იყენებენ კონტრაცეფციის შესაბამის ზომებს.
ორსულობა
ატორვასტატინის და ამლოდიპინის უსაფრთხოება ორსულ ქალებში დადგენილი არ არის. ატორვასტატინი უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს. პრეპარატის უსაფრთხოება ორსულობის დროს დადგენილი არ არის. ატორვასტატინის ორსულობის დროს გამოყენების კლინიკური კონტროლირებული კვლევები არ ჩატარებულა. არსებობს შეტყობინებები იშვიათ თანდაყოლილ პათოლოგიებზე ჰმგ-CoA-რედუქტაზას ინჰიბიტორების გამოყენებისას ნაყოფის საშვილოსნოსშიდა განვითარების პერიოდში.
ატორვასტატინის გამოყენებამ ორსულ ქალებში შეიძლება გამოიწვიოს ნაყოფში მევალონატის შემცველობის დაქვეითება, რაც წარმოადგენს ქოლესტერინის ბიოსინთეზის წინამორბედს. იმის გათვალისწინებით, რომ ათეროსკლეროზი წარმოადგენს ქრონიკულ პროცესს, ჰიპოლიპიდემიური სამკურნალო საშუალებების გამოყენება ორსულობის დროს, როგორც წესი მნიშვნელოვან გავლენას არ უნდა ახდენდეს ცალკეულ რისკებზე, რომლებიც დაკავშირებულია პირველად ჰიპერქოლესტერინემიასთან. ამასთან დაკავშირებით ატორვასტატინი არ უნდა გამოიყენონ ორსულ ქალებში, ქალებში რომლებიც გეგმავენ ორსულობას ან ეჭვი აქვთ ორსულობაზე. ატორვასტატინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს ორსულობის დროს ან სანამ არ გამოირიცხება მისი არსებობა.
ძუძუთი კვების პერიოდი
უცნობია აღწევს თუ არა ამლოდიპინი, ატორვასტატინი და მისი მეტაბოლიტები ლაქტატაში. სერიოზული არასასურველი რეაქციების რისკის გამო, ქალებმა, რომლებიც იღებენ დუპლეკორს® ძუძუთი კვება უნდა შეწყვიტონ. ატორვასტატინი უკუნაჩვენებია ლაქტაციის პერიოდში.
ბავშვები
ბავშვთა ასაკის პაციენტებში სამკურნალწამლო საშუალება დუპლეკორის® გამოყენების უსაფრთხოების და ეფექტურობის მონაცემების არ არსებობის გამო, მისი გამოყენება ამ ასაკში რეკომენდებული არ არის.
დუპლეკორის გამოყენების მეთოდი და დოზები
პრეპარატის დუპლელკორი® გამოყენება პირველადი მკურნალობისთვის რეკომენდბეული არ არის. პრეპარატის დოზა უნდა განისაზღვროს ცალკეული კომპონენტების დოზის ტიტრაციით, ამლოდიპინის და ატორვასტატინის დოზის და შეყვანის მეთოდის მიხედვით.
დოზის ტიტრაციის შედეგების მიხედვით, რეკომენდებული დოზაა 1 ტაბლეტი დუპლეკორი® 10მგ/5მგ, 1 ტაბლეტი დუპლეკორი 10მგ/10მგ, 1 ტაბლეტი დუპლეკორი 20მგ/5მგ ან 1 ტაბლეტი დუპლეკორი 20მგ/10 მგ დღეში ერთხელ. მაქსიმალური დღიური დოზა შეადგენს 1 ტაბლეტ დუპლეკორს® 20მგ/10მგ დღეში ერთხელ.
პრეპარატის დუპლეკორი® მიღება შეიძლება დღის ნებისმიერ დროს საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად.
მიღება ხანდამზული ასაკის პაციენტებში
ხანდამზული ასაკის პაციენტებში პრეპარატის დუპლეკორი® დოზის კორექცია საჭირო არ არის.
პაციენტები ღვიძლის უკმარისობით
პრეპარატის დუპლეკორი® გამოყნება უკუნაჩვენებია, პაციენტებში, ღვიძლის დაავადებების მწვავე ფაზით ან შრატში ტრანსამინაზების აქტივობის აუხსნელი მყარი მომატებით, როდესაც მათი დონე ნორმის ზედა ზღვარს სამჯერ აჭარბებს.
პაციენტები თირკმლის უკმარისობით
კორელაცია პლაზმაში ამლოდიპინის კონცენტრაციის ცვლილებას და თირკმლის უკმარისობის ხარიხს შორის აღნიშნული არ არის, ამასთან თირკმლის დაავადება გავლენას არ ახდენს ამლოდიპინის პლაზმურ კოცენტრაციასა და ლიპიდებზე მის გავლენაზე. თირკმლის დაავადებები გავლენას არ ახდნს ატორვასტატინის კონცენტრაციაზე ან დსპლ-ს დონის დაქვეითებაზე პლაზმაში, ამიტომ დოზის კორექცია საჭირო არ არის.
დუპლეკორის გვერდითი მოქმედება
არასასურველი მოვლენები, რომლებიც შეიძლება აღინიშნოს ატორვასტატინის ან ამლოდიპინის გამოყენებისას ცალ-ცალკე, შეიძლება განიხილონ როგორც პოტენციური გვერდითი ეფექტები პრეპარატ დუპლეკორის გამოყენებისას.
არასასურველი მოვლენები, რომლებიც აღნიშნული იყო კლინიკური კვლევების დროს, ან რომელთა შესახებ ინფორმაციაც მიღებულია პრეპარატის რეგისტრაციის შემდეგ, მოყვანილია ქვემო ცხრილში, სადაც არასასურველი დაყოფილია ორგანოთა სისტემის კლასის და სიხშირის მიხედვით. სიხშირე მოცემულია შემდეგნაირად:
-ძალიან ხშირი (≥ 1/10);
– ხშირი ( ≥ 1/100 – < 1/10);
– არახშირი е ( ≥ 1/1 000 – < 1/100);
– იშვიათი ( ≥ 1/10 000 – < 1/1 000);
– ძალიან იშვიათი (< 1/10 000).

* როგორც ჰმგ-CoA-რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორების გამოყენებისას, პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ატორვასტატინს აღინიშნა შრატში ტრანსამინაზების აქტივობის მომატება. მოცემული ცვლილებები როგორც წესი იყო უმნიშვნელო, ტრანზიტორული და არ მოითხოვდა მკურნალობის შეწყვეტას. შრატის ტრანსამინაზების კლინიკურად მნიშვნელოვანი მომატება (ნორმის ზედა ზღვარზე სამჯერ მეტად) აღინიშნა იმ პაციენტების 0.8%-ში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს. ყველა პაციენტში ამგვარი ცვლილება იყო დოზადამოკიდებული და შექცევადი.
** კრეატინკინაზას (კკ) აქტივობის მომატება შრატში ნრომიზ ზედა ზღვარზე სამჯერ მეტად აღინიშნა იმ პაციენტების 2,5%-ში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს, რაც დაახლოებით შეესაბამებოდა ჰმგ-CoA-რედუქტაზას სხვა ინჰიბიტორების მაჩვენებელს კლინიკური კვლევების დროს. ნორმის ზედა ზღვარზე ათჯერ მეტად მომატება აღინიშნა იმ პაციენტების 0.4%-ში, რომლებიც იღებდნენ ატორვასტატინს.
*** უმრავლეს შემთხვევებში ქოლესტაზთან კავშირში.
ზოგიერთი სტატინის გამოყენებისას აღინიშნა შემდეგი გვერდითი მოვლენები: სქესობრივი დისფუნქცია, დეპრესია და გამონაკლის შემთხვევებში ფილტვების ინტერსტიციალური დაავადებები, განსაკუთრებით ხანგრძლივი მკურნალობისას.
დუპლეკორის ჭარბი დოზირება
ჭარბი დოზირების შემთხვევები აღნიშნული არ არის.
ამლოდიპინი
სიმპტომები. არსებული მონაცემები მიუთითებს, რომ ძალიან დიდი დოზების მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს პერიფერიული სისხლძარღვების ზედმეტად გაფართოება და შესაძლოა რეფლექტორული ტაქიკარდია. აღინიშნა გამოხატული და სავარაუდოდ ხანგრძლივი არტერიული ჰიპოტენზიის შემთხვეები, შოკის და ლეტალური გამოსავლის ჩათვლით.
მკურნალობა. კლინიკურად მნიშვნელოვანი არტერიული ჰიპოტენზიის მკურნალობა, რომელიც განვითარდა ამლოდიპინის დოზის გადაჭარბების შემდეგ, საჭიროებს აქტიური ზომების მიღებას, გულ-სისხლძარღვთა მოქმედების შესანარჩუნებლად, რაც მოიცავს სუნთქვის და გულის მუშაობის მუდმივ კონტროლს, მოცირკულირე სისხლის მოცულობის და გამოყოფილი შარდის მოცულობის კონტროლს, აგრეთვე აუცილებელია პაციენტის ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში მოთავსება, ქვემო კიდურების აწევით. სისხლძარღვთა ტონუსის აღდგენისთვის და არტერიული წნევის ნორმალიზებისთვის, ნაჩვენებია სისხლძარღვთა შემავიწროებელი საშუალებების შეყვანა, უკუჩვენების არ არსებობისას. კალციუმის არხების ბლოკის მოხსნისთვის ნაჩვენებია კალციუმის გლუკონატის ინტრავენური შეყვანა. ზოგიერთ შემთხვევაში ეფექტურია კუჭის ამორეცხვა. კვლევებმა აჩვენა, რომ ჯანმრთელ მოხალისეებში აქტივირებული ნახშირის მიღება 10მგ ამლოდიპინის მიღებიდან მაქსიმუმ 2 სათის შემდეგ აქვეითებს ამ უკანასკნელის შეწოვას.
რადგან ამლოდიპინი აქტირუად უკავშირდება პლაზმის ცილებს, დიალიზი არაეფექტურია.
ატორვასტატინი
ატორვასტატინის ჭარბი დოზირებისას, სპეციფიკური მკურნალობა არ არსებობს. ნაჩვენებია სიმპტომური მკურნალობა და დამხმარე ზომების მიღება, კონკრეტული შემთხვევის მიუხედავად. აუცილებელია ღვიძლის ფუნქციური სინჯების ჩატარება და კკ აქტივობის კონტროლი. იმის გათვალისწინებით, რომ ატორვასტატინი აქტიურად უკავშირდება პლაზმის ცილებს, ჰემოდიალიზის შედეგად ატორვასტატინის კლირენსის დაჩქარება მოსალოდნელი არ არის.
დუპლეკორის ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან
წამლისმიერი ურთიერთქმედების კვლევაში ჯანმრთელი მოხალისეების მონაწილეობით ატორვასტატინის 80მგ-ს და ამლოდიპინის 10მგ-ს ერთად გამოყენებისას 18%-ით იზრდებოდა ატორვასტატინის „კონცენტრაცია-დროის” მრუდი (AUС). ამლოდიპინის
10მგ-ს და ატორვასტატინის 80მგ-ს ერთად მრავალჯერადი გამოყენებისას არ აღინიშნა ატორვასტატინის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების მნიშვნელოვანი ცვლილებები, წონასწორული კონცენტრაციისას. ატორვასტატინის და ამლოდიპინის კომბინაცის სხვა სამკურნალო საშუალებებთან, ურთიერთქმედების კვლევები არ ჩატარებულა. თუმცა ჩატარდა ამლოდიპინის და ატორვასტატინის ურთიერთქმედების კვლევები ცალკე გამოყენებისას სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთად, როგორც აღწერილია ქვემოთ:
ამლოდიპინთან ურთიერთქმედება
სხვა სამკურნალო საშუალებების გავლენა ამლოდიპინზე
ციტოქრომ CYP3A4 ინჰიბიტორები: იზოფერმენტ CYP3A4 ინჰიბიტორის ერითრომიცინის გამოყენებისას ახალგაზრდა ასაკის პაციენტებში და დილთიაზემის გამოყენებისას ხანდაზმულ პაციენტებში, პლაზმაში ამლოდიპინის კონცენტრაცია იზრდებოდა 22% და 50%-ით. თუმცა მოცემული მოვლენის კლინიკური მნიშვნელობა უცნობია. არ არის გამორიცხული, რომ ციტოქრომ CYP3A4 ძლიერი ინჰიბიტორები (მაგ., კეტოკონაზოლი, იტრაკონაზოლი, რიტონავირი) შეიძლება უფრო ძლიერად (დილთიაზემთან შედარებით) ზრდიან პლაზმაში ამლოდიპინის კოცნენტრაციას. ამლოდიპინი სიფრთხილით უნდა გამოიყენონ იზოფერმენტ CYP3A4 ინჰიბიტორებთან ერთად. ამასთან ერთად, ამ ურთიერთქმედებასთან დაკავშირებული რაიმე არასასურველი მოვლენა აღნიშნული არ არის.
ციტოქრომ CYP3A4სისტემის ინდუქტორები
ციტოქრომ CYP3A4–ის ინდუქტორების ამლოდიპინზე გავლენის მონაცემები არ არსებობს. იზოფერმენტ CYP3A4 ინდუქტორებთან ერთად მიღებამ (მაგ., რიფამპიცინი, კრაზანას პრეპარატები) შეიძლება გამოიწვიოს პლაზმაში ამლოდიპინის კონცენტრაციის დაქვეითება. ამლოდიპინი უნდა გამოიყენონ სიფრთხილით იზოფერმენტ CYP3A4 ინდუქტორებთან ერთად.
კლინიკურმა გამოკვლევებმა ამლოდპინის გრეიპფრუტის წვენთან, ციმეტიდინთან, მაგნიუმ/ალუმინის ფუძეზე დამზადებულ ანტადიცდებთან და სილდენაფირთან ერთად გამოყენებისას აჩვენა, რომ მოცემული ნივთიერებები არ მოქმედებს ამლოდიპინის ფარმაკოკინეტიკაზე.
ამლოდიპინის გავლენა სხვა სამკურნალო საშუალებებზე
ამლოდიპინი აძლიერებს ანტიჰიპერტენზული საშუალებების მოქმედებას.
წამლისმიერი ურთიერთქმედების კლინიკურმა კვლევებმა აჩვენა, რომ ამლოდიპინი გავლენას არ ახდენს ატორვასტატინის, დიგოქსინის, ეთIლის სპირტის (ალკოჰოლის), ვარფარინის და ციკლოსპორინის ფარმაკოკინეტიკაზე.
ამლოდიპინი გავლენას არ ახდენს ლაბორატორიულ მაჩვენებლებზე.
ატორვასტატინთან ურთიერთქმედება
ერთდროულად გამოყენებული სხვა სამკურნალო საშუალებების გავლენა ატორვასტატინზე
ატორვასტატინი ექვემდებარება მეტაბოლიზმს ციტოქრომ P450 3A4 (CYP3A4) სისტემაში და წარმოადგენს სუბსტრატს სატრანსპორტო ცილებისთივს, მაგ. ცილა OATP1B1-სთვის, რომელიც ახორციელებს ღვიძლში ორგანული იონების ტრანსპორტს. ციტოქრომ CYP3A4 სისტემის ინჰიბიტორების ან სატრანსპორტო ცილების ინჰიბიტორების გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს პლაზმაში ატორვასტატინის კონცენტრაციის მომატება და მიოპათიის რისკის ზრდა. რისკი შეიძლება აგრეთვე გაიზარდოს ატროვასტატინის სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთად გამოყენებისას, რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიოს მიოპათია, მაგ., ფიბროის მჟავას წარმოებულები და ეზეტიმიბი.
ციტოქრომ CYP3A4 სისტემის ინჰიბიტორები
კვლევებმა აჩვენა, რომ ციტოქრომ CYP3A4 სისტემის ძლიერი ინჰიბიტორები მნიშვნელოვნად ზრდუს პლაზმაში ატორვასტატინის კონცენტრაციას. შესაძლებლობის ფარგლებში თავიდან უნდა აიცილონ CYP3A4 ძლიერი ინჰიბიტორების (როგორიცაა ციკლოსპორინი, ტელიტრომიცინი, კლარიტრომიცინი, დელავირდინი, სტირიპენტოლი, კეტოკონაზოლი, ვორიკონაზოლი, იტრაკონაზოლი, პოზაკონაზოლი და აივ პროტეაზას ინჰიბიტორები რიტონავირის, ლოპინავირის, ატაზანავირის, ინდინავირის, დარუნავირის ჩათვლით) გამოყენება. იმ შემთხვევაში, როდესაც ეს შეუძლებელია ატორვასტატინი უნდა მიიღOნ უფრო დაბალი საწყისი და დაბალი მაქსიმალური დოზებით, ამასთან პაციენტი უნდა იმყოფებოდეს კლინიკური დაკვირვების ქვეშ. იზოფერმენტ CYP3A4 ზომიერი ინჰიბიტორები (მაგ. ერითრომიცინი, დილთიაზემი, ვერაპამილი და ფლუკონაზოლი) შეიძლება ზრდიდეს პლაზმაში ატორვასტატინის კოცნენტრაციას. მიოპათიის მომატებულ რისკი აღინიშნებოდა ერითრომიცინის სტატინებთან ერთად გამოყენებისას. სამკურნალწამლო ურთიერთქმედების კვლევები, რომლებშიც შეფასებული იქნებოდა ამიოდარონის ან ვერაპამილის გავლენა ატორვასტატინზე არ ჩატარებულა. ცნობილია, რომ ორივე პრეპარატი ამიოდარონი და ვერაპამილი თრგუნავს ციტოქრომ CYP3A4სისტემის ფერმენტების აქტივობას და მათი ატორვასტატინთან ერთად გამოყენება შეიძლება იწვევდეს მისი კონცენტრაციის მომატებას. ამიტომ ამ უკანასკნელის ციტოქრომ CYP3A4 სისტემის ზომიერ ინჰიბიტორებთან ერთად გამოყენებისას ატორვასტატინით მკურნალობა უნდა დაინიშნოს უფრო დაბალი მაქსიმალური დოზით, პაციენტი უნდა იმყოფებოდეს კლინიკური დაკვირვების ქვეშ. შესაბამისი კლინიკური მონიტორინგი რეკომენდებულია მკურნალობის დაწყების შემდეგ და ინჰიბიტორის დოზის კორექციის შემდეგ.
ციტოქრომ CYP3A4 სისტემის ინდუქტორები
ატორვასტატინის ერთდროული გამოყენება ციტოქრომ P450 3A სისტემის ინდუქტორებთან ერთად (ეფაცირენცი, რიფამპინი, კრაზანა) შეიძლება გახდეს პლაზმაში მისი კონცენტრაციის დაქვეიტების მიზეზი. რიფამპიცინისთვის დამახასიათებელი ორმაგი ურთიერთქმედების მექანიზმის გათვალისწინებით (იზოფერმენტ ციტოქრომ P450 3Aფერმენტების ინდუქცია და ცილა OATP1B1 აქტივობის ინჰიბირება, რომელიც ახორციელებს ღვიძლში ორგანული იონების ტრანსპორტს), მისი გამოყენება რეკომენდებულია ატორვასტატინთან ერთად, რადგან რიფამპიცინის შემდეგ ატორვასტატინის გამოყენების გადადება ასოცირდება პლაზმაში მისი კონცენტრაციის დაქვეითებასთან. თუმცა ამ დროს უცნობია რა გავლენას ახდენს რიფამპიცინი ატორვასტატინის ჰეპატოციტებში კონცენტრაციაზე, რადგან თუ ამ პრეპარატების ერთად გამოყენება გარდაუვალია, საჭიროა პაციენტებზე ინტენსიური დაკვირვება მკურნალობის ეფექტურობის შესაფასებლად.
სატრანსპორტო ცილების ინჰიბიტორები
სატრანსპორტო ცილების ინჰიბიტორები (მაგ., ციკლოსპორინი) შეიძლება ზრდიდეს ატორვასტატინის სისტემურ ექსპოზიციას. ცილა-ტრანსპორტერების ორგანული შენაერთების ინჰიბიტორების გავლენა ჰეპატოიცებთში ატორვასტატინის კონცენტრაციაზე შესწავლილი არ არის. თუ ამ პრეპარატების ერთად გამოყენება გარდაუვალია, რეკომენდებულია დოზის დაქვეითება და მკურნალობის ეფექტურობის კლინიკური მონიტორინგი.
ჰემფიბროზილი, ფიბროის მჟავას წარმოებულები
ფიბტატებით მონოთერაპია იშვიათ შემთხვევებში ასოცირდება კუნთოვანი სისტემის მოვლენებთან, მათ შორის რაბდომიოლიზთან, მოცემული მოვლენების განვითარების რისკი შეიძლება გაიზარდოს ფიბროის მჟავას და ატორვასტატინის ერთად გამოყენებისას. თუ მოცემული პრეპარატების ერთად გამოყენება გარდაუვალია, თერაპიული მიზნის მიღწევისთვის ატორვასტატინი უნდა დაინიშნოს მინიმალური დოზებით, პაციეტნებს ესაჭიროებათ შესაბამისი მონიტორინგი.
ეზეტიმიბი
ეზეტიმიბით მონოთერაპია ასოცირდება კუნოვანი სისტემის მხრივ მოვლენებთან, მათ შორის რაბდომიოლიზთან, ამიტომ მოცემული მოვლენების რისკი შეიძლება უფრო მაღალი იყოს ეზეტიმიბის და ატორვასტატინის ერთად გამოყენებისას. პაციენტები, რომლებიც იღებენ ამგვარ მკურნალობას საჭიროებენ მონიტორინგს.
ქოლესტიპოლი
ქოლესტიპოლი აქვეითებს პლაზმაში ატორვასტატინის და მისი აქტიური მეტაბოლიტების კონცენტრაციას (დაახლოებით 25%-ით). ამასთან ერთად, ატორვასტატინის და კოლესტიპოლის ერთად გამოყენებისას აღინიშნა უფრო გამოხატული ჰიპოლიპიდემიური მოქმედება, ვიდრე ყოველი პრეპარატის ცალკე გამოყენებისას.
ფუზიდის მჟავა
ატორვასტატინის და ფუზიდის მჟავას ურთიერთქმედება შესწავლილი არ არის. როგორც სხვა სტატინების შემთხვევაში ატროვასტატინის და ფუზიდის მჟავას ერთდროული მიღებისას პოსტრეგისტრაციულ პერიოდში აღინიშნა კუნთოვანი სისტემის მოვლენები, მათ შორის რაბდომიოლიზი. ზოგიერტ შემთხვევაში შეიძლეაბ საჭირო გახდეს ატორვასტატინით მკურნალობის დროებითი შეწყვეტა.
ატორვასატტინის გავლენა სხვა სამკურნალო საშუალებებზე
დიგოქსინი
დიგოქსინის ხანგრძლივი გამოყენებისას 10მგ ატორვასტატინთან ერთად აღინიშნა დიგოქსინის წონასწორული კონცენტაციის მცირე მატება. პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ დიგოქსინით მკურნალობას, აუცილებელია შესაბამისი მონიტორინგი.
პერორალური კონტრაცეპტივები
ატორვასტატინის გამოყენებისას პერორალურ კონტრაცეპტივებთან ერთად აღინიშნა ნორეთინდრონის და ეთინილესტრადიოლის კონცენტრაციის მომატება პლაზმაში.
ვარფარინი
იმის მიუხედავად, რომ ატორვასტატინის და ანტიკოაგულანტების მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება აღინიშნა უკიდურესად იშვიათად, პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ კუმარინებით ანტიკოაგულაციურ თერაპიას, ატორვასტატინით თერაპიის დაწყებამდე აუცილებელია პროთრომბინის დროის გაზომვა; ამასთან თერაპიის საწყის ეტაპზე პროთრომბინის დროის მონიტორინგი უნდა ხდებოდეს ჩვეულებრივზე ხშირად მოცემული მაჩვენებლის მნიშვნელოვანი ცვლილებების გამოსავლენად.
დუპლეკორის გავლენა ტრანსპორტის მართვის და ტექნიკასთან მუშაობის უნარზე
პრეპარატის გავლენის კვლევები ავტომობილის მართვის და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე არ ჩატარებულა. ამლოდპინი შეიძლეაბ ახდენდეს უმნიშვნელო ან ზომიერად გამოხატულ გავლენას ავტომობილის მართვის და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე. თუ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ამლოდიპინს აღინიშნება თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, დაღლილობა ან გულისრევა, ამგვარ პაციენტებში შეიძლება დაქვეითებული იყოს ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფე.
დუპლეკორის გამოშვების ფორმა
აპკიანი გარსით დაფარული 10 ტაბლეტი, ცივი წესით დაპრესილ ალუმინი/პოლიამიდი/ალუმინი/პვქ ბლისტერში.
3 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში.
დუპლეკორის ვარგისობის ვადა
2 წელი.
არ შეიძლება გამოყენება შეფუთვაზე მითითებული ვადის ამოწურვის შემდეგ.
დუპლეკორის შენახვის პირობები
ინახება ორიგინალური შეფუთვაში +15̊С – + 25̊С ტემპერატურაზე, სინათლისგან და ნესტისგან დაცულ ადგილზე.
ინახება ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილზე.
დუპლეკორის აფთიაქიდან გაცემის პირობები
რეცეპტით.

___________________

პრეპარატები>>>