ფარმაკოთერაპიული აღწერები, გამოხმაურებები, აფთიაქები, ფასები, აქციები. 25 000 მედიკამენტი. ლალი დათეშიძის პროექტით 1996 წლიდან.
საერთაშორისო დასახელება (აქტიური ნივთიერება): lisinopril
აფთიაქები, ფასები, ფასდაკლებები ..
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: გულ-სისხლძარღვთა სისტემა → ანგიოტენზინ-გარდაქმნელი ფერმენტების ინჰიბიტორები
შემადგენლობა
1 ტაბლეტი შეიცავს 10 ან 20 მგ ლიზინოპრილს (ლიზინოპრილ დიჰიდრატის სახით).
დამხმარე ნივთიერებები: პრეჟელატინირებული სახამებელი, სიმინდის სახამებელი, კალციუმის ფოსფატი უწყლო, მანიტოლი, სილიციუმის დიოქსიდი კოლოიდური, უწყლო, მაგნიუმის სტეარატი
აღწერილობა
10მგ ტაბლეტები: თეთრი ფერის მრგვალი ბრტყელცილინდროვანი ტაბლეტები ფასკით და გამყოფი ხაზით (იყოფა 4 ნაწილად) ერთ მხარეს.
20მგ ტაბლეტები: თეთრი ფერის მრგვალი ბრტყელცილინდროვანი ტაბლეტები ფასკით
ფარმაკოლოგიური თვისებები
ლიზინოპრილი- პრეპარატი, რომელიც არეგულირებს არტერიულ წნევას და სითხისა და მარილების ბალანსს ორგანიზმში. ლიზინოპრილი აფართოებს სისხლძარღვებს და ამცირებს სისხლძარღვების საერთო წინააღმდეგობას, რის შედეგად მცირდება არტერიული წნევა გულის რითმის აჩქარების გარეშე; ლიზინოპრილის ფონზე მცირდება დატვირთვა გულზე და იზრდება მიოკარდიუმის ფუნქციური შესაძლებლობა. პრეპარატი აუმჯობესებს იშემიური მიოკარდიუმის სისხლმომარაგებას.
ჩვენებები
არტერიული ჰიპერტენზია (მათ შორის სიმპტომური).
გულის ქრინიკული უკმარისობა (კომბინირებული თერაპიის დროს პაციენტებისათვის, რომლებიც იღებენ სათითურას პრეპარატებს ან/და დიურეზულებს).
მიოკარდიუმის ინფარქტის (სტაბილური ჰემოდინამიური მაჩვენებლებით) საწყისი მკურნალობა (კომბინირებული თერაპიის შემადგენლობაში).
დიაბეტური ნეფროპათია ინსულინდამოკიდებულ პაციენტებში ნორმალური არტერიული წნევით და ინსულინდამოუკიდებელ პაციენტებში ჰიპერტენზიით.
მიღების წესები და დოზები
პერორალურად, კვების რეჟიმისაგან დამოუკიდებლად, დღეში ერთხელ.
არტერიული ჰიპერტენზიის დროს ავადმყოფებში, რომლებიც არ იღებენ სხვა ჰიპოტენზიურ პრეპარატებს- ნიშნავენ 2,5_10მგ ერთხელ დღეში. არასაკმარისი ჰიპოტენზიური ეფექტის დროს დოზა იზრდება არტ. წნევის მაჩვენებლების მიხედვით. საშუალო დღიური შემანარჩუნებელი დოზა- 10-20მგ. მაქსიმალური დღიური დოზა- 40მგ. სრული ეფექტი მიიღება საშუალოდ 2_4 კვირის შემდეგ, რაც გასათვალისწინებელია დოზის გაზრდის დროს.
თუ პაციენტი მკურნალობს დიურეზულებით, მათი მიღება უნდა შეწყდეს ლიზინოპრილით მკურნალობის წინ 2_3 დღით ადრე. თუ დიურეზულების მოხსნა შეუძლებელია, ლიზინოპრილის საწყისი დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 5მგ დღე-ღამეში. გამოხატული ჰიპოტენზიის განვითარების რისკის გათვალისწინებით, საჭიროა დაკვირვება რამოდენიმე საათის განმავლობაში (მოქმედების მაქსიმუმი მიიღწევა 6 საათში).
რენოვასკულული ჰიპერტენზიის დროს ან სხვა მდგომარეობების დროს, რომელიც ხასიათდება რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის მომატებული აქტივობით, ინიშნება დაბალი საწყისი დოზით- 2,5-5 მგ დღეში, ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ (არტერიული წნევა, თირკმლის ფუნქცია, კალიუმის კონცენტრაცია სისხლში). შემანარჩუნებელი დოზა ინიშნება დინამიკის გათვალისწინებით ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ.
თირკმლის უკმარისობა- ვინაიდან ლიზინოპრილი გამოიყოფა თირკმლებით, საწყისი დოზა დგინდება კრეატინინის კლირენსის მიხედვით. შემანარჩუნებელი დოზის დადგენა ხდება პაციენტის რეაქციის, თირკმლის ფუნქციის, სისხლში კალიუმის, ნატრიუმის დონის კონტროლის გათვალისწინებით.
|
კრეატინინის კლირენსი მლ/წთ |
საწყისი დოზამგ/დღე-ღამეში |
|
30-70 |
5-10 |
|
10-30 |
2,5-5 |
|
10 ნაკლები |
2,5 |
|
(მათ შორის პაციენტებში დიალიზის შემდეგ) |
40მგ/დღე-ღამეში. |
გულის უკმარისობა- საწყისი დოზა- 2,5 მგ ერთჯერადად, დოზის შემდგომი მატებით ჩვეულებრივ, დღიურ შემანარჩუნებელ დოზამდე- 5-10 მგ. 20მგ-ზე მეტი დოზით ჩვეულებრივ, არ ინიშნება. მკურნალობის დაწყების წინ და მის მსვლელობაში საჭიროა ექიმის კონტროლი (არტერიული წნევა, თირკმლის ფუნქცია, კალიუმის და ნატრიუმის დოზის კონტროლი), ვინაიდან მოსალოდნელია არტ. წნევის მნიშვნელოვანი დაქვეითება და თირკმლის ფუნქციის დარღვევა.
არასაკმარისი ჰიპოტენზიური ეფექტის შემთხვევაში, შესაძლებელია სხვა ჰიპოტენზიურ პრეპარატებთან კომბინაცია.
მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი (კომბინირებული თერაპიის შემადგენლობაში).
მკურნალობის დაწყება შესაძლებელია პირველი სიმპტომატიკის გაჩენიდან 24 საათში და მხოლიდ სტაბილური ჰემოდინამიკის შემთხვევაში. პირველი დღე- 5 მგ, ერთი დგე-ღამის შემდეგ- 5 მგ, ორი დღე-ღამის შემდეგ 10 მგ, კიდევ 1 დღე-ღამის შემდეგ- 10მგ დღეში ერთხელ. პაციენტებში, მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტით ინიშნება არა უმეტეს 6 კვირის განმავლობაში.
მკურნალობის პირველი 3 დღის განმავლობაში პაციენტებში დაბალი არტ. წნევით (120 მმ.ვ.წ. და ნაკლები) ინიშნება დაბალი დოზით- 2,5 მგ.
მკურნალობის ფონზე არტ. წნევის დაქვეითების შემთხვევაში (სისტოლური არტ. წნევა- 100 მმ.ვ.წ. და ნაკლები), დღიურ დოზას (5 მგ) ამცირებენ 2,5 მგ-მდე. არტ. წნევის ხანგრძლივი დაქვეითების შემთხვევაში (სისტოლური არტ. წნევა- 90 მმ.ვ.წ.-ზე ნაკლები 1 საათზე მეტი ხნით), ლიზინოპრილით მკურნალობა უნდა შეწყდეს.
დიაბეტური ნეფროპათია
პაციენტებში, ინსულინდამოუკიდებელი დიაბეტით, ინიშნება 10მგ 1 ჯერ დღეში.
საჭიროების შემთხვევაში შესაძლებელია დოზის გაზრდა 20 მგ-მდე დღეში, სამიზნე არტ. წნევის მისაღწევად (დიასტოლური არტ. წნევა 75 მმ.ვ.წ ნაკლები მჯდომარე მდგომარეობაში).
პაციენტებში ინსულინდამოკიდებული დიაბეტით დოზირება ანალოგიურია, სამიზნე დიასტოლური არტ. წნევა- 90 მმ.ვ.წ ნაკლები მჯდომარე მდგომარეობაში
ხანდაზმულ პაციენტებში- აღინიშნება უფრო გამოხატული ჰიპოტენზიური ეფექტი, რაც განპირობებულია ლიზინოპრილის გამოყოფის სიჩქარის დაქვეითებით (რეკომენდებული საწყისი დოზა- 2,5მგ/დღეში)
გვერდითი მოვლენები
ზოგადი: მომატებული დაღლილობა, ასთენია, ცხელება, კანის შეწითლება, ანაფილაქსიური რეაქციები, უსიამოვნო შეგრძნება გულის არეში, მიალგია, ართრალგია, ვასკულიტი.
გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: არტ. წნევის დაქვეითება, არითმია, ტკივილი გულმკერდის არეში, სტენოკარდია, იშვიათად- ორთოსტატური ჰიპოტენზია, თავბრუსხვევა, ტაქიკარდია, მიოკარდიუმის ინფარქტი, თავის ტვინის ტრანზიტორული იშემია და ინსულტი, ატრიოვენტრიკულური გამტარებლობის დარღვევა.
შარდ-სასქესო სისტემა: თირკმლის ფუნქციის დარღვევა, ოლიგურია, ანურია, თირკმლის მწვავე უკმარისობა, ურემია, პროტეინურია.
სასუნთქი სისტემა: მშრალი ხველა, ლარინგო-ფარინგიტი, ხმის შეცვლა, ბრონქიტი, იშვიათად- დისპნოე, სინუსიტი, რინიტი, ბრონქოსპაზმი/ ასთმა, ფილტვის ინფილტრატი, სტომატიტი, გლოსიტი, პირის სიმშრალე, ზოგ შემთხვევაში- ენის, ხორხის ანგიონევროზული შეშუპება, ალერგიული ალვეოლიტი.
საჭმლის მომნელებელი სისტემა: ზოგ შემთხვევაში- გულისრევა, მუცლის ტკივილი, დისპეფსია, იშვიათად- ღებინება, მადის დაქვეითება, ფაღარათი, ყაბზობა.
იშვიათ შემთხვევაში- ჰეპატოცელულური ან ქოლესტაზური სიყვითლე, ჰეპატიტი, პანკრეატიტი, ნაწლავური ობსტრუქცია.
კანი: იშვიათად- ჭინჭრის ციება, ქავილი, სახის, ტუჩის და/ან კიდურების ანგიონევროზული შეშუპება. ზოგ შემთხვევაში აღწერილია კანის მძიმე დაზიანება- (პემფიგუსი, erythema multiforme, ექსფოლიაციური დერმატიტი, სტივენ-ჯონსის სინდრომი, ტოქსიური ეპიდერმული ნეკროლიზი.
აღწერილია ალოპეციის, ფოტოსენსიბილიზაციის, გაძლიერებული ოფლიანობის, ონიქოლიზის და რეინოს სინდრომის გამწვავების შემთხვევები.
ნერვული სისტემა: თავის ტკივილი და დაღლილობა, იშვიათად- ძილიანობა, დეპრესია, ძილის დარღვევები, პოტენციის დაქვეითება, წონასწორობის დარღვევა, პარესთეზიები, კუნთების შეკუმშვები, ხასიათის ცვალებადობა, დაბნეულობა, შუილი ყურებში, მხედველობის დარღვევა, გემოვნების ცვალებადობა და დროებითი დაკარგვა.
სისხლმბადი სისტემა: ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია, ნეიტროპენია, ეოზინოფილია, აგრანულოციტოზი, ანემია (ჰემოგლობინის დაქვეითება, ერითროციტოპენია).
ლაბორატორიული მაჩვენებლები: ჰიპერკალიემია, ჰიპონატრიემია, შარდოვანას და კრეატინინის დონის მომატება, იშვიათად- “ღვიძლის” ტრანსამინაზების აქტივობის მომატება, ჰიპერბილირუბინემია.
თუ პაციენტს აღენიშნება რომელიმე ზემოაღნიშნული ან სხვა სიმპტომი- მიიღეთ ექიმის კონსულტაცია პრეპარატის შემდგომი Mმიღების შესახებ!
უკუჩვენება
ლიზინოპრილის და სხვა აგფ-ინჰიბიტორების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა. მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის შემადგენელ კომპონენტების მიმართ.
ანამნეზში ანგიო-ნევროზული შეშუპება აგფ-ინჰიბიტორებით მკურნალობის ფონზე, თანდაყოლილი ან იდიოპათური ანგიო-ნევროზული შეშუპება.
აორტის ან მიტრალური სარქვლის სტენოზი ან ჰიპერტროფული კარდიომიოპათია.
თირკმლის არტერიის ორმხრივი სტენოზი ან ცალი თირკმლის არტერიის სტენოზი.
ორსულობა, ლაქტაცია.
თუ პაციენტს გააჩნია რომელიმე ზემოაღნიშნული მდგომარეობა– აცნობეთ ექიმს მკურნალობის დაწყებამდე!
სიფრთხილეა საჭირო
თირკმლის ფუნქციის გამოხატული დარღვევები, თირკმლის ტრანსპლანტაციის შემდგომი მდგომარეობა, თირკმლის უკმარისობა, აზოტემია, ჰიპერკალიემია, ჰემოდიალიზი, აორტის სტენოზი, პირველადი ჰიპერალდოსტერონიზმი, არტერიული ჰიპოტენზია, ცერებრო-ვასკულური დაავადებები (მათ შორის ცერებრული სისხლმიმოქცევის უკმარისობა), გულის იშემიური დაავადება, კორონარული უკმარისობა, შემაერთებელი ქსოვილების აუტოიმუნური სისტემური დაავადებები (მათ შორის სკლეროდერმია, სისტემური წითელი მგლურა), ძვლის ტვინის სისხლმბადი ფუნქციის დათრგუნვა, დიეტა ნატრიუმის შეზღუდვით, ჰიპოვოლემია (მათ შორის დიარეის და ღებინების შემდეგ), ხანდაზმული ასაკი.
ხანდაზმულ პაციენტებში თერაპიული დოზა იწვევს პრეპარატის უფრო მაღალ კონცენტრაციას სისხლში, რის გამოც დოზის დადგენისას, საჭიროა სიფრთხილე.
საჭიროა სისხლის სურათის პერიოდული კონტროლი აგრანულოციტოზის განვითარების რისკის გათვალისწინებით. დიალიზის შემთხვევაში, პოლიაკრილ-ნითრილის მემბრანის გამოყენებით, შესაძლოა ანაფილაქსიური შოკის განვითარება, შესაბამისად რეკომენდებულია სხვა ტიპის დიალიზის მემბრანის ან სხვა ჰიპოტენზიური პრეპარატების გამოყენება. პედიატრიულ პრაქტიკაში (18 წლამდე) ლიზინოპრილი არ ინიშნება, ვინაიდან არ არის შესწავლილი უსაფრთხოება და ეფექტურობა.
ორსულობა და ლაქტაცია
ორსულობის დროს ლიზინოპრილის გამოყენება უკუნაჩვენებია. ორსულობის დადგენისთანავე უნდე შეწყდეს პრეპარატის მიღება. აგფ-ინჰიბიტორების მიღება ორსულობის II და III ტრიმესტრში ახდენს ნეგატიურ ზეგავლენას ნაყოფზე (არტერიული წნევის დაქვეითება, თირკმლის უკმარისობა, ჰიპერკალიემია, თავის ქალის ჰიპოპლაზია, ნაყოფის სიკვდილი). არ არსებობს მონაცემები ნეგატიურ ზეგავლენაზე I ტრიმესტრში გამოყენებისას. ახალშობილ და ძუძუთი კვებაზე მყოფ ბავშვები, რომლების დაბადებამდე იმყოფებოდნენ აგფ-ინჰიბიტორებით ზეგავლენის ქვეშ, საჭიროებენ დაკვირვებას ჰიპოტენზიის, ოლიგურიის და ჰიპერკალიემიის გამოვლენის მიზნით.
ლიზინოპრილი გადის პლაცენტურ ბარიერს. არ არის მონაცემები ლიზინოპრილის გამოყოფაზე დედის რძეში. პრეპარატით მკურნალობის დროს უნდა შეწყდეს ძუძუთი კვება.
განსაკუთრებული მითითებები
სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში გულის იშემიური ან ცერებრო-ვასკულური დაავადებით, დეკომპენსირებული გულის უკმარისობით (შესაძლოა არტერიული ჰიპოტენზია, მიოკარდიუმის ინფარქტი, ინსულტი). პაციენტებში, გულის ქრონიკული უკმარისობით არტერიულ ჰიპოტენზიას შეუძლია თირკმლის ფუნქციის გაუარესება. არტერიული წნევის დამწევი პრეპარატების გამოყენებისას მასიური ქირურგიული ჩარევის წინ ან ანესთეზიის დროს, ლიზინოპრილს შეუძლია ანგიოტენზინ II-ის ბლოკირება. მკურნალობის დაწყების წინ აუცილებელია დაკარგული სითხის და მარილების აღდგენა.
სატრანსპორტო საშუალებების და მექანიზმების მართვა
ლიზინოპრილით მკურნალობის ფონზე მგრძნობიარე პაციენტებში ჰიპოტენზიის ფონზე შესაძლოა განვითარდეს თავბრუსხვევა, განსაკუთრებით პაციენტებში, რომლებიც იღებენ დიურეზულებს. ამ შემთხვევაში უნდა მოერიდოთ სატრანსპორტო საშუალებების მართვას და მექანიზმებთან მუშაობას.
ჭარბი დოზირება
სიმპტომები: არტ. წნევის გამოხატული დაქვეითება, შოკი, ბრადიკარდია, ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევა, თირკმლის უკმარისობა.
მკურნალობა: სიმპტომური თერაპია, სითხეების ინტრავენური შეყვანა, არტ. წნევის, კრეატინინის კონტროლი, ელექტროლიტური ბალანსის კონტროლი და კორექცია. თუ პრეპარატის ჭარბი მიღებიდან არ გასულა დიდი დრო- კუჭის ამორეცხვა, ადსორბენტის და ნატრიუმის სულფატის შეყვანა. Lლიზინოპრილის გამოყვანა ორგანიზმიდან შესაძლებელია ჰემოდიალიზით.
ჭარბი დოზირებისას დაუყონებლივ მიმართეთ ექიმს!
მითითება. თუ პაციენტს დაავიწყდა მორიგი დოზის მიღება- დაუყოვნებლივ უნდა მიიღოს პრეპარატი. თუ ახლოვდება შემდეგი დოზის მიღების დრო, გამოტოვებული დოზა აღარ მიიღება. მკურნალობა გრძელდება დანიშნულების შესაბამისად დოზის გაორმაგების გარეშე.
სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება
დიურეტიკები და სხვა ჰიპოტენზიური საშუალებები: აძლიერებს ლიზინოპრილის ჰიპოტენზიურ მოქმედებას.
კალიუმის შემანარჩუნებელი დიურეზულები (სპირონოლაქტონი, ტრიამტერენი, ამილორიდი), კალიუმი, კალიუმის შემცველი მარილის შემცვლელები- იზრდება ჰიპერკალიემიის განვითარების რისკი, განსაკუთრებით თირკმლის ფუნქციის დარღვევის შემთხვევაში.
ანთებისსაწინააღმდეგო არასტეროიდული და ტკივილგამაყუჩებელი პრეპარატები (ინდომეტაცინი და სხვა), ესტროგენები, ადრენოსტიმულატორები: ამცირებს ლიზინოპრილის ჰიპოტენზიურ მოქმედებას.
ლიზინოპრილი აქვეითებს ლითიუმის პრეპარატების გამოყოფას.
ანესთეზიური, ნარკოტიული და საძილე საშუალებები- ჰიპოტენზიის განვითარების რისკი.
ანტაციდები და ქოლესტირამინი: აფერხებს ლიზინოპრილის შეწოვას კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან.
ლიზინოპრილისა და მიელოტოქსიური პრეპარატების ერთდროული მიღებისას მატულობს სისხლმბადი ფუნქციის დათრგუნვის რისკი.
ლიზინოპრილის და შაქრიანი დიაბეტის სამკურნალო პერორალური პრეპარატების ან ინსულინის ერთდროული მიღება: მატულობს ჰიპოგლიკემიური ეფექტი.
მკურნალობის დაწყებამდე პაციენტი ვალდებულია აცნობოს მკურნალ ექიმს ყველა იმ საშუალებების შესახებ, რომელსაც იღებს.
ალკოჰოლი აძლიერებს პრეპარატის მოქმედებას.
შენახვის პირობები და ვადები: ინახება არა უმეტეს 25oC ტემპერატურაზე. ინახება ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას!
ვარგისიანობის ვადა: აღნიშნულია შეფუთვაზე. მასზე აღნიშნული ვადის გასვლის შემდეგ პრეპარატის გამოყენება დაუშვებელია.
მწარმოებელი კომპანია და ქვეყანა: Grindeks, ლატვია
გამოშვების ფორმა: 20მგ ტაბლეტი #28
გაცემის რეჟიმი: II ჯგუფი (გაიცემა ფორმა N3 რეცეპტით)