ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი ორმონდის დაავადება – (J. K. Ormond; ამერიკ. უროლოგი; სინ.: რეტროპერიტონული ფიბროზი) მეზენქიმოპათიის – არასპეციფიკური ფიბროსკლეროზული პროცესის თავისებური სახე, რომელიც ვითარდება უჯრედისის შემაერთებელქსოვილოვან სივრცეებში. ორმონდის დაავადების დროს ხდება შარდსაწვეთის თანდათანობითი გაჭყლეტა და მისი გადანაცვლება ხერხემლისაკენ, რაც იწვევს ჰიდრონეფროზულ ტრანსფორმაციას. ზეწოლა ქვედა ღრუ ვენაზე, მუცლის აორტაზე და მის მსხვილ
ნაღვლკენჭოვანი დაავადება – (ქირურგ.) ხასიათდება ნაღვლის ბუშტში ან ნაღვლის საერთო სადინარში კენჭების წარმოქმნით. მის განვითარებას ხელს უწყობს ქოლესტერინის და ზოგიერთი მარილის ცვლის დარღვევა, ნაღვლის გამომყოფი გზების ინფექციები, ნაღვლის გამოსვლის დარღვევა ბუშტიდან. კენჭები შეიძლება შედგებოდნენ ქოლესტერინისგან, ბილირუბინისგან, კალციუმის მარილებისგან. სიმპტომები. ყველაზე ტიპიურია ნაღვლის კოლიკა და დისპეფსიური მოვლენები. კოლიკის დროს ვითარდება ტკივილი, ხშირად ძალიან ძლიერი, მარცხენა ნეკნქვეშა