ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი ანიმა – (ლათ. anima სული) ფსიქიკის კომპონენტი, რომელიც თანახმად კ. იუნგის კონცეფციისა, ასრულებს კავშირის ფუნქციას ცნობიერსა და არაცნობიერს შორის; ტერმინი გამოიყენება ფსიქოანალიზის თეორიაში. ბმულები: 1. ლალი დათეშიძის საავტორო ფარმაცევტული სკოლა 2. სამედიცინო ლიტერატურა 3. საპატრიარქოს ქართული უნივერსიტეტი
ამბივალენტობა გრძნობისა – (ლათ. ambo = ორივე და valentia = ძალა). ემოციურ განცდათა სპეციფიკური თვისება, რომელიც საწინააღმდეგო გრძნობათა ერთდროულ, ერთ მთლიანობაში განცდას გულისხმობს. ტერმინი ამბივალენტობა ფსიქოანალიზის სკოლას ეკუთვნის. შემოიღო შვეიცარელმა ფსიქოლოგმა ე. ბლოილერმა. თანამედროვე ფსიქოლოგიაში ამბივალენტურ გრძნობებს უწოდებენ ისეთ განცდებს, როცა სასიამოვნო და უსიამოვნო გრძნობები ერთმანეთს კი არ ანეიტრალებენ, არამედ ერთმანეთს ერწყმიან. მაგ., ავტომანქანით დიდი