ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი ბაქტერიემია – (ბაქტერია და ბერზნ. haima – სისხლი), ბაქტერიების არსებობა სისხლში. ადამიანისა და ცხოველის სისხლში ბაქტერიები შეიძლება შეიჭრას დაზიანებული კანიდან, ლორწოვანი გარსებიდან, აგრეთვე პათოლოგიურად შეცვლილი სისხლისა და ლიმფური ძარღვებიდან. ბაქტერიემია დაერთვის მრავალ ინფექციურ დაავადებას – ლეპტოსპიროზს, პარტახტიან და შებრუნებით ტიფს, ტულარემიას, განსაკუთრებით დამახასიათებელია ნაწლავთა ინფექციებისათვის. ბაქტერიემია განაპირობებს
ბაქტერიები – (bacteria ბერძნ.bacterion – ჩხირი) – მცენარეული ბუნების ერთუჯრედოვანი ორგანიზმები. ბაქტერიების უჯრედის 200 – 300 Ao სისქის კედელი და ციტოპლაზმური მემბრანა (50 – 300 Ao) გარს ეკვრის ციტოპლაზმას. უკანასკნელი შეიცავს რიბოსომებს, სხვადასხვა ჩანართებსა და ბირთვის ნივთიერებას – ქრომატინს. ქრომატინი ბაქტერიულ უჯრედებში შეიძლება იყოს დიფუზური ბადის ან ქრომატინის სხეულაკების სახით. გენეტიკური გამოკვლევების საფუძველზე ბირთვის ქრომატულ