ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი ოსტეოიდ – ოსტეომა – 1. (ბერძ. Osteon ძვალი +eidos სახე; სინ.: ოსტეოიდური ოსტეომა) ოსტეოგენური ბუნების კეთილთვისებიანი სიმსივნე, რომელიც ხასიათდება ოსტეოიდის წარმოქმნით მის ცენტრალურ ნაწილებში და ოსტეოსკლეროზის ზონის არსებობით მიმდებარე ძვლოვან ქსოვილში. ხშირია მამაკაცებში, 5 – დან 25 წლის ასაკამდე. სიმსივნე ჩვეულებრივ ლოკალიზდება გრძელ ლულისებრ ძვლებში, უპირატესად ბარძაყის
ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი იუნგის სარკომა – ავთისებიანი სიმსივნე, რომელიც აღინიშნება ძირითადად ბავშვებსა და მოზარდებში. ლოკალიზდება უპირატესად გრძელ ლულისებრ ძვლებში. ვლინდება ტკივილით და შეშუპებით სიმსივნის ადგილზე. დამახასიათებელია ტალღისებური მიმდინარეობა ცხელებითა და ლეიკოციტოზით, რაც კლინიკურად მოგვაგონებს ოსტეომიელიტს. მეტასტაზირდება რეგიონალურ ლიმფურ კვანძებში, ფილტვებში, ღვიძლსა და ძვლებში. დიაგნოზის დაზუსტება ხდება რენტგენოლოგური გამოკვლევით. მკურნალობა: სხივური