ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი პოლიპლოიდია – 1. მცენარეთა ან ცხოველთა უჯრედებში ქრომოსომული კომპლექტის ჯერადი ზრდის შემთხვევების საერთო სახელწოდება. 2. პოლიპლოიდია – (polyploidia ბერძნ.poly – ბევრი და ploos – დაგროვება) უჯრედებში ორზე მეტი, მაგალითად, სამი, ოთხი, ხუთი და ა.შ., მთლიანი (ჰაპლოიდური) ქრომოსომების ნაკრების შემცველობა. ასეთი პოლიპლოიდური უჯრედები წარმოიქმნება მიტოზის სრული არარსებობის ან
პლოიდია – (ploidia ბერძნ.ploos – ჩალაგება) უჯრედის ქრომოსომული ნაკრები. მომწიფებულ სასქესო უჯრედებს ახასიათებს ბირთვებში ერთი ქრომოსომული ნაკრების შემცველობა (იხ.ჰაპლოიდია, მონოპლოიდია). როგორც წესი, სომატურ უჯრედებს აქვთ ქრომოსომების დიპლოიდური ნაკრები, მაგრამ შესაძლებელია სხვადასხვა გადახრა უჯრედებში ქრომოსომების ტიპური რიცხვიდან, რაც აღინიშნება ტერმინებით „პოლიპლოიდია“ , „ანეუპლოიდია“ , „ჰეტეროპლოიდია“ და სხვ. იხ.აგრეთვე ქრომოსომული აბერაციები. (ც. გაჩეჩილაძე, ნ. ჩიკვილაძე. ჰისტოლოგიის, ციტოლოგიის