ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი სპოროტრიქოზი – (sporotrichosis; სინ.: ბერმან – გუჟეროს დაავადება, სპოროტრიქოზული ლიქენი) ქრონიკული ღრმა მიკოზი, რომელიც აზიანებს კანს, კანქვეშა უჯრედისს, ლორწოვან გარსებს, ლიმფურ კვანძებს, იშვიათად შინაგან ორგანოებსა და ძვლებს. ინფექციის წყაროა ნიადაგი, ზოგიერთი მცენარე. ინფექციის შეჭრის გზაა დაზიანებული კანი, სასუნთქი გზების ლორწოვანი გარსი. ინკუბაციური პერიოდი შეადგენს 8 – 30
ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი კანის ლეიშმანიოზი – ეტიოლოგია. დაავადების გამომწვევია ლეიშმანიას განსაკუთრებული სახეობა (Leishmania tropica) – პარაზიტი, რომელიც მიეკუთვნება შოლტოსანთა კლასს. ეპიდემიოლოგია. განასხვავებენ სამხრეთ ლეიშმანიოზის ორ სახეობას: 1) ნაადრევად დაწყლულებადი (სოფლის ტიპის ლეიშმანიოზი) უფრო მოკლე ინკუბაციური პერიოდით და 2) გვიან დაწყლულებადი (ქალაქის ტიპის ლეიშმანიოზი) შედარებით ხანგრძლივი ინკუბაციური პერიოდით. სოფლის ტიპის ლეიშმანიოზის