ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი ცენტროდესმოზა – (centrodesmosus ლათ. centrum – ცენტრი და ბერძნ. desmos – კავშირი) – უჯრედის ცენტრის შემადგენლობაში ორ ცენტრიოლს შორის ზღუდარი, რომელიც შედგება ჟელესებრი ციტოპლაზმური ძაფებისაგან. მიტოზის დროს, როდესაც ცენტრიოლები პოლუსებისკენ მიემართება, ცენტროდესმოზა გრძელდება და გადაიქცევა აქრომატული თითისტარას ძაფებად. ტერმინი შემოღიო (1894) ჰაიდენჰაინმა. (ც. გაჩეჩილაძე, ნ. ჩიკვილაძე. ჰისტოლოგიის,
პოლისაქარიდები – ნახშირწყლების კლასის მაღალმოლეკულური ნაერთები, პოლისაქარიდები შედგება ერთმანეთთან გლიკოზიდური ბმით დაკავშირებული მონოსაქარიდებისაგან (გლუკოზა, გალაქტოზა, მანოზა, არაბინოზა, ქსილოზა, გლუკოზამინი, გალაქტოზამინი, რამნოზა, ფუკოზა), ურონის მჟავებისაგან და ა. შ. მათი მოლეკულური მასა რამდენიმე ათასიდან მილიონამდე მერყეობს. პოლისაქარიდები მდგრადია ტუტეების მიმართ; მჟავების მოქმედებით განიცდიან ჰიდროლიზს. ცოცხალ ორგანიზმებში გლიკოგენი და სახამებელი ენერგიის ძირითადი წყაროებია, სტრუქტურული პოლისაქარიდები – ცელულოზა და