ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი ლეჟენის სინდრომი – (J. J. L. M. Lejeune ფრანგი პედიატრი და გენეტიკოსი) განვითარების თანდაყოლილი მანკების კომპლექსი, რომელიც განპირობებულია B ჯგუფის ერთ – ერთი ქრომოსომის სტრუქტურის დარღვევით. სინდრომის დამახასიათებელი ნიშანია ხმის ტემბრი, რომელიც მოგვაგონებს კატის კნავილს და განპირობებულია ხორხის აგებულების თავისებურებით. ადრეულ ასაკში დამახასიათებელია მრგვალი, მთვარისებრი სახე, თვალების
კალმანის სინდრომი – ჰიპოჰონადოტროპული ჰიპოგონადიზმის შერწყმა ანოსმიასთან. ნიშნები: სასქესო ორგანოთა განუვითარებლობა, კრიპტორქიზმი (ცალმხრივი ან ორმხრივი), დაქვეითებული თმიანობა, ქოსა სახე. ავადმყოფს დაკარგული აქვს ყნოსვის შეგრძნება, ვერ არჩევს სუნს, არა აქვს პოლუცია, ერექცია იშვიათია, სათესლე ჯირკვალი ჰიპოპლაზიურია, ძვლის ასაკი ჩამორჩება პასპორტულს, გულმკერდი დეფორმულია, ჰიპერტელორიზმი; ზედა ტუჩი და მაგარი სასა გაპობილია, სიყრუე. სასქესო ქრომატინი არ არის, კარიოტიპი 46yx.