ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი ჰიპოვოლემია – ორგანიზმში ცირლკულირებადი სისხლის მოცულობის შემცირება. შესაძლოა განპირობებული იყოს სითხის მიღების შეზღუდვით ან მისი გაძლიერებული დაკარგვით (მაგ. შარდმდენებზე გაძლიერებული რეაქციის, გაძლიერებული ღებინების, ფაღარათის, შინაგანი სისხლდენების, დამწვრობების დროს). ჰიპოვოლემიის სიმპტომები ასევე შესაძლოა აღინიშნებოდეს თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის მწვავე უკმარისობის, ვარიკოზულად გაფართოებულ ვენებში სისხლის დეპონირების დროს ან ქვედა ღრუ
ურემია – ორგანიზმის მწვავე ან ქრონიკული თვითმოწამვლის კლინიკური სინდრომი, რომელიც თირკმელების უკმარისობითაა განპირობებული: სისხლში ხდება ცილოვანი ცვლის საბოლოო და შუალედური ტოქსიკური პროდუქტების დაგროვება, მჟავა – ტუტოვანი და ოსმოსური წნევის წონასწორობის დარღვევები. ვლინდება მოდუნებით, სისუსტით, მძინარობით, გონების დაბინდვით, თავის ტკივილით, მხედველობის დარღვევით, პირის სიმშრალით, წყურვილით, ფაღარათით, კანის ქავილით, ღრძილებიდან სისხლდენით და სხვ. დაავადების ბოლო სტადიებზე სახის