ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი ოტოგენური სეფსისი – (ყელ – ყურ – ცხვ. დაავ.) წარმოადგენს მწვავე და ქრონიკული ჩირქოვანი შუა ოტიტის გართულებას. ვითარდება ანთებითი პროცესის სიგმოიდური, იშვიათად განივი ვენური წიაღის კედელზე გადასვლის დროს. ინფექციის შედეგად წიაღში ჩნდება თრომბი, რომელიც შემდგომ ჩირქდება. შესაძლებელია ჩირქოვანი თრომბის მოწყვეტილი ნაწილების ჰემატოგენური გზით გავრცელება ფილტვებში, სახსრებში, კუნთებში,
მწვავე სეფსისური ენდოკარდიტი – წარმოადგენს ზოგადი სეფსისური პროცესის გამოვლინებასა და შედეგს, რომელიც შესაძლებელია განპირობებული იყოს სხვადასხვა მიკრობებით, ხშირად სტაფილოკოკებით და ენტეროკოკებით. ამასთან, თითქმის ყოველთვის აღინიშნება აშკარა ინფექციის კერა, საიდანაც დაიწყო დაავადების განვითარება. სიმპტომები. მაღალი ცხელება შემცივნებით, ოფლიანობა, ელენთის გადიდება, თავის ტვინში, ფილტვებში და სხვა ორგანოებში მეტასტაზური აბსცესები. სწრაფად ვითარდება გულის სარქვლების ნაკლოვანება, ხშირად სამკარიანი, იშვიათად