ჰიპერტროფია – 1. (hypertrophia ბერძნ. hyper – ზე და trophe – კვება) – ქსოვილებისა და უჯრედების მოცულობის გადიდება უჯრედების მასის მომატების ხარჯზე და არა მათი გამრავლების შედეგად (იხ. ჰიპერპლაზია). (ც. გაჩეჩილაძე, ნ. ჩიკვილაძე. ჰისტოლოგიის, ციტოლოგიის და ემბრიოლოგიის ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონი.”თბ.,”ცოდნა”.2000 წ.) 2. ორგანოს ან სხეულის ნაწილის მოცულობის გადაჭარბებული გაზრდა; შესაძლოა იყოს ფიზიოლოგიური (მაგალითად, ძალოსნებში) და
ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი წვეტიანიშრე (ეპიდერმისის უჯრედების) – (stratum spinosum) მრავალშრიანი ბრტყელი ეპითელიუმის – პოლიგონური ფორმის ეპითელიოციტების (წვეტიანი ეპიდერმოციტი – epidermocytus spinosus) ერთმანეთთან დაკავშირებული მოკლე ციტოპლაზმური მორჩებით, ტონოფიბრილების შემცველი დესმოსომებით (ტონოფიბრილები დესმოსომებში ბოლოვდება). უჯრედთა 5 – 10 შრეა, ლოკალიზებულია ბაზალურ მემბრანაზე. ამ შრის ეპითელიოციტებს აქვთ გამრავლების უნარი. (ც. გაჩეჩილაძე, ნ. ჩიკვილაძე.