ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი ოსტეოიდ – ოსტეომა – 1. (ბერძ. Osteon ძვალი +eidos სახე; სინ.: ოსტეოიდური ოსტეომა) ოსტეოგენური ბუნების კეთილთვისებიანი სიმსივნე, რომელიც ხასიათდება ოსტეოიდის წარმოქმნით მის ცენტრალურ ნაწილებში და ოსტეოსკლეროზის ზონის არსებობით მიმდებარე ძვლოვან ქსოვილში. ხშირია მამაკაცებში, 5 – დან 25 წლის ასაკამდე. სიმსივნე ჩვეულებრივ ლოკალიზდება გრძელ ლულისებრ ძვლებში, უპირატესად ბარძაყის
ლალი დათეშიძე, არჩილ შენგელია. სამედიცინო ენციკლოპედიური განმარტებითი ლექსიკონი ორსულთა ნეფროპათია – (მეან.)ორსულთა მოგვიანებითი ტოქსიკოზის ერთ – ერთი ეტაპი (წყალმანკი, ნეფროპათია, პრეეკლამფსია, ეკლამფსია). სიმპტომები, მიმდინარეობა. დამახასიათებელია სიმპტომების ტრიადა: შეშუპება, შარდში ცილა (ალბუმინურია), არტერიული წნევის მომატება. ორი სიმპტომის არსებობის შემთხვევაშიც კი, შეიძლება დაისვას ნეფროპათიის დიაგნოზი. ჩვეულებრივ ნეფროპათიას წინ უძღვის ორსულთა წყალმანკი. სისტოლური წნევა შეიძლება გაიზარდოს 200 მმ.ვწყ.სვ